* No luck, just a broken pelvis, not a broken leg. *

FIST OF JESUS - Η πραγματική ιστορία του Χριστού

Παρέμβαση για τον Σπ. Στρατούλη στα Θεοφάνεια στον Πειραιά (vid)

150 ΚΆΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΎΘΗΣΗΣ ΔΕΝ ΒΛΈΠΟΥΝ ΤΊΠΟΤΑ

Για το τελευταία του έργο, ο Ισπανός street artist  SpY εγκατέστησε 150 ανενεργές κάμερες παρακολούθησης  σε έναν μουντό τοίχο στη Μαδρίτη. Το έργο, με τίτλο CAMERAS, είναι μια μονολιθική υπενθύμιση ότι είμαστε συνεχώς υπό παρακολούθηση, όπου κι αν βρισκόμαστε, και υπάρχει κάτι αισθητικά εντυπωσιακό σχετικά με τη συμμετρία και την επανάληψή του, επίσης.

Ο SpY δεν αποκαλύπτει πού ακριβώς είναι το έργο, αλλά έδωσε στα ΖΩΑ κάποια διορατικότητα ως προς τους λόγους του για τη δημιουργία του. Σε ένα επίπεδο, το CAMERAS είναι μια αντίδραση ενάντια στη συντηρητική Ισπανική κυβέρνηση. “Ο στόχος μου είναι να δημιουργηθεί μια συζήτηση σχετικά με την υπερβολική εποπτεία στην οποία είμαστε υποκείμενοι,” είπε μέσω email. “Τώρα στην Ισπανία,  με τη νέα συντηρητική κυβέρνηση, υπάρχουν νέοι νόμοι σε βάρος των δικαιωμάτων της έκφρασης”.

Το καρναβάλι και οι μητροπολίτες. Tου Βαγγέλη Διαμαντόπουλου

Την Πρωτοχρονιά στο Άργος Ορεστικό της Καστοριάς έλαβε χώρα το πατροπαράδοτο καρναβάλι στο οποίο συμμετείχα, όπως κάνω ανελλιπώς τα τελευταία 20 χρόνια. Το φετινό θέμα ήταν όπως πάντα σατιρικό παριστάνοντας την κρίση που τελειώνει σύμφωνα με τους κυβερνώντες και πραγματοποιώντας την κηδεία της. Τον ρόλο του ιερέα ανέλαβα να υποδυθώ εγώ. Αυτό λοιπόν στάθηκε αφορμή, τόσο για μια μικρή μερίδα ιερέων να σχολιάσει αρνητικά ανωνύμως , όσο και για έναν προβεβλημένο ιεράρχη τον μητροπολίτη Σιατίστης. Η αλήθεια είναι πως δεν έπεσα από τα σύννεφα καθώς η εκκλησία παραδοσιακά αποστρέφεται κάθε αρχέγονο έθιμο, το οποίο κατάφερε να διατηρηθεί για αιώνες.

Απίθανη αρλουμπολογία Πολύδωρα

Απ’ τις καλύτερες αρλούμπες που έχουν δει πρόσφατα το φως της δημοσιότητας είναι το κείμενο που έγραψε ο Βύρωνας Πολύδωρας στην ιστοσελίδα του Σκάι.
Δεν είναι τόσο το πομπώδες ύφος του κειμένου, ούτε η απίθανη αυτογνωσία του (μόνο γέλια προκαλεί ο αυτοχαρακτηρισμό του ότι είναι «ένα γρέζι ατσαλένιο που χαλάει το ρουλεμάν της αιώνιας διαπλοκής, των τζακιών, της οικογενειοκρατίας», όσο το γεγονός ότι αυτός ο ογκόλιθος της πολιτικής σκέψης σου δίνει την αίσθηση ότι πιστεύει ότι μετά την απόφαση του να καταψηφίσει το φόρο ακινήτων, -ενώ έχει ψηφίσει όλα τα προηγούμενα μέτρα σφαγιασμού του ελληνικού λαού- εξιλεώθηκε … στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ.

Ποιοι δεν θα πληρώνουν τα 25 ευρώ.Δωράκια στους αστυνομικούς και τους στρατιωτικούς

Κοινωνικά δίκαιο και απαραίτητο χαρακτήρισε ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, το μέτρο των 25 ευρώ για τη νοσηλεία στα δημόσια νοσοκομεία, μιλώντας στον ΣΚΑΙ.
Όπως είπε ο σχετικός νόμος -όπως είναι ψηφισμένος – δεν προέβλεπε καμία απολύτως εξαίρεση για κανέναν. “Τις εξαιρέσεις τις βάλαμε εμείς μετά από διαπραγματέυσεις με την τρόικα”, επεσήμανε ο υπουργός.
Επανέλαβε ακόμη ότι η καταβολή των 25 ευρώ γίνεται μόνο στην περίπτωση που οι ασθενείς χρειαστεί να νοσηλευθούν μία νύχτα σε δημόσιο νοσοκομείο, διευκρινίζοντας ότι εξαιρούνται μία σειρά κατηγοριών όπως οι χρονίως πάσχοντες, οι περιπτώσεις βραχείας νοσηλείας ή άτομα με ειδικές ανάγκες με ποσοστό αναπηρίας άνω του 80%.

Γιατί οφείλουμε να σταθούμε δίπλα στον Σπύρο Στρατούλη;

Γράφει ο Νίκος Μαρκετάκης

Ο Σ.Στρατούλης είναι 41 ετών και έχει εκτίσει στις φυλακές ήδη 22 ολόκληρα χρόνια πληρώνοντας το τίμημα που του αναλογούσε για τις πρότερες εγκληματικές πράξεις του. Πρόκειται για μια ιδιάζουσα περίπτωση, καθώς όλοι γνωρίζουμε πως ακόμα και η ποινή των ισοβίων δεσμών ισούται με 20 χρόνια κάθειρξη. Ο Στρατούλης όμως έχει πολλά χρόνια ακόμα να εκτίσει καθώς πλέον πληρώνει και την στράτευσή του στους αγώνες υπέρ των δικαιωμάτων των φυλακισμένων.

Λέυτερος όπως το πουλί ρε μουνιά!!

Η επέλαση των δημοσιολόγων

Ημιμάθεια που όμως περιβάλλεται από έναν αδιευκρίνιστο μανδύα εξειδίκευσης, αδιαφανής χρήση της οπτικής γωνίας και μεταμόρφωσή της σε «κοινή λογική», που είτε τη δέχεσαι ως οπαδός της, είτε ονομάζεσαι αρνητής της, ευχέρεια στο χειρισμό των νέων μέσων, εμπάθεια που μεταμφιέζεται σε πάθος. Αυτές είναι οι βασικές οδηγίες χρήσης του δημοσιολόγου, οι βασικές του λειτουργίες.

«…αυτό που εντυπωσιάζει σήμερα είναι η ανάδυση ενός νέου τύπου σχολιαστή, που υπερβαίνει την οποιαδήποτε προηγούμενή του εξειδίκευση και αρχίζει να γίνεται ειδικός για τα πάντα, συνήθως με το επιχείρημα ότι εκφράζει την «κοινή λογική». Γράφει στα μπλογκ, αρθρογραφεί, καλείται στα πάνελ ως εκπρόσωπος του εαυτού του, συμμετέχει σε δημόσια στρογγυλά τραπέζια – όσο κι αν κάποτε, όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση Τατσόπουλου, Χειμωνά, Δοξιάδη ή Κιντή, συνεργάζεται με πολιτικές κινήσεις. Κι αυτό που προσφέρει δεν είναι εξειδίκευση, και στη βάση αυτής ανάλυση μιας γενικότερης συνθήκης. Τουναντίον, αυτό που ο συγκεκριμένος τύπος σχολιαστή πουλάει δεν είναι ούτε η βαθιά γνώση, ούτε η ευρυμάθεια. Αλλά το ότι στη βάση μιας βολικής, εύγλωττης και εύχρηστης ημιμάθειας, είναι διατεθειμένος να συμμετάσχει στη δημόσια συζήτηση ώστε να καταλήξει εντέλει, όποιο κι αν είναι το θέμα, να προσφέρει μια πολύ στενή πολιτική ατάκα εκφρασμένη με εμμονή. 

ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ- Χωρίς οικογένεια

Την νιώθεις την κούραση γύρω σου. Και πάνω σου. Την νιώθεις στα βλέμματα των ανθρώπων. Στις κουβέντες που μένουν μισές. Στα «επαναστατικά» λόγια για τις ρήξεις και τις ανατροπές που παίζουν πια από κασέτα• οι εκφωνητές έφυγαν. Νιώθεις την κούραση και στα καθεστωτικά παπαγαλάκια. Πόσες φορές να πεις τα ίδια ψέματα; Πόσες φορές να υποδυθείς τον νικητή στην χώρα των ηττημένων;

Από το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω- την κυρίαρχη ιδεολογία στην χώρα τα τελευταία χρόνια- περνάμε σιγά σιγά στο «άντε να πεθάνουμε, να ησυχάσουμε».

Είναι κι αυτό μια κάποια εξέλιξη.

Χτες στο ίδρυμα, τα παιδιά ήταν ασυγκράτητα.

Χάρηκαν που μας είδαν – πιο πολύ από ποτέ- αλλά στην ομάδα μιλούσαν όλα μαζί. Με το δίκιο τους.

Η Α. είπε στην ομάδα ότι η μεγαλύτερη επιθυμία της είναι να βρεθεί μια οικογένεια να την υιοθετήσει.

Κείμενο από τον Ηρακλή Τζαφέτα (Διωκόμενος Χαλκιδικής)

“Πλέον είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι το ελληνικό κράτος τα παίζει όλα για όλα προκειμένου να διασώσει ότι του έχει απομείνει από το δημοκρατικό του προσωπείο. Ένας από τους άξονες όλης του αυτής της προσπάθειας είναι η καταστολή οποιουδήποτε αντιστέκεται στο συνεχόμενο εκφασισμό του κράτους. Τα παραδείγματα πολλά, όπως η άγρια καταστολή διαδηλώσεων, οι ποινικοποιήσεις απεργιών, οι εκκενώσεις καταλήψεων και κοινωνικών χώρων.

Το μεγάλο βήμα όμως το κράτος το έκανε στην περίπτωση των Σκουριών. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τέθηκε σε εφαρμογή η θεωρία των δύο άκρων. Το κράτος έρχεται να εξισώσει τη βία και θηριωδία της Χ.Α. (δολοφονικές επιθέσεις κατά των μεταναστών, κοινωνικών χώρων κ.α.) με τον αγώνα των τοπικών κοινωνιών για ελευθερία και αξιοπρέπεια.

Φουσκωτοί καράφλες αμερικανάκια : δεν είναι όλοι ίδιοι. Η περίπτωση του Jeff Monson με την ξύλινη γλώσσα.

«Το σύστημά μας είναι το καπιταλιστικό, είναι ένα σύστημα όπου μας πετάνε σε ένα λάκκο και οι πλούσιοι έχουνε μαχαίρια και τα μέσα και μας παρακολουθούν από πάνω»

«η δεξιά πτέρυγα λέει πως πρέπει να απαλλαχτούμε από εγκρίσεις στα τρόφιμα, κοινωνική ασφάλιση και δωρεάν περίθαλψη για τους φτωχούς και όλα αυτά που μας κοστίζουν λεφτά, και ελεύθερο το ένα, ελεύθερο το άλλο, πρέπει να κόψουμε την κοινωνική πρόνοια.»

«Οι άνθρωποι μπορούν να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις, για τους εαυτούς τους. Οι άνθρωποι σαν ενότητα, σαν κοινωνία, χρειάζονται ένα νοσοκομείο (...) χρειάζονται να χτίσουν κάτι για τον εαυτό τους, ξέρουν πως να το κάνουν ή χρειάζονται ένα δρόμο, δε χρειάζονται έναν κυβερνήτη ή έναν μαέστρο ή έναν πρωθυπουργό να πει «ναι, ξέρεις, θα κρατήσω αυτά τα λεφτά στην άκρη γι’ αυτό το σκοπό».

Κατάλαβες αστέ;

Από μια κλωστή κρέμεται η ζωή του Σπ. Στρατούλη

Σταμάτησαν την απεργία πείνας οι τρεις αλληλέγγυοι μετά την έκκλησή του

Τι άλλο περιμένουν οι δικαστές προκειμένου να τερματίσουν με την απόφασή τους μια πορεία στον θάνατο; Ο ίδιος ο Σπ. Στρατούλης, διαισθανόμενος την απόλυτη θυσία των τριών κρατουμένων αλληλέγγυων, που του συμπαραστέκονται με μια εξίσου εξαντλητική απεργία πείνας, τους καλεί σε γράμμα του να σταματήσουν.


«Σήμερα, βρισκόμενος στην 50ή ημέρα απεργίας πείνας, βλέπω πως οι κρατικοί μηχανισμοί μέσω της ολιγωρίας που δείχνουν προσπαθούν να με εξαντλήσουν. Η απάντησή μου είναι πως συνεχίζω τη μάχη. Η απόφασή μου, όμως, αυτή δεν επιτρέπω να αποβεί σε βάρος των συντρόφων μου. Οι αλληλέγγυοι απεργοί πείνας Ράμι Συριανός, Εργιόν Μουσταφά και Μιχάλης Ραμαδάνογλου ακολούθησαν την απόφασή μου να απέχω από 11 Νοεμβρίου από την τροφή, με αίτημά μου να απαλλαγώ από τις κατασκευασμένες κατηγορίες που με βαρύνουν και να ξαναπάρω πίσω τις άδειες εξόδου μου από τη φυλακή. Ζήτησα επίμονα από τα αλληλέγγυα αδέρφια μου να σταματήσουν την απεργία πείνας, διότι ήδη έχουν καταφέρει τον σκοπό τους, να μεταδώσουν, δηλαδή, τη δύναμη της αλληλεγγύης και να μεταφέρουν προς τα έξω το μήνυμα της συλλογικής αντίστασης, με το να σταθούν δίπλα μου. [...] Νιώθω πως όφειλα με αυτό το γράμμα μου να δημοσιοποιήσω το παραπάνω αίτημα, που εξέφρασα στους συντρόφους μου. Συνεχίζω, είμαστε ΜΑΖΙ και θα παραμείνουμε ΜΑΖΙ μέχρι το τέλος».

Το αίτημα του απεργού πείνας έκαναν αμέσως δεκτό οι συμπαραστάτες του και με ανακοίνωσή τους δήλωσαν ότι σταματούν την απεργία πείνας. Παρ’ όλα αυτά ο Στρατούλης συνεχίζει την πορεία προς τον θάνατο, με την υγεία του να κρέμεται από μια κλωστή. Ισως μετά τα πρωτοχρονιάτικα τραπέζια κάποιοι επιτέλους να δώσουν τέλος σε αυτή την απάνθρωπη απόφαση να στερηθεί τη νόμιμη άδεια αυτός ο κρατούμενος.

Α.Ψ. 

ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ ΜΟΥ Ο φίλος μου ο Αντώνης (και) στο περσινό του διάγγελμα, μας έπεισε ότι όλα πάνε καλά.

Έχουν “προστασία” οι “οπλάδες” και σε κύκλους της Δικαιοσύνης; Γίνεται μάχη

Η “μάχη των δικαστών”. Μη γελιόμαστε και παραμυθιαζόμαστε ότι και μέσα στη δικαιοσύνη δεν υπάρχουν “πλοκάμια” της διαφθοράς και της διαπλοκής με διάφορους χώρους.

Συνεπώς και με τους εξοπλισμούς. Οι … “μασονίες” πάνε σύννεφο και είναι θαύμα -βοήθησαν και οι συγκυρίες- που οι νεότεροι δικαστικοί που ανέλαβαν να ερευνήσουν το βούρκο των όπλων έχουν φθάσει μέχρι εδώ.

Του χρόνου έξω από το σπίτι σας, εύχομαι

Θα μου πεις εσύ μένεις σε πολυκατοικία. Σε μεγάλη πόλη. Πού να καταλάβεις ή να φανταστείς τι να σκέφτεται και τι να νιώθει ο άντρας με το σκούρο μπουφάν “ΟΧΙ στην εξόρυξη χρυσού” μπροστά από το δίχτυ που χωρίζει τη ζωή του από τη ζωή του. Σάμπως μεγάλωσες σε τέτοιο μέρος; Έτρεχε το μάτι σου στις ράχες των δέντρων κάθε καλημέρα; Κελάρυζε στ΄αυτί σου το αεράκι με τα χάχανα των πουλιών μόλις έβγαινες από την πόρτα του σπιτιού σου; Κοιτάς τη δουλίτσα σου, τα παιδιά σου και τη σύνταξή σου. Στο εκλογικό σου βιβλιάριο το τι νιώθει ο άντρας με το σκούρο μπουφάν “ΟΧΙ στην εξόρυξη χρυσού” μπροστά από το δίχτυ που χωρίζει τη ζωή του από τη ζωή του.i

Σκηνικό ανάπτυξης 2014

Φωτογραφία του Νικόλα μας από τον εορτασμό του Χειμερινού Ηλιοστασίου στο προαύλιο των φυλακών.