Τι θα Γίνει εάν (μπορέσουμε να) Ζήσουμε Χωρίς Χρήμα;

Αναδημοσίευση από την Ανωτάτη Σχολή Κακών Τεχνών

www.badarts.gr

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο Κύριος μας βάζει το εξής δίλημμα:  ή θα υποταχτείτε, θα υπακούσετε και θα σας τα πάρουμε σχεδόν όλα ή δεν θα υποταχτείτε, θα εξεγερθείτε, θα επαναστατήσετε και θα σας τα πάρουμε όλα. Οφείλετε να επιλέξετε μεταξύ ένδειας, φτώχειας, λιτότητας, εξαθλίωσης και θανάτου.

Το δίλημμα διατυπώνεται καθαρά και ξάστερα. Ο Προβόπουλος και ο Παπαδήμος είναι σαφέστατοι: έάν δεν δεχτείτε να χάσετε πολλά, θα τα χάσετε όλα. Θα γυρίσουμε στη δεκαετία του ’50 και του ’60. Εάν φύγουμε από το εβρό, μέχρι να τυπωθεί το νέο νόμισμα, δυο τρεις μήνες, μπορεί και περισσότερο, θα υπάρξει αντιπραγματισμός, δεν θα υπάρχει χρήμα, θα ανταλάσσουμε ανταλλακτικά με φασολάκια, μαθήματα με τυρί, ηλεκτρικό με πίπες. Τι δράμα!  Πίσω από αυτούς στοιχίζονται όλα τα τσιράκια, όλοι οι λακέδες, όλοι οι ρουφιάνοι του Κυρίου, και πολιτικοί, δεξιοί κι αριστεροί, και  δημοσιογράφοι, και όλοι οι φαιδροί διανοούμενοι,  φονιάδες της ελεύθερης σκέψης, φιλόσοφοι μ’ αρχίδια σαν τον Ράμφο και  τον Γιανναρά, ας πούμε.

Να ποιος είναι ο κίνδυνος, να ποια είναι η απειλή: η έλλειψη χρήματος ισοδυναμεί με θάνατο. Με θάνατο; Τίνος τον θάνατο; Των υποτελών Παραγωγών ή του Κυρίου; Ο Κύριος μας λέει ότι ισοδυναμεί με τον θάνατό μας. Μήπως όμως θέλει να μας πει κάτι άλλο αλλά φοβάται να το πει; Μήπως εννοεί τον δικό Του θάνατο; Μήπως εννοεί δηλαδή τον θάνατο της καπιταλιστικής Κυριαρχίας; Μήπως η επισήμανση του κινδύνου και της διατύπωσης της απειλής της ανυπαρξίας του χρήματος δεν είναι παρά μια καλυμμένη διατύπωση ενός φόβου, ενός εφιάλτη του Κυρίου; Για ποιον εφιάλτη πρόκειται; Πρόκειται για τον εφιάλτη του κομμουνισμού. Ο Κύριος θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να μην μπορέσουμε να ζήσουμε χωρίς χρήμα: θα κλείσει τους χώρους παραγωγής, θα φυλάει με αστυνομία και στρατό τις αποθήκες του κοινωνικού πλούτου, θα ελέγξει τη μεταφορά του πλούτου. Οπότε, το επίδικο αντικείμενο του κοινωνικού πολέμου (‘της ταξικής πάλης’, του ‘επαναστατικού αγώνα’) αλλάζει περιεχόμενο: εμείς θα επιχειρήσουμε να ζήσουμε χωρίς χρήμα, ο Κύριος θα επιχειρησει να καταστρέψει μια τέτοια ικανότητα και δυνατότητα.

Εγώ, εσείς, φίλες και φίλοι, θα δώσετε φασολάκια, εάν είστε αγρότης, και θα πάρετε φάρμακα από τον εργάτη της φαρμακοβιομηχανίας. Θα κάνετε μαθήματα στα παιδιά του μηχανικού που θα σας φτιάξει το αυτοκίνητο αλλά ο Προβόπουλος και ο Παπαδήμος και ο Ράμφος και ο Γιανναράς τι μπορούν να δώσουν; Αυτό είναι το πρόβλημα του Κυρίου! Προστασία; Σωτηρία; Δεν τις χρειαζόμαστε.  Το μόνο που μπορούν να δώσουν είναι ο κώλος τους. Ποιος όμως τους γαμάει; (Κάποιοι θα βρεθούν. . .). Ή να σηκωθούν να φύγουν, να τη κοπανήσουν. Ή να μείνουν και να γίνουν αποδέκτες ελεημοσύνης – έτσι κι αλλιώς ζητιάνοι είναι και ζητιάνοι θα παραμείνουν.

Ο τρόμος του Κυρίου είναι ο εξής: τι θα γίνει εάν ζήσουμε τρεις μήνες, έξι μήνες χωρίς χρήμα; Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις αυτής της συλλογικής εμπειρίας, αυτού του ακούσιου, αναγκαστικού κοινωνικού πειραματισμού; Ο Κύριος μας διαβεβαιώνει ότι αυτό το χρονικό διάστημα θα αντιμετωπίσουμε το φάσμα του λιμού και του θανάτου. Διότι ο μόνος τρόπος να φας είναι να αγοράσεις φαγητό, ο μόνος τρόπος να έχεις ηλεκτρικό είναι να πληρώσεις το ηλεκτρικό, ο μόνος τρόπος να μετακινηθείς με το λεωφορείο είναι να πληρώσεις εισιτήριο. Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι μπορείς να φας, να έχεις ηλεκτρικό, να μετακινείσαι χωρίς χρήμα. Και εγείρονται τα ερώτηματα: όλος αυτός ο πλούτος που βρίσκεται στις αποθήκες τι θα γίνει; Όλα αυτά τα μηχανήματα, τα εργαλεία θα μείνουν αχρησιμοποίητα;

Και το βασικό ερώτημα: θα μπορέσουμε να ζήσουμε χωρίς χρήμα, εάν δεχτούμε ότι όντως υπάρχει το ενδεχόμενο να μην υπάρχει χρήμα για ένα μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα; Πως θα ζούμε χωρίς χρήμα;

Ας δούμε, φίλες και φίλοι, πως θα μπορέσουμε να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες χωρίς χρήμα. Ποιες είναι οι βασικές μας ανάγκες; Είναι η κατοικία, το φαγητό, η ένδυση, η ενέργεια, οι επικοινωνίες, οι μετακινήσεις-μεταφορές, η παιδεία και η περίθαλψη.

Χωρίς χρήμα δεν θα πληρώνουμε ενοίκιο και δάνεια. Καταπληκτικό! Έξοχο! Η κατοικία θα πάψει να είναι εμπόρευμα. Και δεν θα υπάρχουν άστεγοι! Αφού δεν θα πληρώνουν νοίκι, θα μπορούν κι αυτοί να έχουν μια κατοικία. Δεν υπάρχουν κατοικίες; Γνωρίζετε ότι σε κάθε Έλληνα πολίτη, ανεξαρτήτως ηλικίας, αντιστοιχούν 2,3 σπίτια; Ξέρετε ότι υπάρχουν εκατομμύρια σπίτια ακατοίκητα, σε πόλεις, χωριά, παραλίες και βουνά;  Κάτι βιλάρες, άδειες για πολλά χρόνια.; Εκεί θα κάνουμε διακοπές, γιατί να είναι άδειες;

Ας δούμε την ένδυση και την υπόδυση – θα αφήσω τη τροφή στο τέλος. Ξέρετε πόσα χρόνια μπορούμε να τη βγάλουμε όλοι και όλες χωρίς να αγοράσουμε ούτε ένα ρούχο; Ξέρετε τι ρούχα υπάρχουν μέσα στις ντουλάπες; Σε μια μετακόμιση που έκανα, την έκανα κι αυτή τη δουλειά, μια γριά είχε στο ντουλάπι της 92 παλτά! 92 παλτά, μα την Παναγία. Τη ρωτάω, τι τα θέλεις όλα αυτά τα παλτά; Για τα γεράματα μου απάντησε το μανεκέν για σάβανο. Μεγαλώσαμε δυο παιδιά χωρίς να αγοράσουμε ούτε ένα ρούχο! Κάποια στιγμή βρεθήκαμε με τρία καροτσάκια και τέσσερα παιδικά κρεβάτια ενώ χρειαζόμασταν ένα – τα υπόλοιπα τα δώσαμε σε άλλους. Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης των ανταλλακτικών παζαριών: υπάρχει πλούτος που δεν τον χρησιμοποιούμε, είναι όμως χρησιμότατος σε άλλους: ρούχα, παπούτσια, βιβλία, παιχνίδια, οικιακά σκεύη, εργαλεία, ποδήλατα κι άλλα πολλά, πολλά. Τα παπούτσια όμως φθείρονται όπως και οι κάλτσες ή τα εσώρουχα κι αυτά πρέπει να παραχθούν, έτσι δεν είναι; Ένα μέρος του κοινωνικού πλούτου είναι αυτό που λέμε διαρκή καταναλωτικά αγαθά, με άλλα λόγια, πλούτος που έχει μια μεγάλη ή μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, που δεν φθείρονται γρήγορα (κατοικία, παιχνίδια, ποδήλατα, βιβλία, εργαλεία, κλπ). Το μεγαλύτερο όμως μέρος του κοινωνικού πλούτου καταναλώνεται άμεσα και πρέπει να παράγεται καθημερινά.

Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς χρήμα, αλλά δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς να παράγουμε τα προϊόντα της άμεσης κατανάλωσης και τις υπηρεσίες, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε. Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό. Σημαίνει ότι θα μπορέσουμε να ζήσουμε χωρίς χρήμα μόνο εάν εργαζόμαστε χωρίς να πληρωνόμαστε. Δουλεία ή κατάργηση της μισθωτής εργασίας;  Δουλεία, εάν εργαζόμαστε για το κεφάλαιο. Κατάργηση της μισθωτής εργασίας εάν εργαζόμαστε για την κάλυψη των βασικών αναγκών μας.

Θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε χωρίς να πληρωνόμαστε αλλά ικανοποιώντας όλες τις βασικές ανάγκες. Εάν ο ταχυδρόμος Σωτήρης, που υποφέρει από τη μέση του, έρθει και μου πει, ‘Θανάση, θέλεις να έρχεσαι να δουλεύεις μια βδομάδα εσύ και μια βδομάδα εγώ;’, τι θα απαντήσω, φίλες και φίλοι; Είναι δυνατόν να του πω όχι; Εάν ο 58άρης οικοδόμος πει το ίδιο στο γείτονα, άνεργο τριαντάρη, είμαι απολύτως βέβαιος ότι δεν θα υπάρξει άρνηση! Εάν η γειτόνισσα με τέσσερα παιδιά πει το ίδιο στη γυναίκα μου, δεν θα πάει να εργαστεί στο σούπερ μάρκετ να την εξετάσει; Ένας άνεργος γιατρός θα αρνηθεί να αντικαταστήσει έναν εργαζόμενο – τι κούραση να βλέπεις και να γιατρεύεις τόσους πολλούς ανθρώπους κάθε μέρα! Εάν κάποιος γράφει ένα βιβλίο, θα τον εξεναγκάσουμε να πάει να εργαστεί; Όχι βέβαια! Εάν δυο ερωτευμένοι είναι στις μεγάλες τους κάβλες, να μην τους δώσουμε τρία μηνάκια να χαρούν τα κορμιά τους; Εάν όμως μας πουν ότι θέλουμε τρία χρόνια, εκεί θα υπάρξει κάποιο ψιλοπροβληματάκι, το οποίο θα επιλυθεί πολύ σύντομα και πολύ εύκολα. Εάν εργαζόμαστε χωρίς να πληρωνόμαστε, δεν θα υπάρχει ανεργία, άρα, θα εργαζόμαστε όλοι και όλες πολύ λιγότερο.Και θα μπορούμε να κάνουμε πολλές και διαφορετικές εργασίες – χωρίς χρήμα θα μπορέσουμε να καταργήσουμε και το αίσχος, το όνειδος του επαγγέλματος.

Ας δούμε τώρα το ζήτημα της ενέργειας και εννοώ την ηλεκτρική και τα καύσιμα. Θα έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς να πληρώνουμε. Άψογα. Εννοείται ότι θα φροντίσουμε να μην έχουμε μέρα νύχτα ανοιχτό τον θερμοσίφωνα. Είναι κάτι τέτοιο εφικτό; Πως δεν είναι; Όλοι όσοι εργαζόνται στην παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας θα εξασφαλίζουν όλα όσα χρειάζονται.Ως προς τα καύσιμα, θα αναγκαστούμε να περιορίσουμε τη χρήση του αυτοκινήτου. Πρόβλημα; Κάθε άλλο! Βέβαια, πολλοί και πολλές είναι εξαρτημένοι από το αυτοκίνητο. Θα απεξαρτηθούν, θέλουν δε θέλουν.  Ο περιορισμός της χρήσης του αυτοκινήτου θα επιλύσει πάρα πολλά προβλήματα. Δεν θα σκοτωνόμαστε, δε θα ακρωτηριαζόμαστε, δεν θα γεμίζουν τα νοσοκομεία με τραυματίες, λιγότερα φάρμακα, λιγότερα δεκανίκια, λιγότεροι γιατροί, λιγότερη μόλυνση του περιβάλλοντος, τα παιδιά θα παίζουν μπάλα στους δρόμους. Θα περπατάμε, θα χρησιμοποιούμε ποδήλατο. Και βέβαια, λεωφορεία και τρένα, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Θα χρειαζόμαστε καύσιμα για τις υπηρεσίες (περίθαλψη), για τις συγκοινωνίες-μεταφορές, για την παραγωγή. Και πως θα το αγοράζουμε αυτό το λίγο πετρέλαιο που θα χρειαζόμαστε; Θα το ανταλλάσσουμε με ένα μέρος του πλούτου που θα παράγουμε.

Οι μετακινήσεις και οι μεταφορές θα είναι δωρεάν – και εδώ οι εργαζόμενοι δεν θα πληρώνονται και θα έχουν ό,τι χρειάζονται. Θα εργάζονται λιγότερο – τι κούραση να οδηγείς λεωφορείο στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη! Το ίδιο θα ισχύει και για τις επικοινωνίες – το τηλέφωνο βασικά. Γνωρίζετε το ποσοστό κέρδους των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας; Αστρονομικό – δεν θυμάμαι τον ακριβή αριθμό. Αυτό σημαίνει ότι μας τα παίρνουν πολύ χοντρά, χοντρότατα! Κι αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να έχουμε τηλέφωνο με πολύ λίγη εργασία.

Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές θα εργάζονται και δεν θα πληρώνονται. Εάν όμως οι χώροι εργασίας είναι ανοιχτοί κοινωνικοί χώροι, τι την θέλουμε την υποχρεωτική εκπαίδευση; Θα μαθαίνουν στους χώρους εργασίας – το σχολείο θα είναι ο τόπος συνάντησης των παιδιών και των εφήβων, κι αν θέλουν να μάθουν κάτι, ας οργανώνουν μαθησιακές ομάδες, κι ας βρίσκουν τους δασκάλους που θέλουν. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές ανήκουν στο παρελθόν διότι όλοι και όλες μπορούμε κάτι να διδάξουμε.

Με λιγότερη εργασία, με λιγότερο άγχος, με λιγότερο αυτοκίνητο, είναι βέβαιο ότι θα βελτιωθεί η κατάσταση της υγείας μας. Θα χρειαζόμαστε λιγότερη περίθαλψη, λιγότερα φάρμακα, λιγότερους γιατρούς, λιγότερα νοσοκομεία.

Και τελειώνω με την παραγωγή και της εξασφάλιση της τροφής. Πως θα εξασφαλίζουμε τα τρόφιμα και τα ποτά χωρίς χρήμα. Υπάρχουν δυο τρόποι: θα παρέχουμε στους αγρότες-κτηνοτρόφους ό,τι χρειάζονται (λιπάσματα, φυτοφάρμακα, καύσιμα, ανταλλακτικά, εργασία, υγεία, τροφή, κλπ) και θα δίνουν την παραγωγή τους – αυτό που κάνουν σήμερα. Θα αρνηθούν να εργαστούν χωρίς το κίνητρο του κέρδους; Ποιο κέρδος, φίλες και φίλοι, όλοι χρεωμένοι είναι! Εννοείται ότι θα καταργηθούν όλα τα χρέη τους! Χωρίς χρέη και ικανοποιώντας όλες τις βασικές τους ανάγκες, θα αρνηθούν; Δε νομίζω! Εάν αρνηθούν, η κοινόχρηστη γη που κατέχουν θα καλλιεργηθεί από άλλους.

Ο δεύτερος τρόπος είναι η αυτοπαραγωγή, η οποία διαρκώς επεκτείνεται και γενικεύεται. Ο ελεύθερος χρόνος που θα έχουμε θα μας επιτρέψει να παράγουμε, προσωπικά ή ομαδικά (κήποι και κοινοτικοί οπωρώνες), ένα μεγάλο μέρος της τροφής (λαχανικά, όσπρια, φρούτα, εκτροφή κοτόπουλων, κουνελιών,ψαριών, κλπ). Γη υπάρχει και περισσεύει: στρατώνες, γη που ανήκει στην εκκλησία, γη ακαλλιέργητη, χέρσα, κλπ.

Αυτό που θα γίνει, εάν ζήσουμε χωρίς χρήμα, δεν είναι τίποτα άλλο από τη διεύρυνση του κομμουνισμού. Αυτό είναι που προκαλεί φόβο και τρόμο στον Κύριο. Η γνώμη μου είναι ότι μπορούμε να ζήσουμε, αν χρειαστεί, να εργαστούμε δηλαδή και να χρησιμοποιήσουμε τον παραγόμενο πλούτο,  χωρίς χρήμα. Δεν λησμονώ βέβαια ότι υπάρχουν εμπόδια. Η αδίστακτη αποτροπή αυτού του ενδεχόμενου από την πλευρά του Κυρίου δεν είναι το μόνο, είναι όμως το λιγότερο σοβαρό. Διότι το σοβαρότερο είναι άλλο, μάλλον άλλα. Είναι η αντίληψη ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς χρήμα, είναι η δηλητηρίαση της ψυχής μας από το εμπόρευμα και το χρήμα, από το μισθό και το μεροκάματο, από τον ανταγωνισμό, τον κτητικό ατομικισμό, από τον εγωισμό, από την περιφρόνηση και απαξίωση της κοινοχρησίας και της κοινοκτησίας.

Υπάρχει βέβαια το ενδεχόμενο να μην υπάρξει κάποιο χρονικό διάστημα χωρίς χρήμα. Εμείς όμως αυτό πρέπει να έχουμε κατά νου: η επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων είναι δυνατή μόνο με την  διαρκή αποεμπορευματοποίηση, με τον διαρκή περιορισμό του εμπορεύματος, του χρήματος και της μισθωτης εργασίας – μόνο με τη διεύρυνση του κομμουνισμού, με την κομμουνιστικοποίηση, εάν προτιμάτε.

 http://dithen2010.blogspot.com