Ένα από τα τεχνάσματα που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον για να πείσουν για τις αιτίες της κρίσης είναι η ενοχοποίηση του πληθυσμού. Φυσικά ως σημαία κυμάτισε η φοροδιαφυγή. Ένα υπαρκτο μεν πρόβλημα, το οποίο όμως το ανήγαγαν στον κύριο λόγο της κατάρρευσης.
Κι αν περιμένεις πως μεγαλογιατροί και μεγαλοδικηγόροι βρίσκονται δικαιολογημένα στο στόχαστρο, σίγουρα θα νιώθεις αμήχανα, στην στοχοποίηση όλων ως υπόπτων στην συμμετοχή της “εθνικής τραγωδίας”. Αποτελεί το επόμενο κεφάλαιο του “μαζί τα φάγαμε”, δηλαδή των πελατειακών σχέσεων που μετέτρεψε σε θεσμό το κομματικό σύστημα. Επίσης βόλεψε ο διαχωρισμός των πολιτών σε “φιλοευρωπαιστές” κι αυτούς που είναι προσκολλημένοι σε παλιά και “άχρηστα” σχήματα όπως εργασιακά δικαιώματα, τόπος καταγωγής, κοινωνικά κεκτημένα. Αυτό που έκαναν τόσα χρόνια τα κόμματα εξουσίας, πλέον το χρησιμοποιούν για τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Δηλαδή, τους λένε δημαγωγούς γιατί παρασέρνουν τον λαό σε ανέφικτες λύσεις, τους ονοματίζουν εχθρούς της αλλαγής. Και μαζί μ’ αυτούς βάζουν και τους πολίτες που αντιτίθεται στις “διαρθωτικές αλλαγές”.
