Ο αντιφασίστας ράπερ Παύλος Φύσσας (“Killah P.”) είναι νεκρός: αφού κυνηγήθηκε μέσα στους δρόμους από μια ομάδα νεοναζί, μαχαιρώθηκε θανάσιμα από τον Γιώργο Ρουπακιά, συνεργάτη της Χρυσής Αυγής. Αστυνομικοί παρευρίσκονταν με τους συγκεντρωμένους ναζι στην σκηνή του φονικού, αστυνομικοί παρακολούθησαν πως μαχαιρώθηκε ο Παύλος θανάσιμα. Μαχαιριές στην καρδια, και το μαχαιρι έστριψε.
Οι φασίστες είναι σε άνοδο στην Ελλάδα, στη Ευρώπη, πάλι! Τα ελληνικά μέσα, που πλέον είναι μόνο στα χέρια ιδιωτών, αρχικά παρουσίασαν το συμβάν σαν “καυγά με αφορμά ένα ποδοσφαιρικό αγώνα”. Καμιά αναφορά σε νεοναζιστές. Ούτε στη σχέση της κρίσης του καπιταλισμού, των γερμανικών οικονομικών συμφερόντων και της άκρας δεξιάς σε όλη την ήπειρο. Αντί για έρευνα ή ετοιμότητα : τυφλή πίστη στη διακυβέρνηση Σαμαρά ή στους βουλευτές Πασόκ να αναλάβουν την φροντίδα του θέματος,αν και οχι πολύ καιρό πρίν προκαλούσαν την ψυχραιμία ενάντια στους “τεμπέλιδες μετανάστες” η οποία κατάσταση συνέβαλε στην εξάπλωση της Χρυσής Αυγής. Το 6,92% που το ναζιστικό κόμμα συγκέντρωσε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές είναι μόνο, όπως στις περισσότερες τέτοιες περιπτώσεις, η κορφή του παγόβουνου.
Η Ευρώπη – τόσο περήφανη για οσα έμαθε απο την ιστορία, πόλεμος – ποτέ ξανά!Φασισμός – ποτέ ξανά! Παλιές λέξεις παλιοί αγώνες. Κι’όμως τίποτα δεν ειναι παλιό. Οχι την στιγμή του κινδύνου. Σκότωσαν εναν απο εμας, σε ανοικτό δρόμο. Ο κίνδυνος υπήρχε εδω και καιρό. Οι κεντρώες δυνάμεις τον εξέθρεψαν και τον επόπτευσαν. Μια απλή αλήθεια, που έχει τόσους λίγους υποστηρικτές.
Εύχομαι να ηταν μια διαφορετική λέξη, απο τον φασισμό. Αρκετά με τους χέστηδες που φοβούνται αυτήν την άσχημη λέξη. Θα ήθελαν να την θάψουν βαθιά στη γη. Γιατί θα εξαφάνιζε τα διδάγματα της Ιστορίας και γιατί τους υπενθυμίζει την δική τους εμπλοκή στην φρίκη.
Κι όμως τίποτα δεν βοηθά, δεν υπάρχει άλλη λέξη. Ο Παύλος το ήξερε. Έτσι, όπως κι αυτός, θα μιλάμε για τον φασισμό, όποτε τον βλέπουμε. Θα μιλάμε για τους φασίστες, όταν τους βλέπουμε. Ολοι μας θα αρχίσουμε να το κάνουμε,και δεν θα σώσουμε κανέναν απ’το να κάνει το ίδιο.
Τί μπορούμε να πράξουμε από εδώ; Όχι να επαναπαυθούμε. Να παρατηρούμε με προσοχή. Να αναλύουμε το πεδίο μάχης. Να δείξουμε την αλληλεγγύη μας: μαζί με όλους εκείνους, οι οποίοι για τους άλλους αλλά και εμάς, αποφασιστικά ενορχηστρώνουν τη σύγκρουση. Πρέπει να ενορχηστρωθεί, και πρωτίστως πρέπει να ενορχηστρωθεί μαζί. Η αντίσταση νιώθει απελπισμένη όταν είσαι μόνη/ος.
Ο Παύλος ήταν πάντα οξύς μπροστά στον φασιστικό κίνδυνο. Στεκόταν ανάμεσα στο επικίνδυνο σημείο μεταξύ της ”χρυσής αυγής” και της αστυνομίας , ανάμεσα στον φασισμό και τον κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους. Σαν άσχημο αστείο μου φαίνεται που γράφω αυτές τις γραμμές. Σαν σιωπηρώς υπόηχος που δεν είναι ένας και που ενδεχομένως ποτε δεν πρόκειται να γίνει.
Ζούμε σε πολύ σκοτεινούς καιρούς. Αυτό που έχουμε ανάγκη είναι η δυνατότητα αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Η ημέρα της κηδείας ξέσκισε την καρδιά κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου. Η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη. Στο νεκροταφείο όλοι οι παρεμβρισκόμενοι, καθώς κανείς μας δεν ήθελε να προκαλέσει εκρήξεις, ήμασταν έτοιμοι να συντριβούμε. Όλοι είχαμε κατανόηση ο ένας για τον άλλον, με αποτέλεσμα να εκτυλιχθεί -τουλάχιστον η τελετή της κηδείας- χωρίς ιδιαίτερες εκτροπές (αν εξαιρέσει κανείς ζημιές σε αυτοκίνητα, αλλά αυτό δεν σημαίνει και πολλά πια).
Η ημέρα αυτή είναι για όλους εδώ μια νέα εποχή. Για πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια οι κομμουνιστές έχουν έρθει μαζί με τους αναρχικούς . Πολλοί άνθρωποι είχαν επιλέξει να μην μεταμφιέζονται. Δεν φορούσαν πλέον μάσκες αερίου και αυτό επέδρασε ψυχοδραστικά για τους αστυνομικούς. Οι σημαίες, με το μακρύ ξύλινο ραβδί τους βοηθούν στο σπάσιμο των βιτρίνων πίσω από τις οποίες προσφέρεται ο χρυσός τους προς πώληση. Αλλά ακόμη πιο σημαντικό: προστατεύουν την διαδήλωση από τον ακρωτηριασμό της εκ μέρους της αστυνομίας. Απίστευτο: η ετοιμότητα για αγώνα εκφοβίζει τους ένστολους, τα όπλα τους είναι άχρηστα. Όπως με ένα μυστικό κουμπί γίνονται ανερνεργά.
Σήμερα για πρώτη φορά σχεδιάσα έναν νεκρό άνθρωπο. Δεν μπορώ πιά. Στο τάφο η κοινότητα φώναξε: αθάνατος!
Pavlos Fyssas, R.I.P.:
“To those who betrayed me by back stabbing me I want them to know that
I will not bother to cry.
And to all my old loves I want them to know that
I will not bother to cry.
And to those that threatened me burning chains I want them to know that
I will not bother with fear.
Let them come and find me at the mountain top, I’m waiting for them and
I will not bother with fear.”)
Αλληλέγγυος χαιρετισμός από το Βερολίνο. #antireport #KillahP
Kείμενο: Daniel Mützel και Joulia Strauss
Σχέδιο: Joulia Strauss
Μετάφραση: Adonis Volanakis, Vasilis Spyropoulos, Vassiliea Stylianidou, Sotirios Bahtsetzis, Dinos Sampalis, Elli Pomoni, Kostis Stafylakis, Nadia Kalara, Selina, Dimitris Duramanis.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου