Σε όλη την Ευρώπη, ένα διεθνές λόμπι υποστηρικτών του μεγάλου κεφαλαίου, έχει δημιουργήσει μηχανισμούς που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ολίγων, όπως η Ε.Ε., η Ευρωζώνη, η Ε.Κ.Τ και άλλες μικρότερες ομάδες και think tanks. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι πολιτικοί δήθεν δημοκρατικά εκλεγμένοι, προσπαθούν να πείσουν τους λαούς τους πως οι πολιτικές λιτότητας είναι απαραίτητες και η μη τήρησή τους ισούται με εθνική αποτυχία. Αντίστοιχα, η εφαρμογή τους και οι μηδενικές αντιδράσεις, εξισώνονται με εθνικό συμφέρον.
Κάθε Ευρωπαίος υπουργός και πρωθυπουργός φροντίζει στο εσωτερικό της χώρας του να υπενθυμίζει πως έχει την αμέριστη συμπαράσταση αυτού του διεθνούς λόμπι που αναφέραμε αρχικά, αλλά και να προσπαθεί να πείσει πως η λιτότητα είναι το μέσον με την σύμφωνη γνώμη των ισχυρών. Αυτή η έξωθεν υποστήριξη, ουσιαστικά εξαπατά την κοινή γνώμη, αποκρύπτωντας πως η λιτότητα δεν είναι παρά το μέσον επίτευξης των στόχων της ατζέντας, όπως έχει διαμορφωθεί από τραπεζίτες, μεγαλοεπενδυτές που παίζουν σε ζαριές τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και του media-κού κατεστημένου.