Ντενεκέδες στο θέατρο

Γράφει ο Γελωτοποιός

Σοβαρά επεισόδια αυτή τη στιγμή έξω από το Βασιλικό Θέατρο.

Μέλη παραθρησκευτικών ορθόδοξων οργανώσεων σε αγαστή σύμπνοια (δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, αλλά το ακούω να το λένε όλη την ώρα) με Ιησουίτες, Ισλαμιστές, Σιχ, Βουδιστές, Εβραίους και έναν ανιμιστή που έτυχε να περνάει από ‘κει, επιτέθηκαν σε ένα σχολικό λεωφορείο που μετέφερε μαθητές για να παρακολουθήσουν την παράσταση της Φακίνου «Ντενεκεδούπολη».

Οι θρησκευόμενοι υποστηρίζουν ότι το έργο προσβάλει τον έναν και αληθινό θεό, αφού παρουσιάζει ντενεκεδάκια που μιλάνε, είναι χρεωμένα ως το καπάκι και συνεχίζουν να ελπίζουν, να τραγουδάνε, να χορεύουν.

Σαν να είναι ζωντανά, δηλαδή, και να έχουν ψυχή, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι το μόνο ζώο που έχει ψυχή και είναι φτιαγμένο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση είναι ο άνθρωπος, ενώ όλα τα άλλα ζώα φτιαχτήκαν για να τα τρώμε, να τα βασανίζουμε, να τα εξολοθρεύουμε ή να τα έχουμε ως κατοικίδια.

Άσε που τα ντενεκεδάκια δεν είναι καν ζώα, οπότε πως μπορούν να κινούνται; Δεν είναι αυτό ιεροσυλία;

Κάποιο παιδάκι τους είπε ότι δεν είναι αληθινό, ότι είναι παράσταση, κάτι σαν παιχνίδι, και οι θρησκευόμενοι εξαγριωθήκαν περισσότερο.

Άρχισαν τότε να φωνάζουν υβριστικά συνθήματα στα παιδάκια όπως:

«Είστε μπουμπούνες, είστε μπουμπούνες», «δεν είστε καλοί μαθητές», «οι μαμάδες σας είναι άσχημες» και άλλα.

Τα παιδάκια ξεκίνησαν να κλαίνε και τότε παρενέβη η αστυνομία. Άρχισε να τα ψεκάζει με χημικά, γιατί αισθανθήκαν πολύ μειωμένοι που κάποιοι έκλαιγαν χωρίς να τους έχουν ψεκάσει πριν.

Ένα παιδάκι φτερνίστηκε πάνω σε έναν Ματατζή και συνελήφθη, αφού υπάρχουν ισχυρές υποψίες ότι ήταν άρρωστο.

Οι θρησκευόμενοι άρχισαν τότε να σχίζουν τις ζωγραφιές των παιδιών και τα τετράδια τους, ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τους εμποδίσουν από το απέναντι παρκάκι, όπου είχαν στήσει πηγαδάκια και συζητούσαν για τη μεταφυσική του νεοπλατωνισμού.

Τότε ένα κοριτσάκι φώναξε στον ασυγκράτητο όχλο: «Ρε καριόληδες, πέντε ώρες μου πήρε να γράψω την ορθογραφία μου, που να σας γαμήσουν τη μάνα.»

Σε μια στιγμή οι ρόλοι αντιστραφήκανε, τα παιδιά όρμησαν σαν θηρία και άρχισαν να δαγκώνουν και να ρίχνουν «καλαμιές» στους θρησκευόμενους. Εκείνοι ζητούσαν από τους αστυνομικούς να τους βοηθήσουν, αλλά οι αστυνομικοί είχαν μπλεχτεί με το ζήτημα της μεταϊστορικότητας όπως αυτή προδιαγράφεται στο έργο του Θωμά του Ακινάτη.

Τα παιδιά κυνήγησαν τους θρησκευόμενους ως τη θάλασσα και σίγουρα θα τους έριχναν μέσα, αν δεν παρενέβαινε βουλευτής νεοναζιστικού κόμματος για να καθησυχάσει τα πνεύματα.

Αυτός εξήγησε στα παιδιά με ηρεμία ότι δεν φταίνε οι θρησκευόμενοι για τη μαλακία που τους δέρνει, αφού si toutcomprende tout pardonner (αυτό το είπε σε άψογα γαλλικά).

Έπειτα ξεκίνησε να τους παίζει στο πιάνο την πρώτη μπαλάντα του Σοπέν, (πέρα από γαλλικά ήξερε και πολύ καλό πιάνο).

Όταν τα πνεύματα ηρέμησαν ο νεοναζί σηκώθηκε από το πιάνο και άρχισε να φτιάχνει ζωάκια από μπαλόνια για τα παιδιά.

Ιδιαίτερη προσοχή έδωσε σε ένα αγοράκι μεταναστών, που δεν είχε ακόμα προσαρμοστεί στην ελληνική πραγματικότητα.

Το πήρε στην αγκαλιά του, του είπε ένα παραμύθι και του έδειξε πως να γράφει τη λέξη «αγάπη». 

Εκείνο του είπε ότι του λείπουν τα παιχνίδια του και ο μπαμπάς του, που είχε πάει στον ουρανό όταν έπεσε στη θάλασσα από το καράβι που τους έφερε στην Ελλάδα.

Ο νεοναζί βουλευτής το αγκάλιασε και του είπε να μην ανησυχεί για τίποτα, αφού ο μπαμπάς του θα είναι πάντα μέσα του, στην καρδιά του, και θα τον προσέχει.

Έπειτα ξεκίνησε να τραγουδάει με την υπέροχη φωνή του: «We are the world, we are the children».

Συγκινημένοι οι αστυνομικοί άφησαν το ζήτημα του τετραγωνισμού του φαύλου κύκλου και ξεκίνησαν να κάνουν δεύτερες φωνές στον νεοναζί, ενώ κάποιοι από αυτούς έβαφαν με γκράφιτι τις κλούβες, με σκοπό να τις χρησιμοποιήσουν ως σχολικά λεωφορεία.

Οι θρησκευόμενοι ξεκίνησαν να περπατάνε επί των υδάτων και ένας σκύλος είπε: «Αποδόμηση». Η Σουηδική Ακαδημία απένειμε το νομπέλ οικονομικών στον Ευάγγελο Βενιζέλο και το ΚΚΕ ανακοίνωσε ότι ξεκινούν διαδικασίες για την εκλογή νέου γενικού γραμματέα του κόμματος.

Και... Είναι πάντα πράσινες οι κοιλάδες της Ανταρκτικής.