Άλλαξε ο ψυχισμός της κοινωνίας. Δεν πέρασαν οι απειλές, οι συνταγματικές εκτροπές, ούτε η ανοιχτή βία που απείλησε ανθρώπινες ζωές. Τα συναισθήματα ανάμεικτα: Θλίψη, οργή, αίσθημα αδικίας, πείσμα, αλληλεγγύη, ανακούφιση, μαυρίλα αλλά και ελπίδα. Τα κανάλια για άλλη μια φορά ήταν η ηχώ της πολιτικής ορθότητας. Η κτηνωδία της ΕΛ.ΑΣ έγινε γνωστή σε όλους. Το μίσος του κράτους απέναντι στους “υπηκόους” του φάνηκε από τα κενά βλέμματα των οργάνων -δήθεν- της τάξης.
Ο χημικός πόλεμος που μας έκαναν ανερχόταν σε ρίψη 2860 δακρυγόνων\ασφυξιογόνων, ενώ σε μια διαδήλωση ο μέσος όρος ανέρχεται στα 150 περίπου. Η εξουσία έχει τρομοκρατηθεί γι’ αυτό γίνεται πιο βίαιη, παίζοντας τα τελευταία της χαρτιά. Όποτε γυρίζω από το Σύνταγμα, απορώ με όσους πίνουν αμέριμνοι τον καφέ ή το ποτό τους στα περίχωρα του κέντρου. Είναι λες και αγνοούν το τι συμβαίνει, λες και βαδίζουν σε μια εικονική πραγματικότητα. Μ’ αυτούς απογοητεύομαι.
Πολλοί χρησιμοποιούν την λέξη Χούντα για να περιγράψουν αυτό που συμβαίνει. Δεν ξέρω πως να το χαρακτηρίσω, πέρα από μνημονιακή δημοκρατία, κορπορατικό κοινοβουλευτισμό. Ένας ολοκληρωτισμός γεμάτος με επιφάσεις και μασκαρέματα, με ντεμέκ δικαιώματα. Βλέπω φωτογραφίες αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ να κάνουν το σήμα της νίκης και να κουνάνε τα γκλοπς τους. Αηδιάζω.
Ακούω στις λαικές συνελεύσεις κάποιους να λένε να καταδικάσουμε την βία. Ναι, αλλά αν η βία είναι μονόπλευρη, για πόσο μπορείς να επικαλείσαι την λογική και το ήθος; Ειδικά όταν η άλλη πλευρά αδιαφορεί εγκληματικά για τα δικαιώματά σου και την σωματική σου ακεραιότητα. Όντα που είναι απέναντι στις διεκδικήσεις της κοινωνίας. Σηκώνει πολύ συζήτηση η αντι-βία. Γι’ αυτό και τα ΜΜΕ έχουν ξεκινήσει ολόκληρη καμπάνια ενάντια στην βία του αμυνόμενου.
Ξένοι επίτροποι θα πλαισιώνουν τα υπουργία. Ο Γιούνκερ μίλησε ανοιχτά, πως η Ελλάδα χάνει την κυριαρχία της. Ήδη προετοιμάζονται τα παπαγαλάκια για να διαφημίσουν την 6η δόση. Μια χώρα εθισμένη σε “δόσεις”, σαν κοινό πρεζάκι. Όπου δεν φτάνει το γκλοπ του μπάτσου, φτάνει το ψέμα του δημοσιογράφου. Τρομοκρατούν τον κόσμο ότι θα χαθούν μισθοί και συντάξεις, ότι όλα θα καταρρεύσουν, ενώ ήδη καταρρέουν σε αργή κίνηση.
Του Πέτρου Ζερβού από την Ελευθεροτυπία η γελοιογραφία
Τα κυβερνητικά στελέχη, πίσω από οποιαδήποτε αντίδραση του κόσμου, βλέπουν υποκινητές του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που καταντάει απόλυτα γελοίο. Το σκηνικό που έχει στηθεί στο αθηνοκεντρικό κράτος, θυμίζει οργουελικό έργο. Δεν πρέπει να σταθούμε μόνο στην καταστολή όμως, γιατί θα φύγουμε από το κεντρικό μας θέμα. Βέβαια ακόμη και απόστρατοι στρατιωτικοί και αστυνομικοί δήλωσαν πως η κίνηση των ΜΑΤ ήταν σαν να επιτίθενται σε “εσωτερικό εχθρό” και πως “αν στην χούντα υπήρχαν τα ΜΑΤ δεν θα χρειάζονταν τα τανκς”. Κοιτάξτε κι εδώ για να δείτε και τις προτιμήσεις των σωμάτων ασφαλείας σε εκλογές. Η σύνδεση ΕΛ.ΑΣ με την Χρυσή Αυγή, είναι μια…παλιά ιστορία αγάπης.
Η κόρη του Λοίζου απαγορεύει στο ΠΑΣΟΚ να χρησιμοποιεί το τραγούδι του πατέρα της “Καλημέρα Ήλιε”, αλλά και ο Ανδριόπουλος δεν επιτρέπει την χρήση του δικού του τραγουδιού, “Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες”. Οι καλλιτέχνες δεν μπορούν να υποστηρίζουν μια τυραννία, ειδικά από την στιγμή που έγραψαν τραγούδια για να εκφράσουν άλλα ιδανικά.
Τόσα χρόνια, η κοινωνία μένει δέσμια κηδεμονιών. Έτσι όμως, όσο έχει ανάγκη από κηδεμόνες, παραμένει εγκλωβισμένη σε νηπιακό στάδιο. Για να αναπτυχθεί χρειάζεται να απαλλαγεί από τις ενοχές και τον φόβο που προκαλεί η εξουσία μέσω διλημμάτων “banks or tanks”, τα οποία θυμίζουν την απειλή της βέργας από δάσκαλο σε μαθητή. Οι ίδιοι οι πολίτες πρέπει να αλλάξουν την αντίληψη και να αγαπήσουν την ατομική ευθύνη.
Το ότι προσπαθούν να σπάσουν τις πλατείες, αναδεικνύει τον πανικό τους, για αυτό που γεννιέται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. Όμως ο σπόρος φυτεύτηκε πλέον και όσα δακρυγόνα και να ρίξουν, τα δάκρυά μας θα τον ποτίσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου