Αυτές τις μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος που η Ελλάδα ζει και αναπνέει στους ασφυκτικούς ρυθμούς τους οποίους επιβάλλει το περιβόητο μνημόνιο. Ένα μνημόνιο το οποίο συμφωνήσαμε (ως χώρα) από κοινού με τους πιστωτές μας και το οποίο, όπως όλοι πλέον αντιλαμβανόμαστε, οδηγεί στην λεηλασία αυτού του τόπου προς χάριν της διεθνούς των τοκογλύφων. Ένα μνημόνιο-βωμός, στον οποίο θυσιάζεται μια ολόκληρη χώρα κι ένας ολόκληρος λαός, προκειμένου να μη ζημιωθεί το διεθνές κεφάλαιο. Με την ευκαιρία αυτής της μαύρης επετείου, λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε μια ανακεφαλαίωση του τρόπου με τον οποίο έδρασε αυτό το επάρατο μνημόνιο.
Στην αρχή χρησιμοποιήθηκε το όπλο του φόβου. Οι επιδρομείς έπρεπε να δημιουργήσουν μια κατάσταση πανικού, ώστε να διευκολυνθεί η επέλασή τους. Στο πλευρό τους στάθηκε, ως εξαίρετος σύμμαχος, η κυβέρνηση, κυρίως δε ο πρωθυπουργός με άξιο συμπαραστάτη του τον Πάγκαλο. Οι έλληνες άρχισαν να υβρίζονται ως διεφθαρμένοι, τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, βολεψάκηδες, ανεπρόκοποι, απατεώνες κλπ κλπ. Σκοπός τους ήταν να τρομοκρατηθούμε και να πιστέψουμε ότι καταστρεφόμαστε ώστε, στην συνέχεια, να αποδεχτούμε ευκολώτερα κάθε είδους κατακεφαλιά.











