Το νικέλιο είναι το αγρό πετρέλαιο της Ελλάδος, και το υπέδαφος της χώρας είναι πλούσιο σε αυτό το μετάλλευμα, γι αυτό η χώρα έχει πλουσιότερο υπέδαφος από την Σαουδική Αραβία, έλεγαν παλιοί πανεπιστημιακοί καθηγητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Γι αυτό και μια από τις μεγαλύτερες οικογένειες κεφαλαιοκρατών της χώρας εκδήλωσε το ενδιαφέρον της από το 1901 για την συλλογή τεχνογνωσίας και μηχανημάτων για την εκμετάλλευση του νικελίου. Τελικά ευοδώθηκε η προσπάθεια, μόλις το 1966 που ουσιαστικά λειτούργησε το εργοστάσιο παραγωγής. Πριν 30 χρόνια, ο Μποδοσάκης ιδρυτής της επιχείρησης, εγκατέλειψε την ΛΑΡΚΟ, μην αντέχοντας τις επενδύσεις εκσυγχρονισμού στα χέρια του ΟΑΕΔ και στην αγκαλιά του οργανισμού διάσωσης προβληματικών επιχειρήσεων που δημιούργησε η τότε νεοσύστατη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στα πρώτα βήματα της εξουσίας της. Σημερινοί ιδιοκτήτες της ΛΑΡΚΟ είναι το δημόσιο, η ΔΕΗ και η Εθνική Tράπεζα.
Η πρόσκαιρη σωτηρία των θέσεων εργασίας, που κράτησε 30 ολόκληρα χρόνια, είναι βαθιά χαραγμένη ακόμα στην μνήμη των εργατών και των κατοίκων της περιοχής. Τόσο πολύ, που ακόμα και σήμερα μετά το ξέσπασμα της κρίσης και της κήρυξης πολέμου ενάντια στα εργατικά δικαιώματα από την κυβέρνηση για λογαριασμό της άρχουσας τάξης, η παράταξη της ΠΑΣΚΕ παραμένει η ηγετική δύναμη στο εργατικό σωματείο σε ανάμνηση αυτής ακριβώς της παλιάς αίγλης.
Καθώς το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σταθερότητας βάζει στο στόχαστρο όλη τη δημόσια περιουσία που διαχειρίζεται το αστικό κράτος, ο εφιάλτης της «ανασυγκρότησης» και της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων επιστρέφει ξανά. Σημαντικό μέρος των εργαζομένων δουλεύει κάτω από αμφίβολες συνθήκες εργασίας μέσω εργολαβικών συμβολαίων, όπως σε όλη τη βιομηχανία μετάλλου.
Το σημερινό αίτημα που διαμορφώνεται από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, υπό την απειλή της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας που συμπίπτει με τη περίοδο χρεοκοπίας του ελληνικού καπιταλισμού και του αστικού κράτους, είναι η υπεράσπιση του «δημόσιου χαραχτήρα της επιχείρησης», προτείνοντας ένα φάρμακο για «πάσα νόσο», το δε ΠΑΜΕ συνηγορεί σε αυτό με την προσθήκη «Αποκλειστικά δημόσιος, ενιαίος φορέας ορυκτού πλούτου, στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, με συμμετοχή της ΛΑΡΚΟ.»
Το ανωτέρω είναι από έρευνα της Κάπα Research, με θέμα την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Στο ερωτηματολόγιο – ανάμεσα στις κατηγορίες υπηρεσιών κοινής ωφέλειας που καλείται ο ερωτώμενος να απαντήσει αν πιστεύει ότι είναι καλύτερο να παρέχονται από το ελληνικό Δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα- περιλαμβάνονται η Εθνική Άμυνα και η Δικαιοσύνη.
