διαβάζω μια είδηση, για μια μάνα που έκλεψε δυο μπουκάλια γάλα γιατί έπρεπε να δώσει φαί στα δυο παιδάκια της και δεν εύρισκε από πουθενά μια βοήθεια, άνεργη φυσικά, και την οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα. Και σκέφτηκα δυο νέες σημαντικές παραμέτρους που πρέπει να σκεφτούμε για τις μέρες που έρχονται.
Πρώτον και πολύ σημαντικό. Πρέπει να μας λέτε τα ονόματα των σούπερ μάρκετ που θα προβαίνουν σε τέτοιες ενέργειες για να ξέρουμε τι να κάνουμε.
Δεύτερον αναλογίζομαι τα νέα διλήμματα της δικαιοσύνης. Δηλαδή τι ψυχική αντοχή θα πρέπει να έχουν οι δικαστές από δω και στο εξής για να πρέπει να βγάζουν αποφάσεις για τους διαφόρους Γιάννηδες Αγιάννηδες που θα παρουσιάζονται, την ίδια στιγμή που δεν έχουν τη χαρά να γραπώσουν και να καταδικάσουν κανέναν εγκληματία από όλους εκείνους που δημιούργησαν το Γιάννη Αγιάννη και τους άθλιους των Αθηνών.
Τι ψυχή θα παραδίνει ο κάθε δικαστικός που η μοίρα τον έφερε να ζήσει και να λειτουργήσει στην εποχή της μεγάλης ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα όπου θα πλημμυρίσουν οι αίθουσες τους με μανάδες που θα κλέβουν μπουκάλια γάλα, πατεράδες που θα πλακώνουν στο ξύλο μαυραγορίτες, και σύντομα εκείνους που θα μπουκάρουν σε σούπερ μάρκετ, σε τράπεζες, σε αποθήκες τροφίμων, σε σπίτια ή οτιδήποτε άλλο προκειμένου να επιβιώσουν.
Την ώρα λοιπόν που η οικογένεια του κ.Σαμαρά και όλων των υπόλοιπων καλοζοισμένων πολιτικών που ονειρεύονται να οδηγήσουν τη χώρα στο δρόμο της υπακοής και της ταπείνωσης με το λαό τους τιμωρημένο και στοχοποιημένο από λόμπι ηλεκτρικών ανθρώπων που αντί για αίμα έχουν καλώδια, οι άνθρωποι που για κακή τους τύχη έχουν ακόμα αίμα, θα ματώνουν. Θα ματώνουν οι ίδιοι και θα ματώνουν άλλους.
Γιατί το αίμα όταν υπάρχει ακόμα και βράζει και αναζητά συστατικά για να τραφεί και να παραμείνει ζωντανό.
Από την άλλη βέβαια κατανοώ απόλυτα και την αναισθησία τους και την στυγνότητά τους, γιατί υποθέτω πως δεν βρέθηκαν ποτέ στη θέση να ψάχνουν να βρουν ένα μπουκάλι γάλα γιατί θα πέθαινε το παιδί τους από πείνα. Για να μπορέσει κάποιος να κατανοήσει ότι η έλλειψη τροφής, η έλλειψη φαρμάκων, η έλλειψη ελπίδας για χιλιάδες ανθρώπους, ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ από οποιοδήποτε πλάνο χρηματοπιστωτικό, ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ από οποιαδήποτε γαμημένη νομισματική ένωση, ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ από οποιοδήποτε κέρδος των τζογαδόρων της ανθρώπινης ζωής, είναι πολύ δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο αν δεν βρεθεί στην ίδια θέση. Είναι σαν να προσπαθεί ένας ανεγκέφαλος που αντί για μυαλό και νευρικό σύστημα έχει άχυρα, να κατανοήσει γιατί πονάει το κεφάλι κάποιου που διαθέτει ακόμα μυαλό και νευρικό σύστημα που οι νευρικές τους απολήξεις σε όλο το κορμί πονάνε φριχτά όταν βλέπει όλη αυτή την αθλιότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου