Σε ένα τετράγωνο τεσσάρων χωριών και δυο εγκαταλελειμμένων οικισμών στην επαρχία Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου, είναι εγκατεστημένοι 50, περίπου, μετανάστες και δίνουν ζωή, όσο μπορούν, στις ολιγάριθμες κοινωνίες τους.
«Ευτυχώς, που υπάρχουν κι αυτοί», λένε οι λιγοστοί, που αναγκάστηκαν εκ των πραγμάτων να σμίξουν τις κουλτούρες τους και να κινούνται στους ίδιους ρυθμούς ζωής.
Στην πλειονότητά τους οι μετανάστες είναι Πακιστανοί, οι περισσότεροι φοβισμένοι, είτε γιατί βρίσκονται «χωρίς χαρτιά» στη χώρα, είτε ζουν και εργάζονται με τον κίνδυνο της χρυσαυγίτικης απειλής για τη ζωή τους. Παρ'όλα αυτά μένουν εκεί και προσπαθούν να μην σκέφτονται και τα δύο!
Ανηφορίζοντας από την Κοξαρέ, τη άλλοτε «Μικρή Μόσχα» των Μπολσεβίκων, φτάνεις στο... ομόχρωμο, πολιτικά, χωριό των Ατσιπάδων. Δε συναντάς ψυχή! Τα σπίτια σφαλισμένα, όλα έρημα. Μόνο μερικές γάτες τριγυρνούν στα δρομάκια και σε ένα περιφραγμένο χώρο, κάποιες αλανιάρες κότες με τον πετεινό τους απολαμβάνουν το απόγευμά τους, σαν να ζουν τον… έρωτά τους!
Ανάμεσα στις αλανιάρες κότες, μέσα στην περίφραξη και ο πετεινός στις Ατσιπάδες.