Μια ατελείωτη μοναξιά μέσα σε ένα ατελείωτα μοναχικό πλήθος

Σήμερα σε μια βόλτα που έκανε στην Αθήνα, σε κάθε στροφή του δρόμου από την Ομόνοια στην Κάνιγγος, και από εκεί μέχρι τη Βουλής, σε όποιο σημείο και αν κοίταγε συναντούσε ένα χέρι με ένα κυπελλάκι παρατεταμένο. Χέρι μαύρο, χέρι λευκό, χέρι μελαψό, χέρι γέρικο, χέρι νεανικό, πάντα ένα χέρι σε ικεσία. Περνώντας από μπροστά του κάθε φορά το μυαλό του πήγαινε να βάλει το χέρι στην τσέπη, αλλά δεν προλάβαινε.

Δεν ήθελε να σταθεί μπροστά του και να ψάχνει το πορτοφόλι του. Έπρεπε να έχει κάτι στο χέρι και να το δώσει χωρίς να σταθεί. Το να σταθεί μπροστά του του έφερνε μια δυσφορία. Δυσφορία, ντροπή, δεν ήθελε από ντροπή. Αυτή η κίνηση όσο χριστιανική και αν φαινόταν ντρόπιαζε και τους δυο και εκείνο και τον επαίτη. Τις περισσότερες φορές περνούσε χωρίς να δίνει τίποτα μόνο σε όποιο προλάβαινε, δηλαδή άφηνε τον οβολό του σε ένα άντε δύο κυπελλάκια, μετά περνούσε με μια στεναχώρια μέσα του.

Ζώντας από μέσα τη δίκη Κασιδιάρη

Μια έντονη μαρτυρια από την προχθεσινή τραγική διαδικασία

Είναι ευρέως γνωστό πλέον ότι από εκεί που συζητάγαμε ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας για την περίπτωση να γίνει η ΧΑ κυβέρνηση, φτάσαμε στο σημείο η κυβέρνηση να γίνει Χρυσή Αυγή στην προσπάθεια να επαναπατρίσει τα χαμένα παιδιά της «λαϊκής δεξιάς». Μετά από το φιάσκο της προχθεσινής δίκης Κασιδιάρη δε, οι αμφιβολίες τελείωσαν. Ένας άνθρωπος που είχε την ατυχία να ζήσει αυτή την 7χρονη ζοφερή ιστορία απ’ την αρχή της μας έστειλε το παρακάτω κείμενο. Παρακαλούμε με τη σειρά σας να το κοινοποιήσετε. 

Είσαι μεταπτυχιακός φοιτητής.

Βρίσκεσαι στο πανεπιστήμιο.

Ένα αυτοκίνητο σταματάει σε ένα σημείο που βρίσκεσαι μόνος.

Πέντε φουσκωτοί ξυρισμένοι με ρόπαλα σε τσακίζουν στο ξύλο και σε μαχαιρώνουν στο πόδι.

Σου κλέβουν την ταυτότητα για να ξέρουν τη διεύθυνσή σου.

ΑΝΤΕ...ΓΑΤΑΚΙΑ!!!

Η "αθώα" οικογένεια Κλικλίκου

Είναι κοινή η πεποίθηση ότι η αστική μας κυβέρνηση έχει ως στόχο -μεταξύ άλλων- να πουλήσει ό,τι μπορεί να πουληθεί. Και, βέβαια, μέσα στην πρεμούρα της, δεν πουλάει μόνο όσα βλέπουμε γύρω μας αλλά και όσα δεν βλέπουμε. Ανάμεσα σ' αυτά που δεν βλέπουμε είναι και ο θησαυρός που λέγεταιερτζιανά. Αλλά ας γίνουμε λίγο πιο σαφείς.

Μέσα στο 2012 καταργήθηκε στο μεγαλύτερο κομμάτι τής χώρας η εκπομπή αναλογικού σήματος από τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Το αναλογικό σήμα αντικαταστάθηκε από ψηφιακό, οδηγώντας τους έλληνες στην δαπάνη πολλών εκατομμυρίων προκειμένου να αγοράσουν είτε καινούργιους τηλεοπτικούς δέκτες είτε αποκωδικοποιητές. Η μετάβαση από το αναλογικό σήμα στο ψηφιακό συνιστά υποχρέωσή μας στην βάση υλοποίησης σχετικών αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

O έφηβος, ο φτωχός κι ο πλούσιος...

Έχουμε πόλεμο μωρό μου

Πού θα πάει αυτή η κατάσταση; Μπορούν να μας πουν αυτοί που μας κυβερνούν;

Ανησυχεί η συγκυβέρνηση για το τι θα γίνει απ' τη στιγμή που ο κόσμος δεν αντέχει άλλο. Ο άνεργος που παίρνει επίδομα, αν παίρνει τριακόσια ευρώ πώς γίνεται να πληρώσει τη δόση των πεντακοσίων ευρώ στην τράπεζα έστω και με επιτόκιο 1,5%; Οι τροϊκανοί που μας επισκέπτονται απειλητικά ως δανειστές, δεν εννοούν, (αυτή είναι η δουλειά τους), να καταλάβουν. Οι δικοί μας, οι του εσωτερικού χώρου, δεν συνειδητοποιούν την κατάσταση, που πλέον γίνεται εκρηκτική. Τα ψέματα τελειώσανε. Η τρομοκρατία του φόβου, που πλασάρεται από τα ηλεκτρονικά μέσα κυρίως, δεν πιάνει τόπο. Το χτένι δεν έφτασε στον κόμπο γιατί κόμπος δεν υπάρχει, έχει σπάσει. Τα εμπόδια υπάρχουν για να τα ξεπερνάμε. Οχι όμως με υπεκφυγές και προσπεράσματα.

Το πρόβλημα δεν είναι να εφαρμόσουμε τα μέτρα για να μας δώσουν τη δόση ανάσας και την παράταση ζωής οι δανειστές μας, το πρόβλημα είναι να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στη ζωή τού καθενός ξεχωριστά και προπαντός των παιδιών μας κι όλων μαζί, δηλαδή της πατρίδας μας που είναι βαριά άρρωστη και κινδυνεύει με ακρωτηριασμούς και σηψαιμία.

Αναρχικοί της Βενεζουέλας: Θάνατος του Τσάβες – Ούτε θρηνούμε, ούτε πανηγυρίζουμε

Η El libertario, η αναρχική συλλογικότητα της Βενεζουέλας, μόλις δημοσίευσε αυτή τη δήλωση για το θάνατο του Τσάβες

Όταν μια ασθένεια επιδεινώνεται, όταν η ιατρική περίθαλψη γίνεται το όχημα για μυωπικές, πολιτικά υποκινούμενες αποφάσεις, όταν ένας ασθενής μεθάει από την εξουσία, μόνο αυτό μπορεί να είναι το τελικό αποτέλεσμα. Ο ισχυρός πολιτικός άνδρας [caudillo (ηγέτης)] πεθαίνει, και με το θάνατό του ξεκινάει μια ουσιαστική μετατόπιση στο πολιτικό τοπίο της Βενεζουέλας.

Ο Μπόμπολας μετά απ αυτή την συγκέντρωση ΗΤΤΗΘΗΚΕ [vid&phots]

ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ ΕΦΕΔΡΟΙ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΙΣ-ΩΜΗ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ

«Αντάρτικο προαναγγέλλουν κάποιοι που εμφανίζονται ως "Έφεδροι Ειδικών Δυνάμεων"»

Ας ξεκαθαρίσουσε κάτι:

·         Οι εθνικιστικές-φασιστικές Λέσχες Εφέδρων ελέγχονται από το ΥΕΘΑ και τον Στρατό, ενσωματώνουν κυρίως μέλη της Χρυσής Αυγής. Δρουν κατά των μεταναστών και εκπαιδεύονται για μάχες κατά ανατρτών στα βουνά και για αντιμετώπιση αντάρτικου πόλης, την κατάπνιξη δηλαδή κοινωνικών εξεγέρσεων.

·         Οι Εθνικιστικές Πολιτοφυλακές είναι και πάλι δημιουργήματα της Χρυσής Αυγής.

Και οι φασίστες είναι ενάντια στον Συνδικαλισμό και τα Κοινωνικά Κινήματα, βρίσκονται πάντα στο πλευρό των Δυνάμεων Καταστολής για να τσακίσουν τους λαικούς αγώνες.

·         Η ΕΥΠ και η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος έχουν στη διάθεση τους μηχανήματα που τους επιτρέπουν να σπάσουν όλους τους κωδικούς στο ίντερνετ, να παρακολουθήσουν και να βρουν τα πάντα!

ΑΣΕ ΜΑΣ ΡΕ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΠΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΤΣΑΒΕΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ-ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥ ΤΗ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ, ΤΟΥ ΑΛΑΦΟΥΖΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΠΟΜΠΟΛΑ

Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς...ή αλλιώς "Το ξεβράκωμα του Μπάμπη"

Η Βενεζουέλα μπορεί να μη γνώρισε το σοσιαλισμό επί ημερών Chavez, Καραμανλής και Chavez να είναι σίγουρα ενδεχόμενα ασυμβίβαστα μεταξύ τους (όπως λέμε και στις πιθανότητες), το να βγαίνουν όμως τα παπαγαλάκια των αστών (Πρετεντέρης και Παπαδημητρίου) και να τον ταυτίζουν με δικτάτορα, ε, πάει πολύ... Αφήστε που, ελλοχεύει ο κίνδυνος να γίνεις "ρόμπα" στο πανελλήνιο:

Παιδιά του… φόβου και του μπάτσου

Φοβούνται να κυκλοφορήσουν ασυνόδευτα ή να μείνουν μόνα στο σπίτι μόλις πέσει το σκοτάδι. Στα σπίτια τους, στο σχολείο, στα μαγιαζιά, ακούνε παντού ιστορίες για προσαγωγές που κρατούν ώρες, για ανθρώπους που εξαφανίζονται και για μια άγνωστη μέχρι χθες λέξη: DNA 

Ρεπορτάζ: Ντίνα Δασκαλοπούλου, φωτογραφίες: από το αρχείο του SOS Χαλκιδική

Ο 5χρονος μπόμπιρας παίζει στην αυλή του σπιτιού του με τον φιλαράκο του. Στο διπλανό χωράφι βόσκουν γουρουνάκια. «Ο μικρός τα δείχνει με το δαχτυλάκι του και λέει στον φίλο του: «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι». «Τι είναι μπάτσοι, μαμά;», ρωτάει ο άλλος μπόμπιρας. Μια τέτοια στιχομυθία είναι πια συνηθισμένη στη Χαλκιδική. Οι φωτογραφίες λιλιπούτειων διαδηλωτών, καταληψιών μαθητών και παρελάσεων με μπλουζάκια που γράφουν πάνω «Οχι στο χρυσό» κάνουν τον γύρο του κόσμου μέσω των διεθνών ΜΜΕ. Τι ζουν κι έχουν εξοργιστεί τόσο ετούτα εδώ τα πιτσιρίκια;

Γ. Τσίγκος & Μαύροι Κύκλοι - Τετραγωνισμένα Φύλλα

Επιχείρηση "Θέτις": Νέο ναζιστικού τύπου πογκρόμ

Μετά τον "Ξένιο Δία " με τις χιλιάδες προσαγωγές μεταναστών που συλλήβδην χαρακτηρίστηκαν ως "δημόσιος κίνδυνος", ο Δένδιας και η ΕΛΑΣ προχωρούν σε ένα νέο ναζιστικού τύπου πογκρόμ, αυτή τη φορά εναντίον τοξικοεξαρτημένων ανθρώπων, που αργοπεθαίνουν αβοήθητοι στο κέντρο της Αθήνας....

Κάτω από το όνομα "Θέτις", οι δυνάμεις της ΕΛΑΣ μαζί με τους αιώνια πρόθυμους συνεργάτες της αστυνομίας ΕΚΕΠΥ και ΚΕΕΛΠΝΟ, απήγαγαν κυριολεκτικά 132 άτομα χτες το βράδυ και τα μετέφεραν στο στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας για υποχρεωτική καταγραφή και ιατρικές εξετάσεις. Η πρωτοφανής αυτή ενέργεια καταπατά κατάφωρα τα ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες, καθώς άνθρωποι κρατούνται χωρίς καμία κατηγορία ή υποψία εις βάρος τους, με μόνο κριτήριο την όψη τους, ενώ εξευτελίζονται δημόσια, υποβαλλόμενοι σε εξετάσεις και έλεγχο, με τα δεδομένα να καταλήγουν στη βάση δεδομένων της ΕΛΑΣ, χωρίς την συναίνεσή τους.

ΦΟΒΟΥ ΤΟΝ ΤΣΑΒΕΣ

Μπορεί ο ηγέτης της Βενεζουέλας να έχασε την μάχη με τον καρκίνο, αλλά όσοι χάρηκαν με τον θάνατό του, δεν θα μπορέσουν να τον νικήσουν ποτέ εν ζωή. Στις φτωχογειτονιές και τα αστικά κέντρα, η Βενεζουέλα θρηνεί για τον χαμό του Ούγκο Τσάβες. Αντιθέτως, οι αριστοκρατικές περιοχές έχουν στήσει πανηγύρια. 

Στα 13 χρόνια ηγεσίας του Τσάβες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πήραν βαθιές ανάσες. Πολλοί τον κατηγορούν για δικτάτορα, αλλά είναι μόνο όσοι εξυπηρετούσαν άλλα συμφέροντα. Το κίνημα του Τσάβες εξ’ αρχής είχε της υποστήριξη του λαού και όταν επιχείρησε να κάνει πραξικόπημα, το έκανε για να γλιτώσει την χώρα από τα κοράκια του ΔΝΤ που είχαν μετατρέψει την Βενεζουέλα σε κοινωνική αρένα.

ΤΥΧΑΙΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Το τελευταίο 48-ωρο συνέβησαν 4 διαφορετικά μεταξύ τους γεγονότα που όμως καταδεικνύουν που ακριβώς βρισκόμαστε, αλλά και προς ποιον γκρεμό κατευθυνόμαστε, κάνοντας μάλιστα πιρουέτες. Ο νεοναζιστής Κασιδιάρης αθωώνεται από το δικαστήριο. Οι μάρτυρες θεωρήθηκαν ψευδομάρτυρες, ενώ ο χρυσαυγίτης βουλευτής συνοδευόταν από μπράβους που είχαν κατακλείσει το δικαστήριο. 

Η Ιερισσός δέχτηκε επίθεση από τα ΜΑΤ, τον στρατό των εργολάβων που υπερασπίζεται τις “επενδύσεις” (θυμήσου πιο πίσω την Κερατέα και την Χαλυβουργία). Χημικά έπεσαν μέχρι και μέσα σε σχολείο, ενώ οι κάτοικοι βίωσαν συνθήκες τρομοκρατίας.

"Πλην ΕΣΑ και Χωροφυλακής". Ένα επίκαιρο γεγονός του 1950. Με αφορμή την κτηνωδία των ΜΑΤ στην Ιερισσό

Το γεγονός απόλυτα αληθινό, διαδραματίζεται στην δεκαετία του 1950, σε κάποιο στρατόπεδο πεζικού της χώρας. Τα πέτρινα χρόνια στο μεγαλείο τους. Στην πρωινή προσευχή και μετά το ....πολυχρόνιο ο καραβανέας διαβάζει τις ευχές και φθάνει η ώρα των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας. " Φύλαγε Κύριε τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας" αναφωνεί στην συγκέντρωση του Τάγματος. "Πλην ΕΣΑ και Χωροφυλακής" φωνάζει κάποιος φαντάρος στην σειρά. Έχοντας κατανοήσει στο...
πετσί του ο έρμος τον ρόλο δυο μισητών, για την εποχή, "θεσμών" που ρήμαξαν στο ξύλο φαντάρους και πολίτες. Εξήντα και πλέον χρόνια μετά ο ρόλος της ΕΣΑ, νυν Στρατιωτικής Αστυνομίας, έχει σαφώς δημοκρατικοποιηθεί. Το ίδιο και πάλαι ποτέ Χωροφυλακή, στο συντριπτικό της σύνολο. Πλην φυσικά των πραιτοριανών των ΜΑΤ, που οδεύουν στον ίδιο ρόλο των ταγμάτων ασφαλείας της Κατοχής.

Η πολιτική ρητορική και οι μπράβοι…

Φωτογραφία: Παναγιώτης Τζάμαρος/ FosPhotos


Ο Έκο (και αξίζει να επαναλαμβάνεται αφού λέει μια σημαντική αλήθεια) στο η Δύναμη των λέξεων, βάζοντας στο επίκεντρο με έναν βαθιά πολιτικό τρόπο την σχέση λόγου και κρίσης, το είπε καθαρά αναδεικνύοντας μία όχι μοναδική μα βασικότατη πλευρά της: Στην εποχή των μιντιακών τραστ τα αφεντικά της γλώσσας, λέει, έχουν εξορύσσει τους πολίτες του λόγου. Γι αυτό και η υπεράσπιση της κριτικής, του λόγου, αποτελεί ηθικό και επιστημονικό καθήκον κάθε ανθρώπου.

Ο «θεός» μας άφησε χρόνους.

Όχι φίλες και φίλοι. Δεν θα μιλήσω καθόλου για θρησκεία σήμερα. Δεν μου έδωσαν αφορμή οι «θεούσες». Θα μιλήσω προσπαθώντας πάντα να μην προσβάλω νεκρούς, για ένα άλλο «θεούλη». Το θείο. Τον Κότσο... τον «Εθνάρχη» τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον Α’.
Επειδή δεν θέλω να πω πολλά άσχημα, δεν θα πω όλη του την πορεία. Ότι επί εποχής του πχ έδρασε το πιο σκοτεινό παρακράτος, που δολοφόνησε αγωνιστές, όπως ο Λαμπράκης και άλλους. Άλλωστε δεν ήξερε, ήξερε; Μόνο οκτώ χρόνια ήταν πρωθυπουργός για αυτό και ρώταγε ποιος κυβερνούσε... Ή για τις εκλογές της βίας και της νοθείας. Αλλά δεν έφταιγε αυτός. Εκείνος ο κακός που κυβερνούσε το έκανε...

ΓΙΑ ΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΕΣ ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ