Διάλογοι στον Επιτάφιο.

O άστεγος Κ. Π. υποψήφιος σύμβουλος Λάρισας με την «Ταυτότητα Πόλης»

Όπως χαρακτηριστικά τονίζεται στη σχετική ανακοίνωση, «είναι άστεγος , έχει απευθυνθεί στον δήμαρχο Λαρισαίων και δεν δέχτηκε να τον συναντήσει, πήγε για στέγαση στη μητρόπολη αλλά δεν έχουν κατάλυμα, πήγε στο κοινωνικό ιατρείο και είχε μία βοήθεια, χτύπησε την πόρτα της αντιπεριφέρειας αυτή δεν άνοιξε όμως ποτέ.

Ήταν μηχανικός και μετά από ένα εργατικό ατύχημα τον απέλυσαν , του οφείλουν  και 15.000 ΕΥΡΩ από την προηγούμενη εργασία του , η κοινωνική πρόνοια τον απέκλεισε λόγω έλλειψης βιβλιαρίου ΙΚΑ , θέλει να βρει  στέγαση.  ( Όλα αυτά θα τα καταθέσει όπου του ζητηθούν).

Με μεγάλη  μας χαρά σας ανακοινώνουμε ότι ο Κ. Π. θα είναι υποψήφιος σύμβουλος των προσεχών δημοτικών εκλογών  Λάρισας  με την «Ταυτότητα Πόλης»  και θα εκπροσωπεί θα εκπροσωπήσει τους 500 περίπου συμπολίτες μας που βρίσκονται σε καθεστώς οικονομικής εξαθλίωσης και έλλειψης σωστής στέγασης.

Τα στοιχεία του δεν θα δημοσιοποιηθούν ποτέ, δεν χρειάζεται το ψήφο μας χρειάζεται μόνο την αγάπη μας και θα την έχει!!!   

Πηγή: http://www.onlarissa.gr/2014/04/17/o-astegos-k-p-ipopsifios-simvoulos-larisas-me-tin-taftotita-polis/#!prettyPhoto

Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

Προς τιμήν του ο δημοσιογράφος κ. Δημήτρης Νανούρης παρουσίασε στην "Εφημερίδα των συντακτών" ένα σημαντικό άρθρο αφιερωμένο στη μνήμη της Αλίκης Τσουκαλά της νεαρής λαϊκής αγωνίστριας  που εκτελέστηκε πριν 65 χρόνια (16-4-1949) από το μοναρχοφασιστικό αμερικανόδουλο κράτος.

Το εν λόγω άρθρο βασίστηκε στο εκτενές αφιέρωμα-έρευνα του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη" που είχε δημοσιευθεί στο blogμας πέρυσι στις 16 Απρίλη 2013.   

Παρακάτω παραθέτουμε ολόκληρο το χθεσινό άρθρο του Δ. Νανούρη στην «Εφημερίδα των συντακτών» :

«Αποκηρύσσω όχι τις ιδέες μου αλλά τον πατέρα μου»

Μια ιστορία βγαλμένη από αρχαία τραγωδία εκτυλίχθηκε στο έκτακτο στρατοδικείο Χαλκίδας από τις 15 Μαρτίου έως τις 5 Απριλίου 1949 με πρωταγωνιστές μια θαρραλέα, εικοσάχρονη Επονίτισσα και τον 46χρονο δηλωσία πατέρα της

Η αποχαιρετιστήρια επιστολή του Μάρκες

Ένα πεζοποίημα του «Γκάμπο» όπως φώναζαν τον διάσημο συγγραφέα, θεωρείται το στερνό του αντίο προς φίλους και αγαπημένους αφού το έγραψε όταν έμαθε ότι  χρειάζεται να δώσει την έσχατη των μαχών.

Διαβάστε την αποχαιρετιστήρια επιστολή του
….. “Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

NON SERVIUM- Seguimos siendo (Sala Razzmatazz 2 24-9-11)

FASCISM INC - Tο καινούριο ντοκιμαντέρ του Αρη Χατζηστεφάνου με τίτλο «Φασισμός Α.Ε.» κάνει την πρεμιέρα του online.

Άπατρις : Απασχόληση και ανεργία στα χρόνια του φόβου

Αναδημοσίευση από τοίχο φίλου στο facebook

 

με αφορμή την σημερινή κάτι σαν απεργία και τους συνήθεις τρελούς του χωριού που κατέβηκαν στο δρόμο κυρίως για να τα έχουν καλά με τη συνείδηση τους, δημοσιεύω ένα σχετικά παλιό (αλλά πάντα επίκαιρο) κείμενο που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα δρόμου Άπατρις τον Φεβρουάριο του 2011.

Απασχόληση και ανεργία στα χρόνια του φόβου

«Όποιος δουλεύει, δεν έχει χρόνο να βγάλει λεφτά. Το σίγουρο είναι πως τα πλούτη δεν γίνονται με τη δουλειά.»

ΕΠΙΘΑΝΑΤΙΟΣ ΡΟΓΧΟΣ

Δήθεν σοκαρισμένοι παρακολουθούν οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης τον διάλογο μεταξύ του Κασιδιάρη και του Μπαλτάκου, πέφτοντας για πολλοστή φορά από τα σύννεφα. Ένας διάλογος προϊόν υποκλοπής μεν, που αποτελεί μέγα σκάνδαλο δε. Κι ας προσπαθούν ενορχηστρωμένα οι παπαγάλοι να πείσουν ότι “δεν φταίει ο Σαμαράς”. 

Τι αποκαλύπτεται; Καταρχάς οι φιλικές σχέσεις μεταξύ ΝΔ-Χρυσής Αυγής. Όχι ότι ήταν και κανένα τρομερό νέο, εξάλλου ο Μπαλτάκος είχε κατά το κοντινό παρελθόν…απειλήσει με εκλογική συνεργασία της παράταξής του με τους ναζιστές. Στο βίντεο δε, φαίνεται να μιλάνε δύο φιλαράκια κι όχι πολιτικοί αντίπαλοι. Δύο άνθρωποι με οικειότητα, ίδιες ιδέες και ίδιους σκοπούς. Ο Μπαλτάκος αποκαλύπτει ότι ο Σαμαράς έχει εξαγριωθεί με τους Δένδια και Αθανασίου για τον χειρισμό τους στην υπόθεση.

Πιάστηκα...μαλάκας!!!

Ο πρωταθλητής που κατόρθωσε να ντροπιάσει τον Χίτλερ στην Ολυμπιάδα του Βερολίνο το 1936, υπό τις επευφημίες Γερμανών οπαδών, ο Τζέσε Όουενς, έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα στις 31 Μαρτίου του 1980.

«Ήταν στον τελικό των 100 μέτρων που είχα την μεγαλύτερη αγωνία. Βλέπετε, μετά από μήνες προπόνησης έρχεται η στιγμή που έχεις 6 άντρες στον τελικό και αυτοί οι 6 άντρες αντιπροσωπεύουν τους γρηγορότερους ανθρώπους του κόσμου. Εκεί αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι θα υπάρχει μόνον ένας νικητής. Αυτός είναι τα πάντα, κανείς άλλος δεν έχει σημασία. Ο χαμένος –και είναι 5 οι χαμένοι βασικά- είναι απλώς άλλος ένας απλός άνθρωπος.

Το όπλο εκπυρσοκροτεί και τρέχεις στον αγώνα με τον τρόπο που έχει προγραμματίσει στο μυαλό σου, ομοιόμορφα και προς τα μπρος. 

Ο φαντάρος που δεν πυροβόλησε τον Μπελογιάννη

           Στις 30 Μάρτη του 1952, ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Νίκος Καλούμενος, ο Δημήτρης Μπάτσης και ο Ηλίας Αργυριάδης στέκονται όρθιοι μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Σε μερικά λεπτά κι αφού τελειώσουν οι τυπικές διαδικασίες θα έχουν περάσει σαν ήρωες στα κατάστιχα στης Ιστορίας του ελληνικού λαού και του παγκόσμιου προλεταριάτου.

Όμως εκείνη τη μέρα δεν είναι οι μοναδικοί ήρωες. Μέσα στο απόσπασμα των φαντάρων που θα διενεργούσαν την εκτέλεση βρίσκεται ο φαντάρος Αθανάσιος Ροδόπουλος από τα Σουδενά Καλαβρύτων. Την στιγμή που το   απόσπασμα ετοιμάζεται για την εκτέλεση ο Ροδόπουλος πλησιάζει τον λοχαγό του και δηλώνει

_ Εγώ κύριε λοχαγέ δεν πρόκειται να πυροβολήσω ενάντια στον αδελφό μου.
_ Ποιος από τους μελλοθάνατους είναι ο αδελφός σου;

Η ιδιωτική τηλεόραση έχει πολύ καλό λόγο για τα βραδινά τρομολαγνικά σόου εναντίον της κοινωνίας

Δεν πρόκειται φυσικά για ενημέρωση αλλά
για εφαρμογή συγκεκριμένων «Business Plans»
που αποσκοπούν μονάχα
στον περαιτέρω πλουτισμό τους.

Την ώρα που στο Κοινοβούλιο διαλύεται η ελληνική κοινωνία, η ιδιωτική τηλεόραση δίνει τη δική της μοναδική μάχη για να περάσει αναίμακτα ο θάνατός της. Κραυγάζει και δίνει το σόου των κλειστών φαρμακείων. Γιατί άραγε;

Μα γιατί εκτός από το σφαγιασμό όλης της κοινωνίας, στο εν λόγω νομοσχέδιο δίνονται και τα δωράκια στους ιδιοκτήτες της TV. Διαβάζουμε στο koutipandoras για παράδειγμα

<<Το μίνι μνημόνιο με τρία άρθρα σε 217 σελίδες και 67.951 λέξεις, αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της "νέας Ελλάδας", που εργολαβικά προωθούν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος. Η εσωτερική υποτίμηση μετατρέπεται σε ανθρωποθυσία. Μισθοί που ισοπεδώνονται σταδιακά στα 586 ευρώ μεικτά, φαλιρισμένα ασφαλιστικά ταμεία που θα εγγυώνται σύνταξη μόνο 360 ευρώ....

Επιπλέον με την περιβόητη απελευθέρωση των επαγγελμάτων αποτελειώνουν όσους από τους μικρομεσαίους παρέμεναν κρεμασμένοι στη μεθόριο της μνημονιακής ερήμου...Το τέλος της εργασίας και της κοινωνικής ασφάλισης, η φτωχοποίηση και η υπαλληλοποίηση των ελεύθερων επαγγελματιών...Το τελευταίο χτύπημα στην κοινωνία και την οικονομία επιχειρείται με την προωθούμενη ρύθμιση για τις τράπεζες.

Η κυρία από την Εκάλη εν μέσω αξιόλογων προσωπικοτήτων, καθότι τα τσογλάνια τα αποφεύγει.

Σαμαράς, Κανέλλη, Πρετεντέρης, Αλευράς και Λυκουρέζος καμαρώνουν τον -κατά δήλωσή του- γεννημένο αντικομμουνιστή Μπαλτάκο, σε παρουσίαση βιβλίου του.

Έτσι στήνονται οι σωστές δημοσκοπήσεις!!!

Μετά 69 χρόνια, η μοναδική ανφάς χαμένη φωτογραφία με το κομμένο κεφάλι του Αρη Βελουχιώτη από τον φανοστάτη της πλατείας στα Τρίκαλα + Βιβλιογραφία

«Γύρω από τα κρεμασμένα κεφάλια οι παρακρατικοί βάραγαν νταούλια και κέρναγαν από νταμιζάνες κρασί. Aς μην επιχαίρουν οι εχθροί του. Κανείς δεν δικαιούται να υπερηφανευτεί ότι έπιασε ζωντανό, ότι νίκησε ή ότι σκότωσε τον αρχηγό του ΕΛΑΣ. O Άρης αποχώρησε μόνος του. H αυτοκτονία είναι μια πράξη οριστική και τελεσίδικη, που ουδείς δικαιούται να κρίνει, να εξάρει ή να καταδικάσει. Είναι απολύτως προσωπική και μυστηριώδης. Και επειδή ποτέ δεν στερείται νοήματος, ήταν το ύστατο διάβημα του αυτόχειρα προς τους Έλληνες.Tα τρία χρόνια ελευθερίας στα βουνά δεν ήταν όνειρο, αλλά μια υποθήκη για το μέλλον».

Ετσι περιγράφει ο Διονύσης Χαριτόπουλος την γνωστή σκηνή στην πλατεία των Τρικάλων (από ένα πολύ καλό αφιέρωμα, εδώ), και σήμερα, που προσγειώθηκε στο γραφείο μας αυτή η χαμένη φωτογραφία, η πρώτη μας σκέψη, ασφαλώς, ήταν πως θα έπρεπε να μοιραστούμε αυτό το μοναδικό ντοκουμέντο ιστορικής/ταξικής μνήμης.

«Είμαι η Κατερίνα Γκουλιώνη, έχω όνομα, αυτή είμαι κι έχω να πω πολλά».

[Αναδημοσίευση απο OmniaTV]

Γράφει η Sylvia

  5 χρόνια πέρασαν από το πρωί της 18^ης Μαρτίου του 2009 που η  Κατερίνα Γκουλιώνη βρέθηκε νεκρή στο τέλος της μεταγωγής της με πλοίο από τον Πειραιά στις φυλακές Νεάπολης Λασιθίου.  Κατά τη διάρκεια της μεταγωγής, σύμφωνα με μαρτυρίες, την είχαν χωριστά από τους άλλους κρατούμενους και τα χέρια της ήταν δεμένα πισθάγκωνα. Σύμφωνα με αναφορές, οι άλλοι κρατούμενοι δήλωσαν ότι έδειχνε χτυπημένη στο πρόσωπο.

KOYIZ!!!

ΠΗΓΗ

Μουσικό διάλειμμα.

Ο Άνθρωπος Που Έχασε Το Φεγγάρι

Του Γελοτοποιού

Έχει ένα υπέροχο φεγγάρι απόψε…

Αλλά δεν έκατσα να γράψω γι” αυτό. Έκατσα να γράψω για τον άνθρωπο που έχασε το φεγγάρι.

(Τι παράξενο λάθος! Για τον άνθρωπο που έχασε το φανάρι ήθελα να πω.)

~~{}~~

Είμαι μέσα στο αυτοκίνητο, σταματημένος στο κόκκινο. Καθώς αλλάζει το φανάρι και ξεκινάμε βλέπω έναν άνθρωπο, έναν νέο, που τρέχει να περάσει πριν ξεκινήσουμε.

Καταλαβαίνει ότι δεν πρόλαβε και σταματάει στην άκρη του πεζοδρομίου απογοητευμένος, κάνοντας μια κίνηση με τα χέρια του και με ολόκληρο το σώμα, μια κίνηση που ακούγεται σαν «όχι, ρε γαμώτο!»

Ντοκιμαντέρ: Το βάρος των αλυσίδων

Η ταινία - ντοκιμαντέρ, είναι γεμάτη από σπάνια πλάνα που δεν έχετε ξαναδεί , είναι μια δημιουργική από πρώτο χέρι ματιά στο γιατί η Δύση παρενέβη στη γιουγκοσλαβική σύγκρουση.