Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012
Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012
40 χρόνια από τον θάνατο του Μάρκου Βαμβακάρη. Αφιέρωμα στο μεγάλο Συριανό ρεμπέτη
Σαν σήμερα πριν από 40 χρόνια, στις 8 Φεβρουαρίου του 1972, έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος συριανός ρεμπέτης, Μάρκος Βαμβακάρης, ο οποίος ακόμη και τώρα, εξακολουθεί να αποτελεί το σήμα κατατεθέν του νησιού.
cyclades24.gr |
Γεννήθηκε στις 10 Μαΐου του 1905 στην συνοικία Σκαλί της Απάνω Χώρας της Σύρου από οικογένεια Καθολικών (Για το λόγο αυτό αργότερα απέκτησε και το παρατσούκλι «Φράγκος».). Οι γονείς του ήταν φτωχοί αγρότες και ήταν ο πρωτότοκος από έξι αδέλφια. Ο παππούς του έγραφε τραγούδια και ο πατέρας του έπαιζε ζαμπούνα ενώ πολλές φορές από μικρή ηλικία τον συνόδευε ο μικρός Μάρκος παίζοντας τουμπί (νησιώτικο τύμπανο) σε διάφορα πανηγύρια.
Από λιμενεργάτης... έως εκδορέας
Σε ηλικία 12 ετών ο Βαμβακάρης έφυγε από τη Σύρο, αφού έριξε άθελά του ένα βράχο πάνω στη σκεπή ενός σπιτιού και πήγε στον Πειραιά, όπου αργότερα τον ακολούθησε και η οικογένεια του. Εκεί ασχολήθηκε με διάφορα επαγγέλματα όπως λιμενεργάτης (φορτοεκφορτωτής, εργάτης γαιανθράκων, στα λεγόμενα καρβουνιάρικα), λούστρος, εφημεριδοπώλης, εργάτης σε κλωστήρια, και περίπου το 1925 ως εκδορέας στα δημοτικά σφαγεία. Εκείνη την εποχή ο Μάρκος Βαμβακάρης ερωτεύτηκε τρελλά και παντρεύτηκε μια κοπέλα αμφιβόλου ηθικής που την έλεγαν Ζιγκοάλα που ήταν πόρνη στο επάγγελμα. Τότε έμαθε μπουζούκι και άρχισε να γράφει τραγούδια, εντυπωσιάζοντας με την ταχύτητα που έμαθε το όργανο αυτό και με την ικανότητά του, την ευρηματική πενιά του, τη δεξιοτεχνία του και την καταπληκτική στιχογραφία του.
Το εντυπωσιακό ξεκίνημα και η "Φραγκοσυριανή"
Mπορούμε αλήθεια να θρέψουμε τον πληθυσμό μας;
- Διατροφική αυτάρκεια στο 94% διαπίστωσε προ ημερών η (αμαρτωλή) ΠΑΣΕΓΕΣ και η είδηση υιοθετήθηκε με ευκολία από πολλούς. Είναι όμως έτσι; Χωρίς να διεκδικούμε τον τίτλο του ειδικού θέτουμε κατ’ αρχήν ένα προβληματισμό, ως προς τη μέθοδο, με την οποία «μετρήθηκε» η αυτάρκεια σε βασικά διατροφικά είδη. Γιατί δεν νομίζουμε ότι στέκει επιστημονικά η πρόσθεση των βρώσιμων ελιών και των επιτραπέζιων σταφυλιών στα οποία η παραγωγή μας έχει υπερεπάρκεια (615% και 322% αντίστοιχα), με τις φακές και το χοιρινό κρέας όπου κυριαρχούν οι εισαγωγές (επάρκεια 41% και 38% αντίστοιχα) για να βγει ο μέσος όρος. Η βαρύτητα του κάθε αγροτικού προϊόντος στη διατροφή του πληθυσμού προφανώς είναι ένας παράγοντας που στην λίστα της ΠΑΣΕΓΕΣ δεν έχει ληφθεί υπόψη… Ο λαός πρέπει να γνωρίζει και να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Όσο προχωρά η δανειακή πρόσδεσή μας στο άρμα του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ε.Ε. τόσο περισσότερο εξαρτημένη θα είναι η χώρα μας. Και στον τομέα της διατροφής, η εξάρτηση δεν διαφέρει και πολύ από τον τομέα της ενέργειας. Η πρόκληση για την Αριστερά είναι να προβάλλει ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο. Αλλά γι αυτό χρειάζεται γνώση και δυνάμεις που δεν διαθέτει ο γράφων.
OΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΗΣ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΓΚΛΟΠ ΤΟΥ ΚΑΜΙΝΗ
ΔΙΧΩΣ ΣΤΕΓΗ!
Η Αυτοοργάνωση τρομάζει τους «από πάνω»
Η ελεημοσύνη αδρανοποιεί τους «από κάτω»
http://www.babylonia.gr/news/topika-nea/katastoli/opou-den-ftanei-i-filanthropia-tis-bardinogianni-ftanei-to-gklop-tou-kamini.html
http://dithen2010.blogspot.com
Χιλιάδες άστεγοι προσπαθούν να επιβιώσουν στους δρόμους της Αθήνας κάτω από αντίξοες συνθήκες. Γίνονται «θέμα» & «θέαμα» στα κανάλια, μονάχα ως φόντο της «φιλανθρωπία» του κράτους, της εκκλησίας, των ΜΚΟ, φτάνει να αρκούνται παθητικά στην ελεημοσύνη που εξαντλείται στα τηλεοπτικά δευτερόλεπτα των δελτίων ειδήσεων φιλώντας το χέρι που τους προσφέρει ένα πιάτο φαϊ και λίγη ζεστασιά. Όταν τα φώτα σβήνουν μετατρέπονται και πάλι στην καλύτερη περίπτωση σε αόρατους και στην χειρότερη σε σκουπίδια που πρέπει να καθαριστούν με σκοπό την ευταξία της πόλης.
ΔΙΧΩΣ ΝΟΜΟ;
Όταν όμως οι ίδιοι οι άστεγοι αποφασίσουν να βγουν από την παθητική κατάσταση και να μετατραπούν σε υποκείμενα αγώνα και αξιοπρέπειας, τότε το κράτος και οι εργολάβοι της φιλανθρωπίας , δείχνουν το αληθινό τους πρόσωπο:
ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Την 1η Φλεβάρη, εν μέσω παγωνιάς, περίπου 10 άστεγοι με την συνδρομή αλληλέγγυων, μπαίνουν στο άδειο & αχρησιμοποίητο εδώ και χρόνια καφέ του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων, για να αντιμετωπίσουν τις αντίξοες καιρικές συνθήκες. Ο Δήμαρχος και η Εισαγγελία κάνουν τη «δουλειά» τους: εκκένωση του κτιρίου από τα ΜΑΤ, προσαγωγή των αστέγων για 7 ώρες στο αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων και απόπειρα να τους αποδοθούν κατηγορίες απλά και μόνο επειδή υπερασπίστηκαν την ύπαρξή τους!
Η Αυτοοργάνωση τρομάζει τους «από πάνω»
Η ελεημοσύνη αδρανοποιεί τους «από κάτω»
σύντροφοι/ ισσες από το Αυτόνομο Στέκι
http://dithen2010.blogspot.com
Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012
Βόλος: Απεργία πανικού για τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία
Με την αναμενόμενη μη συμμετοχή η σημερινή απεργιακή ημέρα στο Βόλο που υποτασσότανε περισσότερο στις ανάγκες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που συναλλασότανε μέρες τώρα για την διατήρηση του 13ου-14ου μισθού και τη διατήρηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας παρά με τις ανάγκες του ενός εκατομμυρίου ανέργων, των χιλιάδων απλήρωτων εργαζόμενων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τους χιλιάδες ελαστικά απασχολούμενους ή τα μικροαστικά στρώματα που καταστρέφονται.
Στην πλ. Ελευθερίας που από πέρισυ τον Φλεβάρη πραγματοποιείται η ανεξάρτητη εργατική συγκέντρωση, η προσέλευση ήταν μικρή (όπως και στις υπόλοιπες συγκεντρώσεις της πόλης-ΕΚΒ & ΠΑΜΕ) , όχι ίσως πάνω από 150 άτομα, καθώς δημόσιος και ιδιωτικός τομέας δούλεψαν απρόσκοπτα, τόσο εξαιτίας της έλλειψης ενημέρωσης αλλά και της απεργιακής τουφεκιάς χωρίς προοπτική.
Η “ιδιαίτερη” μεταχείριση των δυνάμεων ασφαλείας (που ακολουθούν με εξαιρετική προσήλωση τις πορείες και τις δράσεις συλλογικοτήτων της περιοχής μας) ξαναείδαν για δεύτερη φορά τις εκπτωτικές προσφορές των καταστημάτων της οδού Ερμού, με κράνη, γκλομπς ανακατεμένα με προσφορές αλλά και τα απαραίτητα παιδιά της ασφάλειας στο υψηλότερο εθνικό χρέος που έχουν να επιτελέσουν, μας κάνει περήφανους, καθώς οι υπόλοιπες πορείες είχαν συνοδεία τροχονόμων για τη διευκόλυνση τους.
Αναμφίβολα, η σημερινές συγκεκτρώσεις δεν ανταποκρίνονται ούτε στις διαθέσεις του κόσμου που απαιτεί να κατέβουν τα ρολά της χώρας μέσα από μια διαρκή απεργιακή και εξεγερτική σύγκρουση ενάντια στις καπιταλιστικές κυβερνήσεις της καταστροφής.
Το μέλλον μας ανήκει αλλά πρέπει να δουλέψουμε συνειδητά γι αυτό.
Εκδηλώσεις για τα Ψηφιακά Δικαιώματα
Φλεβάρης Εκδηλώσεων για τα Ψηφιακά Δικαιώματα
Με σκοπό τη συγκρότηση ενός μαχητικού κινήματος για τα ψηφιακά δικαιώματα το Δίκτυο για την Ψηφιακή Απελευθέρωση διοργανώνει όλο τον Φλεβάρη σε διάφορους φιλόξενους χώρους εκδηλώσεις και συζητήσεις για μία σειρά σημαντικών ζητημάτων :
Πέμπτη 9/2, 21.00 – Ο Σχεδιαζόμενος Νόμος για τα Μπλόγκς και οι Κίνδυνοι για το Ελληνικό Διαδίκτυο – Radiobubble all day bar (Ιπποκράτους 146).
Παρασκευή 17/2, 20.00 – Ραδιόφασμα : Ελεύθερο και Κοινωνικό Αγαθό – Hackerspace, Αμπατιέλου 11, Άνω Πατήσια (στ. ΗΣΑΠ Αγ. Ελευθέριος).
Πέμπτη 23/2, 19.00 – 21.00 – Επιτήρηση & Εργασία – Νοσότρος, Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια.
Τρίτη 28/2, 19.00 – 21.00 – Ανοιχτή Συζήτηση της Πρωτοβουλίας για την Απελευθέρωση του Αρχείου της ΕΡΤ – Νομική Σχολή (Αίθουσα 3, Είσοδος από Σίνα).
Μπουλούκια
Με αφορμή τις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών για το νέο Μνημόνιο, δημοσιογράφοι, πολίτες αλλά και πολιτικοί –όπως ο Αλέξης Τσίπρας- έκαναν λόγο για θέατρο των πολιτικών αρχηγών που καμώνονταν τάχα μου πως διαπραγματεύονται σκληρά με την Τρόικα, ενώ είχαν συμφωνήσει σε όλα.
Ναι, κάνουν θέατρο οι πολιτικοί αρχηγοί αλλά ξέρουν πως κάνουν θέατρο σε ένα λαό που του αρέσει πολύ το θέατρο. Για την ακρίβεια, του αρέσει πολύ το ψέμα – δηλαδή, το κακό θέατρο.
Επίσης, θέατρο δεν κάνουν μόνο οι πολιτικοί – θέατρο κάνουν και οι πολίτες.
Οι πολιτικοί αρχηγοί προσποιούνται πως παλεύουν για τους Έλληνες και οι Έλληνες προσποιούνται πως είναι συνειδητοποιημένοι πολίτες.
Παπαδήμος, Παπανδρέου, Σαμαράς και Καρατζαφέρης δεν έχουν σήμερα καμία πολιτική νομιμοποίηση να διαπραγματεύονται την τύχη της χώρας και της κοινωνίας.
Ο μόνος λόγος που το κάνουν είναι επειδή τους το επιτρέπουμε. Αυτοί υποδύονται τον περιοδεύοντα θεατρικό θίασο και εμείς τους θεατές.
Μπουλούκι αυτοί, μπουλούκι κι εμείς.
(Αναμένεται ο από μηχανής θεός.)
Ναι, κάνουν θέατρο οι πολιτικοί αρχηγοί αλλά ξέρουν πως κάνουν θέατρο σε ένα λαό που του αρέσει πολύ το θέατρο. Για την ακρίβεια, του αρέσει πολύ το ψέμα – δηλαδή, το κακό θέατρο.
Επίσης, θέατρο δεν κάνουν μόνο οι πολιτικοί – θέατρο κάνουν και οι πολίτες.
Οι πολιτικοί αρχηγοί προσποιούνται πως παλεύουν για τους Έλληνες και οι Έλληνες προσποιούνται πως είναι συνειδητοποιημένοι πολίτες.
Παπαδήμος, Παπανδρέου, Σαμαράς και Καρατζαφέρης δεν έχουν σήμερα καμία πολιτική νομιμοποίηση να διαπραγματεύονται την τύχη της χώρας και της κοινωνίας.
Ο μόνος λόγος που το κάνουν είναι επειδή τους το επιτρέπουμε. Αυτοί υποδύονται τον περιοδεύοντα θεατρικό θίασο και εμείς τους θεατές.
Μπουλούκι αυτοί, μπουλούκι κι εμείς.
(Αναμένεται ο από μηχανής θεός.)
Δίκη "Επαναστατικού Αγώνα" -Ο Βουλγαράκης είναι ένα πολιτικό λαμόγιο
Η μάρτυρας Ματθαίου, κάτοικος Δάφνης, ήταν η ιδιοκτήτρια του αυτοκινήτου στο οποίο είχε μπει ο Λάμπρος Φούντας, τη μέρα που τον εκτέλεσαν οι μπάτσοι. Η γυναίκα, βέβαια, δεν μπορούσε να καταθέσει τίποτα.Το συμβάν από την τηλεόραση το πληροφορήθηκε. Ούτε πυροβολισμούς άκουσε. Δεν θυμόταν καλά-καλά αν το αυτοκίνητό της, που το είδε μετά από ενάμιση χρόνο, είχε σημάδια από δύο ή τρεις σφαίρες.
Από το σκηνικό στη Δάφνη, σχολίασε ο Ν. Μαζιώτης, ο εισαγγελέας κάλεσε μόνο τη συγκεκριμένη μάρτυρα και όχι τους δύο αστυνομικούς που ενεπλάκησαν στη δολοφονία του Λάμπρου Φούντα..
Δεν κάλεσε τους δολοφόνους του, προφανώς για λόγους προστασίας. Δεν μας εκπλήσσει καθόλου αυτή η συμπεριφορά, συνέχισε. Ο ρόλος των δικαστηρίων είναι να προστατεύουν τους λακέδες του συστήματος. Η αξία της ζωής και η δικαιοσύνη μετριέται με την ταξική θέση.
Προστατεύετε μόνο τους ομοίους σας. Ο Λάμπρος Φούντας θα μείνει στην ιστορία ως αγωνιστής. Εχασε τη ζωή του πολεμώντας για την αλλαγή της κοινωνίας, για να γίνει η κρίση αφορμή για κοινωνική επανάσταση. Είναι χρέος μας να υπερασπιστούμε τον Λάμπρο Φούντα. Δεν είναι νεκρός. Είναι παρών και αθάνατος.
Η μέρα αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία τόσο για μας όσο και για την οργάνωση, συνέχισε η Π. Ρούπα. Θα μιλήσουμε εμείς για το σύντροφό μας, γιατί για μας είναι ζωντανός. Ο Λάμπρος Φούντας «έπεσε» στη διάρκεια μιας συγκεκριμένης επιλογής της οργάνωσης. Αποτελεί σύμβολο αντίστασης και της επερχόμενης κοινωνικής επανάστασης.
Όλα τα νεώτερα για χαράτσι ακινήτων-ΔΕΗ λεπτομερώς: Νέα τροπολογία για το τέλος ακινήτων. Μόνο μετά από εντολή του υπουργείου Οικονομικών (αρμόδια Εφορία) θα κόβεται το ρεύμαΠροθεσμία 6 μηνών, αντί για 80 ημέρες που ίσχυε έως σήμερα. Κίνδυνοι κατάσχεσης σπιτιών. Πολλές οι οργανωμένες νομικές προσφυγές κατά ΔΕΗ. Εναλλακτικές λύσεις..
Διαβάστε όλη την ανάρτηση προσεκτικά.
Η έκβαση αυτή υπάρχει λόγω Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων.
Παρατηρούμε πως ο εν λόγω νόμος (όπως και άλλοι παρόμοιοι) είναι φτιαγμένος “πρόχειρα”, “στο πόδι”,
γι΄αυτό και γίνονται συνεχείς ρυθμίσεις & τροπολογίες. “Σε μια νύχτα” στήθηκε, απ΄ότι βεβαίωσαν και αρμόδιοι του ίδιου του Υπουργείου Οικονομικών, αλλά και ειδικοί που ασχολούνται με το θέμα.
Αυτό που είναι απορίας άξιο είναι πώς αυτό το κράτος έχει πια γεμίσει με ειδικούς & συμβούλους, που αντί να εφαρμόζουν ένα κράτος δικαίου & προνοίας για τους πολίτες, συνεχώς σκαρφίζονται τρόπους “πώς θα μας τα πάρουν”. Πχ, είδαν πως δεν έχουν πληρώσει το χαράτσι 390.000 νοικοκυριά (500.000 κατά άλλους) κι εφαρμόζουν τροπολογία όπου δεν θα γλιτώνει κανείς. Όποιος δεν πληρώνει θα απειλείται με κατάσχεση του σπιτιού του κάποια στιγμή.
Μαθαίνουμε πως έφτασε χαράτσι μέχρι και σε στάβλους, που είχαν 1 λάμπα για τα πρόβατα (δείτε παρακάτω)…
Δεν χρειάζονται ενθουσιασμοί, γιατί όσο “αθώα” κι αν δείχνει η νέα τροπολογία,
Και όμως: δεν ζούμε στη δεκαετία του 1930!
Πριν από ενάμιση περίπου χρόνο είχα δημοσιεύσει δυο άρθρα για την οικονομική κρίση της δεκαετίας του 1930 και τις επιπτώσεις της στην τότε ελληνική κοινωνία (διάβαζε, Η ελληνική κοινωνία και οικονομία στη μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του 1930 και Η πολιτική κρίση στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1930: από τον κοινοβουλευτισμό στη δικτατορία). Αφορμή για τις δυο δημοσιεύσεις ήταν ότι η κρίση του 2008-9 είχε αρχίσει να χαρακτηρίζεται ως «η πλέον σοβαρή από τη δεκαετία του 1930».
Έκτοτε έχει γίνει πλέον συνηθισμένο, να εμφανίζονται στον τύπο και το διαδίκτυο συχνά-πυκνά άρθρα που συγκρίνουν τη σημερινή οικονομική και κοινωνική κατάσταση με τη δεκαετία του 1930 τόσο στο οικονομικό επίπεδο όσο και στο πολιτικό. Και πράγματι, είναι αρκετά όσα θυμίζουν έντονα ένα φιλμ που παίχτηκε στη δεκαετία του 1930: η μαζική ανεργία, η άνοδος της ακροδεξιάς, η επιβολή των κυβερνήσεων των τραπεζιτών του είδους Παπαδήμα ή Μόντι, η αυταρχικοποίηση της αστικής δημοκρατίας στις δυτικές χώρες (και ειδικότερα στην Ελλάδα), σχετίζονται από πολλούς σχολιαστές ευθέως με την ιστορική εμπειρία του 1930.
ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ '36
αναδημοσίευση απο: istorikesphotografies
O ''Εθνικός Διχασμός'' καλά κρατούσε στην Ελλάδα τις ''μέρες του '36''. Μια εικοσαετία έντονων πολιτικών παθών, κινημάτων (επιτυχημένων ή όχι), εξοριών και εκτελέσεων ανάμεσα σε παλαιοδημοκρατικούς, οι οποίοι είχαν ως κύριο πρόσωπο αναφοράς τον Ελευθέριο Βενιζέλο, και βασιλικούς.
Τα πάθη εντάθηκαν ακόμα περισσότερο με το αποτυχημένο κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935, το οποίο ακολούθησαν η πλήρης εκκαθάριση του
στρατεύματος από βενιζελικούς αξιωματικούς (ηπρώτη μεγάλη φουρνιά είχε φύγει μετά την αποτυχία του κινήματος του Νικολάου Πλαστήρα το
ξημέρωμα της 6ης Μαρτίου 1933), οι εκτελέσεις των δημοκρατικών
στρατηγών Μιλτιάδη Κοιμήση και Αναστάσιου Παπούλα καθώς και του
επιλάρχου Στυλιανού Βολάνη, οι εκλογές της 9ης Ιουνίου (με τη
συμμετοχή μόνο των πολιτικών δυνάμεων της Δεξιάς και της
κομμουνιστικής Αριστεράς), η κατάργηση της κυβέρνησης του Παναγή
Τσαλδάρη από τους αρχηγούς των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων -υπό
την καθοδήγηση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γεωργίου Κονδύλη- στις
10 Οκτωβρίου, το νόθο δημοψήφισμα της 3ης Νοεμβρίου 1935 και τελικώς η
επιστροφή του Γεωργίου Β' ''μετά βαϊων και κλάδων'' είκοσι δύο ημέρες
αργότερα.
ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ ΓΙΑ ΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΕΛΕΧΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΟΦΥΛΑΚΗΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΗΣ Γ.Γ. ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΑΠΩΛΕΙΩΝ
Ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ προς τους Υπουργούς Προστασίας του Πολίτη – Εθνικής Άμυνας -Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης – Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Αναστάτωση έχουν προκαλέσει τις τελευταίες ημέρες πληροφορίες που βλέπουν το φως τη δημοσιότητας στον τοπικό τύπο της Καβάλας. Σύμφωνα με αυτές έχουν αποσταλεί επιλεκτικές προσκλήσεις στελέχωσης της τοπικής εθνοφυλακής με οπλοφόρους πολίτες ενώ παράλληλα γίνεται λόγος για έγγραφο της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας που αναφέρεται σε Ειδικό Σχέδιο Διαχείρισης Ανθρώπινων Απωλειών οφειλόμενων μεταξύ άλλων και σε «Άλλα συμβάντα που μπορεί να οφείλονται στο πλήθος ή τη διασάλευση της τάξης και στην υπερσυγκέντρωση πλήθους». Όλα τα παραπάνω προκαλούν αρνητικούς συνειρμούς σε μια περίοδο που στη χώρα υπάρχει γενικευμένη κοινωνική οργή.
Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα της τοπικής πρωινής ημερήσιας εφημερίδας «Η ΕΒΔΟΜΗ» περίπου 400 προσκλήσεις έχουν αποσταλεί σε πολίτες της περιοχής για την στελέχωση της τοπικής εθνοφυλακής. Ο υπεύθυνος για την περιοχή Διοικητής της Ταξιαρχίας Σερρών επιβεβαιώνει το γεγονός των προσκλήσεων αλλά τονίζει ότι πρόκειται για υπηρεσιακό και δρομολογημένο σχέδιο με εθελοντικό χαρακτήρα και υπογραμμίζει ότι ο στρατός ασχολείται μόνο με εξωτερικές απειλές.
Όχι άλλο δάνειο! Θέλουμε πίσω τη ζωή μας!
Το νέο μισθολόγιο ήρθε, για να σημάνει την πείνα και την εξαθλίωση για μας και τις οικογένειές μας. Τα εκκαθαριστικά μισθοδοσίας αυτού του μήνα ξεκινούν από τα 25 ευρώ! Είναι ευτελισμός να δουλεύουμε για τέτοιους μισθούς. Την ίδια στιγμή που για το 2011 διπλασιάστηκαν τα κονδύλια για τους συμβούλους των Υπουργών (ξέρετε, αυτούς που δεν διάβασαν το Μνημόνιο!).
Όταν συζητιόταν το μισθολόγιο, κάποιοι μας διαβεβαίωναν ότι εμείς είμαστε χαμηλόμισθοι. Πολλοί πίστευαν ότι αποκλείεται οι μισθοί μας να γίνουν χειρότεροι! Κι όμως, όσο παραμένουμε στα γραφεία και στα σπίτια μας, τα πράγματα θα πηγαίνουν όλο και χειρότερα. Πώς το είπε ο… κος Τόμσεν; Στη Βουλγαρία ο κατώτερος μισθός είναι 130 ευρώ!
Όταν συζητιόταν το μισθολόγιο, κάποιοι μας διαβεβαίωναν ότι εμείς είμαστε χαμηλόμισθοι. Πολλοί πίστευαν ότι αποκλείεται οι μισθοί μας να γίνουν χειρότεροι! Κι όμως, όσο παραμένουμε στα γραφεία και στα σπίτια μας, τα πράγματα θα πηγαίνουν όλο και χειρότερα. Πώς το είπε ο… κος Τόμσεν; Στη Βουλγαρία ο κατώτερος μισθός είναι 130 ευρώ!
Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012
Απεργιακή Κουζίνα Ανέργων
Λίγα λόγια για την Συλλογική Κουζίνα Ανέργων…
Το Φεβρουάριο του 2011, σε μια από τις πρώτες συναντήσεις – συζητήσεις για τη δημιουργία σωματείου ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων, κάποια άτομα που βρεθήκαμε εκεί, αποφασίσαμε πρωτοβουλιακά να ξεκινήσουμε μια συλλογική κουζίνα ανέργων. Η κουζίνα φιλοξενείται (κυρίως λόγω της υλικοτεχνικής υποδομής που υπάρχει) στο Αυτόνομο Στέκι, στα Εξάρχεια.
Από εκείνη τη στιγμή η συλλογική κουζίνα των ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων δρα ανεξάρτητα ως πρωτοβουλία, αλλά και αλληλέγγυα με όποια δράση γίνεται στην προοπτική της διεκδίκησης των δικαιωμάτων (αρχικά) των ανέργων και κατ' επέκταση των εργαζομένων. Στο βαθμό που είναι δυνατό, τα άτομα που απαρτίζουν την πρωτοβουλία αλλά και όσοι/ες βρέθηκαν πλάι της με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο (καθώς η κουζίνα των ανέργων δεν είναι μια κλειστή διαδικασία) αποτέλεσαν και αποτελούν μέρος του πολύμορφου κινήματος της κοινωνικής αντίστασης. Η εργατική και κοινωνική αποδέσμευση από οποιουδήποτε είδους συμβάσεις και καταναγκασμούς που προέρχονται από αφεντικά (ξένα ή εγχώρια) και τις κουστωδίες τους (με όποια μορφή κι αν εμφανίζονται αυτές, θεσμικές ή εξωθεσμικές) είναι το τελικό ζητούμενο. Ωστόσο στις σημερινές συνθήκες ακραίας υποτίμησης και εξαθλίωσης, η επίλυση ή έστω η βοήθεια στο επισιτιστικό πρόβλημα, που είναι πλέον πιο ορατό από ποτέ, είναι ένα πρώτο βήμα.
Πέρα απ' αυτό, αντιλαμβανόμαστε την κουζίνα των ανέργων ως μια επιθετική πειραματική δομή, που έρχεται όχι ως άμυνα στη μιζέρια που επιβάλλει το κράτος, αλλά ως απάντηση στις υπάρχουσες συνθήκες της εμπορευματοποίησης και της αποξένωσης. Σε αυτό το πνεύμα η παρουσία μας και η συνεργασία με παρόμοια εγχειρήματα, λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, κοινωνικούς χώρους και συλλογικότητες αποτελεί προτεραιότητα και έχει ως πρόθεση την επικοινωνία, την αλληλεγγύη και τη συνδιαμόρφωση.
Η κουζίνα δε λειτουργεί και δε θέλουμε να λειτουργεί με όρους συσσιτίου (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει αρνηθεί ποτέ την παροχή φαγητού σε αστέγους ή απόρους), αλλά να είναι ένας ζωντανός οργανισμός όπου τα υποκείμενα που συμμετέχουν θα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.
Από την πρώτη μέρα της συλλογικής κουζίνας υπάρχει ένα κουτί ελεύθερης συνεισφοράς, τα έσοδα από το οποίο χρησιμοποιούνται για τις υλικές ανάγκες (τρόφιμα, έξοδα χώρου που μας φιλοξενεί) αλλά και για προπαγανδιστικό υλικό (κείμενα, αφίσες κτλ). Όσα χρήματα μένουν στο ταμείο, η πρωτοβουλία συζητά πότε και με ποιόν τρόπο θα διατεθούν για κινηματικούς σκοπούς.
Ο αντι-ιεραρχικός τρόπος λειτουργίας της πρωτοβουλίας και η αντίθεση με οποιαδήποτε λογική ανάθεσης ή αντιπροσώπευσης είναι δεδομένη. Αποτελεί και το εχέγγυο ώστε μέσα σε μια καθημερινότητα τόσο πολυδιασπασμένη και εξουθενωτική να μπορεί να λειτουργεί αποτελεσματικά.
Στέκι Αυτόνομο
Το Φεβρουάριο του 2011, σε μια από τις πρώτες συναντήσεις – συζητήσεις για τη δημιουργία σωματείου ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων, κάποια άτομα που βρεθήκαμε εκεί, αποφασίσαμε πρωτοβουλιακά να ξεκινήσουμε μια συλλογική κουζίνα ανέργων. Η κουζίνα φιλοξενείται (κυρίως λόγω της υλικοτεχνικής υποδομής που υπάρχει) στο Αυτόνομο Στέκι, στα Εξάρχεια.
Από εκείνη τη στιγμή η συλλογική κουζίνα των ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων δρα ανεξάρτητα ως πρωτοβουλία, αλλά και αλληλέγγυα με όποια δράση γίνεται στην προοπτική της διεκδίκησης των δικαιωμάτων (αρχικά) των ανέργων και κατ' επέκταση των εργαζομένων. Στο βαθμό που είναι δυνατό, τα άτομα που απαρτίζουν την πρωτοβουλία αλλά και όσοι/ες βρέθηκαν πλάι της με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο (καθώς η κουζίνα των ανέργων δεν είναι μια κλειστή διαδικασία) αποτέλεσαν και αποτελούν μέρος του πολύμορφου κινήματος της κοινωνικής αντίστασης. Η εργατική και κοινωνική αποδέσμευση από οποιουδήποτε είδους συμβάσεις και καταναγκασμούς που προέρχονται από αφεντικά (ξένα ή εγχώρια) και τις κουστωδίες τους (με όποια μορφή κι αν εμφανίζονται αυτές, θεσμικές ή εξωθεσμικές) είναι το τελικό ζητούμενο. Ωστόσο στις σημερινές συνθήκες ακραίας υποτίμησης και εξαθλίωσης, η επίλυση ή έστω η βοήθεια στο επισιτιστικό πρόβλημα, που είναι πλέον πιο ορατό από ποτέ, είναι ένα πρώτο βήμα.
Πέρα απ' αυτό, αντιλαμβανόμαστε την κουζίνα των ανέργων ως μια επιθετική πειραματική δομή, που έρχεται όχι ως άμυνα στη μιζέρια που επιβάλλει το κράτος, αλλά ως απάντηση στις υπάρχουσες συνθήκες της εμπορευματοποίησης και της αποξένωσης. Σε αυτό το πνεύμα η παρουσία μας και η συνεργασία με παρόμοια εγχειρήματα, λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, κοινωνικούς χώρους και συλλογικότητες αποτελεί προτεραιότητα και έχει ως πρόθεση την επικοινωνία, την αλληλεγγύη και τη συνδιαμόρφωση.
Η κουζίνα δε λειτουργεί και δε θέλουμε να λειτουργεί με όρους συσσιτίου (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει αρνηθεί ποτέ την παροχή φαγητού σε αστέγους ή απόρους), αλλά να είναι ένας ζωντανός οργανισμός όπου τα υποκείμενα που συμμετέχουν θα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.
Από την πρώτη μέρα της συλλογικής κουζίνας υπάρχει ένα κουτί ελεύθερης συνεισφοράς, τα έσοδα από το οποίο χρησιμοποιούνται για τις υλικές ανάγκες (τρόφιμα, έξοδα χώρου που μας φιλοξενεί) αλλά και για προπαγανδιστικό υλικό (κείμενα, αφίσες κτλ). Όσα χρήματα μένουν στο ταμείο, η πρωτοβουλία συζητά πότε και με ποιόν τρόπο θα διατεθούν για κινηματικούς σκοπούς.
Ο αντι-ιεραρχικός τρόπος λειτουργίας της πρωτοβουλίας και η αντίθεση με οποιαδήποτε λογική ανάθεσης ή αντιπροσώπευσης είναι δεδομένη. Αποτελεί και το εχέγγυο ώστε μέσα σε μια καθημερινότητα τόσο πολυδιασπασμένη και εξουθενωτική να μπορεί να λειτουργεί αποτελεσματικά.
Στέκι Αυτόνομο
Ας τους τρελάνουμε πριν μας πεθάνουνε!- ΟΛΟΙ ΔΡΟΜΟ ΣΗΜΕΡΑ! ΟΜΟΝΟΙΑ,ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ,ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ ή όπου αλλού!
Γενική Απεργία αύριο!
Πάμε για αγώνα διαρκείας με υπομονή, κουράγιο και πίστη. Με αγάπη κι έρωτα για τη ζωή μας!
Δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες. Ας πολεμήσουμε με ό,τι έχουμε. Οποια σωματεία εχουμε, οποια κόμματα έχουμε, όποιους φοβισμένους εαυτούς εχουμε, όση δύναμη ή αδυναμια έχουμε. Αν δεν το κανουμε σε λίγο θα χτυπήσουν οι πορτες των σπιτιών μας και θα μας πουν ότι υπάρχει συμφωνία να φυγουμε ακόμη κι από κει.
Τι θα πούμε τότε; Οτι φταιει καποιος άλλος και δε γινόταν τίποτα; Γιατί πρεπει να φτασουμε εκεί; Γιατι πρεπει να μην μπορούμε να κυκλοφορήσουμε στο δρόμο επειδη ο ενας φτωχός κι εξαθλιωμένος θα ορμαει στον άλλο φτωχό γιατί θα έχουμε αφήσει να γίνει εντελώς ζούγκλα ο κόσμος; Κανενας δε θα μείνει απ εξω από αυτό που έρχεται, είτε τα βγάζει πέρα τωρα είτε όχι. Αυτό που έρχεται και που ζητάνε δε λέγεται ζωή. Δε λέγεται ούτε ζούγκλα, ακόμη κι η ζούγκλα όμορφη θα φαίνεται μπροστά σε αυτό που ετοιμάζουν για μας. Και χωρίς ντροπή ετοιμάζονται πάλι να μιλήσουν για σωτηρίες κατορθώματα και κατακτήσεις.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)