Όλα έγιναν μία μέρα σαν σήμερα, μέσα σε λίγες ώρες. Οι δύο 19χρονοι φοιτητές, ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας, αποφασίζουν να εφαρμόσουν κάτι που ονειρεύονταν αρκετές μέρες πριν.
Για την ακρίβεια από τις 26 Απριλίου όταν οι Ναζί μπήκαν στην Αθήνα, οι κάτοικοι της οποίας υποδέχτηκαν τον κατακτητή με κλειστά τα παντζούρια των σπιτιών τους.
Οι δύο φίλοι, έβλεπαν καθημερινά το σύμβολο της κατοχής να «μολύνει» τον Ιερό Βράχο. Ήταν, λοιπόν, θέμα χρόνου να βάλουν μπροστά το σχέδιό τους. Να υποστείλουν την κοκκινόμαυρη σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό.
Στο σημείο αυτό αξίζει να διαβάσουμε τα λόγια του Απόστολου Σάντα, ο οποίος αφηγείται τα δρώμενα με τρόπο μοναδικό :
«Δεν ξέρω τι ήταν εκείνο που ένιωθα, μα μου φαίνεται πως ήταν ένα παράπονο μαζί με δυνατό πυρετό. Περίμενα μ’ αγωνία να βραδιάσει. Συναντηθήκαμε με τον Μανώλη και ξεκινήσαμε. Όταν έφτασε η ώρα, κοιταχθήκαμε. Ίσως να μην ξαναβλέπαμε τον ήλιο ν’ ανατέλλει. Είναι αλήθεια ότι νιώθαμε ένα δυνατό χτυποκάρδι μα αυτό δεν ακουγόταν παραέξω. Τα στήθη μας τα ελληνικά το πνίγανε. Είναι γλυκός ο θάνατος όταν πεθαίνεις για τα ιδανικά σου.
Ήταν ένα τέταρτο το φεγγάρι. Και καθώς το ασημένιο του φως έλουζε τα ιερά εκείνα μνημεία του άπαντου της Τέχνης και της Ομορφιάς, νιώσαμε μέσα μας ν’ ατσαλώνουμε. Είδαμε με τα μάτια της ψυχής μας τους αθάνατους προγόνους μας. Με λύσσα την κόψαμε απ’ το συρματόσχοινο και την μαζέψαμε. Σχίσαμε από ένα κομμάτι απ’ τον αγκυλωτό σταυρό. Την υπόλοιπη την κάναμε ρολό και την πήραμε. Το φεγγάρι είχε χαθεί και μαζί μ’ αυτό και οι οπτασίες των προγόνων μας ευχαριστημένες».
Ό,τι και να πει κανείς, ό,τι και να γράψει τα δύο Eλληνόπουλα έγιναν σε μία νύχτα σύμβολα μίας από τις ηρωικότερες πράξεις της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Πράξη η οποία με αναγωγή στο 2012, δείχνει ότι το θάρρος είναι πάνω από στατιστικά στοιχεία και αριθμούς, που μπορεί να έχουν αρνητικό πρόσημο, αλλά το θετικό της εθνικής αξιοπρέπειας είναι παντοτινό.
Ανδρέας Μορφόπουλος sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου