Για να τελειώνουμε με τις αρλούμπες ότι οι χουντικοί ήταν τίμιοι και ότι δεν υπήρχε τότε διαφθορά.
_____
Στους έντονα αντικοινοβουλευτικούς καιρούς μας, ένα δόλιο φάντασμα πλανιέται στον αέρα: ο ισχυρισμός περί «τιμιότητας» των δικτατόρων που κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία το 1967 για να την επιστρέψουν πριν από 36 χρόνια, σαν βρεγμένες γάτες, «στους πολιτικούς».
Πρόκειται βέβαια για μύθο, θεμελιωμένο στη μίζερη εικόνα των επιζώντων «πρωταιτίων» -αφού πρώτα έχασαν την εξουσία, στερήθηκαν όσα είχαν παράνομα καρπωθεί και υπέστησαν τις οικονομικές συνέπειες της κοινωνικής απομόνωσής τους. Ακόμη κι αυτή η εικόνα δεν αφορά, ωστόσο, παρά ελάχιστους πρωτεργάτες της δικτατορίας. Αγνοεί την οικονομική ευμάρεια πάμπολλων μεσαίων ή «πολιτικών» στελεχών της, που η νομική κατασκευή περί «στιγμιαίου αδικήματος» άφησε παντελώς ατιμώρητα να απολαμβάνουν τα αποκτήματά τους.
Την επιβίωση του μύθου διευκολύνει η χαώδης διαφορά του τότε με το σήμερα όσον αφορά τη δυνατότητα δημόσιας συζήτησης για παρόμοια ζητήματα. Επί χούντας η ραδιοτηλεόραση ήταν κρατική (κι αυστηρά προπαγανδιστική), ενώ ο τύπος περνούσε από δρακόντεια λογοκρισία. Οποιαδήποτε έρευνα ή ακόμη και νύξη για κρατικά σκάνδαλα ήταν απλά αδιανόητη. Χαρακτηριστικό το κύριο άρθρο του Γιάννη Καψή στον «Ταχυδρόμο» (24/5/74), όταν η δικτατορία Ιωαννίδη δημοσιοποίησε το (παπαδοπουλικό) «σκάνδαλο των κρεάτων»:
Πόσες φορές έχουμε ακούσει «για το πόσο καλά ήταν τα πράγματα παλιότερα».
Δεν έχει υπάρξει εξάλλου αντιδραστικό, αν όχι φασιστικό ρεύμα που να μην επικαλεστεί τη παράδοση και την επιστροφή σε ένα προηγούμενο άδολο παρελθόν. Ένα παρελθόν φαντασιακό, αποκαθαρμένο από την ταξική πάλη και τις σχέσεις εξουσίας.
Αυτοί λοιπόν, οι μαυροφορεμένοι με τα θρησκευτικά λάβαρα και συμπολεμιστές των ναζιστικών καθαρμάτων, που επικαλούνται στην σημερινή Ελλάδα τις θρησκευτικές και εθνικές παραδόσεις, μαζεύονται έξω από τα θέατρα και καίνε βιβλία, απέναντι τους αντικρίζουν, τους ομοϊδεάτες τους Τούρκους. Κρατώντας τις παραδόσεις, διαφυλάττοντας τα έθιμα, που όμως έχουν ένα σκληρό πυρήνα ανελευθερίας και σκοταδισμού, δολοφονούν γυναίκες στο όνομα της τήρησης των εθίμων.
Που όμως συντηρούν σχέσεις κυριαρχίας και μεταξύ άλλων την υποταγή της γυναίκας στον πατέρα, στον σύζυγο, στον εργοδότη.
Να λοιπόν η Τουρκία του Ερντογάν, Περιφερειακή δύναμη!
Δεν είναι τρολλιά! Πάει για ψόφο από μέρα σε μέρα. Πρόσφατα αφαιρέθηκε με επιτυχία παράσιτο με μορφή σκουληκαντέρας αλλά από τότε οι κατάσταση επιδεινώνεται με ταχείς ρυθμούς. Καλό ψοφο να ευχηθούμε ολόψυχα από το blog του Λαού...και τον αδέσποτο. Δείτε τη συνέχει εντός.
“Οι άνθρωποι ανήκουν σε μία φυλή. Μία ημέρα στη ζωή του πατέρα και της μητέρας μας έφερε όλους στο κόσμο. Κανείς δεν έχει γεννηθεί ανώτερος από τους άλλους“.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην θέλει να τον αγαπάνε. Όλοι οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη της αγκαλιάς, του χαμόγελου και της ασφάλειας. Όλοι οι άνθρωποι συνδέονται με έναν αόρατο και παράξενο τρόπο. Είναι τα μέρη του ίδιου σώματος. Αν κάποιος είναι το κεφάλι, θα πρέπει να είναι πολύ ανόητος για να πιστεύει πως αν το χέρι πάθει γάγγραινα, αυτός θα γλιτώσει.
Όλοι οι άνθρωποι είναι το ίδιο ευάλωτοι στο κρύο και στην πείνα. Όλοι σκαρώνουν σχέδια και έχουν ένα σώμα που κουράζεται, θέλει χάδια και του αρέσει να κάνει έρωτα και να διασκεδάζει. Όλοι οι άνθρωποι κλαίνε, γελάνε, λυπούνται, θυμώνουν και μελαγχολούν.
Η παγκόσμια φυλή των ανθρώπων κάνει όνειρα, πέφτει σε λάθη, αναζητά σωτηρία και παλεύει ανά τους αιώνες για να αποκτήσει την Ελευθερία. Σκλαβώνεται, αντιστέκεται, κατασκευάζει εργαλεία και συσκευές για να κάνει πιο εύκολη την ζωή της και πολλές φορές παγιδεύεται σ’ αυτά.
Και δεύτερος κατηγορούμενος, στην υπόθεση των εταιριών παρόχων ηλεκτρικού ρεύματος ENERGA και HELLAS POWER κρίθηκε προφυλακιστέος μετά την απολογία του στον ανακριτή κ. Γεωργουλέα, για την υπόθεση των ποσών που δεν κατέβαλαν στο Δημόσιο για την εμπορία ρεύματος σε καταναλωτές. Ο δεύτερος κατηγορούμενος που οδηγείται στη φυλακή είναι ο... πρόεδρος της ENERGA Αχιλλέας Φλώρος, ο οποίος, όπως και οι συγκατηγορούμενοί του, υπεύθυνοι των δύο εταιριών, βαρύνονται με τις κατηγορίες της λαθρεμπορίας και της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα, στο πλαίσιο εγκληματικής οργάνωσης. Την Πέμπτη κρίθηκε προφυλακιστέος για την ίδια υπόθεση ο επιχειρηματίας Χαράλαμπος Σμυρλιάδης. Ενώπιον του ανακριτή απολογείται τώρα ο Αριστείδης Φλώρος, γιος του κριθέντος προσωρινά κρατούμενου προέδρου της ENERGA.
Σημείο των καιρών ή πάντα έτσι ήταν τα πράγματα; Όπως και να έχει το πολιτικό επίπεδο ακολουθεί το κοινωνικά σε απόσταση αναπνοής. Και καλά οι δεξιοί και οι ακροδεξιοί το έχουν στο DNA τους να λένε μαλακίες κατά συρροή. Πάντα λέγαν. Η γλώσα πεζοδρομίου και τα κρύα αστεία μαζί με το ανύπαρκτο πολιτικό ήθος και την ιδεολογική ασυνέπεια, είναι τέσσερα βασικά γνωρίσματα ενός δεξιού πολίτη ή πολιτικού του ευρύτερου φάσματος.
Πρόσφατα ξεπήδησε από τα ανανεωτικά σπλάχνα του ΣΥΝ ένα αηδιαστικό μόρφωμα, η ΡΗΜΑΔ. Έχει αριστερή μαρκίζα ακολουθεί κατά γράμμα τα παραπάνω βασικά γνωρίσματα των δεξιών και είναι πιο δεξιά και νεοφιλελευθερη και από τον ίδιο το Μητσοτάκη. Πρακτικά συναγωνίζονται χαλαρά Μάνο. Κάνει τον Κωστάκη να μοιάζει αντάρτης. Η ΡΗΜΑΔ μου προκαλεί αηδία όχι μόνο για το ότι είναι ένα σοσιαλδημοκρατικό, υποταγμένο, δουλοπρεπές και οπορτουνιστικό πολιτικό έκτρωμα όπου κατοικοεδραίουν ανθυπολατζέρηδες του καπιταλισμού και αριστεροί κλακαδόροι του Σημιτισμού, τύπου Ψαριανού και Ρεπούση αλλά και για την καθεαυτή χυδαιότητα της ύπαρξης και συντηρησής της.
Μερικές φορές γράφω και μερικές σκόρπιες σκέψεις μήπως και λειτουργήσουν σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης. Και δεν είμαι ειδικός στα κείμενα και δεν γράφω καλά και ίσως κάποιοι δεν αποκωδικοποιήσουν ορθά τις σκέψεις μου. Σ' αυτή τη περίπτωση να με ειδοποιήσετε άμεσα, έχω τη γάτα έτοιμη στην αυλή, θα πέσει το δάκρυ κορόμηλο!
Έχει πολύ πλάκα στην ελλάδα. Μπορεί να μην έχω φράγκο να βγώ ένα βράδυ να διασκεδάσω και να τα "σπάσω" όπως παλιά, αλλά πάντα ευθυμώ με τις αντιδράσεις του έλληνα. Όλα κι όλα. Από ψυχαγωγία, full. Κι αυτό επειδή πριν 1,5 χρόνο, σε μία συνειδησιακή έκλαμψη, ο λαός συνειδητοποίησε ότι οι πολιτικοί έφτιαξαν κυκλώματα, κλίκες και κάθε λογής παράγκες δημιουργόντας αυτό το χαοτικό παρόν και κατέβηκε στους δρόμους, απαιτόντας κάτι νέο.
Πέμπτη 4/10:Ενημέρωση από τα δικαστήρια. Μετά από διαφωνία ανακριτή και εισαγγελέων, θα αποφασίσει το συμβούλιο για την προφυλάκιση ή μη. Ως τότε κρατούνται στην ΓΑΔΑ και θα περάσουν την Παρασκευή στις 12 μ.μ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΣΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΣΤΡΑΤΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΤΑΓΕΙ ΣΤΗΝ ΣΤΡΑΤΟΝΟΜΙΑ
Στην συζήτηση που έχει ανοίξει σχετικά με την χρήση των Στρατιωτικών Δυνάμεων σε επιχειρήσεις Καταστολής Πλήθους, που επίσης περιλαμβάνουν σχεδιασμούς δημιουργίας Αστυνομίας των Ενόπλων Δυνάμεων, η δράση της οποίας δε θα περιορίζεται μέσα στις μονάδες, ήρθε να παρέμβει ένας πολύτιμος σύντροφος. Ο σεμνός και πάνταμαχητικόςΑντώνης Κακαράς Αρχιπλοίαρχος ε.α., συγγραφέας και μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών δημοσίευσε στο onalert.gr ένα εξαιρετικό κείμενο για την “λογική του φασισμού”, το οποίο όπως μας επισημαίνει “αφιερώνει” στους υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής”.
Αναδημοσιεύουμε εδώ μία επιστολή των εργαζομένων στους ΟΤΑ του νομού Καρδίτσας προς τους πολίτες. Η νέα 48ωρη απεργία που έχει εξαγγελθεί από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ ενόψει της ψήφισης των νέων μέτρων ας είναι ένα ακόμα βήμα προς μία ριζοσπαστική εξεγερτική προοπτική. Είναι γνωστό βέβαια πως ό,τι είναι να γίνει προς μια τέτοια κατεύθυνση, το πιθανότερο δεν πρόκειται να έχει "ραντεβού" με τέτοιου είδους απεργιακές κινητοποιήσεις αλλά θα ξεσπάσει -αν ποτέ ξεσπάσει- απρόβλεπτα και αυθόρμητα. Ωστόσο, κάθε πράξη και εμπειρία αγώνα μπορεί να αποτελέσει και ένα άνοιγμα για κάτι περισσότερο...
Πολλοί, σήμερα ηλικιωμένοι, φίλοι μου κι άνθρωποι που θαυμάζω υπήρξαν θύματα των ναζί, αντιστάθηκαν και επέζησαν της επέλασης τους. Ο πρώην εκδότης της Απογευματινής Πάνος Καραγιάννης διεσώθη σαν παιδί της ναζιστικής σφαγής των Καλαβρύτων, χωμένος στο φουστάνι της μάνας του, αλλά έχασε το μέτρημα των σταυρών στενών συγγενών και φίλων στο μνημείο του μαρτυρίου, που ανοικοδομήθηκε στον λόφο πάνω απ’ την πόλη, λόγος για τον οποίο και δεν μίλησε ποτέ μέχρι σήμερα δημόσια για την θλιβερή ιστορία του ολοκαυτώματος, που εξελίχθηκε μπροστά στα μάτια του. Ο συγγραφέας Στρατής Χαβιαράς καταδικάστηκε να μεγαλώσει στην ορφάνια, καθώς στερήθηκε, αμούστακο αγόρι ακόμα τον εκτελεσμένο πατέρα του αλλά και τη μάνα του, που στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία, από όπου επέστρεψε, εν αντιθέσει άλλων 109.000 ελλήνων αιχμαλώτων, που άφησαν τα κόκκαλα τους εκεί.Άκουσα με τ’ αυτιά μου τον απελθόντα Άγγλο συγγραφέα Πάτρικ Λι Φέρμορ, ηγετική μορφή της αντίστασης κατά των ναζί και πρωταγωνιστή της απαγωγής του στρατηγού Κράιπε να αφηγείται τις μνήμες του από τις σκληρές μάχες στα κρητικά βουνά και να σηκώνει στα ενενήντα πέντε χρόνια του σε πρόποση το ποτήρι με την αντάρτικη κρητική ευχή: «Τσε η Παναγιά να ξεσκουριάσει τα όπλα μας».
Τι ήταν να αποφασίσει το Συνδικάτο Οικοδόμων Πάτρας να διοργανώσει μια συναυλία στη μνήμη του Μάνου Λοΐζου; Ακόμη τρέχει στα δικαστήρια, καθώς η ΑΕΠΙ διεκδίκησε, και διεκδικεί, από το συνδικάτο ένα... διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για τα πνευματικά δικαιώματα των τραγουδιών που ακούστηκαν στη συναυλία!
Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2007 όταν το Συνδικάτο Οικοδόμων διοργάνωσε μια μεγάλη συναυλία για τον Μάνο Λοϊζο στο Στάδιο της Παναχαϊκής. Η συναυλία – αφιέρωμα στο μεγάλο δημιουργό έγινε με αφορμή τα 70 χρόνια (τότε) από τη γέννησή του , αλλά οι υπεύθυνοι του Συνδικάτου Οικοδόμων δεν μπορούσαν να φανταστούν σε τι μπελάδες θα έμπαιναν.
Μετά τη συναυλία η ΑΕΠΙ (Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Πνευματικής Ιδιοκτησίας) κινήθηκε δικαστικά κατά του Συνδικάτου διεκδικώντας αποζημίωση για τα πνευματικά δικαιώματα των τραγουδιών. Έκτοτε, οι δύο πλευρές έχουν αποδυθεί σε έναν ατέρμονο δικαστικό αγώνα και πέντε χρόνια μετά βρίσκονται ακόμη στις δικαστικές αίθουσες.
Νομίζετε ότι είστε μηδαμινοί; Ότι κανείς δε σας δίνει σημασία πέρα από δέκα λοξούς σαν κι εσάς που διαβάζουν τις αναρτήσεις σας; Αισθάνεστε άχρηστοι επειδή δε βγάζετε φράγκο από αυτό που αγαπάτε και έτσι πρέπει να δουλεύετε σε κάθε καφροδουλειά για να επιβιώσετε;
Τέλος στις τύψεις, στις ενοχές και τις αμφιβολίες. Είστε υπεράνθρωποι, ρανθρωποι, ρανθρωποι, ανθρωποι (αυτό με ηχώ)...
Τα μπλοκ είναι το μέλλον του κόσμου.
Ξεχάστε τον Όμηρο, τον Ηρόδοτο, τον Πλάτωνα, τον Σαίξπηρ, τον Καζαντζάκη και τον Κούλογλου. Σε λίγα χρόνια κανείς δε θα τους θυμάται.
Μια νέα ταινία – ντοκιμαντέρ φέρνει την γιγαντιαία εταιρεία τροφίμων Nestle, προ των ευθυνών της, σχετικά με τις πρακτικές της στην εμφιάλωση νερού. Οι επικριτές λένε ότι η πολυεθνική είναι πολύ απασχολημένη στην εξόρυξη των υπόγειων υδάτων για τα εμφιαλωμένα νερά της, αφήνοντας τους ντόπιους, συχνά σε φτωχές γωνιές του κόσμου, με τα βρώμικα υπολείμματα.
ΖΥΡΙΧΗ – Στη μικρή κοινότητα Sheikhupura του Πακιστάν, ένας πρώην σύμβουλος του χωριού ο Dilwan, λέει ότι τα παιδιά αρρωσταίνουν από το βρώμικο νερό. Ποιος φταίει; Ο ίδιος λέει ότι φταίει η εταιρεία εμφιάλωσης νερού Nεστλέ, η οποία έσκαψε ένα βαθύ πηγάδι που στερεί από τους κατοίκους το πόσιμο νερό. «Το νερό δεν είναι μόνο πολύ βρώμικο, αλλά έχει βυθιστεί και η στάθμη του, 100 έως 300 με 400 πόδια», λέει ο Dilwan.
Η μαρτυρία αυτή είναι ένα βασικό σημείο της νέας ταινίας ντοκιμαντέρ «Εμφιαλωμένη Ζωή» (“Bottled Life”),του Ελβετού σκηνοθέτη Urs Schnell και του δημοσιογράφου Res Gehriger. Η ταινία θα κάνει πρεμιέρα στις 26 Ιανουαρίου. Ο σύμβουλος του χωριού λέει στη συνέντευξη του στην ταινία, ότι η Nestle αρνήθηκε το αίτημα του χωριού για άμεση διοχέτευση καθαρού νερού.
Το εμφανώς κακό πόσιμο νερό στο Πακιστάν, αλλά και αλλού, είναι ο λόγος για την επιτυχία της μάρκας, «Pure Life»(«Αγνή ζωή»), της Νεστλέ. Πριν από 10 χρόνια, η ελβετική εταιρεία τροφίμων άρχισε να προσθέτει μέταλλα στα υπόγεια ύδατα και να τα εμφιαλώνει. Σήμερα, το ,«Καθαρό Νερό, “Αγνή Ζωή”, Εμπλουτισμένο με Μέταλλα», είναι η μεγαλύτερη μάρκα νερού στον κόσμο – «ένα κόσμημα στο χαρτοφυλάκιό μας», σύμφωνα με τον John Harris, επικεφαλής της Nestlé Waters.
Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι κάθε μέρα περισσότερα παιδιά πεθαίνουν από την κατανάλωση βρώμικου νερού από όσα πεθαίνουν, από το AIDS, τον πόλεμο, τα τροχαία ατυχήματα και την ελονοσία μαζί, ο Maude Barlow, πρώην διευθύνων σύμβουλος του ΟΗΕ για θέματα νερού, αναφέρει: «Όταν μια εταιρεία όπως η Nestlé έρχεται και λέει ότι “το νερό ‘Αγνή Ζωή’ είναι η απάντηση, εμείς πουλάμε τα δικά σας υπόγεια ύδατα, ενώ τίποτα δεν βγαίνει πια από τις βρύσες σας ή αν βγαίνει είναι ακατάλληλο για πόση “, τότε- αυτό είναι κάτι παραπάνω από ανευθυνότητα, αυτό είναι ουσιαστικά μια εγκληματική πράξη ».
Σε απάντηση στις ερωτήσεις που της έθεσε το Tages Anzeiger, η Nestlé κοινοποίησε γραπτώς ότι έχει κατασκευάσει δύο εγκαταστάσεις φιλτραρίσματος νερού που παρέχουν καθαρό πόσιμο νερό στην περιοχή Sheikhupura του Πακιστάν σε πάνω από 10.000 άτομα. Η εταιρεία είπε ότι έχει χτίσει επίσης δύο σχολεία στην Sheikhupura.
Η Nestle δεν είναι η μόνη εταιρεία που έχει δημιουργήσει μια τεράστια επιχείρηση με μεγάλες δυνατότητες κέρδους από την εμφιάλωση υπόγειων υδάτων – η Danone και Coca-Cola κάνουν το ίδιο. Ωστόσο, ο τρόπος που το κάνει η Nestlé, όπως απεικονίζεται στην ταινία, είναι σε πλήρη αντίθεση με την εικόνα που προσπαθεί η εταιρεία να παρουσιάσει για το έργο. Στη Nestle αρέσει να παρουσιάζει τον εαυτό ως ένα παγκόσμιο επιλυτή προβλημάτων που δεν νοιάζεται μόνο για τα κέρδη, αλλά και για να «δημιουργεί κοινές αξίες.» Το 2007, όταν οι Schnell και Gehriger άρχισαν να εργάζονται για την ταινία, ο εκπρόσωπος της Nestle, Francois-Xavier Perroud, αποκάλεσε την ταινία «η λάθος ταινία την λάθος στιγμή». Αρκετές φορές μεταξύ του 2007 και 2009 η εταιρεία αρνήθηκε αιτήματα για συνεντεύξεις με στελέχη της εταιρείας. Επίσης, αρνήθηκε να επιτρέψει επισκέψεις σε εγκαταστάσεις εμφιάλωσης.
Η τωρινή εκπρόσωπος της εταιρείας, Melanie Kohli, είπε στοTages Anzeiger ότι η Nestlé έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ντοκιμαντέρ θα αντανακλά μια μονόπλευρη και άδικη εικόνα της δραστηριότητας της εταιρείας και όσων εργάστηκαν για τη Nestle. «Ως εκ τούτου, εμείς αρνηθήκαμε να συνεργαστούμε με τους σκηνοθέτες. Η προσεκτικά μελετημένη απόφαση μας ήταν η σωστή για την συγκεκριμένη στιγμή».
Ακολουθώντας τα ίχνη της εταιρίας από την Αθιοπία, στη Νιγηρία
Απτόητος, ο δημοσιογράφος Gehriger επισκέφθηκε ένα στρατόπεδο προσφύγων στην Αιθιοπία, όπου, το 2003, η Nestle είχε εγκαταστήσει μια μονάδα επεξεργασίας νερού για 750.000 δολάρια. Δύο χρόνια αργότερα, η εταιρεία έφυγε. Από τότε, η εγκατάσταση δεν έχει λειτουργήσει σωστά, και υπάρχει έλλειψη νερού.
Στο Λάγος της Νιγηρίας, ο Gehriger ανακάλυψε ότι οι οικογένειες πρέπει να δαπανούν έως και το μισό του προϋπολογισμού τους για νερό οικιακής χρήσης σε δοχεία, και ότι μόνο εκείνοι που μπορούν να αντέξουν οικονομικά πίνουν το νερό «Αγνή Ζωή». Έπειτα, υπάρχουν και οι κοινότητες στην αμερικανική πολιτεία του Μέιν που αγωνίζονται εναντίον της Nestlé επειδή αντλεί νερό από το έδαφος και τις πηγές τους σε τεράστιες ποσότητες – το οποίο μπορεί να κάνει ο καθένας νόμιμα: όποιος κατέχει γη μπορεί να αντλήσει όσο νερό θέλει.
Η Nestlé αντλεί αρκετά εκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως και μεταφέρει το νερό με βυτιοφόρα οχήματα στα εργοστάσια εμφιάλωσης. «Χρησιμοποιούν το νερό μας για να βγάλουν κέρδη, ένα λίτρο δεν τους κοστίζει ούτε ένα σέντ», λέει μια γυναίκα με παράπονο. «Πουλάνε το νερό που χρησιμοποιούμε για να καθαρίσουμε τις τουαλέτες και να πλένουμε τα χέρια μας ως ακριβό νερό πηγής», λέει κάποιος άλλος. Αλλά δεδομένου ότι η Nestle φέρνει δολάρια ως φόρο στις κοινότητες, οι υπάλληλοι χαιρετίζουν την εταιρεία- η οποία υποστηρίζεται από μια αρμάδα δικηγόρων και ανθρώπων δημοσίων σχέσεων.
Το Trailer του ντοκιμαντέρ “Bottled Life” (“Εμφιαλωμένη Ζωή”):
Περισσότερες πληροφορίες για το ντοκιμαντέρ, “Bottled Life”, εδώ.
Φωτογραφία – Ηνωμένο Βασίλειο τμήμα Διεθνούς Ανάπτυξης
Η Ημέρα των Νεκρών είναι για τους Μεξικάνους ένας εορτασμός πολύ σημαντικός, καθώς πιστεύεται ότι σε αυτές τις ημερομηνίες επιστρέφουν οι ψυχές των αγαπημένων αποθανόντων, για να επισκεφτούν τους δικούς τους.
Ένας εορτασμός που απαιτεί χρόνο, ενδιαφέρον και πολύ μεράκι. Η αντίληψη για το θάνατο συνδυάζει το σεβασμό και τη στοργή για τους αποθανόντες αλλά και συγχρόνως την αίσθηση του χιούμορ που φτάνει μέχρι και τη σάτιρα. Στην Αθήνα, το κέντρο Ισπανικής, Πορτογαλικής και Καταλανικής Γλώσσας Abanico και ο Σύλλογος Μεξικανών Καλλιτεχνών και Διανοουμένων στην Ελλάδα «BΑLAM», με την υποστήριξη της Πρεσβείας του Μεξικού, του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων και του Πολυχώρου Booze Cooperativa φέτος ενώνουν τις δυνάμεις τους και διοργανώνουν εκδηλώσεις καλώντας την μεξικάνικη κοινότητα της Αθήνας και τους έλληνες που ενδιαφέρονται για τις παραδόσεις των ισπανόφωνων χωρών και συγκεκριμένα του Μεξικού.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ Από Τετάρτη 31 Οκτωβρίου έως Σάββατο 3 Νοεμβρίου:
