Πράξεις σαν και αυτήν είναι βαθύτατα πολιτικές και εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο της αυτομείωσης. Ως αυτομέιωση ορίζονται οι συλλογικές δράσεις που στοχεύουν στη μείωση του κόστους της ζωής μας. Το πρώτο ανάλογο μαζικό κίνημα που έχει παρατηρηθεί ήταν τη δεκαετία του '70 στην Ιταλία όπου οι συνθήκες σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης, οδήγησαν τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα σε παρόμοιες δράσεις.
Οι συλλογικές αυτές ενέργειες, όπως μαζικές αρνήσεις πληρωμών ( λογαριασμών νερού, ΔΕΗ, διοδίων, εισιτηρίων Μ.Μ.Μ. και νοσοκομείων, χαρατσιών κτλ) , απαλλοτριώσεις super market, μπλοκάρισμα ακυρωτικών μηχανημάτων αστικών μέσων μεταφοράς, επανασυνδέσεις παροχών νερού και ρεύματος, καταλήψεις στέγης κ.α. συντελούν στην αντίσταση κατά της υποτίμησης των ζωών μας.
Τέτοιοι τρόποι ανυπακοής προβάλλονται (όταν δεν αποσιωπούνται πλήρως) από τα ΜΜΕ στην “καλύτερη” περίπτωση ως “φιλανθρωπία” και στη χειρότερη ως “εγκληματικές” ή “τρομοκρατικές” ενέργειες με απώτερο σκοπό την απονοηματοδότηση του πολιτικού περιεχομένου τους. Οι αγωνιστές που δρουν προς αυτή την κατεύθυνση μέσα από τον πολιτικό τους λόγο τονίζουν πως δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ούτε “ρομπέν των φτωχών”, ούτε καθοδηγητές ή κάποιου είδους πρωτοπορία, αλλά καλούν όλους μας να αυτοοργανωθούμε και να πράξουμε συλλογικά αρνούμενοι την υπάρχουσα κατάσταση. Πιστεύουνε και πιστεύουμε ότι μόνο μέσω της κοινωνικής αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας μπορούμε να εναντιωθούμε στη βία του κεφαλαίου, της αγοράς και του κρατικού μηχανισμού. Σε διαφορετική περίπτωση, αν κυριαρχήσει η λογική του φόβου, της ηττοπάθειας, του μεσσιανισμού και του ατομικισμού, δεν θα αργήσουν να εμφανιστούν φαινόμενα γενικευμένης φτώχειας, εξαθλίωσης και κοινωνικού κανιβαλισμού ακόμα και σε μικρότερες κοινωνίες σαν και αυτή της Πρέβεζας.
Όσο για εκείνους που υποστηρίζουν ότι αυτές οι πράξεις είναι εκτός νόμου, εμείς απαντάμε ότι οι νόμοι δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από την έκφραση της επιβολής των συμφερόντων μίας πολιτικής ελίτ ( χωρίς ούτε καν το πρόσχημα μίας επίπλαστης και κατευθυνόμενης κοινωνικής συναίνεσης ), μέσω των κρατικών-εξουσιαστικών δομών. Σε μία ταξική κοινωνία ,όπως η σημερινή, αυτές οι ελίτ δεν είναι παρά εκπρόσωποι της κυρίαρχης καπιταλιστικής τάξης με κύριο στόχο τη νομιμοποίηση των εκμεταλλευτικών σχέσεων και την καταστολή κάθε προσπάθειας αμφισβήτησης τους. Γι αυτό και δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει αν μία πράξη είναι νόμιμη ή παράνομη αλλά κοινωνικά δίκαιη ή άδικη.
Η «από τα κάτω» εργαζόμενη κοινωνία παράγει όλα τα αγαθά που βλέπουμε γύρω μας. Παρόλα αυτά, με όχημα την υπεραξία που απομυζείται από τη μισθωτή εργασία και γενικότερα τις εμπορευματικές σχέσεις, μία μειοψηφία καρπώνεται τον πλούτο που μας ανήκει. Αυτό συμβαίνει γιατί τα μέσα παραγωγής (πολυεθνικές εταιρίες, εργοστάσια παραγωγής κάθε είδους προϊόντων, πετρελαϊκοί κολοσσοί, αλυσίδες υπεραγορών κτλ) ανήκουν σε μια χούφτα εκμεταλλευτών που ελέγχει τις τιμές με μοναδικό γνώμονα το κέρδος.
Σε μια πόλη σαν την Πρέβεζα που λίγο ή πολύ όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, η αντιπληροφόρηση, η έμπρακτη ταξική αλληλεγγύη και η αυτενέργεια είναι πιο επίκαιρες από ποτέ. Ας χτίσουμε λοιπόν δομές αυτοοργάνωσης και ας δράσουμε συλλογικά σε κάθε πεδίο της ζωής μας (χώρους εκπαίδευσης και εργασίας, γειτονιές) με κατεύθυνση την αυτομείωση αλλά και γενικότερα τη δυναμική διεκδίκηση όλων όσων μας ανήκουν. Να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας στο δρόμο προς την ελευθερία!
Εξέγερση-Αυτοθέσμιση-Αντιεξουσία
anti-exousia.pr@gmail.com
anarhogatoulis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου