Του Άρη Σειρηνίδη
Ακολουθεί ένα καταπληκτικό κείμενο του γνωστού πολιτικού κρατουμένου Άρη Σειρηνίδη. Το εν λόγω κείμενο λογοκρίθηκε και κατέβηκε από τους περισσότερους κινηματικούς ιστοτόπους ακόμα και από το indymedia. Εμείς επιλέγουμε να το δημοσιεύσουμε και σας προτρέπουμε να το διαβάσετε παρά το μέγεθός του γιατί πραγματικά είναι ένα καταπληκτικό κείμενο.
Ακολουθεί το τέταρτο μέρος του κειμένου:
Με αναιμική παρουσία στα προηγούμενα στάδια των απεργιακών διαδικασιών, στην ανάπτυξη τηςταξικής πάλης δηλαδή, ο αναρχικός χώρος εμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο τελευταίο στάδιο,αυτό της διαδήλωσης, ανοργάνωτος, χωρίς διακριτή πολιτική παρουσία, με ασαφή τακτική και στρατηγική στόχευση, να αξιώνει το ρόλο του προνομιακού εκφραστή της κοινωνικής οργής και αγανάκτησης. Μόνο που πλέον, σημαντικό και ιδιαίτερα δυναμικό κομμάτι του δεν αντιλαμβάνεται την παρουσία και τη δράση του στην πορεία ως κοινωνική, ούτε αισθάνεται κάποιου είδουςαλληλεγγύη με τα υπόλοιπα κομμάτια που διαδηλώνουν.
Ορισμένοι, μάλιστα, είναι πιθανόν να τααντιμετωπίζουν ακόμα και εχθρικά και οι διεκδικήσεις τους να τούς φαίνονται ως ενδείξειςυποταγής. Η μαζικότητα μιας πορείας φτάνει τελικά να έχει σημασία μόνο ως προς τηχρηστικότητά της για την εκδήλωση των συγκρουσιακών τους διαθέσεων. Εντός αυτού τουπλαισίου είναι αρκούντος κατανοητό, πώς όλη την κρίσιμη κοινωνικά περίοδο αμέσως μετά τηνυποταγή της χώρας στο ΔΝΤ, δεν κατορθώθηκαν ούτε καν προωθήθηκαν ουσιαστικές συνθέσεις μεευρύτερα κοινωνικά κομμάτια. Εννοώ, συνθέσεις βαθύτερες από αυτήν που γεννά η-σημαντικότατη- κοινή συμμετοχή στις οδομαχίες, οι οποίες θα μπορούσαν να συγκροτήσουν έναπεδίο κινηματικής αναφοράς για ευρύ φάσμα αντικαπιταλιστικών δυνάμεων.