Η κρατική αγέλη των εν δυνάμει δολοφόνων έχει, λέει, και “Κώδικα Δεοντολογίας”…
Αυτός ο παντελώς άχρηστος “Κώδικας” -προφανώς ούτε οι ίδιοι γνωρίζουν την ύπαρξή του- έχει 7 άρθρα:
- Άρθρο 1: Γενικές υποχρεώσεις
- Άρθρο 2: Συμπεριφορά κατά την αστυνομική δράση
- Άρθρο 3: Συμπεριφορά κατά τη σύλληψη και κράτηση πολιτών
- Άρθρο 4: Συμπεριφορά κατά την προανάκριση
- Άρθρο 5: Εξυπηρέτηση των πολιτών
- Άρθρο 6: Ο αστυνομικός ως δημόσιος λειτουργός
- Άρθρο 7: Διαβεβαίωση
Διαβάζοντάς τον, σε διαπερνά ένα ρίγος συγκίνησης και θαυμασμού, ενώ παράλληλα σου προκαλείται δέος για το μέγεθος της καλοσύνης, της φιλικότητας, της υπευθυνότητας, και της δικαιοσύνης που εμφιλοχωρεί στο σώμα της αστυνομίας.
Όταν το τέλειωσα, έτρεξα γρήγορα στο δρόμο με την ελπίδα να συναντήσω έναν αστυνομικό και να τον αγκαλιάσω, ευχόμενος, στην καλυτέρα των περιπτώσεων, να με συλλάβει κιόλας. Ειδάλλως θα περπατούσα στο κοντινότερο αστυνομικό τμήμα για να πάρω αυτόγραφα.
Αν και όλο το βιβλιαράκι είναι ένα λογοτεχνικό αριστούργημα ουτοπικής φαντασίας, θα μοιραστώ μαζί σας το Άρθρο 2: “Συμπεριφορά κατά την αστυνομική δράση”, που είναι και το αγαπημένο μου, και το άρθρο 7.
Για να γίνουν περισσότερο κατανοητές οι παράγραφοι, σκέφτηκα να τις διακοσμήσω με οπτικό υλικό που απεικονίζει την ακριβή τήρηση και εφαρμογή τους.
Θα μπορούσαν φυσικά να χρησιμοποιηθούν και εκατοντάδες άλλες σχετικές φωτογραφίες και βίντεο τέτοιων “μεμονωμένων” περιστατικών για τη διακόσμηση των παραγράφων..
Τώρα για τον “Κώδικα Δεοντολογίας” δυό λογάκια.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την σύνταξη ενός κώδικα δεοντολογίας είναι πρωτίστως η κατανόηση των λόγων για τους οποίους πρέπει να τηρείται, από το σύνολο για το οποίο καθορίζεται.
Πράγμα που σημαίνει, ότι το σύνολο αυτό θα πρέπει να είναι φορέας έστω και κάποιου στοιχειώδη πολιτισμού, κάποιας στοιχειώδους ανθρωπιάς.
Πράγμα που σημαίνει, ότι το σύνολο αυτό θα πρέπει να είναι φορέας έστω και κάποιου στοιχειώδη πολιτισμού, κάποιας στοιχειώδους ανθρωπιάς.
Δηλαδή, στην προκειμένη περίπτωση, αυτός ο “Κώδικας Δεοντολογίας” θα μπορούσε πιο εύκολα να εφαρμοστεί από ένα κοπάδι βόδια ελευθέρας βοσκής παρά από την ανερμάτιστη τσογλαναρία που απεικονίζεται πιο πάνω, της οποίας το πολιτισμικό επίπεδο είναι αντίστοιχο με αυτό ενός αρουραίου.
Η Πολιτεία οφείλει πρώτα να μαντρώσει αυτά τα αντικοινωνικά σκύβαλα σε κάποιο κοινωνικό ίδρυμα/αναμορφωτήριο, να τους μάθει τα απαραίτητα από το μηδέν, ήτοι από το παρόν επίπεδό τους, και αν επιτύχουν εντέλει την ένταξή τους στην κοινωνία, τότε μπορεί κάλλιστα να τους δώσει κι αυτόν τον “Κώδικα Δεοντολογίας” που σαφώς και δεν θα τους είναι τόσο άχρηστος όσο τους είναι τώρα.
Από την άλλη βέβαια, η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, από τον Homo Sapiens μέχρι σήμερα, διήρκεσε περίπου 250.000 χρόνια. Αλλά, όπως και να ‘χει, η αρχή με το μάντρωμα πρέπει κάποτε κι αυτή να γίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου