Παραμονή Πρωτοχρονιάς, βραδάκι, κατέβηκα να πάρω μια βασιλόπιττα από το φούρνο της γειτονιάς.
Βγαίνοντας, έξω από την πόρτα του μαγαζιού, καθισμένο στα σκαλιά, σχεδόν κουβαριασμένο, είδα τον Γιάννη, γείτονα, πρώην βιοτέχνη και νυν άστεγο.
Τον καλησπέρισα και προσπάθησα να ανταλλάξω δυο λόγια μαζί του. Ομολογώ, πάντως, πως ένοιωσα αμηχανία, βλέποντας τον σε πραγματικά απελπιστική κατάσταση.
- Χρόνια Πολλά, Γιάννη. Πως είσαι;- Νηστικός και με ύπνο στο παγκάκι, πως λες να είμαι;
- Ας ελπίσουμε να αλλάξουν τα πράγματα- Μεγάλη γυναίκα, πιστεύεις στα θαύματα;
- Μην τα παρατάς. προσπάθησε να βρεις ένα κατάλυμα..