Προκαταρκτικά
Δεν έχω περιουσιακά εκτός από ένα αμάξι-κουβά που πήρα με δάνειο και ένα μικρό διαμέρισμα στην Αθήνα, που το κληρονόμησα. Οικονομίες έχω μόνο σε καταθέσεις στην Κύπρο, αστείες σε ύψος, προϊόν μισθωτής εργασίας από το 2007 και μετά, ό,τι δεν έφαγαν γιατροί, νοσοκομεία, η ΔΟΥ μου και η ΔΕΗ στην Ελλάδα. Πριν το 2007 ήμουνα στο 'μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει' και πολλές φορές δεν έβγαινε. (Αυτά τα λέω γιατί από κακοήθεια, αυθαίρετα συμπεράσματα και ρουφιανιλίκια κτλ στο μικρό χωριό / Άδη των σοσιαλμήντια, άλλο τίποτα.)
Εισαγωγή
Η ελληνοκυπριακή κοινωνία είναι πολύ κομφορμιστική. Στον κυπριακό νότο προβάλλεται εκτενώς και καλλιεργείται και θεραπεύεται η εμπιστοσύνη στην αυθεντία και στην εξουσία. Μεγάλο μέρος της κοινωνίας αξιολογεί θετικά την αυθεντία και διακρίνεται από δουλοπρεπή αντανακλαστικά.
Επίσης, η ελληνοκυπριακή κοινωνία είναι πυκνά δικτυωμένη, οι κοινωνικές σχέσεις είναι πρωταρχικής σημασίας. Η ενσωμάτωση των ξένων που δεν παντρεύονται ντόπιους είναι αργή και ποτέ δεν προχωρεί πολύ[...]. Οι ελληνοκύπριοι και δε βρίζουν και αποφεύγουν αντιπαραθέσεις, καβγάδες και συγκρούσεις, ωστόσο δε θα διστάσουν να σας μαχαιρώσουν πισώπλατα. Πρόκειται για μια κοινωνία μη-συγκρουσιακή: οι Καλαμαράδες θεωρούμαστε θερμόαιμοι Βαλκάνιοι με τις εκδηλωτικότητες, τις καταγγελτικότητες και τις έριδές μας. Μιλάμε για μια κοινωνία περισσότερο αυτάρεσκη και κλειστή, παρά ξενόφοβη. Οποιοδήποτε δείγμα αντίδρασης, διαμαρτυρίας, εξεγερτικότητας αντιμετωπίζεται σαν απρέπεια, και μάλιστα νομοτελειακά ατελέσφορη: συγκαταβατικά ή ως 'νεκατώματα'.
Το ψητό
Το τρίπτυχο ακίνητο-αμάξι-ευζωία σημαίνει ότι τα ελληνοκυπριακά νοικοκυριά είναι από τα πιο χρεωμένα του κόσμου, με δυσβάστακτα δάνεια: νομίζω, αν θυμάμαι καλά έναν οικονομοτέτοιο που έπινε ουίσκια δίπλα μου την περασμένη Τετάρτη, ότι το μέσο χρέος ανα νοικοκυριό είναι 300.000. Δεδομένου ότι σύμφωνα με τον νόμο τα ακίνητα ανήκουνε στις τράπεζες μέχρι να εξοφληθούν, δεν είναι εύκολο να κάνεις εισπρακτική μπάζα βάζοντας χαράτσια. Επίσης οι προνομιούχοι έχουν εικονικές ή πραγματικές εταιρείες (είμαστε στην παιδική χαρά του όφσορ), χρυσό και γη. Χτυπώντας τις καταθέσεις χτυπάς και κόσμο που μαζεύει λεφτά για προκαταβολή του περιπόθητου και πανάκριβου εδώ σπιτιού (25% της αξίας του, 33% για τους μη Κύπριους), αλλά και μη-προνομιούχους που έχουνε τέσσερα-πέντε χιλιάρικα στην άκρη, όχι μόνο Ρώσους κροίσους κτλ.
Παρεμπιπτόντως, το μαντάτο για το κούρεμα έφτασε στα δικά μου αυτιά (ξένου, αδικτύωτου, με δουλειά άντε γεια) στα μέσα του Φλεβάρη. Γνωρίζοντας τους μικροπωλητές που αποτελούν την πολιτική ηγεσία εδώ, κάθε φορά που άκουγα τις διαβεβαιώσεις τους σιγουρευόμουν όλο και πιο πολύ ότι θα το διαπράξουν. Αλλά δεν μπορούσα να κάνω και πολλά: δεν είμαι ορφανός ακόμα, πρέπει να βρίσκεται ρευστό.
Ο κυνισμός του Διευθυντηρίου της ΕΕ είναι λοιπόν αποσβολωτικός: επέλεξαν ένα κρατίδιο, πολλαπλώς εξαρτημένο, με χρέος δημιούργημα του Βγενόπουλου και εν γένει των τραπεζών, για να επιβάλουν αυτό που θα έβγαζε την Κομμούνα και το CNT/FAI και το ΕΑΜ στους δρόμους άλλων χωρών: την αρπαγή μέρους των καταθέσεων από το πρώτο κιόλας ευρώ. Αντιλαμβάνεστε ότι εδώ δε σώζεται η πατρίδα, δεν παίζεται η παραμονή στο ευρώ κτλ.: τα χρέη της Marfin Laiki που αγόρασε αβέρτα ελληνικά ομόλογα λίγο πριν το κούρεμά τους πληρώνουμε.
Και για να εξηγούμαι: ήδη έχουμε υποστεί νεοφιλελέ αυξήσεις της τάξης του 50% με 80% μέσα σε έναν χρόνο στο ρεύμα, ήδη πληρώνουμε την εγκληματική αμέλεια του Χριστόφια με μηνιαίο χαράτσι για να ξαναχτιστεί ηλεκτροπαραγωγικός σταθμός, ήδη έχουμε υποστεί μειώσεις μισθών 10% με 15%, ήδη η ανεργία έκανε άλμα από το 3% στο 14%. Ωστόσο, θα δεχόμουν λ.χ. να βάλουνε χέρι στις καταθέσεις πάνω από 3000 (νορμάλ μηνιαίο εισόδημα νοικοκυριού), 5000, 10000, 20000 ευρώ...
Για μετά
Αντ' αυτού νιώσαμε πάλι εγκλεισμό κι εγκλωβισμό, αυτούς που μόνο τα νησιά προσφέρουν απλόχερα: no escape. Για να μην το παίζω υπεράνω, το πρωί προσπάθησα να διώξω χρήματα. Η τράπεζα είχε αφαιρέσει, βεβαίως, την επιλογή εμβασμάτων από το σύστημα ηλεκτρονικών συναλλαγών. Επίσης, το τηλεφωνικό τους κέντρο ήτανε κλειστό. Τι θα γλύτωνα, 100, 200 ευρώ σε εισφορά; Συμβολικές κινήσεις σπασμωδικές ήταν. Και για άλλη μια φορά ένιωσα εκείνο που είχα αισθανθεί όταν πρωτοήρθα: "από εδώ μέσα μόνο με αεροπλάνο θα φύγεις, αν έχει αεροπλάνο". Είναι μάντρα ασφαλείας τα νησιά. Όχι corralito, αλλά corral. Και καμμία σχέση με Coral Bay κι άλλες ομορφιές.
Δεν έχω περιουσιακά εκτός από ένα αμάξι-κουβά που πήρα με δάνειο και ένα μικρό διαμέρισμα στην Αθήνα, που το κληρονόμησα. Οικονομίες έχω μόνο σε καταθέσεις στην Κύπρο, αστείες σε ύψος, προϊόν μισθωτής εργασίας από το 2007 και μετά, ό,τι δεν έφαγαν γιατροί, νοσοκομεία, η ΔΟΥ μου και η ΔΕΗ στην Ελλάδα. Πριν το 2007 ήμουνα στο 'μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει' και πολλές φορές δεν έβγαινε. (Αυτά τα λέω γιατί από κακοήθεια, αυθαίρετα συμπεράσματα και ρουφιανιλίκια κτλ στο μικρό χωριό / Άδη των σοσιαλμήντια, άλλο τίποτα.)
Εισαγωγή
Η ελληνοκυπριακή κοινωνία είναι πολύ κομφορμιστική. Στον κυπριακό νότο προβάλλεται εκτενώς και καλλιεργείται και θεραπεύεται η εμπιστοσύνη στην αυθεντία και στην εξουσία. Μεγάλο μέρος της κοινωνίας αξιολογεί θετικά την αυθεντία και διακρίνεται από δουλοπρεπή αντανακλαστικά.
Επίσης, η ελληνοκυπριακή κοινωνία είναι πυκνά δικτυωμένη, οι κοινωνικές σχέσεις είναι πρωταρχικής σημασίας. Η ενσωμάτωση των ξένων που δεν παντρεύονται ντόπιους είναι αργή και ποτέ δεν προχωρεί πολύ[...]. Οι ελληνοκύπριοι και δε βρίζουν και αποφεύγουν αντιπαραθέσεις, καβγάδες και συγκρούσεις, ωστόσο δε θα διστάσουν να σας μαχαιρώσουν πισώπλατα. Πρόκειται για μια κοινωνία μη-συγκρουσιακή: οι Καλαμαράδες θεωρούμαστε θερμόαιμοι Βαλκάνιοι με τις εκδηλωτικότητες, τις καταγγελτικότητες και τις έριδές μας. Μιλάμε για μια κοινωνία περισσότερο αυτάρεσκη και κλειστή, παρά ξενόφοβη. Οποιοδήποτε δείγμα αντίδρασης, διαμαρτυρίας, εξεγερτικότητας αντιμετωπίζεται σαν απρέπεια, και μάλιστα νομοτελειακά ατελέσφορη: συγκαταβατικά ή ως 'νεκατώματα'.
Το ψητό
Το τρίπτυχο ακίνητο-αμάξι-ευζωία σημαίνει ότι τα ελληνοκυπριακά νοικοκυριά είναι από τα πιο χρεωμένα του κόσμου, με δυσβάστακτα δάνεια: νομίζω, αν θυμάμαι καλά έναν οικονομοτέτοιο που έπινε ουίσκια δίπλα μου την περασμένη Τετάρτη, ότι το μέσο χρέος ανα νοικοκυριό είναι 300.000. Δεδομένου ότι σύμφωνα με τον νόμο τα ακίνητα ανήκουνε στις τράπεζες μέχρι να εξοφληθούν, δεν είναι εύκολο να κάνεις εισπρακτική μπάζα βάζοντας χαράτσια. Επίσης οι προνομιούχοι έχουν εικονικές ή πραγματικές εταιρείες (είμαστε στην παιδική χαρά του όφσορ), χρυσό και γη. Χτυπώντας τις καταθέσεις χτυπάς και κόσμο που μαζεύει λεφτά για προκαταβολή του περιπόθητου και πανάκριβου εδώ σπιτιού (25% της αξίας του, 33% για τους μη Κύπριους), αλλά και μη-προνομιούχους που έχουνε τέσσερα-πέντε χιλιάρικα στην άκρη, όχι μόνο Ρώσους κροίσους κτλ.
Παρεμπιπτόντως, το μαντάτο για το κούρεμα έφτασε στα δικά μου αυτιά (ξένου, αδικτύωτου, με δουλειά άντε γεια) στα μέσα του Φλεβάρη. Γνωρίζοντας τους μικροπωλητές που αποτελούν την πολιτική ηγεσία εδώ, κάθε φορά που άκουγα τις διαβεβαιώσεις τους σιγουρευόμουν όλο και πιο πολύ ότι θα το διαπράξουν. Αλλά δεν μπορούσα να κάνω και πολλά: δεν είμαι ορφανός ακόμα, πρέπει να βρίσκεται ρευστό.
Ο κυνισμός του Διευθυντηρίου της ΕΕ είναι λοιπόν αποσβολωτικός: επέλεξαν ένα κρατίδιο, πολλαπλώς εξαρτημένο, με χρέος δημιούργημα του Βγενόπουλου και εν γένει των τραπεζών, για να επιβάλουν αυτό που θα έβγαζε την Κομμούνα και το CNT/FAI και το ΕΑΜ στους δρόμους άλλων χωρών: την αρπαγή μέρους των καταθέσεων από το πρώτο κιόλας ευρώ. Αντιλαμβάνεστε ότι εδώ δε σώζεται η πατρίδα, δεν παίζεται η παραμονή στο ευρώ κτλ.: τα χρέη της Marfin Laiki που αγόρασε αβέρτα ελληνικά ομόλογα λίγο πριν το κούρεμά τους πληρώνουμε.
Και για να εξηγούμαι: ήδη έχουμε υποστεί νεοφιλελέ αυξήσεις της τάξης του 50% με 80% μέσα σε έναν χρόνο στο ρεύμα, ήδη πληρώνουμε την εγκληματική αμέλεια του Χριστόφια με μηνιαίο χαράτσι για να ξαναχτιστεί ηλεκτροπαραγωγικός σταθμός, ήδη έχουμε υποστεί μειώσεις μισθών 10% με 15%, ήδη η ανεργία έκανε άλμα από το 3% στο 14%. Ωστόσο, θα δεχόμουν λ.χ. να βάλουνε χέρι στις καταθέσεις πάνω από 3000 (νορμάλ μηνιαίο εισόδημα νοικοκυριού), 5000, 10000, 20000 ευρώ...
Για μετά
Αντ' αυτού νιώσαμε πάλι εγκλεισμό κι εγκλωβισμό, αυτούς που μόνο τα νησιά προσφέρουν απλόχερα: no escape. Για να μην το παίζω υπεράνω, το πρωί προσπάθησα να διώξω χρήματα. Η τράπεζα είχε αφαιρέσει, βεβαίως, την επιλογή εμβασμάτων από το σύστημα ηλεκτρονικών συναλλαγών. Επίσης, το τηλεφωνικό τους κέντρο ήτανε κλειστό. Τι θα γλύτωνα, 100, 200 ευρώ σε εισφορά; Συμβολικές κινήσεις σπασμωδικές ήταν. Και για άλλη μια φορά ένιωσα εκείνο που είχα αισθανθεί όταν πρωτοήρθα: "από εδώ μέσα μόνο με αεροπλάνο θα φύγεις, αν έχει αεροπλάνο". Είναι μάντρα ασφαλείας τα νησιά. Όχι corralito, αλλά corral. Και καμμία σχέση με Coral Bay κι άλλες ομορφιές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου