Αν ο Δένδιας και η κυβέρνηση απεργάζονται σχέδιο για να θέσουν εκτός νόμου την Χρυσή Αυγή, θα έχουν κάνει ένα απίστευτο δώρο στην φασιστική συμμορία. Επίσης όσοι μπορεί να θέλουν την κήρυξή της ως παράνομη, κάνουν μεγάλο λάθος. Καταλαβαίνω την διάθεσή τους και τις προθέσεις, αλλά το momentum δεν είναι κατάλληλο. Θα έπρεπε χρόνια πριν, ο Άρειος Πάγος να μην είχε επιτρέψει την σύσταση των ναζί ως πολιτικό κόμμα.
Η κυβέρνηση εξάλλου επιμένει στην θεωρία των δύο άκρων, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι τα κόμματα της Αριστεράς και συγκρίνοντας τα μαχαιρώματα και την…”προπόνηση” στα κορμιά των μεταναστών, με τις πορείες, τις καταλήψεις και τα στέκια αντίστασης. Η κυβέρνηση είναι στελεχωμένη με ουκ ολίγα αντιδημοκρατικά άτομα, με εμμονικούς έναντι του κομμουνισμού και ακροδεξιούς δορυφόρους τύπου Φαήλου. Κρατήστε στο μυαλό σας το παραπάνω, αλλά και τις επαρκείς ενδείξεις και αποδείξεις για να τιμωρηθεί η Χρυσή Αυγή με ουκ ολίγα καταγεγραμμένα περιστατικά εδώ και τόσο καιρό. Ας κάνουμε όμως και μια σύγκριση με την Ιστορία.
Το 1923, ο Χίτλερ φυλακίζεται για εσχάτη προδοσία, αφού σχεδίαζε πραξικόπημα, όμως η Δημοκρατία της Βαιμάρης θα του φερθεί με επιείκεια κι έτσι αντί να εκτίσει 5 χρόνια φυλάκισης, βγαίνει στο ένα, ως δήθεν πολιτικός κρατούμενος. Το κόμμα του NSDAP κηρύχθηκε εκτός νόμου, όμως τελικά το επανιδρύει με νόμιμο τρόπο. Στο διάστημα που βρισκόταν στην φυλακή άρχισε να γράφει το Mein Kampf (Ο Αγών μου), το μανιφέστο της ναζιστικής ιδεολογίας.
Τα μέσα τον παρουσιάζουν ως ριζοσπάστη κι εθνικιστή με όραμα, κερδίζοντας συμπάθειες λόγω της φυλάκισής του. Αρχίζει να γίνεται γνωστός και αποκτά επιρροή και σε άλλες ακροδεξιές ομάδες. Σταδιακά βλέπει τον εαυτό του ως τον ηγέτη της Γερμανίας. Στόχος του ήταν να κερδίσει την εξουσία με δημοκρατικά μέσα.
Το χιτλερικό κόμμα στηριζόταν σε συνδρομές μελών και την υποστήριξη τμήματος του γερμανικού κεφαλαίου. Σταδιακά, ο στρατός και οι βιομήχανοι είδαν με συμπάθεια το NSDAP. Κι άλλοι συντηρητικοί τάχθηκαν υπέρ του, πιστεύοντας ο καθένας πως θα ωφεληθεί οικονομικά ή ταξικά, αφού υπήρχε μια απέχθεια για τον σοσιαλισμό. Φυσικά η οικονομική κρίση αποδυνάμωσε κι άλλο την Βαϊμάρη και μετά από τις εκλογές του 1932, το κόμμα του Χίτλερ συγκέντρωσε τις περισσότερες έδρες, ενώ μετά από λίγους μήνες, ο ίδιος γίνεται και καγκελάριος.
Τι κοινά στοιχεία μπορείτε να εντοπίσετε σε όλα τα παραπάνω;
Πιστεύει κανείς πως αν βγει η Χρυσή Αυγή εκτός νόμου δεν θα ενδυθεί τον μανδύα του αντισυστημικού; Πως δεν θα αυξήσει τα ποσοστά της; Στα μάτια των αμόρφωτων και των ενσυνείδητων φασιστών θα γίνουν ήρωες γιατί θα τους απορρίπτει ένα πολιτικό σύστημα που έχει διασύρει την δημοκρατία με αποφάσεις-τέρατα και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Θα τους δοθεί η ευκαιρία να δράσουν στο περιθώριο χωρίς να έχουν οι κινήσεις τους την ίδια ορατότητα (μέχρι έναν βαθμό) όπως τώρα.
Εξάλλου η Χρυσή Αυγή μέχρι τώρα υποστήριζε οτιδήποτε αντεργατικό, απάνθρωπο, ακόμα και ανθελληνικό. Συντασσόταν με την εργοδοσία (περιπτώσεις Χαλυβουργικής, ναυτεργατών, Eldorado), με τους εφοπλιστές, ήταν σύμφωνη με το ξεπούλημα της Αγροτικής Τράπεζας και των ελληνικών νησιών, έπαιρνε θέση εναντίον των συνδικαλιστών θεωρώντας τους “μπολσεβίκους” και “κοπρόσκυλα”, ενώ τα στρατόπεδα συγκέντρωσης φαίνεται να είναι δωράκι από την ΝΔ.
Είναι καλύτερα τον εχθρό σου να τον παρατηρείς, να τον έχεις από κοντά κι όχι να τον αφήνεις να δρα με ακόμα πιο σκοτεινούς τρόπους απ’ ότι τώρα. Ο μόνος τρόπος για να γυρίσει η Χρυσή Αυγή εκεί που ανήκει, είναι να την πατήσει κάτω ο λαός στις γειτονιές, στους χώρους εκπαίδευσης, στα γραφεία, στα καφενεία, στα χωράφια και στα εργοστάσια, σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Να ξεριζωθεί από τα μυαλά και μαζί και ο φόβος που της δίνει την όποια δύναμη κατέχει. Και μαζί με την Χρυσή Αυγή, να απορρίψει δια παντός την μήτρα που την εξέθρεψε, το λεγόμενο “δημοκρατικό τόξο”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου