Οι τελευταίες ημέρες που μόλις γίνεται η αποτίμηση του μηνύματος των εκλογών (και η ταυτόχρονη προετοιμασία για νέες εκλογές), ανάμεσα στους χαμένους της εκλογικής μάχης πρέπει να καταγράψουν και το ΚΚΕ. Δεν κατάφερε παρά ελάχιστα να καρπωθεί από την κατρακύλα των καθεστωτικών κομμάτων.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα σαν κάποιον δειλό που δεν έχει την δύναμη να πολεμήσει στα…εγκόσμια, καταφεύγει έγκλειστο στο μοναστήρι για νηστεία και προσευχή, μέχρι να έρθει η Δευτέρα Παρουσία της λαϊκής εξουσίας. Ως τότε αρνείται να πολεμήσει στο πλάι του λαού, αλλά προτιμάει να τον παρατήσει, έρμαιο των ιστορικών εξελίξεων.
Το ΚΚΕ φοβάται να πολεμήσει πραγματικά, γιατί δεν ξέρει να κερδίζει και κυρίως φοβάται μήπως ηττηθεί. Έτσι, κρυμμένο πίσω από την ασφάλειά του, δεν ρισκάρει το πραγματικό. Βολεύεται με ποσοστά της τάξης του 7, του 8 άντε του 9%. Το ΚΚΕ έχει μπερδέψει την σταθερότητα με την απολίθωση. Την συνέπεια με το τέλμα. Ο κομματικός του μηχανισμός δεν θέλει να αλλάξει το κόμμα ρόλο, αλλά να παραπέμπει τον λαό σε συμπόρευση με το ΠΑΜΕ, σε πάλη στους χώρους δουλειάς κτλ.