Κρανίου τόπος
«Ακτινογραφίες τραυματισμένων κρανίων, τοποθετημένες στη σειρά, γέμιζαν το φωτεινό πίνακα του ακτινολογικού του νοσοκομείου ΚΑΤ. Με εξογκώματα και βαθουλώματα. Μετά τα μεσάνυχτα, ανάμεσα στους γιατρούς που έραβαν και χειρουργούσαν τα παιδιά, χώθηκαν οι ασφαλίτες. Υπέβαλαν ερωτήσεις σε αιμόφυρτους νέους, χτυπημένους απ’ τα ΜΑΤ. Για να τους φορτώσουν κατηγορίες…».
Η Νάγια και ο Μιχάλης, θύματα των ΜΑΤ Μιλάει η Αντωνία που στέκεται δίπλα στο γιο της, τον Μιχάλη Βαφειάδη, που βγήκε «άρον άρον γιατί δεν άντεχε» χθες απ’ το ΚΑΤ με επτά ράμματα στο κεφάλι και θλάση στον εγκέφαλο. «Κυκλοφορούν κι άλλοι σαν τον Κορκονέα», λέει ο 25χρονος φοιτητής αρχιτεκτονικής.
Ηρεμος αλλά και οργισμένος μαζί, λέει πως δεν θα σταματήσει να μετέχει σε πορείες: «Πριν από δύο χρόνια δολοφόνησαν ένα παιδί. Σήμερα δολοφονούν το μέλλον μας, εμάς τους ίδιους. Θα οργανώσουμε μαζικά, φοιτητικά μπλοκ».
Στις 6 Δεκεμβρίου πήγε στην πορεία μαζί με την αδελφή του Νάγια. Μπήκαν στο φοιτητικό μπλοκ της Νομικής που ήταν καλά περιφρουρημένο. «Αλλά μας πήγαιναν τα ΜΑΤ προκλητικά “καροτσάκι” σ’ όλη τη διαδρομή. Σταθήκαμε στη Βουλή, φωνάξαμε συνθήματα κι επιστρέφαμε στα Προπύλαια συγκροτημένα γιατί επικρατούσε κλίμα τρομοκρατίας».
Το αριστερό χέρι του Μιχάλη εμφανίζει παράλυση μετά το χτύπημα στο κεφάλι. Η 20χρονη αδελφή του Νάγια περιγράφει τα χημικά και τις χειροβομβίδες κρότου λάμψης που έπεσαν επάνω τους φτάνοντας στα Προπύλαια: «Μας περικύκλωσαν οι διμοιρίες σαν μέγκενη. Τα παιδιά έπεφταν στην άσφαλτο. Δεν μπορούσα να τρέξω. Προσπάθησα να κρατηθώ, να μη συλληφθώ. Πιάστηκα από μια ασπίδα. Είδα έναν πυροσβεστήρα, ένιωθα τα χτυπήματα στην πλάτη».
Ο αδελφός της έτρεξε να συγκρατήσει τη Νάγια: «Τη σήκωσα και βρέθηκα αντιμέτωπος με ΜΑΤατζή. Με χτυπούσε με το κλομπ στα χέρια, τα πόδια, τα πλευρά. Τράβαγα τη Νάγια. Με χτύπησε στο κεφάλι».
Τα παιδιά μεταφέρθηκαν με ταξί στο νοσοκομείο «Λαϊκό» που εφημέρευε. «Εφεραν άλλα 15 παιδιά τραυματισμένα από κλομπ, με ανοιγμένα κεφάλια. Αλλος πήγε να σώσει την κοπέλα του, κι άλλος επέστρεφε στο σπίτι απ’ τη δουλειά», λέει η μητέρα Αντωνία Αθανασοπούλου. Από το «Λαϊκό» τους έστειλαν στο νοσοκομείο ΚΑΤ για να εξετασθούν από νευροχειρουργό.
Τότε, θυμάται ο Μιχάλης, «ήρθαν από την Ασφάλεια. Κι άρχισαν τις ερωτήσεις. Η μάνα φώναζε στους αστυνομικούς ότι αυτοί πρέπει ν’ απολογηθούν, να μη μετατρέψουν τα θύματα σε θύτες. Οι γιατροί δεν προλάβαιναν να εξετάζουν. Δύο νευροχειρουργοί, οι Κ. Βλάχος και Χρ. Παπαζαχαρίας, θυμωμένοι έδιωχναν τους ασφαλίτες».
Πιστεύει πως «η πολιτική αυτή στηρίζεται στη βία. Αντί να μας δώσει απαντήσεις τι θα γίνει με την ανεργία και το μέλλον μας, ανοίγει κεφάλια για να μας τρομοκρατήσει. Μας έριχναν κάτω, πεσμένους μας κλοτσούσαν και μας χτυπούσαν. Και μετά, τη στιγμή της αγωνίας, έστειλαν ασφαλίτες να μας μετατρέψουν σε κατηγορούμενους. Κατασκευάζονται Κορκονέες. Κατάλαβα πόσο λίγο απέχει να είσαι νεκρός».
Η οικογένεια πρόκειται να καταθέσει μηνύσεις κατά των υπευθύνων των διμοιριών αλλά και της πολιτικής ηγεσίας του υπ. Προστασίας του Πολίτη. *
