Η κοκαϊνη είναι παντού.
Η κατανάλωση αμφεταμινών και έκστασης μπορεί να βρίσκεται σε πτώση, αλλά η χρήση της κοκαϊνης όχι. Κι όπως οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση, οι παρασκευαστές ναρκωτικών βρίσκονται σε συνεχή αναζήτηση για τη βελτιστοποίηση των κερδών, νοθεύοντας το stuff με όλα τα είδη κακής ποιότητας πρόσθετων. Zητήσαμε από τον Kim Gosmer, χημικό που ειδικεύεται στα δείγματα ναρκωτικών ουσιών να μοιραστεί μαζί μας τις γνώσεις του.
Εξειδικεύτηκα στην έρευνα για την κοκαΐνη κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στο Τμήμα Τοξικολογίας και Ανάλυσης Φαρμάκων στο Τμήμα της Ιατροδικαστικής του Πανεπιστημίου Aarhus στη Δανία. Η κοκαΐνη με την οποία δούλεψα ήταν όλων των ειδών.
Εξειδικεύτηκα στην έρευνα για την κοκαΐνη κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στο Τμήμα Τοξικολογίας και Ανάλυσης Φαρμάκων στο Τμήμα της Ιατροδικαστικής του Πανεπιστημίου Aarhus στη Δανία. Η κοκαΐνη με την οποία δούλεψα ήταν όλων των ειδών.
Από μικρά, μη καθαρά δείγματα από το δρόμο μέχρι υψηλής ποιότητας τούβλα κατευθείαν από την πηγή. Το τελευταίο είδος ήταν το πιο ενδιαφέρον, καθώς αποκάλυψε την «επιστήμη» που χρησιμοποιείται για να ενισχυθεί η επίδραση της κοκαΐνης με την προσθήκη προσμίξεων. Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η κοκαΐνη συχνά αραιώνεται με συστατικά όπως τα σάκχαρα και η κρεατίνη και πως αυτές οι αραιώσεις καλύπτονται με καφεΐνη, λιδοκαΐνη ή βενζοκαΐνη για να μιμηθούν τις τονωτικές και τις τοπικές αναισθητικές ιδιότητες της κοκαΐνης. Ωστόσο μόνο λίγοι γνωρίζουν ότι γίνονται κι άλλες αλχημείες σε αυτό που καταλήγει στα χέρια μας.
Η λεβαμισόλη είναι ένα ανθελμινθικό φάρμακο, που σημαίνει ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εξολόθρευση παρασιτικών σκουληκιών. Το φάρμακο, στο παρελθόν, χρησιμοποιούνταν για την αποπαρασίτωση τόσο ανθρώπων όσο και ζώων, αλλά επειδή ανακαλύφθηκε ότι προκαλεί ακοκκιοκυττάρωση (μια παθολογική κατάσταση όπου μειώνονται πολύ τα λευκοκύτταρα με συνέπεια το σώμα να μένει ευάλωτο σε λοίμωξη) χρησιμοποιείται μόνο για τη θεραπεία των βοοειδών που έχουν μολυνθεί από σκουλήκια. Εκτός του ότι είναι ένα δημοφιλές αποπαρασιτικό αγελάδων, έχει γίνει ένα πολύ δημοφιλές πρόσμιγμα κοκαϊνης.
Σε όλο τον κόσμο, οι χημικοί του ιατροδικαστικού τομέα αναφέρουν ότι βρίσκουν κοκαΐνη εμποτισμένη με λεβαμισόλη με αυξανόμενη συχνότητα κι από κάθε πλευρά διανομής, που εκτείνεται από το δρόμο μέχρι τα τεράστια φορτία πολλών τόνων. Αυτό σημαίνει ότι το πρόσμιγμα προστίθεται στη Νότια Αμερική πριν να εξαχθεί η κοκαΐνη. Συνεπώς το ερώτημα είναι: Γιατί κάνουν κόπο να αραιώσουν υψηλής ποιότητας κοκαΐνη που δεν κοστίζει σχεδόν τίποτα για να παράγουν (σε σύγκριση με τις τιμές πώλησης στο δρόμο) με ένα συστατικό που είναι πιο ακριβό από άλλες προσμίξεις και διαλύτες; Η ποσότητα της λεβαμισόλης που βρίσκεται στην κοκαΐνη συνήθως δεν είναι τόσο μεγάλη, άρα δεν το κάνουν για να προσθέσουν βάρος και επίσης δεν είναι ούτε τονωτικό ούτε τοπικό αναισθητικό. Αλλά είναι γνωστό πως ένας από τους μεταβολίτες της λεβαμισόλης είναι μια ένωση που λέγεται αμινορέξη και η οποία έχει διεγερτικές ιδιότητες ανάλογες με αυτές της αμφεταμίνης.
Μια άλλη πιθανότητα θα μπορούσε να είναι το ότι η λεβαμισόλη αυξάνει την ποσότητα της ντοπαμίνης που απελευθερώνεται από την αύξηση του επιπέδου του γλουταμινικού οξέος στον εγκέφαλο. Αφού η κοκαΐνη οφείλει το μεγαλύτερο ποσοστό του χαρακτηριστικού της ευφορίας στο μπλοκάρισμα της πρωτεΐνης που μεταφέρει την ντοπαμίνη -που στη συνέχεια αυξάνει τη διαθέσιμη ποσότητα της ντοπαμίνης για να αλληλεπιδράσει με τους υποδοχείς της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο- η λεβαμισόλη θα μπορούσε πιθανώς να αυξήσει την επίδραση της κοκαΐνης μέσω της απελευθέρωσης της ντοπαμίνης. Μερικοί εκτιμούν ακόμα κι ότι η λεβαμισόλη θα μπορούσε να περάσει και τα τεστ καθαρότητας της κοκαΐνης, αλλά ειλικρινά γιατί ένας παραγωγός κοκαΐνης θα ενδιαφερόταν για αυτό; Έχουν ήδη πληρωθεί μέχρι το ναρκωτικό να φθάσει στην αγορά. Κατά τη γνώμη μου, οι θεωρίες για την αμινορέξη και την απελευθέρωση ντοπαμίνης είναι μακράν οι πιο πιθανές εξηγήσεις, επειδή απλώς δεν έχω ακούσει άλλες αληθοφανείς θεωρίες. Ουσιαστικά, η λεβαμισόλη ενισχύει την δράση.
Το 2005, βρέθηκε λεβαμισόλη σχεδόν στο 2% της κοκαΐνης που κατασχέθηκε από την DEA (Drug Enforcement Administration). Το 2007, η συχνότητα αυξήθηκε στο 15% και μέχρι το 2011 είναι εντυπωσιακό ότι το 73% όλης της κοκαΐνης που κατέσχεσε η DEA είχε νοθευτεί με λεβαμισόλη. Ανάλογη τάση παρατηρείται στην Ευρώπη και στα δείγματα που έχω αναλύσει ο ίδιος. Την περίοδο 2008-2009, η συχνότητα ήταν περίπου στο 66% και το διάστημα 2011-2012 εκτοξεύτηκε στο 90% στη δανέζικη κοκαϊνη. Οι παρενέργειες από τη λεβαμισόλη δεν είναι απαραιτήτως κάτι που θα έπρεπε να ανησυχεί τον μέσο χρήστη, καθώς η έκθεση του δεν είναι σε ημερήσια βάση. Ωστόσο, εκείνος που καταναλώνει πιο συχνά κοκαΐνη θα πρέπει να τις λάβεις οπωσδήποτε υπόψη του.
Ο Kim Gosmer
Η ακοκκιοκυττάρωση είναι συγκρίσιμη με μια χημική μορφή του AIDS, όπου το ανοσοποιητικό σύστημα έχει κατασταλεί σε μεγάλο βαθμό και ακόμα κι οι πιο μικρές μολύνσεις και γρατζουνιές μπορεί να εξελιχθούν σε απειλητικές για τη ζωή ασθένειες. Επειδή εμφανίζεις μια ασθένεια από δευτερογενή μόλυνση, είναι πιθανό να αναπτύξεις μια σειρά από συμπτώματα και για αυτό η ακοκκιοκυττάρωση είναι πολύ δύσκολο να διαγνωστεί από έναν γιατρό -εκτός κι αν γνωρίζουν για τι πρέπει να ψάξουν. Εξαιτίας αυτού είναι δύσκολο να δώσουμε έναν ακριβή αριθμό για τις ζωές που έχουν χαθεί από αυτή τη νοθευμένη κοκαΐνη. Αρκετοί θάνατοι είναι γνωστοί και πολλές περισσότερες περιπτώσεις ακοκκιοκυττάρωσης ανακαλύφθηκαν πριν να είναι πολύ αργά.
Όταν πρόκειται για την αλυσίδα παραγωγής, αυτό ξεκινάει στο επίπεδο ένα, με τον αγρότη, ο οποίος επίσης είναι υπεύθυνος για την αρχική εκχύλιση από τα φύλλα της κόκας χρησιμοποιώντας ένα μείγμα βενζίνης και τσιμέντου για να φτιάξει ακατέργαστη πάστα κοκαΐνης. Η πάστα μεταφέρεται πιο εύκολα από ότι οι μεγάλες ποσότητες φύλλων, αλλά έχει μικρή διάρκεια ζωής, για αυτό και ο αγρότης την πουλάει στον «συλλέκτη» δευτέρου επιπέδου. Αυτός ο άνθρωπος είναι είτε χονδρέμπορος που δουλεύει μόνος του ή συλλέκτης που απασχολείται σε εργαστήριο στη ζούγκλα (τρίτο επίπεδο). Η πάστα κοκαϊνης καθαρίζεται στο επίπεδο δύο ή στο επίπεδο τρία για να αυξηθεί η σταθερότητα της κοκαΐνης. Μια συνηθισμένη μέθοδος για αυτό είναι η οξείδωση των προσμείξεων της πάστας με υπερμαγγανικό κάλιο, ένα πολύ ισχυρό οξειδωτικό με έντονο μωβ χρώμα.
Σε μια προσπάθεια να παρεμποδίσει αυτό το τμήμα της παραγωγής κοκαϊνης, η DEAάρχισε την «Επιχείρηση Μωβ» το 2000, σκοπός της οποίας ήταν να καταγράψει τη θαλάσσια μεταφορά και διανομή του υπερμαγγανικού καλίου, έτσι ώστε να αποφευχθεί η παραγωγή κοκαΐνης. Και έως ένα βαθμό η επιχείρηση ήταν επιτυχημένη. Ωστόσο, αναπόφευκτα, η τζίρου δισεκατομμυρίων δολαρίων βιομηχανία παραγωγής κοκαΐνης βρήκε έναν τρόπο να αντικαταστήσει το υπερμαγγανικό κάλιο και -προς μεγάλη μου έκπληξη- υπάρχει ακόμα άφθονη κοκαΐνη στην αγορά.
Στο τρίτο επίπεδο, προστίθεται υδροχλωρικό οξύ στη βάση κοκαΐνης για να μετατραπεί στο αντίστοιχο άλας, που στη συνέχεια βυθίζεται σε αυτό που το γνωρίζουμε ως υψηλής ποιότητας κρυσταλλική κοκαΐνη. Εδώ μπαίνουν στο κάδρο, οι εξαγωγείς και οι εισαγωγείς ως «επίπεδο τέσσερα». Εάν είσαι αρκετά τυχερός να γνωρίζεις έναν εισαγωγέα, εδώ είναι που ίσως πάρεις το καλό πράγμα -εκτός κι αν το εμπόρευμα ήρθε μέσω Αφρικής. Πρόκειται για συνηθισμένη διαδρομή λαθρεμπορίου καθώς είναι ευκολότερο να περάσεις την κοκαΐνη στην Ευρώπη από την Αφρική από ότι απευθείας από τη Νότια Αμερική. Αλλά είναι κι ένας τόπος όπου η επιπρόσθετη αραίωση του προϊόντος είναι ακόμα πιο πιθανή. Το ίδιο ισχύει και για την Ανατολική Ευρώπη. Οι ευκαιρίες για παρέμβαση στην καθαρότητα και το περιεχόμενο της κοκαΐνης είναι σχεδόν απεριόριστες και πραγματικά εξαρτώνται από την δημιουργικότητα των λαθρεμπόρων.
Ένα, όμως, πράγμα είναι σίγουρο: Εφόσον μπορούν να βγουν τόσα πολλά χρήματα από τη διαχείριση του ναρκωτικού, σε κάθε επίπεδο της αλυσίδας προστίθεται κάποιο είδος λευκής σκόνης στη κοκαΐνη για να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη τους. Το φαινόμενο βγαίνει εκτός ελέγχου όταν η κοκαΐνη φθάσει στη χώρα προορισμού και μοιραστεί σε μικρότερα κομμάτια. Όλοι θέλουν ένα κομμάτι από την πίτα, είτε είναι τα υπεύθυνα για την «πρωτογενή» εισαγωγή του προϊόντος μέλη της σπείρας, είτε οι συνεργάτες τους που το διανέμουν στους εμπόρους.
Η μέση καθαρότητα της βρετανικής κοκαΐνης δεν είναι μεγαλύτερη του 20-30%. Με δεδομένη την χημική ποικιλία των διαθέσιμων διαλυτών και προσμίξεων που χρησιμοποιούνται στην κοκαΐνη είναι πολύ δύσκολο για έναν χρήστη να αξιολογήσει την ποιότητα στο σακουλάκι που θα αγοράσει στο δρόμο. Βέβαια, εάν είσαι -ή ξέρεις- έναν φοιτητή χημείας, είναι δυνατό να κάνεις ένα τεστ καθαρότητας, αλλά σε αυτό το σημείο θα έχεις ήδη ξοδέψει τις οικονομίες σου σε ένα ατελές προϊόν και θα απαιτούνται τουλάχιστον 10 γραμμάρια από το πράμα για να αξίζει τον κόπο.
Η πιο αξιόπιστη δοκιμή στο δρόμο κατά τη γνώμη μου είναι στην πραγματικότητα η μυρωδιά της κοκαΐνης, καθώς έχει ένα πολύ διακριτό άρωμα που κανένα από τα πρόσθετα δεν κατέχει. Η «νιφαδοποίηση» της κοκαΐνης είναι συνήθως σημάδι υψηλής καθαρότητας αλλά δεν είναι εγγυημένο, καθώς εξαρτάται από τη μέθοδο κρυστάλλωσης που χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της παραγωγής και προϋποθέτει ότι η κοκαΐνη δεν έχει συνθλιβεί. Η συμπαγής κοκαΐνη, από την άλλη πλευρά, δεν είναι καθόλου καλός δείκτης. Οι έμποροι δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν λακ για να στερεοποιήσουν τη σκόνη κοκαΐνης σε τούβλα, αφού παρέμβουν στην καθαρότητα. Συνεπώς την επόμενη φορά που θα σπάτε το τούβλο για να γίνει σκόνη,
Η λεβαμισόλη είναι ένα ανθελμινθικό φάρμακο, που σημαίνει ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εξολόθρευση παρασιτικών σκουληκιών. Το φάρμακο, στο παρελθόν, χρησιμοποιούνταν για την αποπαρασίτωση τόσο ανθρώπων όσο και ζώων, αλλά επειδή ανακαλύφθηκε ότι προκαλεί ακοκκιοκυττάρωση (μια παθολογική κατάσταση όπου μειώνονται πολύ τα λευκοκύτταρα με συνέπεια το σώμα να μένει ευάλωτο σε λοίμωξη) χρησιμοποιείται μόνο για τη θεραπεία των βοοειδών που έχουν μολυνθεί από σκουλήκια. Εκτός του ότι είναι ένα δημοφιλές αποπαρασιτικό αγελάδων, έχει γίνει ένα πολύ δημοφιλές πρόσμιγμα κοκαϊνης.
Σε όλο τον κόσμο, οι χημικοί του ιατροδικαστικού τομέα αναφέρουν ότι βρίσκουν κοκαΐνη εμποτισμένη με λεβαμισόλη με αυξανόμενη συχνότητα κι από κάθε πλευρά διανομής, που εκτείνεται από το δρόμο μέχρι τα τεράστια φορτία πολλών τόνων. Αυτό σημαίνει ότι το πρόσμιγμα προστίθεται στη Νότια Αμερική πριν να εξαχθεί η κοκαΐνη. Συνεπώς το ερώτημα είναι: Γιατί κάνουν κόπο να αραιώσουν υψηλής ποιότητας κοκαΐνη που δεν κοστίζει σχεδόν τίποτα για να παράγουν (σε σύγκριση με τις τιμές πώλησης στο δρόμο) με ένα συστατικό που είναι πιο ακριβό από άλλες προσμίξεις και διαλύτες; Η ποσότητα της λεβαμισόλης που βρίσκεται στην κοκαΐνη συνήθως δεν είναι τόσο μεγάλη, άρα δεν το κάνουν για να προσθέσουν βάρος και επίσης δεν είναι ούτε τονωτικό ούτε τοπικό αναισθητικό. Αλλά είναι γνωστό πως ένας από τους μεταβολίτες της λεβαμισόλης είναι μια ένωση που λέγεται αμινορέξη και η οποία έχει διεγερτικές ιδιότητες ανάλογες με αυτές της αμφεταμίνης.
Μια άλλη πιθανότητα θα μπορούσε να είναι το ότι η λεβαμισόλη αυξάνει την ποσότητα της ντοπαμίνης που απελευθερώνεται από την αύξηση του επιπέδου του γλουταμινικού οξέος στον εγκέφαλο. Αφού η κοκαΐνη οφείλει το μεγαλύτερο ποσοστό του χαρακτηριστικού της ευφορίας στο μπλοκάρισμα της πρωτεΐνης που μεταφέρει την ντοπαμίνη -που στη συνέχεια αυξάνει τη διαθέσιμη ποσότητα της ντοπαμίνης για να αλληλεπιδράσει με τους υποδοχείς της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο- η λεβαμισόλη θα μπορούσε πιθανώς να αυξήσει την επίδραση της κοκαΐνης μέσω της απελευθέρωσης της ντοπαμίνης. Μερικοί εκτιμούν ακόμα κι ότι η λεβαμισόλη θα μπορούσε να περάσει και τα τεστ καθαρότητας της κοκαΐνης, αλλά ειλικρινά γιατί ένας παραγωγός κοκαΐνης θα ενδιαφερόταν για αυτό; Έχουν ήδη πληρωθεί μέχρι το ναρκωτικό να φθάσει στην αγορά. Κατά τη γνώμη μου, οι θεωρίες για την αμινορέξη και την απελευθέρωση ντοπαμίνης είναι μακράν οι πιο πιθανές εξηγήσεις, επειδή απλώς δεν έχω ακούσει άλλες αληθοφανείς θεωρίες. Ουσιαστικά, η λεβαμισόλη ενισχύει την δράση.
Το 2005, βρέθηκε λεβαμισόλη σχεδόν στο 2% της κοκαΐνης που κατασχέθηκε από την DEA (Drug Enforcement Administration). Το 2007, η συχνότητα αυξήθηκε στο 15% και μέχρι το 2011 είναι εντυπωσιακό ότι το 73% όλης της κοκαΐνης που κατέσχεσε η DEA είχε νοθευτεί με λεβαμισόλη. Ανάλογη τάση παρατηρείται στην Ευρώπη και στα δείγματα που έχω αναλύσει ο ίδιος. Την περίοδο 2008-2009, η συχνότητα ήταν περίπου στο 66% και το διάστημα 2011-2012 εκτοξεύτηκε στο 90% στη δανέζικη κοκαϊνη. Οι παρενέργειες από τη λεβαμισόλη δεν είναι απαραιτήτως κάτι που θα έπρεπε να ανησυχεί τον μέσο χρήστη, καθώς η έκθεση του δεν είναι σε ημερήσια βάση. Ωστόσο, εκείνος που καταναλώνει πιο συχνά κοκαΐνη θα πρέπει να τις λάβεις οπωσδήποτε υπόψη του.
Ο Kim Gosmer
Η ακοκκιοκυττάρωση είναι συγκρίσιμη με μια χημική μορφή του AIDS, όπου το ανοσοποιητικό σύστημα έχει κατασταλεί σε μεγάλο βαθμό και ακόμα κι οι πιο μικρές μολύνσεις και γρατζουνιές μπορεί να εξελιχθούν σε απειλητικές για τη ζωή ασθένειες. Επειδή εμφανίζεις μια ασθένεια από δευτερογενή μόλυνση, είναι πιθανό να αναπτύξεις μια σειρά από συμπτώματα και για αυτό η ακοκκιοκυττάρωση είναι πολύ δύσκολο να διαγνωστεί από έναν γιατρό -εκτός κι αν γνωρίζουν για τι πρέπει να ψάξουν. Εξαιτίας αυτού είναι δύσκολο να δώσουμε έναν ακριβή αριθμό για τις ζωές που έχουν χαθεί από αυτή τη νοθευμένη κοκαΐνη. Αρκετοί θάνατοι είναι γνωστοί και πολλές περισσότερες περιπτώσεις ακοκκιοκυττάρωσης ανακαλύφθηκαν πριν να είναι πολύ αργά.
Όταν πρόκειται για την αλυσίδα παραγωγής, αυτό ξεκινάει στο επίπεδο ένα, με τον αγρότη, ο οποίος επίσης είναι υπεύθυνος για την αρχική εκχύλιση από τα φύλλα της κόκας χρησιμοποιώντας ένα μείγμα βενζίνης και τσιμέντου για να φτιάξει ακατέργαστη πάστα κοκαΐνης. Η πάστα μεταφέρεται πιο εύκολα από ότι οι μεγάλες ποσότητες φύλλων, αλλά έχει μικρή διάρκεια ζωής, για αυτό και ο αγρότης την πουλάει στον «συλλέκτη» δευτέρου επιπέδου. Αυτός ο άνθρωπος είναι είτε χονδρέμπορος που δουλεύει μόνος του ή συλλέκτης που απασχολείται σε εργαστήριο στη ζούγκλα (τρίτο επίπεδο). Η πάστα κοκαϊνης καθαρίζεται στο επίπεδο δύο ή στο επίπεδο τρία για να αυξηθεί η σταθερότητα της κοκαΐνης. Μια συνηθισμένη μέθοδος για αυτό είναι η οξείδωση των προσμείξεων της πάστας με υπερμαγγανικό κάλιο, ένα πολύ ισχυρό οξειδωτικό με έντονο μωβ χρώμα.
Σε μια προσπάθεια να παρεμποδίσει αυτό το τμήμα της παραγωγής κοκαϊνης, η DEAάρχισε την «Επιχείρηση Μωβ» το 2000, σκοπός της οποίας ήταν να καταγράψει τη θαλάσσια μεταφορά και διανομή του υπερμαγγανικού καλίου, έτσι ώστε να αποφευχθεί η παραγωγή κοκαΐνης. Και έως ένα βαθμό η επιχείρηση ήταν επιτυχημένη. Ωστόσο, αναπόφευκτα, η τζίρου δισεκατομμυρίων δολαρίων βιομηχανία παραγωγής κοκαΐνης βρήκε έναν τρόπο να αντικαταστήσει το υπερμαγγανικό κάλιο και -προς μεγάλη μου έκπληξη- υπάρχει ακόμα άφθονη κοκαΐνη στην αγορά.
Στο τρίτο επίπεδο, προστίθεται υδροχλωρικό οξύ στη βάση κοκαΐνης για να μετατραπεί στο αντίστοιχο άλας, που στη συνέχεια βυθίζεται σε αυτό που το γνωρίζουμε ως υψηλής ποιότητας κρυσταλλική κοκαΐνη. Εδώ μπαίνουν στο κάδρο, οι εξαγωγείς και οι εισαγωγείς ως «επίπεδο τέσσερα». Εάν είσαι αρκετά τυχερός να γνωρίζεις έναν εισαγωγέα, εδώ είναι που ίσως πάρεις το καλό πράγμα -εκτός κι αν το εμπόρευμα ήρθε μέσω Αφρικής. Πρόκειται για συνηθισμένη διαδρομή λαθρεμπορίου καθώς είναι ευκολότερο να περάσεις την κοκαΐνη στην Ευρώπη από την Αφρική από ότι απευθείας από τη Νότια Αμερική. Αλλά είναι κι ένας τόπος όπου η επιπρόσθετη αραίωση του προϊόντος είναι ακόμα πιο πιθανή. Το ίδιο ισχύει και για την Ανατολική Ευρώπη. Οι ευκαιρίες για παρέμβαση στην καθαρότητα και το περιεχόμενο της κοκαΐνης είναι σχεδόν απεριόριστες και πραγματικά εξαρτώνται από την δημιουργικότητα των λαθρεμπόρων.
Ένα, όμως, πράγμα είναι σίγουρο: Εφόσον μπορούν να βγουν τόσα πολλά χρήματα από τη διαχείριση του ναρκωτικού, σε κάθε επίπεδο της αλυσίδας προστίθεται κάποιο είδος λευκής σκόνης στη κοκαΐνη για να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη τους. Το φαινόμενο βγαίνει εκτός ελέγχου όταν η κοκαΐνη φθάσει στη χώρα προορισμού και μοιραστεί σε μικρότερα κομμάτια. Όλοι θέλουν ένα κομμάτι από την πίτα, είτε είναι τα υπεύθυνα για την «πρωτογενή» εισαγωγή του προϊόντος μέλη της σπείρας, είτε οι συνεργάτες τους που το διανέμουν στους εμπόρους.
Η μέση καθαρότητα της βρετανικής κοκαΐνης δεν είναι μεγαλύτερη του 20-30%. Με δεδομένη την χημική ποικιλία των διαθέσιμων διαλυτών και προσμίξεων που χρησιμοποιούνται στην κοκαΐνη είναι πολύ δύσκολο για έναν χρήστη να αξιολογήσει την ποιότητα στο σακουλάκι που θα αγοράσει στο δρόμο. Βέβαια, εάν είσαι -ή ξέρεις- έναν φοιτητή χημείας, είναι δυνατό να κάνεις ένα τεστ καθαρότητας, αλλά σε αυτό το σημείο θα έχεις ήδη ξοδέψει τις οικονομίες σου σε ένα ατελές προϊόν και θα απαιτούνται τουλάχιστον 10 γραμμάρια από το πράμα για να αξίζει τον κόπο.
Η πιο αξιόπιστη δοκιμή στο δρόμο κατά τη γνώμη μου είναι στην πραγματικότητα η μυρωδιά της κοκαΐνης, καθώς έχει ένα πολύ διακριτό άρωμα που κανένα από τα πρόσθετα δεν κατέχει. Η «νιφαδοποίηση» της κοκαΐνης είναι συνήθως σημάδι υψηλής καθαρότητας αλλά δεν είναι εγγυημένο, καθώς εξαρτάται από τη μέθοδο κρυστάλλωσης που χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της παραγωγής και προϋποθέτει ότι η κοκαΐνη δεν έχει συνθλιβεί. Η συμπαγής κοκαΐνη, από την άλλη πλευρά, δεν είναι καθόλου καλός δείκτης. Οι έμποροι δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν λακ για να στερεοποιήσουν τη σκόνη κοκαΐνης σε τούβλα, αφού παρέμβουν στην καθαρότητα. Συνεπώς την επόμενη φορά που θα σπάτε το τούβλο για να γίνει σκόνη,
θυμηθείτε το.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου