Οι πιτσιρικάδες της Μασία μεγάλωσαν, ωρίμασαν ποδοσφαιρικά και το βράδυ του Σαββάτου θέλουν να επαναλάβουν την επιτυχία του 2009.Αντίπαλός τους και πάλι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την οποία πριν δυο χρόνια κέρδισαν 2-0, κατακτώντας τον τρίτο τίτλο στην ιστορία της Μπαρτσελόνα.
Η Μπαρτσελόνα έχει το βράδυ του Σαββάτου ένα ακόμα μεγάλο ποδοσφαιρικό ραντεβού. Οι «μπλαουγκράνα» θα διεκδικήσουν απέναντι στους «κόκκινους διάβολους» το τέταρτο τρόπαιο της ιστορίας τους στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση. Από το 1992, όταν ο τότε αρχηγός Αλεσάνκο είχε υψώσει το πρώτο τρόπαιο στο ιστορικό Γουέμπλεϊ, έχουν περάσει 19 χρόνια.
Στις δυο αυτές δεκαετίες που μεσολάβησαν από τότε, οι σημερινοί πρωταγωνιστές της Μπαρτσελόνα έμαθαν το ποδόσφαιρο στη Μασία, πέρασαν διαδοχικά όλες τις βαθμίδες των ακαδημιών, αγωνίστηκαν στην Barcelona B και τελικά έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα, περνώντας στην πρώτη ομάδα. Η χρυσή γενιά των πιτσιρικάδων που τα τελευταία χρόνια σαρώνει τους τίτλους τόσο σε συλλογικό επίπεδο με την Μπαρτσελόνα, όσο και σε επίπεδο Εθνικών ομάδων με τη «φούρια ρόχα», έχει αναγνωριστεί ως μια από τις κορυφαίες ποδοσφαιρικές «παρέες» όλων των εποχών.
Διεκδικώντας την ευρωπαϊκή κορυφή για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια, οι «μπλαουγκράνα» του Πεπ Γουαρδιόλα έχουν αντίπαλό τους – πέρα από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – την ίδια την ιστορία. Οι συγκρίσεις με την dream team του Κρόιφ είναι αναπόφευκτες. Ο Ολλανδός, αλλά και άλλα μέλη εκείνης της ομάδας ήδη φρόντισαν να «βγάλουν το καπέλο τους» στην Pep Team, χαρακτηρίζοντάς τη ανώτερη της δικής τους γενιάς. Και η αλήθεια είναι ότι αυτή η μαγική «φουρνιά» της ιστορικής αγροικίας έχει πετύχει τόσα πολλά που μόνο λεπτομέρειες τη χωρίζουν πλέον από τους πρώτους των πρώτων όλων των εποχών.
Το ιστορικό κτίριο της Μασία βρίσκεται δίπλα στο Καμπ Νόου.
Και μιλάμε βέβαια μόνο για τη στατιστική πλευρά, αφού σε ότι αφορά το θέαμα και τη δημιουργία, η παρέα των Τσάβι, Μέσι και Ινιέστα έχει αποδείξει ότι στέκεται άνετα στην κορυφή, δίπλα σε ομάδες κολοσσούς του παρελθόντος όπως η Μίλαν των Ολλανδών ή ο Άγιαξ του Κρόιφ. Στη Μπαρτσελόνα του Γουαρδιόλα βλέπουμε έναν μοναδικό συνδυασμό συνύπαρξης ατομικής τεχνικής και συνολικής τακτικής σε τέτοιο βαθμό τελειότητας που όμοιός του δεν έχει υπάρξει ποτέ στο παρελθόν.
Αυτός ο μαγικός τρόπος με τον οποίο οι παίκτες της Μπάρτσα αλλάζουν τη μπάλα με τη μία – αποφεύγοντας έτσι οποιοδήποτε μαρκάρισμα του αντίπαλου – χρωματίζοντας μόνιμα την έννοια «κατοχή» σε μπλε και γκρενά αποχρώσεις, είναι κάτι που δύσκολα χωράει στο μυαλό του ποδοσφαιρόφιλου που μάταια περιμένει το λάθος, ώστε να δει και την άλλη ομάδα να αντιδρά, να δίνει σημεία ζωής, να «ανασαίνει», να δηλώνει παρούσα στο γήπεδο.
Γιατί είναι τέτοια η τακτική παιδεία αυτών των παικτών που «πνίγει» ακόμα περισσότερο τον αντίπαλο όταν χάνει τη μπάλα. Η κίνηση καθενός μέσα στον χώρο είναι τόσο βαθιά μελετημένη και τόσο άψογα εκτελεσμένη που προκαλεί ακραία συναισθήματα. Ή τους λατρεύεις ή τους απεχθάνεσαι. Δεν είναι τυχαία η τάση που αναπτύσσεται τελευταία και που θέλει πολλούς φίλαθλους να δηλώνουν ότι δεν τους εντυπωσιάζει πια ο τρόπος του παιχνιδιού των «μπλαουγκράνα», αφού είναι πλέον προβλέψιμος και ως εκ τούτου βαρετός και μονότονος.
Αυτή όμως – αν το σκεφτείτε ψύχραιμα – είναι η μια από τις δυο μεγαλύτερες κατακτήσεις αυτής της ομάδας. Κατάφεραν αυτοί οι παίκτες να μετατρέψουν σε «ρουτίνα» κάτι που πολλοί επιδίωξαν, αλλά ουδείς το μπόρεσε. Να εφαρμόζουν την τακτική τους μέσα στο γήπεδο τόσα χρόνια, να έχουν αποκρυπτογραφηθεί όλοι οι «κώδικές» τους και όμως να μη διαθέτει κανείς τον τρόπο ώστε να σταματήσει αυτή τη συνεχόμενη ροή ποδοσφαιρικής ομορφιάς που ξεδιπλώνεται μέσα από διαρκή κίνηση, εναλλαγές και τακτικά τρικ. Αν θέλετε τη γνώμη μου, δυο λέξεις είναι αρκετές για να το περιγράψουν: αισθητική και τέχνη.
Το εξώφυλλο του άλμπουμ της Panini, Οι ήρωες της Μασία.
Η άλλη μεγάλη – τεράστια – κατάκτηση αυτής της ομάδας είναι κάτι ακόμα πιο σημαντικό. Όταν φτάνεις σε αυτά τα επίπεδα παγκόσμιας αναγνώρισης, όταν «αναγκάζεσαι» να βάζεις καθημερινά καινούργια στοιχήματα με τον εαυτό σου για να βρεις κίνητρο (αφού τα έχεις κερδίσει όλα ανεξαιρέτως), όταν βλέπεις ακόμα και στα πρόσωπα των αντιπάλων σου τον θαυμασμό μαζί με τον «τρόμο», τότε είναι απερίγραπτα δύσκολο να διατηρήσεις τα πόδια σου στο έδαφος. Αν κάτι όμως διακρίνει όλους αυτούς τους παίκτες, είναι η ταπεινότητα και οι χαμηλοί τόνοι.
Ποτέ τους δε σκέφτηκαν να υποτιμήσουν οποιονδήποτε αντίπαλο, γι’ αυτό η επιβράβευσή τους ήταν η κορυφή. Έχω επισκεφτεί τα τελευταία 3 χρόνια τέσσερις φορές το προπονητικό κέντρο της Μπαρτσελόνα και έχω βρεθεί τετ α τετ με παίκτες όπως ο Μέσι, ο Πικέ, ο Μπόγιαν, ο Πουγιόλ, ο Άλβες, ο Αμπιντάλ. Η απλότητα, η ευγένεια και η παντελής απουσία «καβαλημένων καλαμιών» προκαλούν εντύπωση. Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όλα αυτά είναι εφόδια από τη Μασία. Εκεί όπου «χτίζονται» πρώτα άνθρωποι και χαρακτήρες και ύστερα παίκτες και τακτικές.
Η τρομερή «δεκάδα» της ποδοσφαιρικής ακαδημίας των «μπλαουγκράνα» είναι ένα μοναδικό παράδειγμα διαμόρφωσης προσωπικοτήτων που πριν από το κοντρόλ μαθαίνουν να σέβονται τον αντίπαλο, πριν από το σουτ μαθαίνουν να εκτιμούν το ταλέντο τους, πριν από την ντρίμπλα μαθαίνουν να είναι αλληλέγγυοι στον συμπαίκτη τους, πριν από το γκολ μαθαίνουν να ευγνωμονούν την τύχη τους, πριν από την αναγνώριση μαθαίνουν να αγαπούν την σκληρή και καθημερινή δουλειά.
Το Sport24.gr αφιερώνει το σημερινό κείμενο στα δέκα ποδοσφαιρικά «διαμάντια» της Μασία, παρουσιάζοντας σπάνιες φωτογραφίες της παιδικής και εφηβικής τους ηλικίας από τα χρόνια που πέρασαν στην ιστορική αγροικία, εκεί όπου εκτός από τη μπάλα, διδάχτηκαν την αξία της προσπάθειας, την ομορφιά της άμιλλας, τη δυσκολία της μοναξιάς και τη μαγεία της ομαδικότητας. Γουαρδιόλα, Τσάβι, Πουγιόλ, Μέσι, Ινιέστα, Πικέ, Μπουσκέτς, Βαλντές, Πέδρο και Μπόγιαν, έτσι όπως δεν τους έχετε ξαναδεί ποτέ!
Για το photostory με σπάνιες φωτογραφίες από τα αστέρια της Μπαρτσελόνα που μεγάλωσαν και πάνε... εκδρομή στο Λονδίνο πατήστε εδώ.
Όλες οι φωτογραφίες προέρχονται από το καταπληκτικό λεύκωμα της καταλανικής εφημερίδας Sport, «Los Cracks de la Masia» (2011).
1. PEP GUARDIOLA
"Έπαιξες πιο αργά κι απ’ τη γιαγιά μου!"
Η Μπαρτσελόνα έχει προκριθεί στον τελικό του 1986 αποκλείοντας την Γκέτεμποργκ και ο μικρός Πεπ ζητάει τη φανέλα του Βίκτορ Μουνιόθ για ενθύμιο (16-4-1986)
Ο Γουαρδιόλα μεγάλωσε με μια φωτογραφία του Μισέλ Πλατινί πάνω από το κρεβάτι του. Την είχε κολλήσει εκεί ο πατέρας του, λέγοντας στον μικρό Πεπ ότι ο Γάλλος «έπαιζε μπάλα όπως οι άγγελοι»! Όμως ο σημερινός τεχνικός της Μπαρτσελόνα είχε το δικό του είδωλο, τον Γκιγέρμο Αμόρ. Από την ηλικία των πέντε ετών, ο Πεπ γράφτηκε στην Gimnastic της Τεράσα και εκεί τον είδαν οι σκάουτ της Μπαρτσελόνα. Χρειάστηκαν τρεις δοκιμές μέχρι να πειστούν για το ταλέντο του και στις 28 Ιουνίου του 1984, στα 13 του, ο Γουαρδιόλα πρωτοπέρασε την πόρτα της Μασία.
Ο Γουαρδιόλα πρωτοφόρεσε τα μπλαουγκράνα στην ομάδα του Santpedor, της κωμόπολης που γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Τρία χρόνια αργότερα, ο Κρόιφ του έδωσε την ευκαιρία να κάνει ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα σε ένα φιλικό παιχνίδι απέναντι στην τοπική Banyoles. Ο Πεπ έμαθε για την κλήση του στους «μεγάλους» από έναν φίλο του σε μια ντισκοτέκ κοντά στο Καμπ Νόου. Με το που σφύριξε ο διαιτητής τη λήξη του ματς, ο Κρόιφ πλησίασε τον Γουαρδιόλα και του είπε: «Έπαιξες πιο αργά και από τη γιαγιά μου!». Ήταν ο χαρακτηριστικός και ιδιαίτερος τρόπος του Ολλανδού να δίνει κίνητρο στους παίκτες του για να βελτιώνονται...
2. XAVI HERNANDEZ
"Είναι έτοιμο παίξει; Εσύ αύριο παίξει!"
Μετά από προσπάθειες έξι μηνών, ο πατέρας του Τσάβι, Χοακίν Ερνάντεθ, πείστηκε να δώσει το «οκ» ώστε ο γιος του να αφήσει την Τεράσα και να μπει στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα. Οι υπεύθυνοι της Μασία «έστησαν» ένα διπλό για το τεστ του μικρού Ερνάντεθ, κάτι που όμως έγινε για τα μάτια του κόσμου, αφού η απόφαση είχε ήδη παρθεί. Ο Τσάβι, χωρίς να γνωρίζει ότι τον είχαν ήδη δεχτεί, σκόραρε τρεις φορές και ένα από τα ωραιότερα ποδοσφαιρικά παραμύθια ξεκίνησε. Πολύ σύντομα ο μικρόσωμος πιτσιρικάς έδειξε τα ηγετικά του χαρίσματα και πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού μαζί με το παρατσούκλι «el Paella», λόγω της εφηβικής του ακμής!
Στην παιδική ακαδημία Jabac της Terrassa, σε ηλικία μόλις 4 ετών, ξεκίνησε η σχέση του Τσάβι με το ποδόσφαιρο.
Στις 17 Αυγούστου του 1998 ο Λουίς Φαν Χάαλ του τηλεφώνησε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου βρισκόταν η ομάδα για τον αγώνα του Σούπερ Καπ με την Μαγιόρκα και του είπε με τα σπαστά ισπανικά του: «Είναι έτοιμο παίξει; Εσύ αύριο παίξει!». Με τους Γουαρδιόλα και Θελάδες τραυματίες, όλη η ευθύνη στο κέντρο του γηπέδου έπεσε στις πλάτες του 18χρονου Τσάβι που με το «καλημέρα» άνοιξε το σκορ με ένα μακρινό σουτ έξω από την περιοχή. 13 χρόνια αργότερα, ο Τσάβι Ερνάντεθ, εκτός από «εγκέφαλος» της Μπαρτσελόνα, είναι και ο κορυφαίος χαφ στον κόσμο.
Ο Τσάβι έκανε το ντεμπούτο του με τους Παίδες της Μπαρτσελόνα σε ηλικία 11 ετών και λίγους μήνες αργότερα πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
3. ANDRÉS INIESTA
Τον πήρε ο ύπνος στο πρώτο επίσημο παιχνίδι!
Ο Άλμπερτ Μπενάιζες – ψυχή της Μασία – ανακάλυψε το 1996 τον Αντρές στο τουρνουά του Μπρουνέτε και επί 4 μήνες προσπαθούσε να πείσει τους δικούς του να τον αφήσουν να πάει στη Μασία. Ο μικρός, που μέχρι τότε ονειρευόταν να φορέσει τη φανέλα της Ρεάλ (!) όταν θα μεγάλωνε, πέρασε την πόρτα της αγροικίας στις 17 Σεπτεμβρίου του 1996 και δυσκολεύτηκε αρκετά στην αρχή μέχρι να προσαρμοστεί. Ξεκίνησε με περιπετειώδη τρόπο την παραμονή του στη Μασία, αφού στο πρώτο επίσημο παιχνίδι των Παίδων, έβαλε λάθος το ξυπνητήρι και δεν ξύπνησε!
Ο Άνχελ Πεντράθα βοήθησε πολύ τον Ινιέστα στην Κατηγορία των Παίδων. Ο Αντρές στάθηκε δίπλα στον προπονητή του μέχρι τις τελευταίες στιγμές του.
Ένας υπεύθυνος τον σήκωσε κακήν κακώς και τον πήγε στο γήπεδο, όπου η Μπαρτσελόνα νίκησε 8-0 την Πένια Ανγκέρα με τον αγουροξυπνημένο Αντρεσίν να πετυχαίνει 4 γκολ! Τρία χρόνια αργότερα, στον τελικό του Nike Cup απέναντι στην Ροσάριο Σεντράλ, πέτυχε το νικητήριο γκολ στην παράταση και πήρε το τρόπαιο από τα χέρια του Γουαρδιόλα, την αφίσα του οποίου είχε πάνω από το κρεβάτι του. Ο Σέρα Φερέρ τον πήρε στα 16 του στις προπονήσεις της πρώτης ομάδας και ο Φαν Χάαλ του έδωσε στις 29 Οκτωβρίου του 2002 τη χαρά της πρώτης συμμετοχής σε επίσημο ματς (με την Μπριζ στο Τσάμπιονς Λιγκ).
Ο Ινιέστα (δεξιά) σε εκδήλωση της Μασία. Ο νεαρός που αγκαλιάζει τους συμπαίκτες του είναι ο Ούρκο Πάρδο (δεύτερος από αριστερά).
4. LIONEL MESSI
"Cojones! Αυτός πρέπει να υπογράψει αμέσως!"
Ο μύθος του Μέσι ξεκίνησε πριν καν κλείσει τα 6 του χρόνια. Σε μια προπόνηση της Γκραντολί έλειπε ένας παίκτης για το «διπλό» και η γιαγιά του, πρότεινε στον προπονητή να βάλει τον εγγονό της για να συμπληρωθεί ο αριθμός. Παρά τις αντιρρήσεις του τεχνικού για την μικρή ηλικία, ο Λέο μπήκε μέσα και αναστάτωσε τους πάντες με τις ντρίμπλες του. Την άλλη μέρα υπέγραψε επίσημα στην ομάδα και ένα χρόνο αργότερα πέρασε στην Newell’s Old Boys, όπου έμεινε για μια εξαετία με μέσο όρο 100 γκολ το χρόνο!!!
Ο Μέσι σε ηλικία 5 ετών φορώντας την εντυπωσιακή (!) φανέλα της Grandoli, της πρώτης του ομάδας.
Στις 2 Οκτωβρίου του 2000 έκανε το δοκιμαστικό του μπροστά στο προπονητικό τιμ της Μασία και τον αθλητικό διευθυντή της Μπαρτσελόνα, Κάρλες Ρεσάκ. Μετά από λίγα λεπτά ο Ρεσάκ φώναξε το περίφημο πλέον: «Cojones! Αυτός εδώ πρέπει να υπογράψει τώρα αμέσως». Και όταν ένας από τους υπεύθυνους της Μασία παρατήρησε ότι «είναι μικρόσωμος, θυμίζει παίκτη από ποδοσφαιράκι», ο Ρεσάκ απάντησε: «Ποδοσφαιράκι; Παίκτες σαν αυτόν τους θέλω όλους στην ομάδα μου». Από τότε ξεκίνησε η πορεία προς την κορυφή ενός πιτσιρικά που «τρεφόταν» με το να παίζει μπάλα. Στις 16 Οκτωβρίου του 2004 ο Μέσι έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα, περνώντας στο 78’ του αγώνα εναντίον της Εσπανιόλ στη θέση του Ντέκο. Και σήμερα, 7 χρόνια αργότερα, είναι ο κορυφαίος παίκτης στον πλανήτη.
Ο Μέσι με τη φανέλα της Newell's Old Boys. Στην πρώτη του χρονιά σκόραρε σχεδόν 100 φορές!
5. CARLES PUYOL
Το τελευταίο τρένο για τη Μασία
Ο Πουγιόλ ξεκίνησε να ασχολείται σοβαρά με την μπάλα σε μεγάλη ηλικία. Στα 15 γράφτηκε στην La Pobla, την ομάδα του χωριού του μαζί με τον αδερφό του, Πούτσι, παίζοντας στην επίθεση! Την πρώτη του χρονιά πέτυχε 30 γκολ και την δεύτερη 25 μόνο στον πρώτο γύρο. Το 1995 παρουσιάστηκε στη Μασία με τον αδερφό του, για να δοκιμαστούν. Ο Πούτσι κόπηκε λόγω ηλικίας (19), αλλά ο Κάρλες – αν και επίσης πολύ μεγάλος (17) για τα δεδομένα της ακαδημίας – έμεινε επειδή έδειξε μοναδική θέληση να πετύχει. Ο «σερίφης», όπως ήταν ένα από τα παρατσούκλια του στη Μασία, άλλαξε σύντομα θέση, πέρασε από την επίθεση στο δεξί μπακ και αργότερα στο κέντρο της άμυνας.
Ο Πουγιόλ ποζάρει με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα δίπλα στον αδερφό του, Πούτσι, παίκτη της Λα Πόμπλα (στην οποία αγωνίστηκε και ο Κάρλες πριν πάρει μεταγραφή στους μπλαουγκράνα).
Στη δεύτερη χρονιά του στην Barcelona B, αντιμετώπισε τη Ρεάλ Μαδρίτης στα πλέι οφ της ανόδου και άνοιξε το σκορ στο τελικό 5-0 υπέρ των «μπλαουγκράνα». Στην κερκίδα βρισκόταν ο Φαν Χάαλ, ο οποίος ένα χρόνο αργότερα – και ενώ ο Κάρλες ετοιμαζόταν να φύγει για την Μάλαγα – τον φώναξε να μείνει και να ξεκινήσει προπονήσεις με την πρώτη ομάδα. Στις 2 Οκτωβρίου του 1999 ο Πουγιόλ έκανε το ντεμπούτο του με τους «μεγάλους» και στα 12 χρόνια που μεσολάβησαν από τότε, εκτός από «αφεντικό» της άμυνας, είναι αυτός που σηκώνει ψηλά όλες τις κούπες της Pep team.
Ο Πουγιόλ, αρχηγός των Εφήβων της Λα Πόμπλα, σε ένα από τα πρώτα του παιχνίδια στο χωμάτινο γήπεδο του χωριού του.
6. GERARD PIQUÉ
"Μπλαουγκράνα" με επίθετο... Μπερναμπέου!
Ο παππούς του Ζεράρ, Αμαδόρ Μπερναμπέου (!), για χρόνια διοικητικός παράγοντας επί προεδρίας Νούνιεθ, έγραψε τον εγγονό του μέλος στην Μπαρτσελόνα με το που γεννήθηκε. Στα 2 του χρόνια ο μικρός Πικέ πάτησε για πρώτη φορά το χορτάρι του Καμπ Νόου και στα 7 του παρουσιάστηκε στον Άλμπερτ Μπενάιζες, ο οποίος θυμάται από τότε: «Ήταν αμπλαούμπλας, θύμιζε πιγκουΐνο και παρά το ότι έλεγχε καλά τη μπάλα, δεν είχε σωστή ισορροπία». Όταν πάτησε τα 11, το τιμ της Μασία απεφάνθη ότι «αν και μοιάζει με σπαράγγι, έχει όλα τα φόντα να γίνει ένας πολύ καλός σέντερ μπακ».
Ο Πικέ με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα σε ηλικία 4 ετών.
Βρέθηκε στην ίδια ομάδα με τον Μέσι και τον Φάμπρεγκας, αλλά και με τους «δικούς μας» Σίτο Ριέρα και Τόνι Κάλβο και όλοι μαζί σάρωσαν τους τίτλους στις μικρές κατηγορίες. Η αναχώρηση του Σεσκ για την Αγγλία σήμανε την αρχή του τέλους για εκείνη την υπερομάδα των «μικρών» και λίγο αργότερα ο Πικέ ακολούθησε τον κολλητό του στο «νησί». Η εμπειρία στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο δανεισμός στη Σαραγόσα τον ωρίμασαν και μόλις επέστρεψε στην αγαπημένη του Μπαρτσελόνα, ήταν πλέον έτοιμος να πάρει τη θέση του στο τέλειο παζλ της Pep team.
Αριστερά: ο Πικέ πάτησε για πρώτη φορά το Καμπ Νόου σε ηλικία 2 ετών. Δεξιά: Με το περιβραχιόνιο του αρχηγού στους Παίδες της Μπαρτσελόνα.
7. VICTOR VALDES
Ένα ball-boy με σιδερένια θέληση
Ο Βαλντές είναι ο πιο μικρός σε ηλικία παίκτης που έχει μπει ποτέ στη Μασία στα 32 χρόνια της λειτουργίας της ακαδημίας. Στα 10 του βρέθηκε μακριά από την οικογένειά του, να συγκατοικεί με νεαρούς που τον περνούσαν τουλάχιστον 5 χρόνια. Άντεξε μόλις 4 μήνες, γύρισε στους δικούς του στην Τενερίφη, έμεινε μαζί τους δυο χρόνια και στη συνέχεια επέστρεψε στη Βαρκελώνη μετά από δική του απόφαση για να ξαναδοκιμάσει. Σιγά σιγά προσαρμόστηκε, όμως όπως λέει ο ίδιος, ξεκίνησε να χαίρεται το ποδόσφαιρο μόνο όταν ήρθε στη Μασία ο Πέπε Ρέινα.
Νοσοκομείο Sant Joan de Deu, δωμάτιο 273. Ο νεαρός Βαλντές μαζί με τη μητέρα του, Αγουέδα, τραυματισμένος στο γόνατο.
Η παρουσία του Ρέινα έδωσε καινούργιο κίνητρο στον νεαρό Βίκτορ και από τότε οι δυο τους έγιναν αχώριστοι. Ο Βαλντές ανέβηκε όλες τις βαθμίδες, μάζεψε τίτλους σε όλες τις κατηγορίες και όταν έπαιζε η πρώτη ομάδα στο Καμπ Νόου, πήγαινε στο γήπεδο και έκανε το ball boy για να παρακολουθεί από κοντά τα είδωλά του. Ο Άντιτς τον βοήθησε στην αρχή και ο Ράικαρντ στη συνέχεια τον στήριξε στα πρώτα δύσκολα χρόνια της αμφισβήτησης. Με τον Ολλανδό ο Βαλντές έγινε μεγάλος, με τον Γουαρδιόλα πέρασε στην ιστορία του συλλόγου.
Ο Βίκτορ Βαλντές ποζάρει με τα γάντια του τερματοφύλακα σε ηλικία 9 ετών.
8. SERGIO BUSQUETS
Ανάγκασε τον μπαμπά να μπλοκάρει ένα σίδερο!
Ο Σέρχιο μεγάλωσε σε ποδοσφαιρική οικογένεια. Ο πατέρας του, Κάρλος, ήταν τερματοφύλακας της Μπαρτσελόνα, αναπληρωματικός στον τελικό του 1992 στο Γουέμπλεϊ. Ο Κάρλος μάλιστα είχε υποχρεωθεί να δείξει τα ρεφλέξ του και μέσα στο σπίτι, όταν είχε μπλοκάρει (!) το σίδερο, λίγο πριν αυτό προσγειωθεί πάνω στον μικρό Σέρχιο που έπαιζε με το καλώδιο, την ώρα που η μαμά Μπουσκέτς σιδέρωνε!!! Αφού πέρασε πρώτα από την Γέιδα (όπου αγωνιζόταν ο Κάρλος) και την Unió Jabac, το 2005, σε ηλικία 17, ο Σέρχιο υπέγραψε συμβόλαιο με την Μπαρτσελόνα.
Ο Κάρλος Μπουσκέτς αγωνίστηκε στην Μπαρτσελόνα από το 1988 έως το 1998. Εδώ με τα δυο του παιδιά στο Καμπ Νόου. Αριστερά ο Σέρχιο.
Με την ομάδα Νέων και συμπαίκτες τους Μπόγιαν, Γεφρέν και Ζιοβάνι ντος Σάντος μεταξύ άλλων, ο Σέρχιο κατέκτησε το νταμπλ, κερδίζοντας το Κύπελλο στην Σαραγόσα, όπου μαζί με τα φιλαράκια του αναστάτωσαν την πόλη εκτοξεύοντας μέσα στη νύχτα κροτίδες για να πανηγυρίσουν! Στη συνέχεια ακολούθησε η Barcelona B και η κοινή μέχρι σήμερα πορεία δίπλα στον Γουαρδιόλα. Το 2008 ο Πεπ τον πήρε στην πρώτη ομάδα και από τότε το «χταπόδι» (το παρατσούκλι του) ελέγχει κάθε σπιθαμή στον χώρο του κέντρου, όπου δεσπόζει με την παρουσία του και την αθόρυβη δουλειά του.
Ο Μπουσκέτς πανηγυρίζει με τους συμπαίκτες του την άνοδο της Barca B στην Segunda B.
9. PEDRO RODRÍGUEZ
Ο "θησαυρός" από τα Κανάρια
Ο Πέδρο γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Κανάρια και από μικρός έπαιξε μπάλα στην ομάδα του San Isidro. Οι σκάουτ της Μπαρτσελόνα τον πρόσεξαν το 2004 σε ένα τουρνουά και τον προσκάλεσαν για δοκιμή. Ο Πεδρίτο που είχε είδωλό του τον Ριβάλντο, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι τον ήθελε η ομάδα που αγαπούσε από μικρός. Στη Μασία του άλλαξαν θέση και από ελεύθερο μεσοεπιθετικό τον μετέτρεψαν σε ένα ταχύτατο εξτρέμ. Αγωνίστηκε στη λεγόμενη Dream Team juvenil, η οποία σάρωσε όλους τους τίτλους.
Ο Πέδρο (δεξιά) με την Copa del Sur de Tenerife, όταν ακόμα αγωνιζόταν στην CD San Isidro.
Στα 18 του πέρασε στην Barcelona C, η οποία όμως υποβιβάστηκε και το μέλλον του Πέδρο βρέθηκε σε κίνδυνο. Η Μπαρτσελόνα σκέφτηκε να τον δώσει δανεικό στην Πορτουένσε, αλλά ο Γουαρδιόλα προτίμησε να τον κρατήσει στην Barcelona B. Ο Πέδρο του ανταπέδωσε την εμπιστοσύνη, βοηθώντας την ομάδα να ανέβει κατηγορία και ο Φρανκ Ράικαρντ τον παρουσίασε για πρώτη φορά με τους «μεγάλους» στο κοινό του Καμπ Νόου στις 12 Ιανουαρίου του 2008. Από τότε ο νεαρός από την Τενερίφη έχει «κουραστεί» να σηκώνει Κύπελλα και να μαζεύει διακρίσεις.
Οι Νέοι της Μπαρτσελόνα με προπονητή τον Τσέτσου Ρόχο, έγραψαν ιστορία κερδίζοντας 3 τίτλους το 2005. Σε πρώτο πλάνο ο Πέδρο, πίσω στη μέση ο Σίτο Ριέρα.
10. BOJAN KRKIC
Πώς να βάλετε 228 γκολ σε μια σεζόν!
Ο Μπόγιαν είναι γιος του Σέρβου πρώην ποδοσφαιριστή του Ερυθρού Αστέρα, Μπόγιαν Κρίκιτς του Πρεσβύτερου. Ο Τζούνιορ γεννήθηκε στην Λινιόλα της Καταλονίας, όπου είχε εγκατασταθεί ο πατέρας του αφού παντρεύτηκε με Ισπανίδα. Από μικρός ο Μπόγιαν έδειξε το ταλέντο του στη μπάλα και περνούσε όλα τα καλοκαίρια του σε καμπ στην Ανδόρα, όπου ο πατέρας του συνεργαζόταν με σκάουτ της Μπαρτσελόνα. Κάπως έτσι ήρθε η πρώτη δοκιμή, όπου ο μικρός Μπόγιαν πέτυχε 6 γκολ. Και αν σας εντυπωσιάζει αυτό, πώς πρέπει άραγε να αντιδράσετε όταν μάθετε ότι ο Τζούνιορ πέτυχε συνολικά 228 γκολ (!) στην πρώτη του χρονιά στη Μασία;
Ο Μπόγιαν με τη φανέλα της Εθνικής Βραζιλίας και τους προπονητές του στο καλοκαιρινό καμπ της Ανδόρας.
Όταν αγωνιζόταν στους Παίδες, σε ένα παιχνίδι είχε ήδη σκοράρει 10 φορές και ο διαιτητής ακύρωσε το ενδέκατο γκολ του. Ο μικρός διαμαρτυρήθηκε τόσο έντονα που τελικά αποβλήθηκε. Πηγαίνοντας προς τα αποδυτήρια έκλαιγε λέγοντας ότι θα μπορούσε να έχει βάλει πάνω από 15! Κέρδισε το Πρωτάθλημα με τους Νέους ενώ ανήκε στους Έφηβους, έβαλε 12 γκολ με την Barca B ενώ ήταν ακόμα Νέος, στο ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα σκόραρε, έγινε ο δεύτερος νεότερος σκόρερ στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ, ο δεύτερος νεότερος παίκτης της Εθνικής Ισπανίας μετά τον Ραούλ, ο τρίτος νεότερος που έφτασε τα 100 παιχνίδια στην Πριμέρα πίσω από τους Ραούλ και Ετσεμπερία. Ο Μπόγιαν βρισκόταν πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από την ηλικία του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου