Το πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται στην χώρα μας δύσκολα γίνεται πιστευτό από όλους όσοι έχουμε γαλουχηθεί με την πολιτική λογική της Μεταπολίτευσης.
Είναι όμως παρά πολύ εύκολα ερμηνεύσιμο - τουλάχιστον από όσους κυκλοφορούν στην Ελλάδα με ανοικτά μάτια.
Τα τελευταία δυόμιση χρόνια έλαβε χωρα μία πρωτοφανής επίθεση κατά του εισοδήματος των "νοικοκυραίων" - όπως είναι της μόδας εσχάτως να αποκαλούνται οι Έλληνες πολίτες.
Ταυτόχρονα, οι "νοικοκυραίοι" απώλεσαν κάθε αίσθημα ασφάλειας τόσο σε επίπεδο δημόσιας τάξης όσο και σε επίπεδο του στοιχειώδους προγραμματισμού για τα προς το ζην.
Ένιωσαν, παράλληλα, κατατρεγμένοι, αποδιοπομπαίοι τράγοι μιας ανεξήγητης εμμονής σε μια πολιτική εξώφθαλμα λανθασμένη.
Και απέδωσαν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
Σκέφτονταν πολλοί: "Δεν είναι έτσι, μην ακούτε τα γκάλοπ. Οι νοικοκυραίοι θα ψηφίσουν την τελευταία στιγμή για πολιτική σταθερότητα".
Φυσικά και η πολιτική σταθερότητα μιας χώρας προέχει για έναν νοικοκύρη.
Αυτό που δεν κατάλαβαν στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία είναι ότι το Μνημόνιο μετέτρεψε την αστική τάξη της χώρας σε προλεταριάτο!
Και αλλιώς ψηφίζει ο προλετάριος, αλλιώς ο νοικοκύρης, εκατοντάδες χρόνια τώρα...