Δεν θέλω να σας προκαταβάλλω αρνητικά ή να χαλάσω την ελπίδα που μπορεί να έχετε ορισμένοι, αλλά όποια κυβέρνηση και να προκύψει από τις 7 Μαϊού, αυτοδύναμη (χλωμό) ή συνεργασίας (πιθανό) έναν στόχο θα έχει: Να εφαρμόσει το μνημόνιο. Ή για να το πω καλύτερα, τα μέτρα λιτότητας που προβλέπονται από το μνημόνιο.
Ότι έχει προγραμματιστεί αναφορικά με μισθούς, συντάξεις και ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, θα μπουν σε μια σειρά την επόμενη κιόλας ημέρα, ενώ τα όσα μας περιμένουν τον Ιούνιο, θα κάνουν τον Ιούνιο του 2011 να φαντάζει ευχάριστη ανάμνηση. Μοιρολατρία; Όχι. Ακούς την στρατευμένη φιλομνημονιακή δημοσιογραφία που θέτει εκβιαστικά διλήμματα. Σε ρωτάνε: “Ευρώ ή δραχμή;”, “εντός ή εκτός Ευρώπης;”, “σταθερή κυβέρνηση ή χάος;”.
Όχι άλλο σώσιμο!
Κάθε υγιώς σκεπτόμενος πολίτης φαντάζομαι ότι αντιλαμβάνεται πως δεν έχει σημασία ποιος θα διαχειριστεί την “κρίση”. Δεν πρέπει να ενδιαφερόμαστε αν θα έχουμε μια ήπια εφαρμογή του καπιταλισμού ή ένα νεοφιλελεύθερο όργιο. Δεν τίθενται καν, τέτοια ψευτοδιλήμματα. Ο λαός έχει χρέος να αντισταθεί και όχι να “αντέξει”. Η Αριστερά δυστυχώς δεν κατάφερε να αρθρώσει μια ενιαία εναλλακτική πρόταση εξόδου από την κρίση, ενώ το ΚΚΕ θα πρέπει να προβληματιστεί για το αν φοβίζει έστω και στο ελάχιστο τους καπιταλιστές. Αρνούμενο μια κυβέρνηση της Αριστεράς, ουσιαστικά απογοήτευσε οποιονδήποτε περίμενε επιτέλους την ανάληψη ευθύνης διακυβέρνησης και όχι την μετατροπή της διαμαρτυρίας σε επαγγελματικό κλάδο. Η ΔΗΜ.ΑΡ. πάλι, έγινε η χαβούζα του ΠΑΣΟΚ και δεν πείθει. Η Αριστερά σε μεγάλο μέρος της, μένει ιδιοτελής.
Από τον υπόλοιπο αντιμνημονιακό χώρο, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, φαίνεται από το πρόγραμμά τους κιόλας, ότι είναι μια πιο ακραία εκδοχή της ΝΔ. Το ΛΑΟΣ το αναφέρω μόνο για πλάκα, καθώς δεν έχει αποφασίσει μέχρι αυτή την στιγμή τι υποστηρίζει και επαφίεται στο πως θα ξυπνήσει την Κυριακή ο Καρατζαφέρης. Το πόσο θολή είναι η θέση του αντιμνημονιακού, φαίνεται και από το πως την πιπιλίζουν και οι νοσταλγοί του Χίτλερ, οι ναζί της Χρυσής Αυγής.
Η τρόικα δεν πρόκειται να φύγει αν συνεχίσει να βλέπει έναν φοβισμένο λαό, που θα αποδεχτεί με σκυμμένο το κεφάλι την “νομιμοποίηση” της κυβέρνησης που θα προκύψει από τις κάλπες. Αυτοί που μας κατέστρεψαν τώρα μας κουνάνε το δάχτυλο και ζητούν να ξεχάσουμε τι έκαναν. Είναι χρέος μας να επαναφέρουμε την δημοκρατία σ’ αυτή την χώρα. Και πριν πάμε να ψηφίσουμε ας σκεφτούμε τις ορδές ανέργων, συμπολίτες μας να ψάχνουν στα σκουπίδια για τροφή, την αύξηση των αυτοκτονιών, την διάλυση της παιδείας, τα παιδιά που λιποθυμάνε στα σχολεία, τα νοσοκομεία που υπολειτουργούν ή κλείνουν, τα συσσίτια, τις μικρές πόλεις αστέγων που δημιουργούνται μέσα στις πόλεις. Και όλα αυτά γιατί; Για κάποιους πίνακες με αριθμούς, για την “ανταγωνιστικότητα”, για την “δημοσιονομική εξυγίανση”.
Γελάνε πίσω από την πλάτη μας και μας κάνουν να νιώθουμε ενοχές επειδή δεν γίναμε νωρίτερα χώρα του Τρίτου Κόσμου. Γι’ αυτό ας τους κόψουμε τα γέλια αρχής γενομένης από την 6η Μαϊού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου