Σ΄ακούω και σε βλέπω 38 χρόνια.
Οπου και να πάω είσαι μπροστά μου.
Στη δουλειά, στο σπίτι, στο καφενείο.
Μπαίνω στο super και είσαι στη τιμή.
Ταξιδεύω και είσαι στην άσφαλτο.
Πληρώνω τη ΔΕΗ και απλώνεις το χέρι.
Ξοφλάω τους φόρους μου και σε βλέπω
στο πρόσωπο του υπάλληλου.
Ανοίγω το μαγαζί και με περιμένεις
στη πόρτα. Μοναδικός πελάτης.
Αγκαλιάζω τα παιδιά μου και τρέμει η ψυχή μου.
Ταίζω τη μάνα μου και σε καταριέμαι.
Τριάντα οχτώ χρόνια κυνηγάω το Ονειρο.
Την Ελπίδα.
Μεροκάματο, ασφάλεια, κεραμίδι, σπουδές,
Αξιοπρέπεια, Ελευθερία, Δημοκρατία.
Και λίγη χαρά. Ενα τέταρτο, ρε πούστη. Οχι παραπάνω.
Τριάντα οχτώ χρόνια με εξαπατάς.
Με απειλείς και με εκβιάζεις.
Με βρίζεις. Με υποτιμάς.
Με Βιάζεις.
Είσαι δίπλα μου. Και απέναντι.
Σκιάχτρο τρομακτικό.
Μοναδικό βραβείο της Ζωής μου.
.....................
Ναι...σε σένα το λέω...Βρωμιάρη Πωλητικέ.
Με οδήγησες στη Καταστροφή και τώρα ρίχνεις
την Ευθύνη σε μένα.
Διάλεξες να υπηρετήσεις τους Ολίγους.
Τη Διαπλοκή και τη Διαφθορά. Τους Ξένους.
Ποτέ...ΕΜΕΝΑ.
Τώρα μου (ξανα)λες πως αν δεν (ξανα)υποταχθώ
θα Καταστρέψω τη Χώρα...ότι, τέλος πάντων,
άφησες από Αυτήν.
Ο Χ Ι.
Δεν σε Αντέχω. Δεν σε Συγχωρώ.
Μούρχεται να σε Μαχαιρώσω...
Να σε Αφανίσω...να Απαλλαγώ.
Ο Χ Ι.
Δεν θα το κάνω. Δεν μπορώ.
Θα κάνω κάτι καλύτερο.
Η 17η Ιούνη είναι κοντά.
Τότε θα λογαριαστούμε. Στη κάλπη.
ΟΡΙΣΤΙΚΑ.
Και σε...πληροφορώ...πως τούτη τη φορά
ΔΕΝ θα είμαι μόνος.
Θα πάρω και παρέα.
Το γείτονα, το συνάδελφο, το φίλο.
ΜΑΖΙ στη Κάλπη...
ΜΑΖΙ και στους ΔΡΟΜΟΥΣ.
Οπου και να χρειαστεί.
Μαζι θα σε ΑΦΑΝΙΣΟΥΜΕ...
Βρωμιάρη/Υποταγμένε/Χεσμένε Πωλητικέ...
Δυνάστη 38 χρόνων...