Στη χώρα συμβαίνουν δύο κορυφαίες και θεμελιώδεις θεσμικές παρανομίες:
ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ
Τα κόμματα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, σε συνεχές ριπλέι και σλόου μόσιον, άλλα υπόσχονται προεκλογικά προκειμένου να αποκτήσουν την κυβερνητική εξουσία και άλλα πράττουν μετεκλογικά προκειμένου να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Αυτό δεν αποτελεί απλό ολίσθημα ή αδυναμία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, του σύμφωνα με το Σύνταγμα πολιτεύματος της χώρας.
Αντίθετα αποτελεί την στη πράξη κατάργηση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και την επικράτηση ενός πολιτεύματος, κοινοβουλευτικού μεν, αλλά όχι δημοκρατικού.
Για να είμαστε περισσότεροι ακριβείς ούτε καν κοινοβουλευτικό είναι το πολίτευμα, επειδή έχει καταργηθεί η, σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας, ελευθερία των βουλευτών, αφού αυτοί αναγκάζονται συνεχώς με την απειλή της διαγραφής να ψηφίζουν ότι οι αρχηγοί των κομμάτων αποφασίζουν.
Και ανάμεσα στους αρχηγούς των κομμάτων, την πρωτοκαθεδρία σε ισχύ εξουσίας έχει ο αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος, ο οποίος είναι συνήθως και ο πρωθυπουργός ή έχει ισχύ πρωθυπουργού αν πρωθυπουργός είναι τυπικά άλλο πρόσωπο.
Επομένως υπάρχει μια πλήρης εκτροπή του πολιτεύματος, από κοινοβουλευτική δημοκρατία, ουσιαστικά, σε πρωθυπουργική δικτατορία.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ
Η κοινωνία επιτρέπει και με διάφορους τρόπους προτρέπει να έρχονται στη ζωή συνέχεια άνθρωποι από καθαρό εγωιστικό κοινωνικό συμφέρον. Γιατί αν σταματούσαν να γεννιούνται νέοι άνθρωποι, οι κοινωνίες θα κατέρρεαν.
Επομένως οι κοινωνίες αναλαμβάνουν και ευθύνες απέναντι στους νέους ανθρώπους που γεννιούνται και που καθόλου δεν έχουν ρωτηθεί από πριν αν επιθυμούν να γεννηθούν, αλλά αντίθετα βρίσκονται μπροστά σε τετελεσμένο.
Οι ευθύνες αυτές των κοινωνιών αποτελούν ένα είδος άτυπου κοινωνικού συμβολαίου που συνήθως αντικατοπτρίζεται και στα Συντάγματα των χωρών και που στο επίκεντρο του έχει την φροντίδα των κοινωνιών για τους ανθρώπους που γεννιούνται και υπάρχουν εντός της κάθε κοινωνίας.
Δηλαδή στην ουσία του άτυπου κοινωνικού συμβολαίου βρίσκεται και πρέπει συγκεκριμένα να εκφράζεται η κοινωνική φροντίδα για τα μέλη της κοινωνίας, τους ανθρώπους δηλαδή, που με ισχυρό βαθμό αυθαιρεσίας (χωρίς δηλαδή να ρωτηθούν) εκ μέρους των κοινωνιών, έρχονται στη ζωή.
Είναι φανερό ότι γενικά οι πολιτικές του κοινωνικοοικονομικού συστήματος μέσα στο οποίο ζούμε αδυνατούν να καλύψουν πολλές φορές τις μίνιμουμ απαιτήσεις του άτυπου κοινωνικού συμβολαίου. Σε συνθήκες δηλαδή καπιταλισμού, και όχι μόνο, το άτυπο κοινωνικό συμβόλαιο, έστω και σε μια ελάχιστη εκδοχή του, καταλύεται.
Είναι όμως ακόμη πιο φανερό ότι, στις μέρες μας, οι αποκαλούμενες μνημονιακές πολιτικές έχουν πάει στα άκρα, και η ακρότητα αυτή συνεχώς επεκτείνεται και επαυξάνεται, την κατάλυση του κοινωνικού συμβολαίου.
Η κατάλυση λοιπόν του άτυπου κοινωνικού συμβολαίου αποτελεί τη δεύτερη κορυφαία και θεμελιώδη, άτυπη μεν, θεσμική παρανομία δε.
Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΑΞΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΤΥΠΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΥ
Επομένως, η ειρηνική κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜΑΡ, της ΔΗΜΑΡ οποία ενεργά και ενθουσιωδώς συμμετέχει στη διάπραξη των δύο παραπάνω κορυφαίων και θεμελιωδών θεσμικών παρανομιών, παρανομιών που παρεμπιπτόντως περιέχουν σκληρή και θανατηφόρα βία απέναντι στους πολίτες, σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί παράνομη πράξη στο βαθμό που επιθυμεί ακριβώς να αποτελέσει καταγγελία αυτών των παρανομιών. Αντίθετα αποτελεί πράξη υπεράσπισης του Συντάγματος και του άτυπου κοινωνικού συμβολαίου τα οποία έχουν καταρρακωθεί με ευθύνη και της ΔΗΜΑΡ.
…. …. …. ….
Στη συνέχεια θα εξετασθούν οι συμπεριφορές όλων των αντικαπιταλιστικών χώρων απέναντι στη πράξη της συγκεκριμένης κατάληψης
ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ
“Το ΚΚΕ καταδικάζει την κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜΑΡ. Αυτές οι ενέργειες δεν έχουν καμία σχέση με την ανάπτυξη της λαϊκής πάλης κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και του αυταρχισμού. Δίνουν προσχήματα και επιχειρήματα στην κυβέρνηση να κλιμακώσει τον αυταρχισμό κατά του λαϊκού κινήματος“
Αυτό είναι η άποψη του ΚΚΕ για την κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜΑΡ.
Θέλω να κάνω μόνο μια παρατήρηση – σχόλιο – ερώτημα:
Όταν το ΚΚΕ απλώνει τα πανό του στον Βράχο της Ακρόπολης και σύμφωνα με τη λογική που προβάλλει στη παραπάνω καταδίκη, τότε είναι όλα ok ?
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ
“Θέλουμε ταυτόχρονα να καταδικάσουμε κατηγορηματικά την συμβολική κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜΑΡ. Για μας ο δρόμος της υπεράσπισης της δημοκρατίας και των συμφερόντων του κόσμου της εργασίας είναι ο δρόμος των ειρηνικών ενωτικών μαζικών αγώνων που βαδίζουμε με την πλειοψηφία των εργαζομένων και της νεολαία“
Ερώτηση προς τον ΣΥΡΙΖΑ: Συμφωνεί ότι διαπράττονται κατ’ εξακολούθηση οι δύο κορυφαίες και θεμελιώδεις θεσμικές παρανομίες, στις οποίες έχω ήδη αναφερθεί; Αν ναι τότε πως είναι δυνατό να καταδικάζει “κατηγορηματικά” την “συμβολική”, όπως ο ίδιος παραδέχεται, κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜΑΡ, μη κατανοώντας ότι μια τέτοια πράξη αποτελεί πράξη ελάχιστης και απεγνωσμένης αντίστασης απέναντι σε αυτές τις παρανομίες; Ολόκληρο το βάρος της κριτικής του θα έπρεπε να πέσει στη καταγγελία των δύο κορυφαίων και θεμελιωδών θεσμικών παρανομιών, πράγμα που δεν συμβαίνει. Πότε για παράδειγμα έχει καταγγείλει την εκτροπή του πολιτεύματος της χώρας;
Πολύ φοβάμαι ότι στον ΣΥΡΙΖΑ διακατέχονται από εξαιρετικά ελλιπή δημοκρατική κουλτούρα, γιατί αν κόπτονταν για την “υπεράσπιση της δημοκρατίας”, όπως ισχυρίζονται στην ανακοίνωση τους, τότε εκτός του ότι θα είχαν καταγγείλει την εκτροπή του πολιτεύματος της χώρας, θα είχαν, πάνω απ’ όλα, διαμορφώσει ήδη και προτάσεις μιας πραγματικής δημοκρατίας, που τώρα είναι ανύπαρκτη. Πορεύονται δηλαδή προς την κυβέρνηση με μόνη πρόταση στο θέμα της δημοκρατίας, την απλή αναλογική (και αν); Αυτή η κεφαλαιώδης έλλειψη καθιστά αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί “υπεράσπιση της δημοκρατίας” καθαρή εξαπάτηση.
ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ
Η γνώμη μου είναι ότι το πανό που αναρτήθηκε στα γραφεία της ΔΗΜΑΡ κατά την κατάληψη ήταν λάθος. Υπήρχε η δυνατότητα αφού έγινε αυτή η κίνηση της κατάληψης και ήταν αυτό μια θαυμάσια ευκαιρία, να διατρανωθεί η αλληλεγγύη προς την κοινωνία (και αυτό θα έπρεπε να λέει το πανό: ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ) και όχι μόνο στη vila Amalias. Γιατί…
ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Το πραγματικό, κατά τη γνώμη μου, πρόβλημα δεν είναι βέβαια η επίθεση του κράτους στις καταλήψεις. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι ο αφηνιασμένος καπιταλισμός σάρωσε σε ελάχιστα χρόνια κατακτήσεις και δικαιώματα που είχαν κατακτηθεί με αγώνες και αίμα δεκαετιών. Το πραγματικό πρόβλημα είναι πως οι αντικαπιταλιστικές δυνάμεις ηττήθηκαν κατά κράτος. Το πραγματικό πρόβλημα είναι πως η ελευθερία και η ζωή συνεχώς εξουθενώνονται.
Κάτω από το παραπάνω πρίσμα, τελικά η υπεράσπιση των καταλήψεων λίγη σημασία έχει σε μια ερειπωμένη κοινωνία.
Αντίθετα εκείνο που έχει πλέον τη κεφαλαιώδη σημασία είναι η ανάλυση των αιτίων της δραματικής και ιστορικής ΗΤΤΑΣ.
Είναι φανερό ότι δεν έχει κανένα νόημα να συνεχίζονται οι αγώνες με τα ίδια μυαλά και τις ίδιες πραχτικές που οδήγησαν στην ήττα. Πρέπει να αλλάξουν τα πάντα.
Και τελικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου