...προετοιμάζουν άμεσα να συγκροτήσουν τα επιτελεία των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Με πρόσχημα, πάντα, την «εσωτερική ασφάλεια», τον «κίνδυνο καταστροφών και τρομοκρατικών ενεργειών», η Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών (sic!) του Ευρωκοινοβουλίου υιοθέτησε έκθεση που εισηγήθηκε η Πορτογαλέζα ευρωβουλευτής Αννα Γκομέζ για τη δημιουργία του «πολιτικο-στρατιωτικού» αυτού μηχανισμού με τον «ευγενή» τίτλο περί «διαχείρισης των κρίσεων». Η έκθεση αποτελεί συνέχεια του «Σχεδίου Δράσης» του Ιούνη του 2009, που εγκρίθηκε το Νοέμβρη του 2009 και έχει τεθεί σε ισχύ από τον περασμένο Ιούλη. Σύμφωνα με την Γκομέζ, επιδιώκεται η «πλήρης ευθυγράμμιση της Ε.Ε. με το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ για τη σύνδεση εξωτερικής και εσωτερικής ασφάλειας». Ο μηχανισμός αυτός, που θα στηθεί με ευθύνη της Κομισιόν και του Συμβουλίου της Ε.Ε., θα διαθέτει κέντρο επιχειρήσεων, ενιαίο κέντρο «αντιμετώπισης κρίσεων», ενοποιημένες αστυνομικές μονάδες και «πολιτικές μονάδες αντίδρασης στις κρίσης». Η έκθεση θα τεθεί προς έγκριση στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου μέσα στο Δεκέμβρη, ενώ η συμμετοχή στον νέο αυτό μηχανισμό καταστολής είναι, βέβαια, υποχρεωτική για όλα τα κράτη–μέλη.
Πώς αλλιώς θα αντιμετωπίσουν την ολοένα διογκούμενη λαϊκή οργή στους δρόμους του Παρισιού, του Λονδίνου, της Ρώμης, της Λισαβόνας, του Δουβλίνου, της Αθήνας, αποτέλεσμα της κρίσης του καπιταλιστικού–ιμπεριαλιστικού συστήματος και του φορτώματος των βαρών της στις λαϊκές μάζες;
Η καταγγελία είναι από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μας έρχεται από τον Βόλο. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η οργάνωση η δολοφονική μανία των μηχανισμών καταστολής απέναντι στους διαδηλωτές ήταν πρωτοφανής και «από θαύμα δεν θρηνήθηκαν θύματα».
«Καταδικάζουμε την απροκάλυπτη κρατική τρομοκρατία εκ μέρους της αστυνομικής διεύθυνσης Βόλου η οποία δεν δίστασε να ρίχνει συνεχώς χημικές οβίδες στην πορεία και ειδικά στα μαθητικά μπλοκ. Προκαλεί οργή η δήλωση του Διευθυντή Ασφάλειας Καραϊσκου ότι η μαζική ρίψη ασφυξιογόνων στη συμβολή των δρόμων Ιάσονος με Ιωλκού και το άγριο ξυλοκόπημα στη συνέχεια σε πεσμένους διαδηλωτές, γονείς και μαθητές, οφείλεται σε “επίθεση κατά των ΜΑΤ” την ώρα που η πορεία πορευόταν μαχητικά, αλλά ειρηνικά, προς το Θόλο μέσω παραλιακής.
Γνωρίζει ο συγκεκριμένος κρατικός αλήτης ότι μία από τις ασφυξιογόνες οβίδες των “αμυνόμενων” πάνοπλων ΜΑΤατζήδων έπεσε πάνω στο κεφάλι 12χρονου κοριτσιού, το οποίο αν και έπρεπε να διακομιστεί τάχιστα στο νοσοκομείο για ράματα ξυλοκοπιόταν μαζί με τη μάνα του;», καταλήγει η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Δήμαρχοι, τοπάρχες και καταστηματάρχες. Καταπατητές, εργολάβοι, εκμεταλλευτές και τραμπούκοι.
Λευτεριά στη παραλία της Παρίσαινας
Ειρηνοδικείο Ζαγοράς, 9/12/2010, ενάντια στην εξαθλίωση της φύσης και της ζωής από τους εξουσιαστές μονάρχες!
Στις 28 Αυγούστου 2008 στην παραλία της Παρίσαινας του Χορευτού Πηλίου ομάδα αστυνομικών απ’το Α.Τ. Ζαγοράς πλαισιωμένη από συναδέλφους τους από Βόλο, αποτελούμενη από 12 (!!) άτομα, πραγματοποίησαν έφοδο προκειμένου να ελέγξουν και να επιδώσουν κλήσεις για δίκη με την κατηγορία της διανυκτέρευσης στον αιγιαλό. Όπως συνήθως κάνουν σε αυτές τις περιπτώσεις σε όλη την Ελλάδα, κατέφτασαν πρωί-πρωί λίγο μετά την ανατολή του ήλιου και κατάφεραν να πάρουν τα στοιχεία ταυτότητας από 5 άτομα, μεταξύ των οποίων ένα ζευγάρι με το πρόσχημα της «εξακρίβωσης» αφού δεν είχε σκηνή. Σχεδόν ένα μήνα μετά, το ίδιο ζευγάρι καθώς φωτογράφιζε το πλημμυρισμένο ρέμα (που ο τέως δήμαρχος Ζαγοράς Κ. Λάσκος προσπάθησε να μετατρέψει σε τσιμεντόδρομο για ΙΧ) απ’τις αλλεπάλληλες έντονες βροχές που είχαν προηγηθεί, δέχτηκαν επίθεση απ΄τον τέως δήμαρχο, ο οποίος τους προπηλάκισε με μια μπετόβεργα-σούβλα, φωνάζοντας «φύγετε απ΄την παραλία μου», «τον τόπο μου», κλπ.
Παρά τις προτροπές και υποδείξεις των ανθρώπων αυτών προς τους αστυνομικούς να ανέβουν στο κτήμα του υιού του τέως δημάρχου Ζαγοράς, όπου υπήρχαν 7 σκηνές, οι αστυνομικοί τις αγνόησαν και εφάρμοσαν επιλεκτικά τον νόμο που οφείλουν να υπηρετούν χωρίς διακρίσεις. Προφανώς, η έφοδος έγινε έπειτα από καταγγελίες του τέως δημάρχου και κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι θεωρούν την παραλία «δική τους» με συνεπαγόμενο δικαίωμά τους να την καταστρέφουν και να την διαμορφώσουν προς ίδια εκμετάλλευση περιφρονώντας τους νόμους και προκαλώντας με την ατιμωρησία τους.
Το γεγονός αυτό συνέβη λίγες μέρες μετά την πραγματοποίηση ενός 2μερου φεστιβάλ για το δικαίωμα στην ελεύθερη κατασκήνωση με τη συμμετοχή 1500 κατασκηνωτών από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Τις 2 μέρες του φεστιβάλ οι επαγγελματίες του Χορευτού (αλλά και της ευρύτερης περιοχής) ξεπούλησαν ό,τι είχαν με αποκορύφωμα το μάρκετ του συνεταιρισμού Ζαγοράς να κλείσει αφού δεν είχε τι να πουλήσει. Είναι ευνόητο, ότι οι ενέργειες του τέως δημάρχου και των συν αυτώ έρχονται σε αντίθεση με το γενικότερο συμφέρον που είναι η διατήρηση του φυσικού κάλλους της περιοχής και η πολυμερής κατανομή εισοδήματος από τον τουρισμό.
Η δίωξη των ελεύθερων κατασκηνωτών έχει ως συνέπεια την οικονομική δυσπραγία των επαγγελματιών της ευρύτερης περιοχής και η κατάργηση του ελευθεριακού χαρακτήρα της παραλίας (που έχει καθιερωθεί αυθόρμητα εδώ και 40 και πλέον χρόνια) αγγίζει και τους ξενοδόχους-δωματιούχους αφού πολλοί απ’τους πελάτες τους έρχονται στην περιοχή γι’ αυτήν την παραλία. Πρωτίστως όμως είναι αντισυνταγματική (αρ.24) και επιπλέον συνιστά παραβίαση του δικαιωμάτων του πολίτη στην ελεύθερη επιλογή κατοικίας, στην εξασφάλιση σωματικής και ψυχικής ελευθερίας και στην απόλαυση των _ περιβαλλοντικών αγαθών και της διάσωσής τους.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ την Πέμπτη 9/12 στις 9:00 π.μ. στο Ειρηνοδικείο Ζαγοράς, όπου δικάζονται οι 5 για την πρόθεσή τους (!) να κατασκηνώσουν στην παραλία
Η υπόθεση του καλλιεργητή κάνναβης Μπερνάρ Ραπά διχάζει την Ελβετία. Κάνει απεργία πείνας στη φυλακή επειδή θεωρεί υπερβολική την ποινήπου εκτίει και οι αρχές αρνούνται να υποχωρήσουν. Αραγε η Ελβετία θα τον αφήσει να πεθάνει; Την περασµένη εβδοµάδα, το Κοινοβούλιο του καντονιού του Βαλαί συνεδρίασε κεκλεισµένωντων θυρών και αποφάσισε, µε ψήφους 113 έναντι 14, να µη δώσει χάρη στον Ραπά, η τελευταία απεργία πείνας του οποίου διαρκεί ήδη πάνω από 80 ηµέρες. Ο ελβετός αυτός ακτιβιστής υπέρ της νοµιµοποίησης της κάνναβης, ο οποίος καλλιεργεί εδώ και χρόνια το φυτό αυτό, έχει καταδικαστεί σε φυλάκιση πέντε ετών και οκτώ µηνών για σοβαρή παραβίασητου νόµου περί ναρκωτικών και πραγµατοποιεί την απεργία πείνας διαµαρτυρόµενος για την καταδίκη του. Ο 57χρονος Ραπά συνελήφθη για πρώτη φορά το 1996 επειδή είχε παρασκευάσει ένα αφέψηµα από κάνναβη. Από τότε, ο αγώνας που διεξάγει για τη νοµιµοποίηση του απαγορευµένου φυτού τον φέρνει κάθε τόσο ενώπιον των δικαστηρίων. Φέτοςτον Μάρτιο, έπειτα από 15 χρόνια απεργιών πείνας και συλλήψεων, οι αρχές τον φυλάκισαν. Αρχισε τότε νέα απεργία πείνας καιέπειτα από40 ηµέρες η ποινή του ανεστάλη. Οµως 15 ηµέρες αργότερα, το Μάιο, τον έκλεισαν και πάλι στη φυλακή κι εκείνος ξανάρχισε την απεργία πείνας. Ζητούσε αναψηλάφηση της δίκης του και διακοπή της έκτισης της ποινής του, αίτηµα που δενέγινε δεκτό. ΤονΑύγουστο,η κατάστασή τουκρίθηκε κρίσιµη καιµεταφέρθηκε σε νοσοκοµείο της Βέρνης και από εκεί, τον Οκτώβριο, στην πτέρυγα φυλακισµένων του Πανεπιστηµιακού Νοσοκοµείου της Γενεύης. Η ∆ικαιοσύνη διέταξε νατου χορηγηθεί φαγητό διάτης βίας, όµως οι γιατροί αρνούνται επικαλούµενοι ιατρικούς και δεοντολογικούς λόγους. Και το νοσοκοµείο προσέφυγε στο οµοσπονδιακό δικαστήριο προβάλλοντας τις αντιρρήσεις του να εκτελέσει τηδικαστική εντολή.
Η υπόθεση τουΜπερνάρ Ραπάέχει προβληθεί πολύ από ταµέσα ενηµέρωσης στην Ελβετία και διχάζει τους Ελβετούς. Σύµφωνα µε δηµοσκόπηση που δηµοσιεύτηκε στις εφηµερίδες «24 Heures» και «Tribune de Geneve», 46% είναι έτοιµοι να αφήσουν τον απεργό να πεθάνει και 42% δεν δέχονται αυτό το ενδεχόµενο . Παράλληλα ταδύο τρίτατων ερωτηθέντ ων απορρίπτουν το ενδεχόµενο τόσο νααποφυλακισθείόσο και νατου χορηγηθεί τροφή διάτης βίας… Ο δικηγόρος του Ραπά,ο Αµπά Νίµαν, δήλωσεστονγαλλικό ιστότοπο Rue89 πως ο πελάτης του βρίσκεται σε αδιέξοδοκαι κάνει µια ύστατη πρόταση: είναιέτοιµος ναδιακόψει τηναπεργία πείνας, αν ανασταλεί για έναεξάµηνο ηεκτέλεση της ποινήςτου. «Στις 16 Νοεµβρίου είχε 45 καρδιακούςπαλµούς τολεπτό.Χάνει την όρασή του καιδεν ζυγίζειπάνω από 58 κιλά. Οµως είναι αποφασισµένος να συνεχίσει αν δεν ανασταλεί η ποινή του, τη θεωρεί υπερβολική», δήλωσε ο δικηγόρος.
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΠΟΧΗ ΗΤΑΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΜΠΑΡΑΖ ΜΕΤΑΞΥ ΑΕΚ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ. Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΗΛΘΕ, ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΠΑΜΠΟΡΙΔΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΟΦΗ (3-3), ΚΑΙ Η ΑΕΚ ΑΝΑΔΕΙΧΘΗΚΕ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ
''Το πανηγύρι έχει στηθεί από την προηγούμενη μέρα στους δρόμους της Αθήνας, για την αποχώρηση των Γερμανών από την πρωτεύουσα, συνεχίζεται. Όμως, την ίδια ώρα στον Πειραιά ο ΕΛΑΣ δίνει μια από τις σημαντικότερες μάχες εναντίον του κατακτητή. Στόχος των μαχητών του ΕΛΑΣ ήταν η σωτηρία των λιμενικών εγκαταστάσεων, της Ηλεκτρικής Εταιρείας (ΠΑΟΥΕΡ) και όλων των εργοστασίων. Αν καταστρεφόταν το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής, το μόνο που παρήγαγε ηλεκτρική ενέργεια, η Αθήνα και ο Πειραιάς για πολλούς μήνες θα βυθίζονταν στο σκοτάδι. Για μεγάλο διάστημα δε θα δούλευαν τα εργοστάσια και θα υπολειτουργούσε το λιμάνι, ενώ δε θα λειτουργούσαν ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος, ούτε και τα τραμ που εκτελούσαν τη γραμμή Αθήνα-Πειραιάς. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής οι Γερμανοί είχαν εγκαταστήσει φρουρές στις παραπάνω στρατηγικές περιοχές, είχαν παγιδεύσει τα επίκαιρα σημεία, καθώς και τα κυριότερα κτίρια του Πειραιά, με εκρηκτικές ύλες, με τρόπο ώστε το πάτημα ενός κουμπιού να ανατινάζονταν όλα, με ανυπολόγιστες ζημιές και θύματα. Τα καλώδια ξεκινούσαν από έναν οχυρό των κατακτητών στην οδό Οδυσσέως. Αρχικά οι ειδικές δυνάμεις του ΕΛΑΣ κατάφεραν να αποκόψουν τα καλώδια στην οδό 2ας Μεραρχίας και άλλα σημεία. Την υπεράσπιση του εργοστασίου ανέλαβε το πρώτο τάγμα από τα 4 του ΕΛΑΣ στον Πειραιά. Μια μέρα πριν, στις 12 Οκτώβρη, ολόκληρο το τάγμα τέθηκε σε επιφυλακή. Οι λόχοι πήραν θέσεις μάχης γύρω και μέσα στο εργοστάσιο της Ηλεκτρικής. Τα χαράματα της 13ης Οκτωβρίου οι Γερμανοί ανατίναξαν τις εγκαταστάσεις της ΣΕΛΛ και πήραν το δρόμο για το ηλεκτρικό εργοστάσιο. Μόλις έφτασαν κοντά, κατέβηκαν απ'τα φορτηγά και πλησίασαν την είσοδο του εργοστασίου. Εκείνη τη στιγμή δέχθηκαν πυρά μέσα από το εργοστάσιο. Η μάχη ήταν σκληρή, κράτησε δυόμιση ώρες. Νίκη για τα τμήματα του ΕΛΑΣ. Η Ηλεκτρική είχε σωθεί. Ανάμεσα στους λόχους που έδωσαν τη μάχη, ήταν και ο επίλεκτος 5ος λόχος του ΕΛΑΣ. Επικεφαλής του ήταν ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Ο επιθετικός του Ολυμπιακού, λοχαγός Νίκος Γόδας.
Ο Νίκος Γόδας γεννήθηκε το 1921 στο Αϊβαλί και η Μικρασιατική Καταστροφή τον έστειλε μαζί με την οικογένειά του πρώτα στη Μυτιλήνη, μετά στην Κρήτη και τελικά στην Κοκκινιά, όπου και ρίζωσαν. Ο Νίκος, όπως και όλοι του οι συνομήλικοι, αναζητούσε μέσα από το παιχνίδι του με την μπάλα μικρές χαρές που θα τον έκαναν έστω και για λίγο να ξεχάσει τη δύσκολη καθημερινότητα που αντιμετώπιζε. Αν και μικρός, το ταλέντο του φάνηκε αμέσως και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο με μια τοπική ομάδα της Κοκκινιάς. Μερικά χρόνια πριν τον πόλεμο, στο ισόγειο του πατρικού του ανοίγει μια ταβέρνα, «Τα Αραπάκια». Η επιτυχία του (και) στην επιχείρηση του είναι τόσο μεγάλη, που όλοι οι αστέρες της εποχής περνάνε από «Τα Αραπάκια» για να πουν μερικά τραγούδια.
Εν μέσω του πολέμου, ο Γόδας παίρνει μεταγραφή για τον Ολυμπιακό, που ήταν η μεγάλη του αγάπη, ταυτόχρονα όμως περνάει και στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του 5ου Επίλεκτου Λόχου του ΕΛΑΣ στην Κοκκινιά, και δίνει το παρών σε όλους τους αγώνες για τη λευτεριά και την κοινωνική αλλαγή.
Το 1942 είναι πλέον βασικός μεσοεπιθετικός του Ολυμπιακού και σκοράρει στην νίκη με 4-0 κατά του Εθνικού, ενώ το ίδιο κάνει και κατά του Απόλλωνα. Τον Μάιο του 1943 ξεκινά βασικός στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού, στον τελικό του τουρνουά που διοργανώνει ο Δήμος Πειραιά με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους είναι πρωταγωνιστής στο τελικό του Κυπέλλου Χριστουγέννων, όταν ο Ολυμπιακός κερδίζει τον Παναθηναϊκό με 5-2.
Αλλά ο Γόδας είναι 'βασικός' και στους αγώνες για την ελευθερία. Εκτός από τη μάχη της Ηλεκτρικής τον συναντάμε να ηγείται του λόχου του στη μάχη της οδού 7ης Μαρτίου το 1944. Τον Δεκέμβρη του 1944 ο εχθρός έχει αλλάξει και ο Γόδας πλέον πολεμά τους Άγγλους στο νεκροταφείο της Ανάστασης στον Πειραιά. Όπως διηγήθηκε χρόνια μετά ο Σταμάτης Σκούρτης, σύντροφος του Γόδα και ανθυπολοχαγός του:
"Σύντροφε ανθυπολοχαγέ, εμείς απ' όλους τους άλλους ΕΛΑΣίτες είμαστε οι πιο προνομιούχοι.
Όσοι από μας σκοτωθούμε είμαστε τυχεροί γιατί θα θαφτούμε σε κανονικό και μάλιστα προνομιούχο μνήμα".
Η μονάδα του Νίκου αποδεκατίζεται και περνά στο Βελούχι, προκειμένου να ενταχθεί στο 36ο Σύνταγμα. Όμως στις αρχές του 1945 και λίγο μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, ο Νίκος αρρωσταίνει απο πνευμονία, επιστρέφει στην Αθήνα όπου συλλαμβάνεται -κάποιος "καλοθελητής" εξυπηρέτησε τις διωκτικές αρχές στο έργο τους- και οδηγείται αρχικά στις φυλακές της Αίγινας (όπου έπαιζε μπάλα στην ποδοσφαιρική ομάδα που είχαν συστήσει οι φυλακισμένοι) και κατόπιν στην απομόνωση των φυλακών της Κέρκυρας.
Η μοίρα του είναι προδιαγεγραμμένη: θάνατος.
Το μόνο που μένει να γίνει γνωστό είναι το πότε.
Όμως το ηθικό δεν κάμπτέται, ιδιαίτερα από τη στιγμή που στη φυλακή διαρρέει η φήμη
πως η κυβέρνηση εξαναγκάστηκε σε συμβιβασμό με την κυβέρνηση του βουνού.
Ο Γόδας έμεινε στη φυλακή τρία χρόνια, χωρίς να υπογράψει δήλωση μετανοίας για να σωθεί. Η «περιήγησή» του στην εξορία μόλις έχει αρχίσει. Φυλακές Αβέρωφ, Αίγινα, Κέρκυρα. Ο Γόδας μένει στη φυλακή τρία χρόνια, χωρίς να υπογράψει δήλωση μετανοίας για να σωθεί. Ο Σταμάτης Σκούρτης κι ο Σπύρος Ανδρεάδης, και οι δύο μελλοθάνατοι που σώθηκαν ύστερα από παρέμβαση του ΟΗΕ το 1949, είναι κατηγορηματικοί στο ότι η διοίκηση του Ολυμπιακού δεν ενδιαφέρθηκε να σώσει τον Γόδα, κάτι που γράφει στο βιβλίο του «Ώσπου να ξημερώσει» (εκδόσεις Κιβωτός).
Στην Κέρκυρα απομόνωση. Ο Γόδας μαζί με τα άλλα Πειραιωτάκια, τον Λούβαρη και τον Κουφαδάκη, ακόμα και λίγο πριν το απόσπασμα, σχεδιάζουν πώς θα στήσουν την ομάδα όταν βγουν από τη φυλακή. Οι σύντροφοί τους τους θυμούνται, όποτε το ραδιόφωνο μετέδιδε κάποιον αγώνα, αυτοί να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους, να ακούνε τον αγώνα, πότε να γελάνε, πότε να βρίζουνε, πότε να μουτζώνουν...
Ο Νοέμβρης έχει 19, Κυριακή, Βρέχει με το κανάτι. Ο Λούβαρης και οι άλλοι δύο γυρίσανε μουσκεμένοι μέχρι το κόκκαλο.
"Σκέψου να μας πάρουνε, Νίκο, με τέτοια βροχή".
"Δεν θα το ήθελα".
"Γιατί;".
"Η τσιριμονιά τελειώνει βιαστικά και δεν έχεις την άνεση να δεις τους μακελάρηδες κατάματα. Σαν βρέχει δεν μπορείς να ανοίξεις τα μάτια, είναι και το νερό που τρέχει και δεν βλέπεις όπως πρέπει, είναι σαν να σου κλείνουν τα μάτια με το έτσι θέλω. Εγώ θέλω να είναι καλοκαιρία, να τον κοιτάω κατάματα για να δω πόσο σίγουρος νιώθει αυτός που με σκοτώνει".
Έτσι κατέγραψε τις αναμνήσεις του από τον Νίκο Γόδα ο συμπολεμιστής και συγκρατούμενός του στην Κέρκυρα Σταμάτης Σκούρτης, που θυμάται χαρακτηριστικά:
"Ο Νίκος ζήτησε να τον εκτελέσουν με την ερυθρόλευκη φανέλα κατάσαρκα και το λευκό σορτ. Και αυτό γιατί ήταν αυθεντικός Ολυμπιακός όπως και κομμουνιστής''. (Απόσπασμα από το βιβλίο ''Μια θρησκεία χωρίς απίστους: Ποδόσφαιρο'' των δημοσιογράφων Νίκου Μπογιόπουλου και Δημήτρη Μηλάκα)
CLUB 27 Το αρχικό «27 club» ξεκίνησε από τουςBrian Jones, Jimi Hendrix, Janis Joplin και τον Jim Morrison, που έφυγαν από την ζωή μέσα σε μια 2ετία (1969-1971).
Στο club προστέθηκαν και άλλοι καλλιτέχνες όπως ο Kurt Cobain (1994). Πολλοί άλλοι ξεχωριστοί άνθρωποι, άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο γνωστοί, προστέθηκαν στην λίστα του κλαμπ.Σαν ένας αριθμός – ορόσημο, σαν μια γέφυρα που έπρεπε να διαβούν και εκείνοι δεν μπόρεσαν... Άνθρωποι νέοι, όλο δημιουργικότητα και ζωντάνια, απόλυτοι star, που στο διάβα τους προκαλούσαν πανικό και μαζική υστερία, εισπράττοντας δόξα και αποθέωση, και όμως δεν ανταποκρίθηκαν στην πρόκληση.Ο κατάλογος είναι ενδεικτικός με μερικά σημαντικά ονόματα που σημάδεψαν την μουσική σκηνή σε όλο τον κόσμο.
Η λίστα είναι με βάση την χρονολογία του θανάτου τους..
1. Ο μύθος λέει ότι ο Robert Johnson (blues) πούλησε την ψυχή του στον διάβολο γι αυτό και ήταν τόσο δεξιοτέχνης στην κιθάρα. Η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα ηχογραφώντας 29 τραγούδια στην σύντομη καριέρα του. Ο Robert Johnson, σίγουρα ο πιο διάσημος καλλιτέχνης στην ιστορία των blues. Φυσικά, ο μύθος του ενισχύθηκε λόγω των ελάχιστων ηχογραφήσεων που άφησε πίσω του ο Johnson, οι οποίες και θεωρούνται το αποκορύφωμα του συναισθήματος για τη συγκεκριμένη μουσική. Αυτές οι ηχογραφήσεις δεν αποτελούν μόνο σημαντικό μέρος του βασιλείου των blues standards (“Love in Vain”, “Crossroads”, “Sweet Home Chicago”, “Stop Breaking Down”), αλλά υιοθετήθηκαν από διαφορετικούς rock & roll καλλιτέχνες όπως τους the Rolling Stones, Steve Miller, Led Zeppelin και Eric Clapton.
Ως τραγουδιστής, συνθέτης και κιθαρίστας εκπληκτικών δυνατοτήτων, δημιούργησε μερικά από τα καλύτερα κομμάτια του είδους. Καταραμένος, στοιχειωμένος, καθοδηγούμενος από τα δαιμόνια του, μία ταλαιπωρημένη ιδιοφυΐα που χάθηκε σε νεαρή ηλικία, όλα αυτά συνιστούν το μυθικό του χαρακτήρα, ο οποίος αν δεν υπήρχε στην πραγματικότητα, θα έπρεπε να δημιουργηθεί από την οργιάζουσα φαντασία κάποιου βιογράφου.
Ο Robert Johnson ήταν νεκρός στις 16 Αυγούστου 1936, από δηλητήριο που του έδωσε η ζηλιάρα γκόμενά του, καθώς έπαιζε σε ένα ταβερνείο. Οι παρευρισκόμενοι ορκίζονται ότι καθώς πέθαινε, έβγαζε αφρούς από το στόμα, σερνόταν στα τέσσερα σφυρίζοντας σαν το φίδι και ορμώντας στους περίεργους σα λυσσασμένο σκυλί.
Τα τελευταία του λόγια, λέει ο μύθος (άλλοι λένα προφορικά, άλλοι γραπτά) ήταν, “Προσεύχομαι ο λυτρωτής μου να έρθει να με πάρει από τον τάφο μου”.
Θάφτηκε σε ένα τάφο χωρίς πλάκα και έτσι έληξε η συμφωνία του με το διάβολο.
2. Ο Rudy Lewis, ήταν ο τραγουδιστής της θρυλικής R&B μουσικής των «the Drifters» από το 1960 ως το 1964, έβγαλαν μεγάλες επιτυχίες, όπως «On Broadway» και «Up on the Roof». Λίγο πριν την ηχογράφηση του «Under the Boardwalk» ο Lewis βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του, χωρίς ακόμα η αιτία του θανάτου του να έχει επιβεβαιωθεί. Οι αρχές πιστεύουν ότι πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών, αν και οι φίλου του λένε ότι ο Lewis, έτρωγε απίστευτες ποσότητες φαγητού και πέθανε από αυτό. Ο Rudy Lewis πέθανε στις 20 του Μαΐου 1964.
3. Ο Lewis Brian Hopkins Jones γνωστός ως Brian Jones ήταν κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος των Rolling Stones το 1962. Ο Jones ήταν στα πρώτα άλμπουμ των Rolling Stones, και έπαιζε κιθάρα, φυσαρμόνικα και κάποια φωνητικά. Η σχέση του Jones με τα άλλα μέλη του συγκροτήματος ήταν τεταμένες. Εκτός από τη μουσική του καριέρα, ο Jones στην προσωπική του ζωή ήταν άστατος και είχε πέντε παράνομα παιδιά. Στα μέσα του 1969 ο Τζόουνς εκδιώχθηκε από το συγκρότημα λόγω της χρήσης ναρκωτικών που έκανε. Ο Jones μετά από αυτό προσπάθησε να ξεκινήσει τη δική του μπάντα, αλλά αυτό δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Οι συνθήκες όσον αφορά το θάνατο του παραμένουν θολές για αυτήν την ημέρα. Ο Jones βρέθηκε νεκρός στο κάτω μέρος της πισίνας του. Οι φίλοι του είπαν ότι ο Jones είχε πάρει χάπια σε συνδιασμό με αλκοόλ. Αλλά η έκθεση του ιατροδικαστή έδειξε "θάνατο από ατύχημα." Ορισμένοι πιστεύουν ότι ο Jones αυτοκτόνησε. Άλλοι πιστεύουν ότι δολοφονήθηκε. Ο Frank Thorogood ένας φίλος του ομολόγησε το 1993 την ώρα που πέθαινε σε ένα νοσοκομείο, ότι αυτός τον σκότωσε ύστερα από καυγά που είχαν. Πρόσφατα όμως ένας άγγλος δημοσιογράφος, o Scott Jones, έδωσε στην αστυνομία νέες πληροφορίες σχετικά με το θάνατα του Brian Jones, που συνέλεγε επί 4 χρόνια. Ο εκπρόσωπος της Αστυνομίας είπε: «Τα έγγραφα αυτάθα εξεταστούν. Ωστόσο, ακόμη είναι πολύ νωρίς για να σχολιάσουμε το αποτέλεσμα». Ο Brian Jones πέθανε στις 3 Ιουλίου 1969.
4. Ο Alan Christie Wilson, που ήταν γνωστός με το προσωνύμιο Blind Owl, είχε γεννηθεί στη Boston Massachusetts στις 4 Ιουλίου 1943 και το 1965 στο Los Angeles σχηματίζει τη blues - rock μπάντα Canned Heat. Υπήρξε ο βασικός τραγουδιστής τους μέχρι το θάνατό του, έπαιζε την χαρακτηριστική φυσαρμόνικα, ενώ συνέθεσε και μερικά από τα χαρακτηριστικά και κλασικά τραγούδια του συγκροτήματος, όπως τα Going Up The Country και On The Road Again. Μαζί με τον Bob Hite αποτέλεσε ένα εξαιρετικό ντουέτο μουσικών ενώ υπήρξε φανατικός μελετητής και ένας από τους μεγαλύτερους συλλέκτες δίσκων blues μουσικής. Το όνομα της μπάντας προέκυψε από το τραγούδι Canned Heat Blues που έγραψε το 1928 ο μπλουζίστας Tommy Johnson. Οι Canned Heat συμμετείχαν στις δύο σημαντικότερες συναυλίες που πραγματοποιήθηκαν, στο Monterey το 1967 και στο Woodstock το 1969. Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1970 πεθαίνει στο Los Angeles της California. Ο θάνατός του προήλθε από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Ήταν μόλις 27 ετών και αποτελεί κι αυτός μέλος του club 27, ακολουθώντας τον Brian Jones, ενώ λίγες μέρες μετά στην "παρέα" προστέθηκαν ο Jimi Hendrix και η Janis Joplin.
5. O Τζίμι Χέντριξ (Jimi Hendrix), με το πραγματικό όνομα Τζέιμς Μάρσαλ Χέντριξ, θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος κιθαρίστας στην ιστορία της ροκ μουσικής. Ξεκίνησε το 1961 να παίζει διάφορους ρυθμούς μπλουζ της εποχής. Το 1966 μετέβη στο Λονδίνο όπου και δημιούργησε ως Τζίμι Χέντριξ, μαζί με τους Μιτς Μίτσελ (στα κρουστά) και τον Νόελ Ρέντιγκ (στο μπάσο), το φημισμένο συγκρότημά του The Jimi Hendrix Experience που γνώρισε τεράστια επιτυχία με τα τραγούδια "Hey, Joe'", "Purple Haze" και "The Wind Cries Mary'", που είχαν φθάσει στη κορυφή πωλήσεων. Αυτά μέχρι το 1968 όπου το συγκρότημα αυτό διαλύθηκε. Το αμέσως επόμενο χρόνο, 1969, συνέχισε με το συγκρότημα Band of Gypsys με το οποίο και θριάμβευσε. Μια από τις πιο γνωστές του εμφανίσεις ήταν αυτή στο φεστιβάλ του Γούντστοκ, στις 18 Αυγούστου του 1969, όπου, μεταξύ άλλων, παρουσίασε μια αυτοσχεδιαστική διασκευή του Αμερικανικού Εθνικού Ύμνου.
Ο Τζίμι Χέντριξ χρησιμοποιώντας στο μέγιστο δυνατό τους ηλεκτρικούς ενισχυτές καθώς και τις δυνατότητες της μουσικής μίξης άνοιξε νέους ορίζοντες στο είδος αυτό της μουσικής με συνέπεια και να καθιερωθεί πολύ γρήγορα.
Βρέθηκε νεκρός στις 18 Σεπτεμβρίου του 1970 στο ξενοδοχείο Samarkand στο Λονδίνο όπου διέμενε. Αν και ως αιτία θανάτου προσδιορίστηκε αναρρόφηση τροφών, οι συνθήκες που οδήγησαν στο θάνατό του οφείλονταν σε υπερβολική λήψη βαρβιτουρικών. Ο τελευταίος άνθρωπος που ήταν μαζί του ήταν η Γερμανίδα σύντροφός του Μόνικα Ντάνεμαν.
6. Η Janis Joplin γεννήθηκε σε μια παραθαλάσσια πόλη με διυλιστήρια του Τέξας, το Port Arthur, στις 19 Ιανουαρίου 1943. Προέρχεται από μεσοαστική οικογένεια, ο πατέρας της ήταν βιομηχανικός εργάτης, ενώ η μητέρα της υπάλληλος στην γραμματεία μιας επαγγελματικής σχολής. Πάντα μοναχικός τύπος, άκουγε μουσική Folk και Blues. Αρκετά επηρεάστηκε από τους αγαπημένους της καλλιτέχνες όπως η Odetta Leadberry και Bessie Smith.... Το 1962 επισκέπτεται τη Βενετία της Καλιφόρνιας και γίνεται μέλος της σκηνής των μπίτνικ. Την ίδια χρονιά ξεκινά να τραγουδά στο Ρurple Οnion του Χιούστον ενώ πουλάει μαριχουάνα, πειραματίζεται με το πεγιότ και καταναλώνει τεράστιες ποσότητες σεκονάλ.
Τον Ιανουάριο του 1965 το συγκρότημά της Βig Βrother Αnd Τhe Ηolding Company δίνει την πρώτη επίσημη συναυλία του στο Φίλμορ. Στις 16 Αυγούστου εμφανίζεται στο Φεστιβάλ του Γούντστοκ. Δίνει μια αξέχαστη παράσταση. Το κατά πολλούς καλύτερο άλμπουμ της, «Ι Got Dem Οl΄ Κozmic Βlues Αgain Μama!», κυκλοφορεί τον Σεπτέμβριο του 1969. Ήταν η πρώτη γυναίκα superstar του rock, η Blue Mama όπως λεγόταν. Οι εμπρηστικές της ερμηνείες πάνω στη σκηνή, η μελαγχολική της τρέλα για το ποτό (αγαπημένο της ήταν το Southern Comfort), η ταραχώδης ερωτική της ζωή, η εξάρτησή της από τα ναρκωτικά μας δείχνουν τη φλόγα, τη φωτιά, την πυρκαγιά που έκαιγε μέσα της και την έκανε να λάμπει πάνω στη σκηνή και να παρασέρνει στους ρυθμούς της όλους τους ακροατές της καίγοντας και τους ίδιους. Ο θρύλος της J. Joplin άλλαξε την ιστορία του Rock ‘n’ roll.
Στις 4 Οκτωβρίου 1970 τη βρίσκουν νεκρή από υπερβολική δόση ηρωίνης σε συνδυασμό με αλκοόλ στο δωμάτιο του ξενοδοχείου Landmark στο Λος Αντζελες. Τον Φεβρουάριο του 1971 κυκλοφορεί το άλμπουμ της «Ρearl» και ανεβαίνει στην κορυφή των αμερικανικών τσαρτς.
7. Ο Jim Morrison ήταν τραγουδιστής, στιχουργός, κινηματογραφιστής, συγγραφέας και ποιητής και θεωρείται έως και σήμερα ένας από τους πιο χαρισματικούς ερμηνευτές στην ιστορία της Ροκ Μουσικής. Ο θάνατός του σε ηλικία 27 ετών ενίσχυσε τον μύθο του, αφού οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες πέθανε και ο μυστικός ενταφιασμός του έγιναν αφορμή για ατελείωτες φήμες οι οποίες ακόμα και σήμερα ενισχύονται. Το φαινόμενο Morrison και η σύμπραξή του με τους Doors, εισήγαγε σκοτεινούς στίχους ποίησης σε μια αλλόκοτα πρωτότυπη ψυχεδελική μουσική και κατάφερε, με μόλις 4 δίσκους, να περάσει στην ιστορία. Η πορεία του με τους Doors απασχόλησε και τον κινηματογράφο 3 φορές, με την τελευταία ταινία να κυκλοφορεί σε μερικούς μήνες στην χώρα μας με αφηγητή τον Johnny Depp αποσπώντας ήδη πολυάριθμα βραβεία και διακρίσεις.
O Jim Morrison γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου του 1943 στην Μελβούρνη της Φλόριντα. Μισός Σκωτσέζος, μισός Ιρλανδός είχε πατέρα Ναύαρχο, γεγονός που επηρέασε αρκετά τα πρώτα του παιδικά χρόνια λόγω των αναμενόμενων μεταθέσεών του αλλά και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που ήρθε δύο χρόνια αργότερα.
Σύμφωνα με τον Μόρισον, ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην ζωή του συνέβη το 1949 κατά την διάρκεια μιας οικογενειακής εκδρομής στο Νέο Μεξικό. Περιγράφει το γεγονός όπως ακολουθεί: Είναι η πρώτη φορά που ανακάλυψα τον θάνατο... εγώ, η μητέρα μου, ο πατέρας μου, ο παππούς μου και η γιαγιά μου διασχίζαμε την έρημο την αυγή. Ένα φορτηγό γεμάτο Ινδιάνους είχε μάλλον χτυπήσει ένα άλλο αυτοκίνητο ή κάτι τέτοιο, υπήρχαν Ινδιάνοι σκορπισμένοι παντού στην εθνική οδό, αιμορραγώντας μέχρι θανάτου. Ήμουν μικρός τότε, οπότε έπρεπε να μείνω στο αυτοκίνητο όσο ο πατέρας μου και ο παππούς μου βγήκαν να δουν τι γινόταν. Δεν μπορούσα να δω τίποτα. Το μόνο που είδα ήταν παράξενη κόκκινη μπογιά και ανθρώπους πεσμένους ολόγυρα, αλλά ήξερα πως κάτι συνέβαινε, γιατί μπορούσα να νιώσω τις δονήσεις των ανθρώπων γύρω μου, και έτσι ξαφνικά συνειδητοποίησα πως ούτε εκείνοι μπορούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πραγματικό φόβο... και πιστεύω πως εκείνη τη στιγμή οι ψυχές εκείνων των νεκρών ινδιάνων — ίσως μια ή δυο απ αυτές — έτρεχαν έξαλλες εδώ και κει, και μπήκαν στην ψυχή μου, και εγώ ήμουν σαν σφουγγάρι, έτοιμος να κάτσω εκεί και να τις απορροφήσω. Ο Μόρισον πέθανε στις 3 Ιουλίου του 1971 σε ηλικία 27 ετών. Η επίσημη εκδοχή είναι ότι η Κούρσον τον βρήκε νεκρό στη μπανιέρα. Δεν έγινε αυτοψία, γιατί ο γιατρός που τον εξέτασε είπε ότι δεν βρήκε στοιχεία εγκληματικής ενέργειας. Η απουσία αυτοψίας έδωσε λαβή για πολλές εικασίες σχετικά με την αιτία θανάτου.
8. Ο Ronald C. "Pigpen" McKernan γεννημένος στις 8 Σεπτεμβρίου του 1945, ήταν απο τα ιδρυτικά μέλη των Grateful Dead. Ήταν γνωστός για τα φωνητικά του σε τραγούδια όπως το "Midnight Hour" και το "Death Don't Have No Mercy." Έπαιξε πολλές συναυλίες μαζί με την Janis Joplin και σύμφωνα με τον Grace Slick (τραγουδιστή των Jefferson Airplane) ο McKernan ήταν αυτός που έμαθε στην Janis το Southern Comfort. Όταν η υγεία του Mckernan άρχισε να επιδεινώνεται, έφυγε από το Grateful Dead το 1972. Στις 8 του Μαρτίου 1973 ο Ron "Pigpen" Mckernan βρέθηκε νεκρός από αιμορραγία στομάχου, συνέπεια της χρόνιας μεγάλης κατανάλωσης οινοπνεύματος.
9. Ο Peter Ham ήταν κιθαρίστας και τραγουδιστής των Badfinger, που ήταν ένα δημοφιλές Βρετανικό γκρουπ του ποπ/ροκ, στις αρχές του 70. Αρχικά ονομάζονταν Iveys και υπέγραψαν στην Apple στα τέλη του 68. Το φθινόπωρο του 69, ο Paul McCartney επιβλέποντας την δουλειά τους στο soundtrack της ταινίας των Ringo Starr & Peter Sellers “The Magic Christian”, έγραψε γι’ αυτούς το “Come and Get It” που απετέλεσε την πρώτη μεγάλη επιτυχία των Badfinger το 1970. Το γκρουπ συνήθως κάλυπτε τους πρώην Beatles στις συναυλίες και στις ηχογραφήσεις. Έπαιξαν στην συναυλία για το Bangladesh που οργάνωσε ο George Harrison και έπαιξαν στο τριπλό του άλμπουμ “All Things Must Pass”, στο “Imagine” του John Lennon και στο “It Don’t Come Easy” του Ringo Starr. Τον Φεβρουάριο του 1972, οι τραγουδοποιοί του γκρουπ Peter Ham (1947) και Tom Evans (1947), έδωσαν το “Without You” στον Nillsson και έκαναν μια παγκόσμια επιτυχία. Οι Badfinger άφησαν την Apple αφού ηχογράφησαν το 4ο άλμπουμ τους, το “Ass” και υπέγραψαν στην Warner Bros εισπράτοντας 3 εκατομμύρια δολλάρια προκαταβολή. Όμως και τα δύο άλμπουμ που ηχογράφησαν εκεί έκαναν τόσο λίγες πωλήσεις που οδήγησαν τον Joey Molland να αφήσει το γκρουπ και τον βασικό τραγουδοποιό του γκρουπ Peter Ham, στην αυτοκτονία. Οι Badfinger κατέρρευσαν. ο Peter Ham κρεμάστηκε στις 23 Απριλίου του 1975. Σύμφωνα με ισχυρισμούς, o Ham άφησε ένα σημείωμα στον Stan Polley, ως την αιτία της αυτοκτονίας. Αλλά Polley αρνήθηκε την ύπαρξη ενός τέτοιου σημειώματος. Το τραγικό της ιστορίας των Badfinger, ήταν ότι υ Evans, κρεμάστηκε επίσης το 1983!
10. Ο μπασίστας και συνθέτης Gary Thain έπαιξε με τους Keef Hartley Band στο Woodstock και αργότερα έγινε μέλος των Uriah Heep μετά την αποχώρηση του Mark Clarke. Αυτό έμελλε να αποδειχθεί το πιο σταθερό σχήμα στην ιστορία των Uriah Heep, αλλά και το πιο δημιουργικό, αφού, κατά κοινή ομολογία σημάδεψε την καλύτερη εποχή του συγκροτήματος. Πέντε άλμπουμ κυκλοφόρησαν με αυτή τη σύνθεση, ανάμεσά τους και το κλασικό πια “Demons And Wizards”, που ήταν και το πρώτο τους που μπήκε στο αμερικανικό chart. Ακολούθησαν τα “The Magician's Birthday”, “Uriah Heep Live”, “Sweet Freedom” και “Wonderworld”. που όλα ανέβηκαν στο αμερικανικό top 40. Το 1975, ωστόσο, ο Thain διώκεται από το γκρουπ εξαιτίας του εθισμού του στα ναρκωτικά που τον καθιστούσε αναξιόπιστο. Το Σεπτέμβριο της προηγούμενης χρονιάς, άλλωστε, είχε πάθει ηλεκτροπληξία επί σκηνής στο Ντάλλας, γεγονός που δεν τον πτόησε, ωστόσο, ιδιαίτερα. O Gary Thain πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης στις 8 Δεκεμβρίου 1975.
11. Η Mia Zapata έφτιαξε το πανκ συγκρότημα The Gits, ενώ ήταν ακόμα στο κολλέγιο του Οχάιο. Η Ζαπάτα είχε πάρει σε μεγάλο βαθμό την επιρροή της από τις τραγουδιστές της μπλουζ όπως η Bessie Smith και η Billie Holiday. Η Joan Jett σύγκρινε το ταλέντο της Zapata με εκείνο της θρυλικής Janis Joplin. Το πρώτο άλμπουμ των Gits ήταν το Frenching the Bull,, που κυκλοφόρησε το 1992. Το τραγικό είναι ότι όταν οι Gits άρχιζαν την ανοδική τους πορεία η Mia βρέθηκε νεκρή στην ταβέρνα Comet στο Σιάτλ, άγρια χτυπημένη, βιασμένη και στραγγαλισμένη. Ήταν 7 Ιουλίου 1993. Η Joan Jett είχε συνεργαστεί με το συγκρότημα της Mia και το αποτέλεσμα από αυτή την συνεργασία ήταν ο δίσκος “Evil Stig”, τα έσοδα του οποίου διατέθηκαν για τη διαλεύκανση της υπόθεσης θανάτου της Zapata. Για την ιστορία, ο δολοφόνος της Mia βρέθηκε 11 χρόνια αργότερα και καταδικάστηκε σε 36 χρόνια φυλακή.
12. Ο Kurt Donald Cobain, ήταν γνωστός ως ο ηγέτης, τραγουδιστής, κιθαρίστας και συνθέτης του ροκ συγκροτήματος Nirvana. Σχημάτισε το συγκρότημα το 1987 μαζί με τον Krist Novoselic, και τα επόμενα δύο χρόνια συνδέθηκε με την ανερχόμενη σκηνή του grunge στο Σιάτλ. Το 1991, το τραγούδι Smells Like Teen Spirit από τον δίσκο Nevermind θεωρείται ότι είχε καταλυτική επίδραση στην απομάκρυνση της ροκ μουσικής από τα κυρίαρχα είδη της δεκαετίας του 1980 (glam metal, arena rock και χορευτική ποπ μουσική) και στην ανάδειξη του grunge και της εναλλακτικής ροκ σκηνής. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης χαρακτήρισαν το τραγούδι «ύμνo» μιας ολόκληρης γενιάς και ο ίδιος ο Κομπέιν θεωρήθηκε εκπρόσωπος της αποκαλούμενης Generation X. Το 1993, ο εκδότης του περιοδικού Rolling Stone, David Fricke, χαρακτήρισε τον Κομπέιν «Τζον Λένον» του grunge. To μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ο Cobain υπέφερε από βρογχίτιδα και σωματικούς πόνους που οφείλονταν σε άγνωστης αιτίας πάθησης στομάχου, τους οποίους προσπάθησε επανειλημμένως να καταπολεμήσει με μαριχουάνα, την οποία χρησιμοποίησε πρώτη φορά στην ηλικία των 13. Κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωή του έκανε χρήση διαφόρων ναρκωτικών ενώ επιρρεπής φαίνεται να ήταν και στον αλκοολισμό. Η πρώτη του επαφή με την ηρωίνη έγινε το 1986, κάτι που έμελλε να γίνει εξάρτηση και να τον οδηγήσει το 1993 σε σοκ από υπερβολική δόση. Στις 8 Απριλίου του 1994 ο Cobain βρίσκεται νεκρός από έναν ηλεκτρολόγο στο σπίτι του στο Lake Washington, σύμφωνα με τον οποίο ο τραγουδιστής αιμορραγούσε από το αυτί πράγμα που υπεδείκνυε δολοφονία. Εν τούτης βρέθηκε ένα σημείωμα αυτοκτονίας, το οποίο απευθυνόταν στον φανταστικό φίλο της παιδικής του ηλικίας «Boddah», στο οποίο έγραφε μεταξύ άλλων: «Για χρόνια τώρα δεν έχω νιώσει τον ενθουσιασμό να ακούσω, να δημιουργήσω ή να γράψω μουσική...» και κατέληγε «δεν έχω πάθος πια και να ξέρετε είναι προτιμότερο να καείς από τα μαραζώσεις. Ειρήνη, αγάπη, κατανόηση. Kurt Cobain». Στον οργανισμό του Cobain βρέθηκε μεγάλη συγκέντρωση ηρωίνης και ηρεμιστικών Valium ενώ σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση το σώμα του κείτονταν νεκρό από τις 5 Απριλίου.
13. Το 1993, Kristen Pfaff έγινε η μπασίστρια των Hole. Οι Hole ήταν ένα συγκρότημα από το Los Angeles που σχηματίστηκε το 1989 και διαλύθηκε το 2002 και αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι η αμφιλεγόμενη παρουσία της Courtney Love στα φωνητικά. Όπως πολλοί άλλοι μουσικοί της γενιάς της, η Kristen άρχισε να χρησιμοποιεί ηρωίνη. Ήταν 16 Ιουνίου 1994 όταν η Kristen Pfaff πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης.
14. ΟSean Patrick McCabe ήταν ο τραγουδιστής του hard rock συγκροτήματος Ink and Dagger. Δημιουργήθηκε το 1996 στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, με εκκεντρικές εμφανίσεις δημιουργώντας μια ιστορία στην underground μουσική σκηνή. Το πρώτο άλμπουμ τους ήταν το «Drive This Seven Inch Wooden Stake Through My Philadelphia Heart». Ο Sean Patrick McCabe βρέθηκε πνιγμένος από τον ίδιο του τον εμετό στις 28 Αυγούστου 2000.
15. Ο Levi Kereama ήταν διαγωνιζόμενος στο Australian Idol το 2003, αλλά πήρε την έκτη θέση. Αργότερα μαζί με τους αδελφούς του Jules και Ezra, έφτιαξαν ένα rhythm and blues συγκρότημα τους Lethbridge, οι οποίοι ξεκινούσαν πρώτοι τις συναυλίες των Boyz II Men και Shaggy. Στις 4 Οκτωβρίου του 2008, ο Levi βρέθηκε νεκρός ύστερα από πτώση από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου όπου έμενε. Πολλοί πιστεύουν ότι ο θάνατος του ήταν αυτοκτονία, αλλά η οικογένεια του αποδίδει το γεγονός σε ατύχημα.