«Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει θα ‘σαι για πάντα μέσα σ’όλα εκεί να που γι’αυτά έχεις λείψει θα’σαι για πάντα μέσα σ’όλο τον κόσμο».
(αφιερωμένο στη Σωτηρία και όχι στους ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ της ΚΝΕ).
Γ. ΡΙΤΣΟΣ
Για τη Σωτηρία:http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2010/07/28/7333/
Η ΚΝΕ ειχε γραμμη να συγκρουστει με εαακ, πανω σε μια ιστορια που στησαν μονοι τους στην παντειο.
Πανελλαδικα σημερα διαλυει χωρους και τραπεζακια της εαακ, σκιζει αφισες, κατεβαζει πανο κλπ
Στο Βόλο βγηκαν σημερα το πρωι (σαββατιατικο-σε αδειες σχολες!) γιουρουσι και κολλαγαν πανω στα τραπεζακια των σχηματων εαακ μια βρωμιαρα καταγγελια (http://redship.wordpress.com/2010/12/18/%CF%83%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BA%CE%BF%CF%86%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CE%B1%CE%B1%CE%BA-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%83%CF%85%CE%B1/) που μιλαει για εκοφιτες, αντικομμουνιστες κλπ κλπ.(α, και τσουβαλιαζει ανταρσυα-εαακ, αλλη ιστορια αυτο…)
Οταν το μαθαμε πηγαμε στην αρχιτεκτονικη, οπου βρηκαμε 20-25 κνιτες. Επειδη δεν φανταστηκαμε το μεγεθος του τραμπουκισμου που θα επακολουθουσε, δεν ειχαμε δωσει ραντεβου για να κινηθουμε μαζικα κι ετσι οι σφοι της εαακ που φτασαν πρωτοι ηταν μονο 2 και μεχρι να ερθουμε κι οι υπολοιποι, αυτοι οι 20-25 κνιτες τους χτυπησαν (οχι σοβαρα, αλλα τους χτυπησαν! 20-25 εναντιον 2 !!!)
Η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΟ ΣΧΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΕΑΑΚ ΣΤΗ ΠΑΝΤΕΙΟ
Τη Δευτέρα 13-12 η ΚΝΕ Παντείου σύσσωμη με οργανωτική 30 μελών της έναντι 4 μελών της ΑΝΑ.Σ.Α.-Ε.Α.Α.Κ. που ήταν τότε στον υπαίθριο χώρο της σχολής, προσπάθησαν τραμπούκικα να αρπάξουν τον επί 15 χρόνια χώρο του σχήματος.
Ο χώρος αυτός, μια κολώνα ουσιαστικά, είναι ο μόνος κεντρικός χώρος του σχήματος που τον χρησιμοποιεί για την παρέμβασή του (αφίσες, ανακοινώσεις, πανό κτλ). Η ΚΝΕ απείλησε τους 4 συντρόφους με “νοσοκομεία και φορεία” αν δεν τους παρέδιδαν το χώρο! Αφού επιτέθηκαν λεκτικά και σωματικά στα μέλη της ΕΑΑΚ, προκειμένου να “κατοχυρώσουν” τη κολώνα ώς χώρο της ΚΝΕ τόλμησαν να χρησιμοποιήσουν τη μνήμη μιας αγωνίστριας με τον πιο χυδαίο τρόπο! Κόλλησαν μια πλάκα με τη προτομή της Σ.Βασιλακοπούλου, φοιτήτριας Παντείου που δολοφονήθηκε από την εργοδοσία, δήθεν για να τιμήσουν τη μνήμη της!!!
Η ΚΝΕ τιμά τους νεκρούς της όταν απειλεί αγωνιστές, όταν τους επιτίθεται, τους απειλεί με σπασμένα κεφάλια, όταν τους καταργεί το δικαίωμα να έχουν χώρο να εκφράζονται! Όπως ακριβώς κάνει το κράτος…. Η ΑΝΑ.Σ.Α.-Ε.Α.Α.Κ. δεν θα άφηνε κανένα να την φιμώσει, να της κλέψει τους χώρους που έχει κερδίσει με την παρουσία της και τους αγώνες της στη σχολή για να υπάρχει και να εκφράζεται, πολλώ δε μάλλον όταν μέσω αυτού καπηλεύεται η μνήμη μιας αγωνίστριας!
Τη Παρασκευή 17-12 όλα τα μέλη της ΑΝΑ.Σ.Α.-Ε.Α.Α.Κ. με τη συνδρομή συντρόφων από άλλες σχολές της Αθήνας ( προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι δεν θα υπάρξει σωματική επίθεση των συντρόφων μας από την ΚΝΕ) διεκδίκησαν το χώρο τους. Χωρίς απειλές, ύβρεις, ξύλο και παρόμοιες μεθόδους που χρησιμοποιούν παρακρατικές και φασιστικές ομάδες, κολλήσαμε όπως πάντα αφίσες της ΕΑΑΚ στη κολώνα μας και αφαιρέσαμε διακριτικά και με απόλυτη προσοχή την πλακέτα της ΚΝΕ. Δεν αφαιρέσαμε το δικαίωμά της να την κολλήσει οπουδήποτε αλλού, στον άπλετο χώρο που έχει η ίδια για παρέμβαση στη σχολή και μέρος του οποίου όφειλε να αξιοποιήσει για να τιμήσει την αγωνίστρια!
Άν η ΚΝΕ ενδιαφερόταν πραγματικά για την ύπαρξη μιας προτομής της Βασιλακοπούλου στη σχολή και όχι για τον τραμπουκισμό της ΕΑΑΚ και την φίμωσή της θα προχωρούσε σε μια πρόταση στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών Παντείου ή στο Δ.Σ., ώστε να φτιαχτεί μια τέτοια προτομή με την υπογραφή “ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΠΑΝΤΕΙΟΥ” και όχι “ΚΝΕ” στη κεντρική είσοδο της σχολής και όχι στην κολώνα του σχήματος!
Η ΕΑΑΚ πάντως έχει μάθει αλλιώς να τιμά και να σέβεται τη μνήμη χαμένων αγωνιστών. Αγωνιστών όπως η Σωτηρία Βασιλακοπούλου, ο Ιάκωβος Κουμής, η Σταματίνα Κανελλοπούλου,ο Νίκος Τεμπονέρας, ο Μιχάλης Καλτεζάς και τόσοι άλλοι γνωστοί μας ή άγνωστοι. Μάθαμε να τιμάμε με αγώνες στους δρόμους, δίνοντας τη μάχη κάθε μέρα, στη σχολή, τη δουλειά, τη γειτονιά ενάντια σε όλους αυτούς που μας κλέβουν την παιδεία, την εργασία, τα δικαιώματα , την ίδια τη ζωή τελικά. Άλλωστε και αυτοί οι αγωνιστές γι’αυτό δολοφονήκαν, είτε από την εργοδοσία είτε από το κράτος (και παρακράτος) και αδιαμφισβήτητα κρατάς ζωντανή τη μνήμη τους όχι απλά με μια άψυχη προτομή σε ένα τοίχο, αλλά παλεύοντας να βαδίσεις στους δρόμους που βάδισαν και αυτοί….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου