«Πρέζες υπάρχουν πολλές, απλώς η ηρωίνη σκοτώνει»
Ο φιλόσοφος-ποιητής-τραγουδοποιός Παύλος Σιδηρόπουλος [ένας απ'τους σημαντικότερους ανθρώπους του πνεύματος που έτυχε να ζήσουν σάυτή τη λωρίδα γής] είχε προειδοποιήσει εγκαίρως: «Πρέζες υπάρχουν πολλές, απλώς η ηρωίνη σκοτώνει» Σήμερα, ολόκληρη η χώρα ζεί περιμένοντας να πάρει τη δόση της, εκβιαζόμενη από τους πρεζέμπορους ''φίλους'' οι οποίοι τη δανείζουν για να της πουλήσουν τη δόση της κι εγώ που γράφω τώρα αυτά τα λόγια κρατάω ένα τσιγάρο στο χέρι και το καπνίζω, με μια αίσθηση ειρωνείας να ποτίζει το μυαλό μου.
Θυμάμαι μια μέρα στο λύκειο που κάποιος μου είχε προσφέρει έναν μπάφο κι επέμενε τόσο πολύ που με ανάγκασε να τον απομακρύνω με σπρωξιές, αλλά θυμάμαι επίσης ότι η νικοτίνη... είναι εννέα φορές πιο εθιστική απ'την κοκαΐνη.
Την κοκαΐνη, που ίχνη της βρέθηκαν σε πληθώρα καθισμάτων του ιταλικού κοινοβουλίου-σύμφωνα με μια έρευνα που ανάπαρήγαγε ο Ο. Έκο σ'ενα απ'τα βιβλία του.
Μιλάμε για την κοκαΐνη η οποία ρέει στα "μπουζούκια" των wannabe light "σημαδεμένων" και στα πάρτι των νομοταγών κυριλέδων που, ακόμα και σήμερα, ως επίσημοι νεοραγιάδες πια, ακόμα γυρεύουνε την πρέζα της ματαιοδοξίας και του εκτονωτικού διασκορπίσματος, τραγουδώντας με καμάρι τους ψευδολαΪκούς λεονταρισμούς της εγωπάθειας, ενώ η χώρα ισοπεδώνεται.
Εκεί, στα άκακα μπουζούκια, η πιο άξια και ποθητή γυναίκα είναι η γκόμενα που έχει καλλιεργήσει νοερά το μεγαλύτερο πέος, χορεύοντας με τακούνια και τιγρέ μίνι ζειμπέκικους πολεμικούς χορούς, ενόσω ρουφά τους εμπορικούς και αγελαίους μύθους ενός ανεστραμμένου φαλλοκρατισμού που, καθώς προσποιείται την απελευθέρωση, ανακυκλώνει τον πιο νοσηρό εξουσιασμό αποθεώντας τη χυδαιότητα και την κουραδομαγκία ως κατεστημένο στύλ μιας προοιούσας χρεοκοπίας.
Και πού; Σε μια χώρα όπου οι πρεζέμποροι, ενόσω κυνηγώνται απο πολίτες τραγουδάνε συνθήματα της ακροδεξιάς. Σε μια χώρα όθε η αστυνομία, με τις άνωθεν εντολές στο τσεπάκι του διοικητή, ετοιμάζεται να μας ξαναπνίξει στα καρκινογόνα δακρυγόνα [στα οποία πια εθιστήκαμε] και θα το κάνει, αφού πρώτα προβεί σ'εκατοντάδες προληπτικές προσαγωγές δημοκρατικής φύσεως, ούτως ώστε οι τραγελαφικοί βουλευτές μιας εκτρωματικής συγκυβέρνησης να υπογράψουν, δίχως φόβο, την περαιτέρω υποβάθμιση της ζωής μας κι έτσι... να πάρουμε τη δόση μας.
Και δηλαδή όχι εμείς αλλά οι τράπεζες που τόσα χρόνια-εντός ενός στημένου παιχνιδίου που έσπρωχνε πολλαχώς τους πολίτες στον δανεισμό-μοίραζαν αφειδώς και σε δόσεις, είτε μια ναρκωτική ευμάρεια, είτε τη δυνατότατα να εξασφαλίσει κάποιος την ανάγκη της στέγης, μια βασικότατη ανάγκη την οποία ο πολιτισμός μας την θεωρεί εμπόρευμα [!!!] και δεν την εξασφαλίζει έκ των προτέρων καθότι αυτό θα μείωνε τα κέρδη των παραδόπιστων και προεξαρχόντως, τον κοινωνικό έλεγχο. Και έχουμε και το θράσος, το αληθινό θράσος, να αυτοαποκαλούμαστε προοδευμένοι...
Και είναι μέσω αυτών των τραπεζών-και των άλλων οικονομικών [; ] εργαλείων όπως το χρηματιστήριο-που οι πρεζέμποροι, οι έμποροι όπλων και οι μαστρωποί καθαρίζουν το χρήμα τους. Και αυτά σε ποιόν κόσμο; Σ'αυτόν όθε οι πιο πετυχημένες εταιρείες είναι η COCA-cola, τα μεταλλαγμένα μπιφτέκια του ντόναλντ [περήφανοι χορηγοί των ολυμπιακών ιπποδρομιών] και το δαγκωμένο μήλο του παραδείσου [οι βιβλικές δηλώσεις μας μάραναν] που πουλάει σε αριθμημένες δόσεις ένα σούπερ γκατζετάκι το οποίο κατασκευάζουν εξαθλειωμένοι, καταθλιπτικοί και αυτοκτονικοί σκλάβοι στην άλλη άκρη της γής σε μια διαδικασία που αποκαλείται ανάπτυξη. Και στήνουν ουρές για να το αγοράσουν πρώτοι το γκατζετάκι τους εκατομμύρια χαζοχαρούμενοι πολιτισμένοι [!!!] που κάθε χρόνο, εν μέσω αντικαπνιστικής υστερίας και αεροψεκασμών παγκόσμιας εμβέλειας, καταναλώνουν εκατομμύρια τόνους φυτοφαρμάκων, ψυχοφαρμάκων, αντιβιωτικών και ναρκωτικών, τα οποία φυσικά καταλήγουν στον φουκοσίμειο υδροφόρο ορίζοντα και απο εκεί, περνώντας μια βόλτα κι απο τον κόλπο-πετρελαίο του Μεξικό, στα ψάρια, στα φυτά, στα πάντα.
Και τώρα συνειδητοποιώ ότι θα μπορούσα να συγγράφω αυτό το κείμενο διαμαρτυρίας για μήνες και αποφάσισα, ανάμεσα σε άλλα, να κάνω ένα τσιγάρο και να πέσω για ύπνο. Ναί, Παύλο Σιδηρόπουλε, πρέζες υπάρχουν πολλές, η ηρωίνη σκοτώνει και η ειρωνεία βασιλεύει στο βασίλειο της ύβρεως.
Σωτήρης Ανέστης
RAMNOUSIA
Θυμάμαι μια μέρα στο λύκειο που κάποιος μου είχε προσφέρει έναν μπάφο κι επέμενε τόσο πολύ που με ανάγκασε να τον απομακρύνω με σπρωξιές, αλλά θυμάμαι επίσης ότι η νικοτίνη... είναι εννέα φορές πιο εθιστική απ'την κοκαΐνη.
Την κοκαΐνη, που ίχνη της βρέθηκαν σε πληθώρα καθισμάτων του ιταλικού κοινοβουλίου-σύμφωνα με μια έρευνα που ανάπαρήγαγε ο Ο. Έκο σ'ενα απ'τα βιβλία του.
Μιλάμε για την κοκαΐνη η οποία ρέει στα "μπουζούκια" των wannabe light "σημαδεμένων" και στα πάρτι των νομοταγών κυριλέδων που, ακόμα και σήμερα, ως επίσημοι νεοραγιάδες πια, ακόμα γυρεύουνε την πρέζα της ματαιοδοξίας και του εκτονωτικού διασκορπίσματος, τραγουδώντας με καμάρι τους ψευδολαΪκούς λεονταρισμούς της εγωπάθειας, ενώ η χώρα ισοπεδώνεται.
Εκεί, στα άκακα μπουζούκια, η πιο άξια και ποθητή γυναίκα είναι η γκόμενα που έχει καλλιεργήσει νοερά το μεγαλύτερο πέος, χορεύοντας με τακούνια και τιγρέ μίνι ζειμπέκικους πολεμικούς χορούς, ενόσω ρουφά τους εμπορικούς και αγελαίους μύθους ενός ανεστραμμένου φαλλοκρατισμού που, καθώς προσποιείται την απελευθέρωση, ανακυκλώνει τον πιο νοσηρό εξουσιασμό αποθεώντας τη χυδαιότητα και την κουραδομαγκία ως κατεστημένο στύλ μιας προοιούσας χρεοκοπίας.
Και πού; Σε μια χώρα όπου οι πρεζέμποροι, ενόσω κυνηγώνται απο πολίτες τραγουδάνε συνθήματα της ακροδεξιάς. Σε μια χώρα όθε η αστυνομία, με τις άνωθεν εντολές στο τσεπάκι του διοικητή, ετοιμάζεται να μας ξαναπνίξει στα καρκινογόνα δακρυγόνα [στα οποία πια εθιστήκαμε] και θα το κάνει, αφού πρώτα προβεί σ'εκατοντάδες προληπτικές προσαγωγές δημοκρατικής φύσεως, ούτως ώστε οι τραγελαφικοί βουλευτές μιας εκτρωματικής συγκυβέρνησης να υπογράψουν, δίχως φόβο, την περαιτέρω υποβάθμιση της ζωής μας κι έτσι... να πάρουμε τη δόση μας.
Και δηλαδή όχι εμείς αλλά οι τράπεζες που τόσα χρόνια-εντός ενός στημένου παιχνιδίου που έσπρωχνε πολλαχώς τους πολίτες στον δανεισμό-μοίραζαν αφειδώς και σε δόσεις, είτε μια ναρκωτική ευμάρεια, είτε τη δυνατότατα να εξασφαλίσει κάποιος την ανάγκη της στέγης, μια βασικότατη ανάγκη την οποία ο πολιτισμός μας την θεωρεί εμπόρευμα [!!!] και δεν την εξασφαλίζει έκ των προτέρων καθότι αυτό θα μείωνε τα κέρδη των παραδόπιστων και προεξαρχόντως, τον κοινωνικό έλεγχο. Και έχουμε και το θράσος, το αληθινό θράσος, να αυτοαποκαλούμαστε προοδευμένοι...
Και είναι μέσω αυτών των τραπεζών-και των άλλων οικονομικών [; ] εργαλείων όπως το χρηματιστήριο-που οι πρεζέμποροι, οι έμποροι όπλων και οι μαστρωποί καθαρίζουν το χρήμα τους. Και αυτά σε ποιόν κόσμο; Σ'αυτόν όθε οι πιο πετυχημένες εταιρείες είναι η COCA-cola, τα μεταλλαγμένα μπιφτέκια του ντόναλντ [περήφανοι χορηγοί των ολυμπιακών ιπποδρομιών] και το δαγκωμένο μήλο του παραδείσου [οι βιβλικές δηλώσεις μας μάραναν] που πουλάει σε αριθμημένες δόσεις ένα σούπερ γκατζετάκι το οποίο κατασκευάζουν εξαθλειωμένοι, καταθλιπτικοί και αυτοκτονικοί σκλάβοι στην άλλη άκρη της γής σε μια διαδικασία που αποκαλείται ανάπτυξη. Και στήνουν ουρές για να το αγοράσουν πρώτοι το γκατζετάκι τους εκατομμύρια χαζοχαρούμενοι πολιτισμένοι [!!!] που κάθε χρόνο, εν μέσω αντικαπνιστικής υστερίας και αεροψεκασμών παγκόσμιας εμβέλειας, καταναλώνουν εκατομμύρια τόνους φυτοφαρμάκων, ψυχοφαρμάκων, αντιβιωτικών και ναρκωτικών, τα οποία φυσικά καταλήγουν στον φουκοσίμειο υδροφόρο ορίζοντα και απο εκεί, περνώντας μια βόλτα κι απο τον κόλπο-πετρελαίο του Μεξικό, στα ψάρια, στα φυτά, στα πάντα.
Και τώρα συνειδητοποιώ ότι θα μπορούσα να συγγράφω αυτό το κείμενο διαμαρτυρίας για μήνες και αποφάσισα, ανάμεσα σε άλλα, να κάνω ένα τσιγάρο και να πέσω για ύπνο. Ναί, Παύλο Σιδηρόπουλε, πρέζες υπάρχουν πολλές, η ηρωίνη σκοτώνει και η ειρωνεία βασιλεύει στο βασίλειο της ύβρεως.
Σωτήρης Ανέστης
RAMNOUSIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου