* «Δυστυχώς, τίποτα δεν έχει αλλάξει», μας εξηγεί η δικηγόρος Λίνα Καρανασοπούλου, μέλος της Ριζοσπαστικής Αντιαπαγορευτικής Κίνησης (ΡΑΚ): «Η ελληνική νομοθεσία προβλέπει ποινές φυλάκισης για τους χρήστες ινδικής κάνναβης, ορίζοντας με το άρθρο 5 Ν. 3189/03 ότι "όποιος για δική του αποκλειστικά χρήση προμηθεύεται ή κατέχει με οποιονδήποτε τρόπο ναρκωτικά σε ποσότητα που αποδεδειγμένα εξυπηρετεί αποκλειστικά τις δικές του ανάγκες ή κάνει χρήση τους ή καλλιεργεί φυτά κάνναβης σε αριθμό ή έκταση που δικαιολογούνται μόνο για δική του αποκλειστικά χρήση, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρις ενός έτους".
Παρ' όλο που η λέξη "αποκλειστική" επαναλαμβάνεται τρεις φορές σε τέσσερις αράδες, εντούτοις ο νομοθέτης αρνείται πεισματικά να ορίσει τη μικροποσότητα της ουσίας που δικαιούται κάθε χρήστης για να τύχει δίκαιας ποινικής μεταχείρισης, και αφήνει το έργο της αποτίμησής της στις αστυνομικές αρχές.
Παρ' όλο που η ινδική κάνναβη περιλαμβάνεται στον πίνακα των απαγορευμένων ουσιών του Ν. 1729/87 (άρθρο 4 παρ. 1) και θεωρείται "ουσία που δρα στο κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλεί εξάρτηση του ατόμου από αυτή...", εντούτοις οι πραγματογνώμονες αρνούνται να διαγνώσουν εξάρτηση από κάνναβη και οι δικαστές συμπορεύονται με αυτή τη γραμμή αδικώντας κατάφωρα τους χρήστες κάνναβης από τους χρήστες ηρωίνης.
Η αντεγκληματική πολιτική στη χώρα μας στο πεδίο των «ναρκωτικών» είναι τριτοκοσμική και όχι ευρωπαϊκή. Είναι μια πολιτική που προωθεί τη διάδοση με πρόσχημα την προστασία μας. Και να φανταστεί κανείς ότι η Ελλάδα παράγει μία από τις καλύτερες ποιότητες ινδικής κάνναβης παγκοσμίως, αλλά είναι εξαρτημένη από την αμερικανική πολιτική στον τομέα αυτό.
Ετσι λοιπόν το αίτημα της αποποινικοποίησης πρωτίστως συνταγματικό και αναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτη, το οποίο έχουν θεσπίσει οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, αν και θεωρείται αυτονόητο, συνεχίζει να αποτελεί ζητούμενο. Οφείλει η ελληνική πολιτεία με τα συντεταγμένα όργανά της να πάψει να θεωρεί εχθρό ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας το οποίο αρέσκεται στη χρήση ψυχοτρόπων ουσιών. Δεν είναι εχθρός μας οι ουσίες. Είναι η καταστολή απέναντι στη χρήση τους».
23. Όλες οι Εκθέσεις των διαφόρων ερευνητικών Επιστημονικών και Κυβερνητικών Επιτροπών, από το 1894 μέχρι σήμερα, συμφωνούν ότι η χρήση της κάνναβης: Δεν προκαλεί τοξικομανία. Δεν έχει αρνητικά βιολογικά αποτελέσματα. Δεν αποτελεί προστάδιο για τη χρήση άλλων ψυχοτρόπων ουσιών (ηρωίνη). Δεν συνεπιφέρει εγκεφαλικές βλάβες. Δεν προκαλεί βλάβες στα χρωματοσώματα. Δεν αποδυναμώνει την άμυνα του οργανισμού. Δενελαττώνει την τεστοστερόνη στο αίμα. Δεν πυροδοτεί επιθετικές συμπεριφορές. Δεν μειώνει την ικανότητα οδήγησης
Παρ' όλο που η λέξη "αποκλειστική" επαναλαμβάνεται τρεις φορές σε τέσσερις αράδες, εντούτοις ο νομοθέτης αρνείται πεισματικά να ορίσει τη μικροποσότητα της ουσίας που δικαιούται κάθε χρήστης για να τύχει δίκαιας ποινικής μεταχείρισης, και αφήνει το έργο της αποτίμησής της στις αστυνομικές αρχές.
Παρ' όλο που η ινδική κάνναβη περιλαμβάνεται στον πίνακα των απαγορευμένων ουσιών του Ν. 1729/87 (άρθρο 4 παρ. 1) και θεωρείται "ουσία που δρα στο κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλεί εξάρτηση του ατόμου από αυτή...", εντούτοις οι πραγματογνώμονες αρνούνται να διαγνώσουν εξάρτηση από κάνναβη και οι δικαστές συμπορεύονται με αυτή τη γραμμή αδικώντας κατάφωρα τους χρήστες κάνναβης από τους χρήστες ηρωίνης.
Η αντεγκληματική πολιτική στη χώρα μας στο πεδίο των «ναρκωτικών» είναι τριτοκοσμική και όχι ευρωπαϊκή. Είναι μια πολιτική που προωθεί τη διάδοση με πρόσχημα την προστασία μας. Και να φανταστεί κανείς ότι η Ελλάδα παράγει μία από τις καλύτερες ποιότητες ινδικής κάνναβης παγκοσμίως, αλλά είναι εξαρτημένη από την αμερικανική πολιτική στον τομέα αυτό.
Ετσι λοιπόν το αίτημα της αποποινικοποίησης πρωτίστως συνταγματικό και αναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτη, το οποίο έχουν θεσπίσει οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, αν και θεωρείται αυτονόητο, συνεχίζει να αποτελεί ζητούμενο. Οφείλει η ελληνική πολιτεία με τα συντεταγμένα όργανά της να πάψει να θεωρεί εχθρό ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας το οποίο αρέσκεται στη χρήση ψυχοτρόπων ουσιών. Δεν είναι εχθρός μας οι ουσίες. Είναι η καταστολή απέναντι στη χρήση τους».
23. Όλες οι Εκθέσεις των διαφόρων ερευνητικών Επιστημονικών και Κυβερνητικών Επιτροπών, από το 1894 μέχρι σήμερα, συμφωνούν ότι η χρήση της κάνναβης: Δεν προκαλεί τοξικομανία. Δεν έχει αρνητικά βιολογικά αποτελέσματα. Δεν αποτελεί προστάδιο για τη χρήση άλλων ψυχοτρόπων ουσιών (ηρωίνη). Δεν συνεπιφέρει εγκεφαλικές βλάβες. Δεν προκαλεί βλάβες στα χρωματοσώματα. Δεν αποδυναμώνει την άμυνα του οργανισμού. Δενελαττώνει την τεστοστερόνη στο αίμα. Δεν πυροδοτεί επιθετικές συμπεριφορές. Δεν μειώνει την ικανότητα οδήγησης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου