Σύντροφε ζεις . . .
Είσαι Σύντροφος, γιατί
Αγωνίστηκες στη πρώτη γραμμή ενάντια στο Κράτος που καταστέλλει, δολοφονεί, εξαθλιώνει, ενάντια στη Τρόικα και το ΔΝΤ που επιβάλλουν γενοκτονία στο λαό και μειώνουν κάθε χρόνο το προσδόκιμο ζωής του, ενάντια στους ντόπιους Υποστηρικτές τους, είτε αυτοί λέγονται πολιτικά κόμματα, είτε λέγονται μαυραγορίτες, πραιτοριανοί του καθεστώτος, ρουφιάνοι, γενίτσαροι του νεοφιλελευθερισμού, είτε λέγονται αντικοινωνικοί μηδενιστές, είτε λέγονται ιδιοτελείς αριστεριστές που προσπάθησαν να μετατρέψουν τις λαϊκές συνελεύσεις σε μαγαζάκια επιρροής τους και σε φιλανθρωπικά ιδρύματα χωρίς πολιτικό στόχο, ενώ ταυτόχρονα ήταν οργανωμένοι σε κόμματα που συμμετέχουν στο κοινοβούλιο ή προσπαθούν να εισέλθουν σε αυτό.
Σε λέω σύντροφο χωρίς να σε ξέρω προσωπικά,
Σε κρίνω από τις πράξεις σου:
Χωρίς παρωπίδες συνδέθηκες με τον απλό κόσμο και ένωσες την ιδεολογία σου με άλλες ιδεολογίες, στη λαϊκή συνέλευση της γειτονιάς σου.
Δεν έμεινες μόνο στα λόγια πουλώντας επαναστατική κουλτούρα, αλλά πολέμησες στην πρώτη γραμμή στο σύνταγμα, πλάι στις εκατοντάδες χιλιάδες λαού.
Μετέτρεψες το επάγγελμά σου σε λειτούργημα, επανασυνδέοντας κομμένα ρεύματα σε πολίτες Και η αλληλεγγύη σου δεν είχε άρωμα φιλανθρωπίας, ούτε άρωμα δήθεν Μ.Κ.Ο. Το έκανες συντροφικά μέσω της λαϊκής συνέλευσης, φέρνοντας ανθρώπους σε επαφή με τα προτάγματα και τις αξίες των συνελεύσεων αυτών.
Δεν έδειξες ελιτισμό απέναντι στο λαό, χρησιμοποιώντας αριστερίστικες κορώνες, αλλά συνδιαλέχθηκες μαζί του, κατανοώντας τις αδυναμίες του,
Δεν έφυγες προς το εξωτερικό αναζητώντας ατομική λύση, και ελπίζοντας να μην έρθει και εκεί η ίδια λαίλαπα, αλλά αγωνίστηκες στον τόπο σου, απέναντι σε αυτούς που ήθελαν να σε κάνουν δούλο.
Εύχομαι λοιπόν να πάθουν οι φονιάδες σου αυτό που τους αξίζει. Και οι φονιάδες σου δεν είναι το σύστημα ή ο καπιταλισμός γενικά και αόριστα, αλλά συγκεκριμένα πρόσωπα που υλοποιούν ή στηρίζουν τη συγκεκριμένη πολιτική.
Και εύχομαι να το πάθουν από το θεσμό που τόσο αγάπησες και βοήθησες να ξεκινήσει, τις Λαϊκές Συνελεύσεις Γειτονιών. Ελπίζω οι λαϊκές συνελεύσεις να καταφέρουν να εντοπίσουν τι της κρατάει περιορισμένες σήμερα, και εάν είναι τμήμα του σώματός τους να το αποβάλλουν. Εάν δε, είναι κάτι στην ίδια τους τη συμπεριφορά, να το βελτιώσουν. Και έτσι να καταφέρουν να μαζικοποιηθούν, να ομοσπονδιοποιηθούν, να τιμωρήσουν όλους τους διαπλεκόμενους κύκλους εξουσίας και να απελευθερώσουν το λαό από το σύγχρονο ολοκληρωτισμό των μνημονίων, των ΜΜΕ και των εταιριών.
Αυτή θα ήταν η μεγαλύτερη τιμή στη μνήμη σου και εύχομαι ολόψυχα να γίνει.
Β.Π., πρώην μέλος λαϊκών συνελεύσεων Πάτρας
τη 29 Γενάρη 2013 ξημερώματα. Ο σύντροφος Βαγγέλης Σταμούλιας, 33 χρόνων, “έφυγε” από κοντά μας. Η ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε αποδιοργανώνει τις ζωές μας, τα συναισθήματά μας, την καθημερινότητά μας. Αυτό το πλαίσιο ζωής οδήγησε σήμερα το δικό μας Βαγγέλη στην αυτοκτονία.
Ηθικός αυτουργός αυτής της απώλειας είναι η πολιτική πραγματικότητα. Η ανασφάλεια, τα κοινωνικά αδιέξοδα, η εσωστρέφεια, η μοναξιά. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός που παράγεται από τις πολιτικές των κυρίαρχων ελίτ.
Ο Βαγγέλης ήταν ένας άνθρωπος με ιστορία στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Με πάθος για ζωή, με αξιοπρέπεια. Ήταν αυτός που έδωσε το έναυσμα για την εκκίνηση της Λαϊκής μας Συνέλευσης. Το πρώτο κάλεσμα, το Μάη του 2010 από το βήμα της πλατείας Συντάγματος, που έδωσε ζωή στο κοινό μας εγχείρημα, που κρατάει ακόμα. Πρωτοστατούσε πάντα στις δράσεις μας και στήριζε όλα τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα.
Ένας άνθρωπος που βίωσε την κρατική καταστολή στο πετσί του, με τη σύλληψή του σε μία από τις μεγάλες αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις. Αυτή της 23ης Φλεβάρη του 2011. Παρόλα αυτά δεν έκανε πίσω σ’ αυτά που διεκδικούσε από τη ζωή.
Ένας γλυκός, ζεστός και σεμνός άνθρωπος, ανιδιοτελής, αλληλλέγγυος, με αγάπη για τη ζωή, την ελευθερία, την ισότητα, την αξιοπρέπεια.
Ήταν η ήρεμη δύναμη ανάμεσά μας και η παρουσία του αποφασιστική. Θα είναι πάντα κοντά μας στους αγώνες, στους δρόμους, στις μάχες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου