Στην σύγχρονη εποχή, συμβαίνουν γεγονότα των οποίων οι αιτίες δεν γίνονται αντιληπτές με την πρώτη ματιά. Μόνο συνωμοσιολογικές θεωρίες έχουν αναπτυχθεί για την 11η Σεπτεμβρίου. Ίσως εκεί μηδενίστηκε ο χρόνος και ξεκίνησε μια νέα εποχή. Μια εποχή όπου ο τρόμος, οι γεωπολιτικές αλλαγές, οι στρατιωτικές παρεμβάσεις και η οικονομική κρίση πήραν πλανητικές διαστάσεις. Ναι, έτσι εισήλθαμε στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης. Η αναδιανομή του πλούτου έγινε εξυπηρετώντας τους ισχυρούς, ενώ ο Φόβος είναι το όπλο μαζικής καταστροφής, συνειδήσεων και ελπίδας. Οι κοινωνίες των πολιτών που έκριναν την Εξουσία και το όλο Σύστημα που την διατηρεί, δέχθηκαν επίθεση, από όλες τις τεχνικές γνώσεις του Συστήματος. Έπρεπε να σταματήσουν να ζητούν δικαιώματα και να διεκδικούν ελευθερίες.
Έτσι, κυρίως μέσω του προσχήματος της τρομοκρατίας, οι πολίτες δέχθηκαν να παραχωρήσουν ελευθερίες στον βωμό την “εθνικής ασφάλειας”. Βέβαια για να το δεχθούν αυτό, έπρεπε ένα παρατεταμένο κλίμα απειλής να διατηρείται. Σε συνδυασμό βέβαια με την πλύση εγκεφάλου των media και την φίμωση των “αντιφρονούντων”. Ο φόβος και η ανασφάλεια σκότωσαν την κριτική σκέψη. Βέβαια, όσο κι αν τα ΜΜΕ παπαγάλιζαν τα διάφορα τεχνάσματα ως αλήθειες, οι μάζες σταδιακά κατάλαβαν το παιχνίδι που παίζεται πίσω από τις πλάτες τους.