Υπάρχει πολιτική με ηθική; Υπάρχουν πολίτες που ψηφίζουν ηθικά και όχι μόνο με γνώμονα την τσέπη τους; Σαφώς δεν νομίζει κανείς ότι όσοι ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ ή όσοι θα τον ξαναψηφίσουν, έγιναν ξαφνικά αριστεροί. Επίσης, δεν βλέπω τα δύο κόμματα εξουσίας να προσανατολίζονται σε οποιονδήποτε άλλο δρόμο, πέρα αυτού που τους εξασφαλίζει την επιβίωσή τους.
Είναι εμφανές πως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ εμφανίζουν ως μονόδρομο τις πολιτικές λιτότητας και διάλυσης των εργασιακών σχέσεων παρόλο που οι πολίτες (πλην των χρόνια παρωπιδοφόρων) τις αποστρέφονται. Τι συμβαίνει και υπάρχει τόσο μεγάλη απόσταση μεταξύ πολιτικών και πολιτών στο πως αντιλαμβάνεται ο καθένας το δημόσιο συμφέρον; Αυτό που συμβαίνει λέγεται σύγκρουση συμφερόντων.
Οι πολιτικοί δεν γίνεται να είναι τόσο ηλίθιοι. Ούτε τυφλοί. Βλέπουν τι γίνεται σε όλη την κοινωνία. Κι αν δεν βλέπουν, αναγκάστηκαν να το δουν με τα εκλογικά ποσοστά. Γιατί επιμένουν λοιπόν; Διότι η καριέρα τους, τους το επιτάσσει. Αν θέλουν να έχουν την οικονομική ελίτ της Ευρώπης από κοντά, πρέπει να της κάνουν τα χατίρια.
Το μεγαλύτερο ψέμα του νεοφιλελευθερισμού είναι το “there is no alternative”. Για όλα φταίει το κράτος και εσύ. Γι’ αυτό πρέπει να υπομένεις όλα τα σκληρά μέτρα. Οι θιασώτες τους δεν ενδιαφέρονται για ιδεολογικά διαπιστευτήρια. Μόνο για την δική τους επιβίωση. Ακόμη κι αν αυτή έχει επιτευχθεί εν μέσω πεινασμένων, αυτόχειρων και άστεγων. Γι’ αυτό Βενιζέλος και Σαμαράς έχουν τόσο μεγάλη σύγκλιση απόψεων, δήθεν ενδιαφερόμενοι για την “ευρωπαϊκή πορεία της χώρας”.
Έχουν αναγάγει την ακυβερνησία στο ύψιστο κακό που βρήκε την χώρα. Το Μνημόνιο εξυπηρετεί συμφέροντα. Όποιος δεν το έχει δει ακόμη, παρακαλείται για δωρεάν επίσκεψη σε οφθαλμίατρο. Πουθενά δεν υπάρχει ανάπτυξη έστω και ως ιδέα. Μόνο η “ανταγωνιστικότητα”. Η Βουλγαρία έχει μισθούς των 150 και των 200 ευρώ και φωνάζουν “ελάτε να επενδύσετε σε εμάς, δουλεύουμε για ψίχουλα”. Όμως κανείς δεν ανταποκρίνεται.
Κάποιοι κατηγορούν την Αριστερά για “όχι σε όλα”. Όταν έχεις μάθει να λες yes, ναι, ja, si και oui, είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουν πως στο λεξιλόγιο υπάρχει και το no. Γι’ αυτό ήθελαν και κυβέρνηση τεχνοκρατών οι γαλαζοπράσινοι συνέταιροι. Γιατί η κατεύθυνση θα ήταν προς συγκεκριμένα συμφέροντα.
Όλα τα επιχειρήματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ποντάρουν πάλι στον φόβο. Για το καλό μας. Εμείς ξέρουμε το καλό μας. Και ένα νόμισμα δεν φέρνει την ευτυχία στους ανθρώπους.
* Νόμισμα πέρα από χρηματική μονάδα, είναι και το καθιερωμένο, ο θεσμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου