Δεν προλαβαίνω ν΄ακούω δελτία τρομοκρατίας καθημερινά από φίλους. Τι είναι τα δελτία τρομοκρατίας? Ξυπνάει κάποιος το πρωί και μέχρι να κοιμηθεί το βράδυ (αν τα καταφέρει) δέχεται συνεχείς εκβιασμούς από χίλιες δυο μεριές. Από την εργοδοσία του, την εφορία, τη ΔΕΗ, τη Τράπεζα, τον τάδε τοκογλύφο...
Δεν ξέρω σε τι κόσμο ζουν μερικοί, στο δικό μου όμως βλέπω ανθρώπους που χάνουν την ανάσα τους. Νομίζω πως καθώς μου μιλάνε θα σκάσουν στα χέρια μου. Στη κυριολεξία. Χωρίς ίχνος υπερβολής. Βλέπω φίλους να κοιμούνται με χούφτες χάπια πλέον. Άλλους να είναι τα μάτια τους συνέχεια πρησμένα από την αϋπνία και το κλάμα. Νύχια καταφαγωμένα. Μαλλιά ξεριζωμένα. Γεμάτοι τικ, να παραμιλάνε. Γεμάτοι φοβίες, με διάφορες αρρώστιες να τους καλωσορίζουν στην εποχή της φρίκης. Άνθρωποι που μέχρι πριν λίγο καιρό απλά δούλευαν, είχαν φτιάξει το πολύ πολύ ένα σπίτι, κι είχαν αγοράσει ένα αυτοκίνητο. Το όλοι μαζί τα φάγαμε σ΄αυτούς τους φίλους ήταν ένα σπίτι με δάνειο κι ένα αυτοκίνητο με leasing. Και μια δουλειά για να τα πληρώνουν. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι αντιμέτωποι με το μπαμπούλα που βγήκε ακάλεστος από τις ντουλάπες τους. Τους κατά συρροή δολοφόνους του κρατικού μηχανισμού, των τραπεζών, των μαυραγοριτών, των τοκογλύφων.
Ορδές που τους κυνηγάνε για να τους κόψουν μια λίβρα κρέας....