ΚΡΑΥΓΕΣ ΑΠ` ΤΑ ΚΕΛΙΑ-Κρατούμενοι σε απεργία πείνας

Σε κατάσταση έκρηξης βρίσκονται οι φυλακές, καθώς μετά την αποχή συσσιτίου που ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα και συνεχίζεται, τώρα 543 κρατούμενοι δηλώνουν ότι αρχίζουν απεργία πείνας, ζητώντας ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης

Εκρηκτική παραμένει η κατάσταση στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας, καθώς 543 κρατούμενοι δήλωσαν ότι προχωρούν σε απεργία πείνας.

Η αποχή από το συσσίτιο των φυλακών ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα σε 14 από τα συνολικά 33 καταστήματα κράτησης, σαν ένδειξη διαμαρτυρίας για τον υπερπληθυσμό των φυλακών, την ελλιπή περίθαλψη και το καθεστώς χορήγησης αδειών, ενώ οι φυλακισμένοι διεκδικούν παράλληλα με τον τρόπο αυτό, μείωση των ποινών και εναλλακτικούς θεσμούς έκτισή τους.

Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με στοιχεία που γνωστοποίησε ο πρόεδρος της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος Παναγιώτης Μπρακουμάτσος, αυτή τη στιγμή βρίσκονται στις φυλακές όλης της χώρας πάνω από 12.100 άτομα, με τους 6.900 - δηλαδή το 55% - να είναι αλλοδαποί.

Το βασικότερο όμως πρόβλημα που πυροδότησε τις αντιδράσεις των κρατουμένων είναι η συμφόρηση των φυλακών, καθώς σε ένα χώρο μόλις λίγων τετραγωνικών μέτρων, υποχρεούνται σήμερα να συμβιώνουν 4 διαφορετικοί άνθρωποι.

Όπως άλλωστε σημείωσε ο κ. Μπρακουμάτσος , «το 60% των υποθέσεων που φτάνουν στα δικαστήρια θα μπορούσαν να λυθούν με άλλο τρόπο» και πρόσθεσε ότι οι 2. 000 περίπου καταδίκες είναι για απλές παραβάσεις.

Ζητούμενο αποτελεί πλέον και η δημιουργία ενός συστήματος περισσότερο αποκαταστατικού παρά τιμωρητικού.

«Τα 2/3 αυτών που αποφυλακίζονται επιστρέφουν στη φυλακή, γιατί το μόνο που έχουν μάθει είναι πώς να συμβιώνουν με τις αρετές της. Πρέπει να γίνει γενναία μεταρρύθμιση με τολμηρές λύσεις κοινωνικής επανένταξης», τόνισε σήμερα ο δικηγόρος -διδάκτορας εγκληματολογίας Άγγελος Τσιγκρής, προτείνοντας μεταξύ άλλων τον διαχωρισμό κρατουμένων και την ίση μεταχείριση στις φυλακές.

Επίσκεψη διακομματικής Επιτροπής στις φυλακές

Επισκέψεις στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας, προκειμένου να έχει άμεση αντίληψη των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι κρατούμενοι, καθώς και για επιτόπια ανίχνευση των συνθηκών διαβίωσής τους, ανέλαβε η αρμόδια διακομματική επιτροπή της Βουλής.

Ο πρόεδρος της Επιτροπής Δημήτρης Λιντζέρης χαρακτήρισε ενδιαφέρουσα την πρόταση του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννη Πανούση, να επισκεφθούν οι βουλευτές, σε πρώτη φάση, τις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, καθώς και άλλα σωφρονιστικά καταστήματα με κρατούμενους ανήλικους και νεαρούς καθώς και αγροτική φυλακή.

Ο διαχωρισμός των κρατουμένων ανάλογα με την παραβατική τους συμπεριφορά, και η μέριμνα για επανένταξη τους ήταν τα θέματα που όλοι, βουλευτές και αρμόδιοι, συμφώνησαν ότι πρέπει κυρίως η πολιτεία να εστιάσει την προσοχή της.

«Η Ελλάδα δεν μπορεί να συντονιστεί με τίποτα. Πώς συντονίζονται 33 σωφρονιστικά καταστήματα και εξεγείρονται ταυτόχρονα; Αυτό πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις», ήταν η χαρακτηριστική επισήμανση του κ Πανούση.

Παράλληλα, σημείωσε ότι θα πρέπει επιτέλους η πολιτεία να σταματήσει να βλέπει πάντα τα πράγματα με θεωρητική ματιά, προτείνοντας «να δημιουργηθεί μια πειραματική φυλακή πρότυπο, που θα λειτουργήσει κάτω από συγκεκριμένους όρους, για να μετρήσουμε μετά από ένα χρονικό διάστημα, τα αποτελέσματα λειτουργίας της.

Έμφαση στην μέριμνα για επανένταξη των αποφυλακισμένων έδωσε η Μαρία Τσάμη, που μίλησε εκ μέρους της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, κάνοντας λόγο για «ανάγκη ομπρέλας προστασίας τους ώστε να γίνουν χρήσιμοι στη κοινωνία».

ΚΟΨΤΕ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΒΡΕΙΤΕ ΛΥΣΗ...........ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ!!!

ΘΑ ΠΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ...??? ΕΔΩ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΕΞΩ...ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΘΑ ΝΟΙΑΣΤΟΥΝ...??? ΦΤΟΟΟΟΟΥΥΥΥΥΥ ΣΑΣ...

ΚΑΤΩΤΑΤΟ ΟΡΙΟ ΤΑ 740 ΕΥΡΩ- «ΚΛΕΙΔΩΣΑΝ» ΟΙ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ

Μειώσεις μισθών για δύο χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, θα μπορούν να συνυπογράφουν οι εργαζόμενοι με τις επιχειρήσεις με την επίκληση «ειδικών λόγων». Τα κατώτατα όρια της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, δηλαδή 740 ευρώ, θα είναι η «βάση» των διαπραγματεύσεων. Οι αποκλείσεις θα συναποφασίζονται μεταξύ του σωματείου και της επιχείρησης με την επίκληση «ειδικών λόγων».

Αυτό προβλέπεται στο τελικό κείμενο του νομοσχεδίου της υπουργού Εργασίας Λούκας Κατσέλη, το οποίο έλαβε σήμερα την τελική έγκριση από την τρόικα και προβλέπει την υπογραφή ανά επιχείρηση «συμβάσεων ειδικών συνθηκών», οι οποίες θα υπερισχύουν των κλαδικών συμβάσεων εργασίας. Το νομοσχέδιο θα συζητηθεί την Πέμπτη στο υπουργικό συμβούλιο και θα ψηφισθεί τις επόμενες ημέρες από τη Βουλή ώστε να τεθεί σε ισχύ από το νέο έτος.

Σύμφωνα με πληροφορίες το νέο καθεστώς των συμβάσεων θα προβλέπει:

1. Οι συμβάσεις ειδικών συνθηκών, θα υπερισχύουν των κλαδικών συμβάσεων, ενώ οι μειώσεις των αμοιβών θα συναποφασίζονται μεταξύ του σωματείου και της επιχείρησης με μόνο περιορισμό να μην είναι μικρότερες από τα κατώτατα όρια της σύμβασης της ΓΣΕΕ. Δηλαδή 740 ευρώ.

2. Οι επέκταση των κλαδικών συμβάσεων που αποφασίζεται από τον υπουργό Εργασίας δεν θα ισχύει για τις περιπτώσεις των επιχειρήσεων που έχουν συνυπογράψει σύμβαση ειδικών συνθηκών.

3. Ισχύουν για ένα συν ένα έτη και ακολούθως θα προβλέπεται η διαδικασία μέσω της οποίας θα επανέρχονται οι αμοιβές στον προηγούμενο καθεστώς.

4. Στη σύμβαση θα υπάρχει αιτιολογημένη έκθεση που δικαιολογεί την ανάγκη κατάρτισης της σύμβασης, που θα υποβάλλεται στο Συμβούλιο Ελέγχου Επιθεώρησης Εργασίας.

5. Δικαίωμα υπογραφής σύμβασης ειδικών συνθηκών έχουν και οι επιχειρήσεις με λιγότερους από 50 εργαζόμενους, ενώ εφόσον δεν υπάρχει εργοστασιακό σωματείο θα υπογράφεται από το κλαδικό σωματείο ή από την Ομοσπονδία.

6. Η επιχείρηση κατά τη διάρκεια ισχύος της σύμβασης δεν θα μειώνει το προσωπικό, ενώ εφόσον απολύσει θα πρέπει να καταβάλει την αποζημίωση με βάση τις αποδοχές που ίσχυαν προ της ισχύος της σύμβασης.

ΠΡΕΖΑ TV

Οι λωποδύτες ξαναχτυπούν

Τελευταία ενημέρωση: 08-12-2010

Νέα πατέντα για να μην χάνουν ..... πελάτες οι σταθμοί διοδίων.

Οι ντόπιοι γνωρίζουν ότι ο σταθμός διοδίων του πυργετού Λάρισας, παρακάμπτεται μέσω του δρόμου που οδηγεί προς Πυργετό Κρανιά. Τι έκαναν λοιπόν; Κατασκεύσαν τα παρακάτω έργα, ώστε να εμποδίζουν τη διέλευση φορτηγών με ύψος πάνω από 2,8 μέτρα, για να εξαναγκάσουν τους φορτηγατζήδες να πληρώσουν διόδια.

Αν τώρα κανείς πιστεύει ότι οι παρακάτω κατασκευές έχουν άλλη χρησιμότητα ή σκοπιμότητα, ας μας το γνωρίσει. Και φυσικά έχουμε την απορία, κατά πόσο οι κατασκευές αυτές είναι νόμιμες!

πηγη

Χίπις-Δκαέτια 60

Μακριά μαλλιά, ξεβαμμένα ρούχα συχνά επίτηδες με τη χρήση χλωρίνης και πάντα όσο πιο απλά γίνεται ώστε να φανερώνουν την τάση απελευθέρωσης του κορμιού- αλλά και της ψυχής- , ψυχεδελική ροκ μουσική, σεξουαλική ελευθερία και χρήση καννάβης και LSD. Όσο κι αν προσπαθώ με τρόπο απλό αλλά αντιπροσωπευτικό να περιγράψω το κίνημα των χίπις, έχω την εντύπωση ότι δεν καταφέρνω να δημιουργήσω την κατάλληλη αίσθηση όσων ακολούθησαν το κίνημα αυτό και σημάδεψαν τη δεκαετία των 60’s.

Πρόκειται όντως για μια τάση της εποχής που άφησε ένα δικό της μοναδικό στίγμα όχι μόνο στυλιστικά ή μουσικά αλλά κυρίως πολιτικά και ιδεολογικά. Ή μάλλον πρόκειται για έναν ιδιαίτερο τρόπο ζωής που υιοθετήθηκε σταδιακά από μεγάλο αριθμό ατόμων και που χαρακτηριζόταν σε γενικές γραμμές από τις παραπάνω συνήθειες και αντιλήψεις.

Πόσο μακριά από μένα και τη γενιά της παραβατικότητας, της υπερβολής και της αποξένωσης μέσα στην οποία έτυχε να μεγαλώνω φαντάζουν όλα αυτά! Και πόσο τα ζηλεύω! Με αφορμή μάλιστα την πρόσφατη επέτειο των 40 χρόνων από το θρυλικό Woodstock, άρχισα να μαθαίνω όλο και πιο πολλά για τους hippies (ή jipitecas όπως τους έλεγαν στο Μεξικό) και τα «παιδιά των λουλουδιών» και όλο και πιο πολύ ήθελα να βρω έναν μαγικό τρόπο να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να βρεθώ και εγώ κάπου χαμένη στα μέσα των 60’s.. Είναι πράγματι τόσα πολλά αυτά που ζηλεύω από εκείνη την εποχή. Αν θα διάλεγα, όμως, κάτι που με συνεπαίρνει πιο πολύ και που με κάνει να θέλω να είχα ζήσει τέσσερις δεκαετίες πριν, σίγουρα θα ήταν η ελευθερία στη ζωή και στο πνεύμα. Κι αυτό, κατά τη γνώμη μου είναι κάτι που λείπει από όσους σήμερα προσπαθούν να γίνουν οι hippies του μέλλοντος οργανώνοντας τη ζωή τους με τρόπο που να θυμίζει την τότε χαλαρότητα και αναμελιά. Αδύνατο προφανώς για τις μέρες μας.


Άλλωστε, αν όντως μπορούσε κανείς να γυρίσει το ρολόι του χρόνου πίσω, δεν θα ήταν δύσκολο να διαπιστώσει πως αν οι hippies είχαν κάποια ιδανικά, αυτά ήταν η ειρήνη, η απελευθέρωση και η ισότητα, αξίες που μαρτυρούν μια αλήθεια και απέχουν πολύ από την καχυποψία των ανθρώπων του 2009. Η καθημερινότητα τους ξεχώριζε για την αγνότητα και την απομάκρυνση από κάθε μαζική τάση καταναλωτισμού και καθωσπρεπισμού, χωρίς καμία έννοια για υποχρεώσεις κοινωνικού περιεχομένου αλλά με μια έντονη ευαισθητοποίηση για τον τότε πόλεμο στο Βιετνάμ, για το περιβάλλον και τα πυρηνικά όπλα και μια αντίθεση για τις αξίες της μεσαίας τάξης.

Τη δεκαετία του '60 και του '70 φιλοξενούσαν
τα μέλη του κινήματος των χίπις.

Ο νομαδικός τρόπος ζωής τους ίσως να έπαιζε μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση μιας τέτοιας ιδεολογίας, ήδη επηρεασμένης από τις βασικές αρχές της φιλοσοφίας, και ήταν αυτός που χαρακτήριζε την ελευθερία των χίπηδων στο να μαζεύουν εμπειρίες, απόψεις για διαφορετικές κουλτούρες και- γιατί όχι;- να αποκτούν όλο και περισσότερους υποστηρικτές. Μέρος της νομαδικής τους ζωής ήταν το Hippie Trail, ένα οδικό ταξίδι από την Ευρώπη μέχρι το Κατμαντού που συχνά είχε τελικό σταθμό το Freak Street, ένα μέρος- σύμβολο της ειρήνης. Η γειτονιά, όμως, των χίπηδων ήταν το Σαν Φρανσίσκο με επίκεντρο τη διασταύρωση των δρόμων Χάιτ και Άσμπερι όπου τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και παραίσθησης είχαν χαθεί. Μιας παραίσθησης που οφειλόταν στη χρήση διαφόρων ουσιών- νόμιμων τότε μέχρι η LSD να κηρυχτεί παράνομη και να επέλθει σταδιακά το τέλος των χίπις για τη Χάιτ- οι οποίες τους επέτρεπαν να δημιουργήσουν μια ουτοπική για τα σημερινά δεδομένα εικόνα ενός κόσμου αλλιώτικου. Και μέσα στο δικό τους αυτό κόσμο κάτω από τη δράση των παραισθησιογόνων ουσιών δεν υπήρχαν σεξουαλικά ταμπού και το γυμνό δεν προκαλούσε περισσότερο από τα πολιτικά λάθη των ηγετών.

Η αγάπη, η ειρήνη και η ψυχική ηρεμία στην οποία είχαν μυηθεί μέσω της ανατολίτικης φιλοσοφίας αποτελούσαν τα κίνητρα τους για τη ζωή και αυτά εξέφραζαν μέσα από τη μουσική τους. Η μουσική των χίπηδων, βέβαια, ήταν σίγουρα ένα δυνατό στοιχείο με το οποίο κατάφεραν να διατηρήσουν ζωντανή την νοοτροπία μιας δεκαετίας που τώρα ανήκει στο παρελθόν αλλά μπορεί ακόμα να εμπνεύσει τη φιλοσοφία της μέσα από στίχους γεμάτους νόημα, αμφισβήτηση και ταξίδια από μυρωδιές που σε κάνουν να ονειροπολείς..

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τραγουδιστές όπως η Joan Baez και η Janis Joplin αλλά και συγκροτήματα όπως οι Jefferson Airplane, οι Big Brotherκαι οι The Grateful Dead; Ήταν, άλλωστε, όλοι τους εκεί όταν διοργανώθηκε το Woodstock, με το οποίο είναι άρρηκτα δεμένο το κίνημα των χίπις και το οποίο ήρθε να ακολουθήσει το Summer of Love του ’67. Όσο μαζική κι αν ήταν η προσέλευση του κόσμου, όμως, σε μια τέτοια μουσική διοργάνωση, αρκεί μια εικόνα για να με πείσει ότι όποιος- νέος ή όχι- ανήκε στην ομάδα των χίπις δεν είχε να επιδείξει κανένα στοιχείο μαζικότητας αλλά αντίθετα φανέρωνε μια αθωότητα και απόλαυση για τη ζωή καθώς αφηνόταν στους μελωδικούς ρυθμούς της μουσικής.. Ένας στίχος από τους The Grateful Dead νομίζω πως μπορεί να συνοψίσει- αν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο- το μήνυμα που οι χίπηδες ήθελαν να αφήσουν για την ανθρωπότητα. «I have spent my life seeking all that’s still unsung. Bent my ear to hear the tune and closed my eyes to see.» Έψαχναν να βρουν αυτό που κανείς μέχρι τότε δεν είχε τολμήσει και που κανείς δεν μπόρεσε να εκφράσει με ένα τραγούδι. Το βρήκαν στην απλότητα και στα λουλούδια. Και το κατάφεραν μόνο κλείνοντας απλά τα μάτια και αφήνοντας τον εαυτό τους να παρασυρθεί από ό, τι ήθελαν να κάνουν χωρίς τύψεις και χωρίς ντροπή και από ό, τι η σημερινή κοινωνία θα χαρακτήριζε παράνομο και ανήθικο. Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει έναν νέο και μια νέα να ζηλέψουν την εποχή των hippies περισσότερο από αυτό;

1η Δεκεμβρίου 1913: Η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα

Κατά την επανάσταση του 1821-1830 οι Κρήτες αγωνίστηκαν σκληρά, όπως και οι λοιποί Έλληνες, εν τούτοις είδαν με πόνο απερίγραπτο να μην συμπεριλαμβάνονται στα όρια του ελεύθερου κράτους, όπως αυτά καθορίστηκαν από το πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830.
Και αυτό γιατί έτσι θέλησε η ευρωπαϊκή διπλωματία και κυρίως η Αγγλία. Η αγγλική εξωτερική πολιτική δεν μπορούσε να σκεφτεί ότι κάποια στιγμή δεν ήταν εύκολο γι’ αυτήν, ή ακόμη χειρότερο, αδύνατο, να χρησιμοποιεί ο στόλος της το λιμάνι της Σούδας. Ο στόχος αυτός συνδυαζόταν με το έτερο δόγμα της ακεραιότητας της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ως ανάχωμα στην πάγια επιδίωξη της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, ήδη από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου, της καθόδου δηλαδή της Ρωσίας στη ζεστή θάλασσα, το Αιγαίο.
Και δεν εναντιώθηκε μόνο το 1830 η ευρωπαϊκή διπλωματία στην ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, αλλά πάντοτε όταν οι Κρήτες επαναστατούσαν κατά της τουρκικής κυριαρχίας για τον ίδιο σκοπό. Τούτο έγινε το 1841, το 1858, στη γιγαντομαχία του 1866-1868, το 1878, το 1889. Παράλληλα η προπαγάνδα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων προσπάθησε να καλλιεργήσει στους Κρήτες, κυρίως στους εξέχοντες, μίαν αντίληψη αυτονομίας και ανεξαρτησίας από την υπόλοιπη Ελλάδα. Αντίληψη που βρήκε ευήκοα ώτα και που δημιούργησε πολλά προβλήματα κατά την επανάσταση του 1866. Στην πλειονότητά τους όμως οι Κρήτες απέκρουσαν μια τέτοια λύση.
Την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα το κρητικό ζήτημα αποκτά οξύτητα εξαιτίας του «Ανατολικού Ζητήματος». Η Αγγλία θεωρεί την Κρήτη εκ των ων ουκ άνευ για την θαλάσσια οδό προς τις Ινδίες.
Το 1895 ξεκινά μία νέα επανάσταση, η λεγόμενη μεταπολιτευτική με επικεφαλής τον Μανούσο Κούνδουρο. Ο Κούνδουρος γνωρίζοντας τις διπλωματικές επιδιώξεις των Μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων θεωρούσε την αυτονομία της Κρήτης ως πρώτο βήμα για την ένωση της με την Ελλάδα.
Η ελληνική εξωτερική πολιτική ήταν αντίθετη σε κάθε αυτονομιστική κίνηση, γιατί πίστευε ότι υπήρχε ο κίνδυνος να περιέλθει η Κρήτη σε κάποια ξένη δύναμη, οπότε θα χανόταν οριστικά για την Ελλάδα.
Οι Τούρκοι προέβησαν σε σφαγές και βιαιότητες που προκάλεσαν την επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων. Τελικά επεβλήθη νέος Οργανισμός που έγινε αποδεκτός από την επαναστατική επιτροπή.Η Τουρκική διοίκηση όμως αμέσως άρχισε να υπονομεύει το νέον Οργανισμό με φόνους και βιοπραγίες.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις από την άλλη μεριά προσπαθούν να αποτρέψουν την επέκταση των ταραχών και η ελληνική κυβέρνηση από την άλλη στέλνει πολεμικά πλοία υπό την αρχηγία του πρίγκιπα Γεωργίου για να εμποδίσουν τη μεταφορά του τουρκικού στρατού στο νησί. Την 1η Φεβρουαρίου 1897 φτάνει στην Κρήτη ο συνταγματάρχης Τιμολέων Βάσσος, ο οποίος στο όνομα του βασιλιά της Ελλάδας Γεωργίου του Α’ καταλαμβάνει την Κρήτη και κηρύσσει την Ένωσή της με την Ελλάδα.
Σκληρές μάχες διεξάγονται. Η Κρήτη και πάλι στα όπλα για την ελευθερία της. Τα πλοία των Μεγάλων Δυνάμεων χωρίς οίκτο κανονιοβολούν ανελέητα στις 7 Φεβρουαρίου 1897 το επαναστατικό στρατόπεδο που είχε οργανώσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος στο ακρωτήρι Χανίων. Πράξη που ξεσήκωσε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη υπέρ των Κρητών.
Το Μάρτιο του 1897 οι Ευρωπαϊκές Δυνάμεις αποβιβάζουν στη μεγαλόνησο στρατό και την καταλαμβάνουν. Στα Χανιά οι Ιταλοί στο Ρέθυμνο οι Ρώσοι στο Ηράκλειο οι Άγγλοι και στο Λασίθι οι Γάλλοι. Προτείνουν δε ως λύση την αυτονομία της Κρήτης υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου. Πρόταση που οι Κρήτες δεν αποδέχτηκαν καταρχήν όπως και η ελληνική κυβέρνηση.Ο ατυχής όμως για την Ελλάδα ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 (8 Απριλίου – 8 Μαΐου) αναγκάζει την Ελλάδα να ανακαλέσει τις δυνάμεις της από την Κρήτη.


Οι Κρήτες βλέπουν και πάλι το όνειρό τους για την Ένωση να σβήνει. Μετά από τρεις συνελεύσεις – Αρμένοι Αποκορώνου, Αρχάνες και Μελιδόνι Μυλοποτάμου 16 Οκτωβρίου 1897 – αποδέχονται τη λύση της αυτονομίας που προτείνουν οι Ευρωπαίοι.
Στις 9 Δεκεμβρίου 1898 αποβιβάζεται στο νησί ο ύπατος αρμοστής των Δυνάμεων, πρίγκιπας Γεώργιος, δευτερότοκος υιός του βασιλιά Γεωργίου.Οι Κρήτες τον υποδέχονται με άκρατο ενθουσιασμό και εκλαμβάνουν την παρουσία του στο νησί ως έναν αρραβώνα για την Ένωση. Πολύ γρήγορα όμως οι ελπίδες τους διαψεύδονται. Οι Δυνάμεις ούτε για μια στιγμή δεν αφήνουν περιθώρια για μία τέτοια λύση και στην επίσημη διακοίνωσή τους στο αίτημα του πρίγκιπα για Ένωση δηλώνουν ότι αυτό είναι αδύνατο (Φεβρουάριος 1901).
Ο Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος διαφώνησε με την πολιτική που ακολουθούσε ο πρίγκιπας για να επιτευχθεί η ένωση. Ο πρίγκιπας στήριζε τις ελπίδες του στους συγγενικούς δεσμούς που είχε με τους βασιλικούς οίκους της Ευρώπης. Αντίθετα ο Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος είχε την άποψη ότι η πορεία προς την Ένωση έπρεπε να είναι σταδιακή. Είχε την απόλυτη βεβαιότητα ότι η άμεση επίτευξη της ένωσης ήταν αδύνατη, διότι γνώριζε ποιες ήταν οι μακροπρόθεσμες επιδιώξεις των δυνάμεων. Πίστευε και υποστήριζε ότι έπρεπε πρώτα να ολοκληρωθεί η αυτονομία. Να αποκτήσει η Κρήτη δικιά της πολιτοφυλακή. Να απαλλαγεί από τα ξένα στρατεύματα και να εκλέγει ο κρητικός λαός τον κυβερνήτη του.
Ο Βενιζέλος απολύθηκε από την Κρητική Κυβέρνηση (Μάρτιος 1901) και συκοφαντήθηκε στην Κρήτη και στην Ελλάδα ότι είναι ανθενωτικός και ότι επιθυμεί η Κρήτη να ανακηρυχθεί σε ηγεμονία.Η οξύτατη αυτή πολιτική κρίση οδήγησε τελικά σε ένοπλο αγώνα, στο κίνημα του Θερίσου, 10 Μαρτίου 1905.
Ο ένοπλος αγώνας κράτησε ως το Νοέμβριο του 1905. Οι Δυνάμεις χορήγησαν αμνηστία και δέχτηκαν να κατέλθει στην Κρήτη μία επιτροπή να ερευνήσει επιτόπου την κατάσταση και να προτείνει λύσεις. Η επιτροπή στις 30 Μαρτίου 1906 υποβάλλει στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις την έκθεσή της στην οποία μεταξύ των άλλων σημειώνει … το μόνο φάρμακο στην επικίνδυνη σημερινή κατάσταση είναι η ένωση της Κρήτης με το βασίλειο της Ελλάδος …
Παράλληλα αναγνωρίστηκε στο βασιλιά της Ελλάδας το δικαίωμα να προτείνει αυτός στις Δυνάμεις τον ύπατο αρμοστή.
Ύπατος αρμοστής διορίστηκε ο έμπειρος και μετριοπαθής πολιτικός Αλέξανδρος Ζαΐμης, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντά του το Σεπτέμβριο του 1906.
Προηγουμένως η Συντακτική Συνέλευση που προήλθε από τις εκλογές του Μαΐου 1906 είχε κηρύξεις και αυτή την Ένωση της Κρήτης.
Τον Ιούλιο του 1908 άρχισε η αποχώρηση των ξένων στρατιωτικών αγημάτων με προοπτική να ολοκληρωθεί μετά από ένα έτος. Παράλληλα είχε οργανωθεί η κρητική πολιτοφυλακή. Έτσι σιγά – σιγά το αυτόνομο καθεστώς της Κρήτης αποδεσμευόταν από τον έλεγχο των Μεγάλων Δυνάμεων, πράγμα που προοιωνιζόταν ότι ο κρητικός λαός, όταν η συγκυρία θα ήταν ευνοϊκή θα μπορούσε να επιβάλει τη θέλησή του.
Τον Ιούνιο του 1908 ξεσπά στην Μακεδονία το κίνημα των Νεοτούρκων. Ο Σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει το Τουρκικό Σύνταγμα. Οι υπόδουλοι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία λαοί πανηγύρισαν διότι πίστεψαν ότι αρχίζει γι’ αυτούς μια νέα ελπιδοφόρα περίοδος.Η Βουλγαρία έσπευσε να ανακηρύξει την ανεξαρτησία της από την τουρκική επικυριαρχία και η Αυστρία να προσαρτήσει τις επαρχίες Βοσνίας και Ερζεγοβίνης.
Οι Κρήτες απογοητευμένοι από την παρελκυστική πολιτική των Δυνάμεων θεώρησαν την κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά το κίνημα των Νεοτούρκων ως μία κατάλληλη ευκαιρία να κηρύξουν την Ένωση.Έτσι στις 24 Σεπτεμβρίου 1908 η Κυβέρνηση της Κρήτης εξέδωσε ψήφισμα με το οποίο κήρυξε την ένωση της Κρήτης.Παράλληλα την ίδια ημέρα έγιναν συλλαλητήρια στα Χανιά και στις άλλες κρητικές πόλεις καθώς και σε όλους τους Δήμους της Κρήτης κατά τα οποία ο λαός κηρύσσει την ανεξαρτησία της Κρήτης και την ένωσή της με την Ελλάδα.Παράλληλα την ίδια ημέρα έγιναν συλλαλητήρια στα Χανιά και στις άλλες κρητικές πόλεις καθώς και σε όλους τους Δήμους της Κρήτης κατά τα οποία ο λαός κηρύσσει την ανεξαρτησία της Κρήτης και την ένωσή της με την Ελλάδα.
Οι Νεότουρκοι όμως αντέδρασαν δυναμικά, επιθυμώντας την πρώτη διπλωματική επιτυχία τους, εκτιμώντας ότι ούτε οι Δυνάμεις επιθυμούσαν διακαώς την Ένωση. Έτσι οι Δυνάμεις στη διακοίνωσή τους προς την Τουρκία τον Ιανουάριο του 1909 υπογράμμιζαν ότι για να πραγματοποιηθεί η Ένωση απαιτείται πάντοτε η σύμφωνη γνώμη της Πύλης.
Τον Ιούλιο του 1909 φεύγει από την Κρήτη και ο τελευταίος ευρωπαίος στρατιώτης. Η ευρωπαϊκή αυτή χειρονομία, στην ουσία της συμβολική, αναπτέρωσε το ηθικό των Κρητών.
Δυστυχώς η διεθνής συγκυρία και η πλήρης αδυναμία της Ελλάδας να επιβάλει τη θέλησή της δεν ευνοούσαν την ενωτική λύση. Τον επόμενο μήνα, 4 Αυγούστου 1909, οι Δυνάμεις ζητούν από την Εκτελεστική Επιτροπή να κατεβάσει από όλα τα δημόσια κτίρια την ελληνική σημαία και η τουρκική κυβέρνηση απαιτεί από την ελληνική να αποδοκιμάσει την Ένωση, απειλώντας διακοπή διπλωματικών σχέσεων, πράγμα που υποχρέωσε την Αθήνα να ζητήσει την παρέμβαση των Δυνάμεων, οι οποίες στις 18 Αυγούστου 1909 κατέβασαν βιαίως την ελληνική σημαία από το φρούριο του Φιρκά Χανίων. Δυστυχώς πέρα από τη θέληση του κρητικού λαού υπήρχαν τα ευρωπαϊκά συμφέροντα που στη δεδομένη χρονική στιγμή δεν επέτρεπαν τη δικαίωση των εθνικών πόθων των Κρητών.
Στις 15 Αυγούστου 1909 ξεσπά στην Ελλάδα τι κίνημα στο Γουδί. Το κρητικό ζήτημα πλεγμένο στη δίνη των ευρωπαϊκών συμφερόντων έθετε στην κρητική πολιτική ηγεσία το ερώτημα: εμμονή στην πραξικοπηματική επιβολή της Ένωσης ή συνεννόηση με τις Δυνάμεις. Ο Βενιζέλος έκλινε με τη δεύτερη άποψη.
Τον Αύγουστο του 1910 ο Ελευθέριος Βενιζέλος αφήνει το νησί και αρχίζει την ενεργό πολιτική δράση του στην Ελλάδα. Είχε πια εδραία πεποίθηση, ότι το κρητικό ζήτημα θα λυθεί και οι πόθοι του κρητικού λαού θα εκπληρωθούν μόνο τότε όταν η Ελλάδα θα ήταν σε θέση να επιβάλει την Ένωση με στρατιωτικά μέσα. Έτσι από τη στιγμή που ανέλαβε την ελληνική κυβέρνηση αμέσως ξεκίνησε τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
Το Μάρτιο του 1912 διεξήχθησαν εκλογές στην ελεύθερη Ελλάδα και την αυτόνομη Κρήτη. Μία αντιπροσωπεία από Κρήτες βουλευτές αποφασίζουν να έλθει στην ελληνική πρωτεύουσα και να συμμετάσχουν στις εργασιές του ελληνικού κοινοβουλίου.
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Ελευθέριος Βενιζέλος κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια να ματαιώσει μία τέτοια απόφαση. Γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον ποιες συνέπειες για το εθνικό θέμα μπορούσε να έχει μια τέτοια πράξη. Θα έδινε αφορμή στην Τουρκία να απειλήσει πόλεμο κατά της Ελλάδας ή ακόμη ανακατοχή της Κρήτης, ενώ η Ελλάδα δε είχε ολοκληρώσει τις στρατιωτικές προετοιμασίες της.
Όταν το πράγμα έφτασε στα άκρα ο Βενιζέλος δεν δίστασε να λάβει βίαια μέτρα για να εμποδίσει την είσοδο των Κρητών βουλευτών στην Ελληνική Βουλή. Για να εκτονωθεί η κατάσταση διέκοψε τις εργασίες της Βουλής για τον Οκτώβριο 1912.
Στις 5 Οκτωβρίου 1912 ξεκινά ο Α’ βαλκανικός πόλεμος. Τα βαλκανικά κράτη Ελλάδα, Σερβία, Μαυροβούνιο και Βουλγαρία κήρυξαν τον πόλεμο στην Τουρκία, παρά τις συντονισμένες και επίμονες προσπάθειες της ευρωπαϊκής διπλωματίας να τον αποτρέψει .
Με την έναρξη του πολέμου και τις πρώτες νίκες των ελληνικών όπλων οι πόρτες του ελληνικού κοινοβουλίου άνοιξαν και υποδέχθηκαν τους Κρήτες Βουλευτές. Στις 11 Οκτωβρίου 1912 υπογράφεται Βασιλικό Διάταγμα με το οποίο ο Στέφανος Δραγούμης διορίστηκε Γενικός Διοικητής της Κρήτης.
Με την πράξη αυτή de facto η Κρήτη έγινε τμήμα του Ελληνικού Κράτους δηλ. de facto συντελέστηκε η Ένωση. H de june ένωση, από άποψη διεθνούς δικαίου, συντελέστηκε με τη συνθήκη του Λονδίνου στις 17 Μαΐου 1913 μεταξύ της Τουρκίας και των εμπόλεμων βαλκανικών κρατών. Με το άρθρο 4 της συνθήκης… Η Αυτού μεγαλειότης, ο αυτοκράτωρ των Οθωμανών δηλοί ότι εκχωρεί εις τας Αυτών μεγαλειότητας τους συμμάχους ηγεμόνας την νήσον Κρήτην και ότι παραιτείται υπέρ αυτών πάντων των ων εκέκτητο επί της νήσου ταύτης κυριαρχικών και άλλων δικαιωμάτων…

Αργότερα με την κύρωση της Ελληνοτουρκικής συνθήκης ειρήνης του Νοεμβρίου του 1913 ( νόμος 4213 της 11/14 Νοεμβρίου 1913) η Κρήτη περιήλθε οριστικά στην Ελλάδα, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος στη βουλή … η ελληνική Κυβέρνησις ανέμενε δια την προσάρτησιν την επικύρωσιν της συνθήκης των Αθηνών, ήτις προεπιβεβαιούσα την συνθήκην του Λονδίνου, αποτελεί και την τελευταίαν λέξην επι του ζητήματος τούτου … και συνεχίζει μόνον με την συνθήκην των Αθηνών, κυρούσαν τα πρωκαταρτικώς συνομολογηθέντα εν Λονδίνω, εκλείπει κάθε ίχνος τουρκικής επικυριαρχίας επί της νήσου ( Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος, Η Ένωση της Κρήτης, Χανιά, 2003 ).

Την Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 1913 ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος και ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος κατήλθαν στα Χανιά και ύψωσαν την ελληνική σημαία στο φρούριο Φιρκά, στο λιμάνι των Χανίων. Με την συμβολική αυτή πράξη επισημοποιήθηκε η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.

ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ...

Το 1913 ενώθηκε με την κυρίως Ελλάδα. Την περίοδο της Κρητικής Πολιτείας υπήρχε ξεχωριστή σημαία:

Η Κρητική Πολιτεία (1896 - 1913) ήταν το αυτόνομο κράτος που δημιουργήθηκε στην Κρήτη μετά την Κρητική επανάσταση του 1896 και αποκόπηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, υπό την προστασία των Μεγάλω ΤΗν Δυνάμεων (Αγγλία, Αυστρουγγαρία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Ρωσία).

καθώς και ύμνος:

Εδώ που στη φτέρη τ'αηδόνι πλανάται
Να στήσωμε ελάτε αδέρφια χορό
Και στου ήλιου τα πρώτα διαμάντια
Ριχνόμαστε αγνάντια σε Τούρκων σωρό...

Από Φλόγες η Κρήτη ζωσμένη,
τα βαριά της σίδερα σπά
και σαν πρώτα χτυπιέται χτυπά
και γοργή κατεβαίνει...

Με μεγάλο θεόρατο δόρυ
όλη νειάτα πετά και ζωή
και σε τόση φωτιά και βοή
τρέμουν δάση και όρη...

Όπου ρίξει θολή τη ματιά της
χίλια όπλα στις ράχες λαλούν
και χιλιάδες πετούν πυροβολούν
Τουρκομάχοι μπροστά της...

Τιμημένο σπαθί ξεγυμνώνει
μα ο Σουλτάνος σπαθί δεν γροικά
το βαρύ της το χέρι χτυπά
και η μαθιά της λαβώνει...

Χτύπα χτύπα της θάλασσας Σούλι
χτύπα κόρη γλυκειά του γιαλού
εδώ οι άντρες παλαίουν
αλλού ζούν ώς γυναίκες ή δούλοι.

Απο δώ Σελινιώτες, Λακκιώτες
Απο κεί στη φωθιά οι Σφακιανοί,
να βοϊζει παντού μια φωνή
στις σπαθιές μας τις πρώτες...

Ύμνος Της Κρήτης : Γ. ΠΑΡΑΣΧΟΣ

Ο ύμνος της Κρήτης τραγουδισμένος από τον Ψαραντώνη:

Υπάλληλε του Ιδιωτικού τομέα

Γνωρίζεις πολύ καλά οτι οι ήδη πενιχρές αποδοχές σου δεν θα αυξηθούν ποτέ.
Γνωρίζεις εξίσου καλά οτι κάποιοι απολαμβάνουν εδώ και πολλά χρόνια επιδόματα διπλάσια του μισθού σου , υπερωρίες - ακόμα και μισθούς χωρίς να δουλεύουν , επιδοτήσεις για ανύπαρκτες καλλιέργειες, συντάξεις απο τα 35 τους και αφορολόγητα έσοδα.

Πέρα από τις κομματικές ιδεολογίες και πεποιθήσεις σου , όταν τα γνωστά επιδοτούμενα και κρατικοδίαιτα παράσιτα κατεβαίνουν στους δρόμους εσύ πρέπει να διαχωρίσεις την θέση σου.

• Εσύ θα συνεχίζεις να αμείβεσαι με τους πενιχρούς μισθούς της συμφοράς .
Αυτοί θα συνεχίσουν να εκβιάζουν για αφορολόγητα επιδόματα και επιδοτήσεις της αρπαχτής .

• Εσύ απο αύριο θα μαζεύεις αποδείξεις .Αυτοί θα συνεχίσουν να φοροδιαφεύγουν και να ζητάνε μίζες στηριζόμενοι σε αντισυνταγματικούς νόμους έχοντας την πλήρη κάλυψη της εκάστοτε σκανδαλοκυβέρνησης..

• Εσύ θα συλληφθείς – απολυθείς αν διανοηθείς να απεργήσεις , διαμαρτυρηθείς κλείνοντας δρόμους. Αυτοί θα συνεχίσουν να κλείνουν δρόμους , να απεργούν και καταστρέφουν δημόσια περιουσία .

Απο οτι φαίνεται ΚΑΤ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 4 – ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1 του συντάγματος ο νόμος θα συνεχίσει να ισχύει μόνο για σένα.

Αν πιστεύεις οτι σε τιμά η παραπάνω κατάσταση μπορείς να συνεχίσεις στον δρόμο της παρακμής (λόγιος όρος για την ξεφτίλα).

Αν όχι διάβασε τα παρακάτω και κρίνε μόνος σου :


Μέχρι να δεις τον νόμο να εφαρμόζεται –
Πολιτικούς και δημόσιους καφρουπάλληλους στην φυλακή για τα σκάνδαλα ,
Αγρότες και ελεύθερους επαγγελματίες να φορολογούνται ,
Λουκέτο στις προβληματικές του δημοσίου όπως η ΕΡΤ ,
Αμοιβές δημοσίου ΣΥΜΦΩΝΑ με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας

Μέχρι τότε θα πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου ως ντε φάκτο πολίτη Β’ κατηγορίας
Και ως τέτοιος :
• Δεν επενδύεις πουθενά και σε τίποτα πέραν των απολύτως απαραίτητων
Ακυρώνεις συμβόλαια με ασφαλιστικές εταιρείες , πιστωτικές κάρτες , εταιρείες τηλεπικοινωνιών , κλείνεις τα δάνεια του παρελθόντος και δεν παίρνεις νέα .....
Στην θεωρία ονομάζεται αποεπένδυση και αυτο κάνουν οι εταιρείες όταν το οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον γίνεται εχθρικό

• Δεν καταναλώνεις παρά ξοδεύεις μόνο τα απαραίτητα για επιβίωση.

• Δεν δηλώνεις έσοδα από ενοίκια και τόκους καταθέσεων

• Διαπραγματεύεσαι μαύρη και αφορολόγητη εργασία με τον εργοδότη σου

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/search?updated-max=2010-12-08T07%3A59%3A00-08%3A00&max-results=35#ixzz17YWgOvev

ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ ΜΩΛΟΥ - ΚΥΡΙΑΚΗ 12/12, 11 πμ

Τριάντα χρόνια χωρίς τον Τζον Λένον

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΚΟΠΗΚΕ ΤΟ ΝΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΦΑΙΡΕΣ ΕΝΟΣ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΤΟΥ

Ο Τζον Ουίνστον Λένον γεννήθηκε στο Λίβερπουλ στις 9 Οκτωβρίου 1940, κατά τη διάρκεια ενός βομβαρδισμού της πόλης από τη «Λουφτβάφε». Ο πατέρας του Άλφρεντ ήταν ναυτικός και η μητέρα του Τζούλια χορεύτρια σε τοπικά κλαμπ. Το όνομα Τζον του δόθηκε προς τιμήν του παππού του και το Ουίνστον προς τιμήν του βρετανού πρωθυπουργού Ουίνστον Τσόρτσιλ.

Μετά τον χωρισμό των γονιών του, ο νεαρός Τζον μεγάλωσε στο σπίτι της αυστηρής θείας του Μίμι και του άνδρα της Τζορτζ, που τον αγαπούσαν σαν δικό της παιδί. Μολονότι δεν ζούσε με τη μητέρα του, τη λάτρευε. Άλλωστε, ήταν εκείνη που του χάρισε την πρώτη του κιθάρα το 1957, ενθαρρύνοντάς τον να ασχοληθεί με τη μουσική. Ο θάνατός της σε τροχαίο το 1958 δεν ξεπεράστηκε ποτέ από τον Τζον και ήταν η αιτία που σφυρηλάτησε τη δυνατή του φιλία με έναν άλλο νεαρό, τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ, που είχε χάσει τη μητέρα του από την επάρατο νόσο.

Ο Τζον αγαπούσε το γράψιμο και τη ζωγραφική, με το σχολείο να τον αφήνει μάλλον αδιάφορο. Φοίτησε στο κολέγιο Καλών Τεχνών του Λίβερπουλ, αλλά δεν υπήρξε ποτέ συνεπής σπουδαστής. Εκεί, όμως, γνώρισε την πρώτη του γυναίκα, τη Σίνθια Πάουελ, η οποία του χάρισε ένα παιδί, τον Τζούλιαν (1963). Ο Τζον ζούσε για τη μουσική και τον Μάρτιο του 1957 ίδρυσε την πρώτη του μπάντα, τους Quarrymen, που πήρε το όνομά της από το σχολείο, όπου φοιτούσε. Έπαιζαν σκιφλ, ένα είδος φολκ μουσικής με τζαζ και...

Διαβάστε περισσότερα »

Μεταρρύθμιση των πολιτικών για τα ναρκωτικά: μια διέξοδος από την κρίση?

Zωντανή αναμετάδωση της δημόσιας διαβούλευσης (10.00-13.00 ώρα Ελλάδας) από την διεύθυνση http://www.livestream.com/ecogreenstv(το βίντεο της εκδήλωσης θα ανέβει στην ίδια ηλεκτρονική διεύθυνση αμέσως μετά το τέλος της)

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ

Μεταρρύθμιση των πολιτικών για τα ναρκωτικά: μια διέξοδος από την κρίση?

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

09.00 – 12.00

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Κτήριο ASP, Αίθουσα A5E1

υπό την αιγίδα του Ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων

Μιχαήλ Τρεμόπουλου (ομάδα των Πρασίνων/ ΕΕΣ)

Ομιλητές:

1. Εισαγωγή από τον Μιχαήλ Τρεμόπουλο, Ευρωβουλευτής Πράσινοι, Ελλάδα.
2. Rui Tavares, Ευρωβουλευτής (GUE), Πορτογαλία.
3. Dennis De Jong, Ευρωβουλευτής (GUE), Ολλανδία.
4. Dana Spinant, υπεύθυνη της συντονιστικής μονάδας για τα Ναρκωτικά της Διεύθυνσης Δικαιοσύνης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
5. Richard Cowan, πρώην διευθυντής της οργάνωσης National Organization for the Reform of Marijuana Laws (NORML), και νυν συντάκτης του περιοδικού The Marijuana News, ΗΠΑ.
6. Martin Barriuso, πρόεδρος της Ισπανικής Ομοσπονδίας Οργανισμών για την Κάνναβη (Spanish Federation of Cannabis Organisations -FAC), και του Pannagh, του πρώτου νόμιμου Cannabis Social Club στο Bilbao, Ισπανία.
7. Marc Josemans, ιδιοκτήτης του Easy Going coffeeshop στο Maastricht, πρόεδρος του Επίσημου Σωματείου Coffeeshops του Maastricht (VOCM), και της εθνικής πλατφόρμας Coffeeshops (LOC) στην Ολλανδία.

Συντονίζει η Marisa Felicissimo, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του δικτύου οργανώσεων για δίκαιες και αποτελεσματικές πολιτικές περί ναρκωτικών ουσιών ENCOD.

Τον Μάρτιο του 2009 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε τα αποτελέσματα της Έκθεσης Reuter-Trautmann για τις “Παγκόσμιες Αγορές Παράνομων Ουσιών για το διάστημα 1998 – 2007“. Τα συμπεράσματα της Έκθεσης συναινούν στο ότι οι υπάρχουσες “απαγορευτικές- κατασταλτικές” πολιτικές έχουν αποτύχει στον βασικό τους σκοπό, που είναι η μείωση της προσφοράς και της ζήτησης αυτών των ουσιών, ενώ αποτελούν πιθανότατα ένα σημαντικό παράγοντα δημιουργίας και αύξησης των βλαβών στους χρήστες, τις οικογένειές τους και την κοινωνία εν γένη.

Η υπάρχουσα οικονομική κρίση θα εντείνει το πρόβλημα των “ναρκωτικών” μέσα από την αυξημένη και ανεξέλεγκτη χρήση από νέους αλλά και μειονεκτικές ομάδες (πχ άνεργοι), αλλά και τις αυξημένες πιέσεις προς στις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να μειώσουν τις δημόσιες δαπάνες. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έρευνα του Ευρωπαϊκού Κέντρου Τεκμηρίωσης για τα Ναρκωτικά (EMCDDA 2010), η Ευρώπη αντιμετωπίζει νέες προκλήσεις που αφορούν αλλαγές στα πρότυπα διακίνησης και χρήσης ουσιών, ενώ τονίζει την αυξημένη χρήση κοκαΐνης (4 εκατομμύρια ευρωπαίοι ενήλικες έκανα χρήση το τελευταίο χρόνο), ηρωίνης (ενάμιση εκατομμύριο Ευρωπαίοι οι προβληματικοί χρήστες), και ενός αριθμού ρεκόρ νέων συνθετικών ουσιών που έχουν κατακλύσει την Ευρώπη. Η Κάνναβη είναι πιο ευρέως διαδεδομένη ουσία με περίπου 23 εκατομμύρια Ευρωπαίους να έχουν κάνει χρήση τον τελευταίο χρόνο.

Με αποδεδειγμένη την παταγώδη αποτυχία των απαγορευτικών- κατασταλτικών πολιτικών και το τεράστιο κόστος τους, είναι καιρός να εξετάσουμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μέσα από μια ενδελεχή μελέτη επιπτώσεων (κόστους- ωφέλειας), τις εναλλακτικές “αντιαπαγορευτικές” προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση του φαινομένου της χρήσης και κατάχρησης ναρκωτικών ουσιών, στα πλαίσια της μείωσης της βλάβης. Είναι πρωτίστης σημασίας οι αρμόδιες Ευρωπαϊκές Υπηρεσίες να αναλάβουν την εκπόνηση μιας ενδελεχούς μελέτης κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων που θα αντιπαραθέσει το κόστος (δημόσια δαπάνη) της καταστολής (αστυνομία, δικαστήρια, κλπ) με τα οφέλη που μπορούν να προκύψουν από την ρύθμιση του παράνομου εμπορίου ουσιών (πχ αποποινικοποίηση χρήσης, φορολόγηση παραγωγής, κλπ) κατά τα πρότυπα του καπνού και του αλκοόλ.

Με την αποποινικοποίηση της χρήσης ουσιών και τη ρύθμιση της καλλιέργειας κάνναβης (πχ μέσα από την φορολόγηση), μπορούν να εξοικονομηθούν πολύτιμα δισεκατομμύρια Ευρώ, κονδύλια που μπορούν αν επανεπενδυθούν στην πρόληψη και τα προγράμματα μείωσης της βλάβης, αλλά και σε άλλους τομείς της οικονομίας (πχ παιδεία, έρευνα, πολιτισμός), για να μην υπονομευθούν περαιτέρω τα κοινωνικά- εργασιακά κεκτημένα μέσα από επιπλέον μέτρα λιτότητας. Επίσης εκτός ότι θα αποδυναμωθεί το παράνομο εμπόριο των καρτέλ, θα δοθεί μια εξαιρετική δυνατότητα στις κυβερνήσεις να παράγουν έσοδα μέσα από την φορολόγηση. Μια τέτοια προσέγγιση για την Ελλάδα υπολογίζουμε ότι θα αποφέρει σε ετήσια βάση εξοικονόμηση και έσοδα της τάξης του 1.5 δις ευρώ, όσο δηλαδή εξοικονόμησε η κυβέρνηση από την πρώτη δέσμη μέτρων λιτότητας, αλλά και την διοικητική αναδιάρθρωση με τον Καλλικράτη.

Τα επιτυχημένα παραδείγματα της Καλιφόρνια (ΗΠΑ), της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, του Βελγίου και της Ολλανδίας που θα παρουσιαστούν στην δημόσια διαβούλευση είναι μια ένδειξη ότι η αντιαπαγορευτική προσέγγιση μπορεί να έχει θεαματικά θετικά αποτελέσματα.

Posted by gfa at Tuesday, December 7, 2010